Μοναχισμός: Οι μαυροντυμένοι που σκορπίζουν φως
Όταν βγήκαν από τη σφαίρα της σιωπής
έγινε κατανοητό από τους δύο
ότι ο αγώνας θα ήταν ακόμα πιο σκληρός…
γιατί η βαρβαρότητα είχε πια εξαπλωθεί
κι έκανε επιθέσεις κατά του ιερού επειδή
πίστευε ότι κανείς δεν θα αντιστεκόταν.
Ο γέροντας των Μετεώρων
Ο γέροντας των Μετεώρων
ήρθε στο Συλλαλητήριο
για να ενισχύσει με την παρουσία του
τους πιστούς που δεν ξεχνούν
την πατρίδα και την ιστορία
έτσι έφερε όλη τη δύναμή του
κι άγγιξε τα χέρια του λαού
για να συνεχίσει τον αγώνα
της μνημοσύνης
δίχως φοβίες για το μέλλον
αφού το φως πάντα νικά.
Μοναχισμού Αποστολή
Όλες είχαν μάθει για το ιστορικό Συλλαλητήριο και η καθεμία ετοιμαζόταν να ακολουθήσει την αποστολή. Ήξεραν από παλιά ότι ο μοναχισμός του μοναστηριού δεν ήταν μόνο ατομικό θέμα.
Η δράση στο μοναστήρι ήταν συλλογική κι όχι ασκητική και μόνο. Έπρεπε ακόμα να ασχολούνται με τον λαό που υποφέρει, έπρεπε να προστατεύσουν την ιστορία του και η πίστη τους ήταν η δύναμή τους.
Αυτήν ήταν έτοιμες να προσφέρουν για να δείξουν το παράδειγμα και στους πιο αδύναμους. Αφού έγινε η διακλάδωση, μερικές ακολούθησαν την πορεία που οδηγούσε στον Λευκό Πύργο, το θέμα ήταν εθνικό και άγγιζε όλον τον Ελληνισμό.
Η παρουσία τους ήταν απαραίτητη κι ήξεραν ότι θα ακουστεί και η φωνή της Ανθρωπότητας ανάμεσα στις κραυγές των ανθρώπων για να σωθεί η Ιστορία από τις επιθέσεις της βαρβαρότητας. Εκεί όμως ήταν γραμμένο να έρθει και ο Γέροντας των Μετεώρων διότι πάντα προστάτευε την ανάγκη. Έτσι μετά τον Λόγο έγινε η συνεννόηση που ξεπέρασε την επικοινωνία.
Όλοι ένιωσαν ότι ήταν μαζί εδώ και χρόνια στον ίδιο διαχρονικό αγώνα και θυμήθηκαν το επαναστατικό πνεύμα των τριάντα φύλλων του ήλιου. Έπρεπε να βρεθούν και τελικά ξαναβρέθηκαν.
Η πολυκυκλικότητα είχε δράσει και οι διακλαδώσεις έγιναν δάκτυλα χεριών που φιλήθηκαν σαν εκείνο τον όρκο που είχε γεννηθεί για να απελευθερώσει το Γένος από τη βαρβαρότητα.
Τα μάτια τους έλαμψαν όχι όμως τόσο όσο το βλέμμα της Γερόντισσας που προσευχόταν για να πάνε όλα καλά. Κι έτσι πήγαν, χάριν της.
Ο μοναχισμός σε μοναστήρι
δεν γίνεται μόνο για μια ψυχή,
παλεύει ταυτόχρονα και για τους άλλους
που έχουν ανάγκη και δεν μπορούν
να ζητήσουν καμιά βοήθεια διότι
δεν ξέρουν ότι υπάρχουν άνθρωποι
ντυμένοι με μαύρα που έχουν μέσα τους
τόσο φως.
Το μετεωρίτικο πνεύμα
είναι πιο έντονο στα Μοναστήρια
γιατί εκεί κάθε πράξη
έχει σημασία για το μέλλον
κι επειδή σέβεται το παρελθόν
αποτελεί στοιχείο διαχρονικότητας
που δυναμώνει με την πάροδο του Χρόνου
διότι ο χώρος γίνεται όλο και πιο ιερός.
Οι μοναχές δεν είναι μόνο
πνευματικές ακολουθίες.
Ζουν με τον λαό και τον βοηθούν
κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη.
Γι’ αυτό αν τις βλέπεις μόνο δογματικά
ξέχνα την αδικία σου
και μάθε από αυτές
για την αγάπη
της Ανθρωπότητας.
Ο Μοναχός της Αγίας Τριάδας
είναι ντόμπρος και σταράτος
όπως αυτούς που είχαμε
στην Εθνική Επανάσταση
και δεν είχαν καμία φοβία
να μείνουν μόνοι
πάνω σε βράχο
για να προστατέψουν
την πατρίδα
χάρη στην πίστη τους
και το παράδειγμά τους,
έτσι είναι χαρά μας
να ανήκει
στον Ελληνισμό
και να αποτελεί
ιερό σύμμαχο
για τους αγώνες
του μέλλοντος
λόγω αντίστασης
στη βαρβαρότητα.
Σοφία Ντρέκου | Νίκος Λυγερός Λόγοι
Κείμενα, Ποίηση
tweet
Δείτε επίσης
