Κίτρους Γεώργιος- Πρίν προλάβουμε να καταλάβουμε ποιοί είναι οι «παραθρησκευτικοί», κυκλοφορήθηκε τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο, βίντεο το οποίο δείχνει χειροτονία ευαγγελικού ιερέα, παρουσία του τοπικού Μητροπολίτη Κίτρους κ. Γεωργίου, ο οποίος είναι μέλος της τρέχουσας ΔΙΣ.
Μετά το πέρας της χειροτονίας, ο Μητροπολίτης κλήθηκε από τον ποιμένα της ευαγγελικής «εκκλησίας» να μιλήσει στους παρευρισκομένους.
Ο λόγος του Μητροπολίτη ήταν πολύ θερμός, σαν να πραγματοποιήθηκε χειροτονία Ορθοδόξου ιερέα! Μίλησε για ένα «Πάσχα» που έγινε με τα τόσα «ωραία, σοφά και πνευματικά» λόγια που ειπώθηκαν κατά τη χειροτονία. Μάλιστα, δεσμεύτηκε στο νέο ποιμένα «νά δώσουν μία κοινή μαρτυρία στον σύγχρονο κόσμο». Ποιά κοινή μαρτυρία μπορεί να δώσει η Ορθοδοξία με την αίρεση; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελιάρ;
Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην πλάνη, είναι απόλυτα συμπαθείς και οφείλουμε όλοι οι Ορθόδοξοι να προσευχόμαστε και να προσπαθούμε για την επιστροφή τους στη Μία και μοναδική Εκκλησία του Χριστού. Με την κολακεία της πλάνης, καμμία διόρθωση δεν πρόκειται να βρούν οι ίδιοι, αντιθέτως κινδυνεύουν και οι Ορθόδοξοι να παρασυρθούν και να πιστέψουν ότι είμαστε το ίδιο, αφού ο Ορθόδοξος Μητροπολίτης συμπορεύεται μαζί τους σαν να μην υπάρχει καμία δογματική διαφορά.
Μάλιστα, οι Ορθόδοξοι αποτελούν πεδίο προσηλυτισμού των συγκεκριμένων ομάδων, οι οποίες διεξάγουν πολυδάπανες δραστηριότητες προκειμένου να κάνουν έστω και έναν προσήλυτο. Όμως, η μία ψυχή που θα παρασυρθεί από άγνοια, αλλά και εξαιτίας της ανεπαρκούς παρουσίασης της Ορθοδόξου διδασκαλίας από τους εκπροσώπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας η της ολιγωρίας τους, ως αιώνια και αθάνατη, αξίζει περισσότερο από όλο το φθαρτό κόσμο.
Ήταν, όμως, αυτή η πρακτική των Αγίων; Διαβάζουμε στο βίο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, όπως ακριβώς το συνέγραψε ο Άγιος Παΐσιος:
«Επειδή ο Πατήρ είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, αισθανόταν πολύ βαθιά την μεγάλη ευθύνη του ποιμνίου του και επαγρυπνούσε, πως να το προφυλάξη από τους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, οι οποίοι έκαναν προπαγάνδα στην Ανατολή με τους δασκάλους που έστελναν να κάνουν προσηλυτισμό. Γι’ αυτό ο Πατήρ αναγκάσθηκε να πάρη τρείς βοηθούς στο Σχολείο, τους πιό μορφωμένους του χωριού, για δασκάλους και να μη δέχεται κανέναν απ’ έξω. Ενώ στις αρχές ήταν πολύς ο φόβος από τους Τούρκους και το Σχολείο το είχε σαν κρυφό Σχολείο, αργότερα ήταν χειρότερος ο φόβος απ΄ τους προτεστάντες, διότι ήθελαν να μολύνουν την ορθόδοξη πίστη των παιδιών.
Μία φορά είχαν στείλει έναν δάσκαλο προτεστάντη, ο οποίος, μόλις έφθασε στα Φάρασα, ζήτησε το σπίτι του προτεστάντη Κουψή – που τον πλήρωναν να κάνη προσηλυτισμό – για να ξεφορτώση τα πράγματά του και να μείνη σ’ αυτόν.
Όταν το έμαθε για τον δάσκαλο ο Πατήρ, πήγε αμέσως, τον συνάντησε και του είπε: «Γρήγορα να φύγης, όπως έχεις τα πράγματά σου, πρίν τα ξεφορτώσης, γιατί στα Φάρασα άλλον προτεστάντη δεν θέλουμε, μας φθάνει ο ένας που έχουμε, και ένας Τούρκος που είναι από χρόνια».
Μετά από αυτά είπε και στην Εκκλησία ο Πατήρ: «Όποιος θα πή καλημέρα του Κουψή, να το ξέρη ότι θα βγή άλειωτος». Ήταν η μόνη λύση αυτή, για να απομονώση την σφήκα, τον Κουψή, ο οποίος κέντριζε συνέχεια τους νέους κυρίως, γιατί έχυνε στις τρυφερές ψυχές το δηλητήριο της πλάνης του και τους αγρίευε με το να κατηγορή τον Χατζεφεντή ότι διώχνει τους δασκάλους, για να αφήση τα παιδιά αμόρφωτα. Αφού πιά δεν μιλούσε κανείς του Κουψή, αναγκάσθηκε να καταλάβη την πλάνη του. Πήγε στον Πατέρα Αρσένιο, του ζήτησε συγχώρεση και επανήλθε στο κοπάδι του και αυτός. Έτσι χάλασε πιά η σφηκοφωλιά των προτεσταντών.
Μεγαλύτερο κακό έκαναν οι προτεστάντες στον ευλαβή ορθόδοξο λαό της Ανατολής παρά οι Τούρκοι, γιατί οι Τούρκοι ομολογούσαν ότι είναι Τούρκοι, και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τους απέφευγαν σαν Τούρκους. Ενώ οι προτεστάντες παρουσιάζονταν με το Ευαγγέλιο και παρέσυραν τους απλούς στην πλάτη τους και κατέστρεφαν ψυχές».
Αντίστοιχη αντιαιρετική δράση είχε και ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος εναντίον των Ευαγγελικών, όταν βρισκόταν στην Κόνιτσα. Διαβάζουμε στο βίο του:
Γιά το σοβαρώτατο αυτό πρόβλημα ο Πατήρ Παΐσιος απευθύνθηκε στις εκκλησιαστικές αρχές αλλά δεν βρήκε ανταπόκριση. Άρχισε λοιπόν μόνος του εντατικές προσπάθειες, για να διαφωτίση τους απλούς ανθρώπους και να τους στηρίξη στην Ορθόδοξη πίστη. Πρώτα-πρώτα ανέθεσε σε έναν έμπιστο και συνετό άνθρωπο να μάθη ποιοί πήγαιναν σε αυτές τις συγκεντρώσεις (σ.σ.: των ευαγγελικών). Ύστερα τους πλησίαζε έναν-έναν και τους συμβούλευε να μην ξαναπάνε. Ακόμη και νύχτα κατέβαινε στην Κόνιτσα, για να συναντήση κάποιους και να συζητήση μαζί τους. Γιά να βοηθήση μάλιστα όλους τους Κονιτσιώτες να καταλάβουν ότι ο προτεσταντισμός είναι αίρεση, έγραψε ένα κείμενο υπό μορφήν ερωταποκρίσεων, το οποίο έβαλε σε κορνίζα και το τοποθέτησε στον εξωνάρθηκα του Ναού στο Στόμιο. Το κείμενο δεν σώθηκε, αλλά γνωρίζουμε ότι ξεκινούσε ως εξής:
– Πές μου, Πάτερ, τι είναι οι Ευαγγελικοί;
– Προβατόσχημοι λύκοι, παιδί μου.
Δεν δίστασε ακόμη να στείλη και δυό νέους να σπάσουν την πινακίδα που έγραφε «Ευαγγελική Εκκλησία». Επίσης κάλεσε στο Μοναστήρι τον αρχηγό των Ευαγγελικών από την Κατερίνη και συζήτησε μαζί του μία ολόκληρη νύχτα. Οι Κονιτσιώτες, που το έμαθαν αυτό, περίμεναν να δούν τι θα γίνη. Την άλλη μέρα το πρωί είδαν τον προτεστάντη αρχηγό να φεύγη από την Κόνιτσα με κατεβασμένο το κεφάλι. «Τον ξετίναξε ο Καλόγερος, είπαν, σαν δένδρο φθινοπωρινό».
Ο δε Όσιος έγραψε σε επιστολή του: «Ευτυχώς εδώ το προλάβαμε το κακό. Δεν προλάβαμε να διαλύσωμε την σφηκοφωλέαν των Ευαγγελικών και άλλα ναυάγια παρουσιάστηκαν… Εύχομαι ο Θεός να φωτίση όλον τον κόσμον και αυτούς, να έλθουν εις επίγνωσιν αληθείας».
Αυτή, λοιπόν, ήταν η πρακτική των Αγίων απέναντι στους προτεστάντες. Και οφείλουμε όλα τα μέλη της Εκκλησίας, από τους Επισκόπους ως τους λαϊκούς, να ακολουθούμε το δοκιμασμένο παράδειγμά τους, αν θέλουμε να βοηθήσουμε την Εκκλησία, τους εαυτούς μας αλλά και τους ίδιους τους προτεστάντες. Οι θρησκευτικές διπλωματίες και ο οικουμενισμός δεν έχουν κανένα ορθόδοξο έρεισμα στη Γραφή και στους Πατέρες, αλλά αποτελούν προϊόντα παραθρησκευτικών αντιλήψεων.
orthros.eu
-120x86.jpg)
