Αίσχος! Ούτε ιερό, ούτε όσιο, δεν έχουν οι υπεύθυνοι για τα νέα βιβλία θρησκευτικών που προωθεί το υπουργείο Παιδείας. Στα νέα Προγράμματα Σπουδών για το γυμνάσιο στο μάθημα των θρησκευτικών με τα παιδιά μας να γίνονται δέκτες της μουσουλμανικής προπαγάνδας ενώ φοιτούν σε σχολεία χριστιανικής χώρας.
Στα νέα βιβλία, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται από την ιρανική ταινία “Περσέπολις” , προβολή ταινιών Ιρανών σκηνοθετών με θέμα τα παιδιά (Που είναι το σπίτι του φίλου μου, το ψωμί” έως και προβολή ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ και τη Σαχάντα (ομολογία πίστεως και τον Αλλάχ Ο μοναδικός και παντοδύναμος κύριος του κόσμου , ένας ελεήμων και φιλέσπλαχνος θεός και τα ονόματα του Αλλάχ.
Επίσης , στις ενδεικτικές δραστηριότητες μεταξύ άλλων υπάρχει η “Ιδεοθύέλλα ο Ξένος”, παρουσίαση της σκηνής “Οι Μοραβοί έχουν αλφάβητο”ενώ ως ανάλυση υπάρχει το θέμα “Μετανάστευση και προσφυγιά με στόχο να κατανοηθεί ο δραματικός χαρακτήρας της ανθρώπινης ιστορίας.
Την ίδια ώρα συνήλθε σήμερα η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, προκειμένου να ενημερωθεί περί των Προγραμμάτων του μαθήματος των Θρησκευτικών, μετά την δημοσίευσή τους στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Ο Μακαριώτατος ανέφερε ότι η εργασία της Τριμελούς εξ Αρχιερέων Επιτροπής της Εκκλησίας και η συνεργασία Της με τους αρμόδιους φορείς του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων είχαν ως αποτέλεσμα την κατάργηση των παλαιών Προγραμμάτων Σπουδών και την δημοσίευση νέων σε ΦΕΚ για το μάθημα των Θρησκευτικών.
Κατόπιν τούτου η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε ομοφώνως την έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την ερχόμενη Τρίτη 27 Ιουνίου προς ενημέρωση του Σώματος σχετικώς.
Σύμφωνα πάντως με την Εφημερίδα της Κυβέρνησης “Ο σχεδιασμός του νέου Προγράμματος Σπουδών (ΠΣ) στα Θρησκευτικά Λυκείου μεταξύ άλλων λαμβάνει υπόψη:
– Τη γενική και την ειδική σκοποθεσία της Εκπαίδευ-σης, σύμφωνα με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, το οποίο απορρέει από το Σύνταγμα της Ελλάδας και τους βασικούς
νόμους για την Εκπαίδευση και ειδικότερα το Λύκειο.
– Τις επιστημονικές προτάσεις της σύγχρονης θρησκειοπαιδαγωγικής, σε συνδυασμό με τις νέες θεωρίες μάθησης και διδακτικής μεθοδολογίας.
– Τα παιδαγωγικά χαρακτηριστικά των (μετ)εφήβων μαθητών, την προγενέστερη γνώση και τα μαθησιακά επιτεύγματά τους, τις εμπειρίες που κομίζουν από το περιβάλλον, στο οποίο ζουν, και επιπλέον τις προσδοκίες και τις ιδιαίτερες ανάγκες τους στο μαθησιακό πεδίο του
Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ).
– Το πλαίσιο οργάνωσης, τις παιδαγωγικές αρχές, τους εκπαιδευτικούς προσανατολισμούς καθώς και το σύστημα αξιολόγησης του Λυκείου.
– Τον εκπαιδευτικό προσανατολισμό και την ανάπτυξη των περιεχομένων του νέου ΠΣ στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου.
– Την επικρατούσα τοπική θρησκευτική παράδοση, ως θεμελιώδη πυλώνα του θρησκευτικού γραμματισμού των μαθητών και το ευρύτερο θρησκευτικό και πολιτισμικό πλαίσιο, το οποίο την περιβάλλει.
– Τη συνθετότητα του σύγχρονου κοινωνικού και πολιτισμικού ιστού, όπως διαμορφώνεται σε τοπικό, ευρωπαϊκό και οικουμενικό επίπεδο, και τις ειδικές μορφωτικές και εκπαιδευτικές ανάγκες που προκύπτουν από αυτή.
Επομένως, οι σκοποί της θρησκευτικής εκπαίδευσης στο Λύκειο είναι:
α) Η ανάπτυξη της προσωπικής ταυτότητας, στην οποία συντελούν η θρησκευτικότητα και η κριτική κατανόησή της είτε κάποιος ακολουθεί μία θρησκεία είτε όχι. Η αντίληψη της αυτοεικόνας και των ρόλων του εαυτού σε σχέση με τους άλλους είναι σημαντική
στην εφηβεία και καθορίζει την ενήλικη ζωή. Η προσωπική ταυτότητα και η αφύπνιση της προσωπικότητας εξαρτάται από τη «θρησκευτική συνείδησή» του, την οποία καλλιεργεί ελεύθερα στο σχολείο κυρίως με τη θρησκευτική εκπαίδευση. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται
και η ηθική ανάπτυξη και η συμπεριφορά του εφήβου/ της έφηβης, εφόσον η θρησκευτική εκπαίδευση συνιστά γνωριμία με το θρησκευτικό φαινόμενο στην πολυμορφία και πολυπλοκότητά του και συζητά κατά βάση τα ηθικά και υπαρξιακά ερωτήματα των εφήβων μαθητών».
Σε ό,τι αφορά στα γυμνάσια και τα δημοτικά αναγράφεται μεταξύ άλλων:
«Οι νέες απαιτήσεις για τη θρησκευτική εκπαίδευση στο ευρωπαϊκό περιβάλλον του μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) Από τις αρχές του 21ου αιώνα, οι διεθνείς εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι η θρησκευτική εκπαίδευση (ΘΕ) αναγνωρίζεται ως απαραίτητος όρος για την πολύπλευρη και ολοκληρωμένη μόρφωση των μαθητών. Στον ανοικτό ευρωπαϊκό διάλογο για τη σχολική θρησκευτική εκπαίδευση, αλλά και στα επίσημα κείμενα της Ευρώπης για την εκπαίδευση, θεωρείται πλέον ως κοινά αποδεκτό αίτημα το δικαίωμα όλων των παιδιών για θρησκευτική
εκπαίδευση, γεγονός που λειτουργεί ως βασικός μοχλός για την αρτιότερη οργάνωσή της. Κατόπιν τούτου, επιδιώκεται ένα σχολικό ΜτΘ, στο οποίο η συμμετοχή όλων των παιδιών χωρίς καμιά διάκριση και ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ή μη δέσμευσή τους θεωρείται αυτονόητη όσο και αναγκαία. Η επίγνωση των κινδύνων που προκύπτουν από τη θρησκευτική απομόνωση αλλά και από τις ποικίλες πολιτικές ή ιδεολογικές χρήσεις της θρησκείας οδηγεί στην ανάγκη, ώστε να αναδειχθούν οι θρησκευτικές αξίες σε πεδία διαλόγου, συνάντησης και ειρηνικής συνύπαρξης των ανθρώπων, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές και πολιτικές πεποιθήσεις ή και τις διαφορές τους. Με τον τρόπο αυτόν θεωρείται ότι οι θρησκείες συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των συγκρούσεων και στη συνοχή της σύγχρονης πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Παρά τις όποιες υπάρχουσες δυσκολίες και διαφορές, ο θεραπευτικός και συμφιλιωτικός ρόλος των θρησκειών θεωρείται δεδομένος, καθώς οι περισσότερες από αυτές προβάλλουν προτάσεις για την υποστήριξη και ανάδειξη αυτού του ρόλου».
