Ανεβαίνοντας τη Λεωφόρο Μαραθώνος, λίγο μετά το Πικέρμι και στρίβoντας αριστερά στο φανάρι που οδηγεί στην Καλλιτεχνούπολη, θα συναντήσουμε το ιστορικό μοναστήρι που στέκει εκεί από τον 9ο αιώνα μ.Χ. Είναι η Μονή Παντοκράτορος Ταώ Πεντέλης.
Από το 1974 τη Μονή ηγουμενεύει η Γερόντισσα Στυλιανή, μια αξιοσέβαστη μορφή που απαρνήθηκε από μικρή τα εγκόσμια στην Αιτωλοακαρνανία απ’ όπου κατάγεται, για να αφιερώσει τη ζωή τηs στον κύριο. Ηταν ευλογία Θεού να είναι η Γερόντισσα πνευματικό παιδί του Γέροντοs Πορφυρίου και να την επισκέπτονται μέχρι και σήμερα πνευματικοί γέροντεs από το Αγιο.
Ολο αυτό το διάστημα η Ηγουμένη διακονεί με περισσή αγάπη όλους τους προσκυνητές που καταφθάνουν από όλα τα μέρη της γης στη Μονή, την οποία με το ζήλο της και τη δική της επιμέλεια την αναγέννησε και την μετέτρεψε σε έναν σημαντικό πνευματικό φάρο. Πράγματι, φθάνοντας κανείς στη Μονή, μένει έκθαμβος από την ομορφιά του τοπίου και, βαδίζοντας στο εσωτερικό της Μονής, αισθάνεται την ευλάβεια που του προσδίδει ο χώρος ενώ ταυτόχρονα συναντά τη Γερόντισσα που στέκει εκεί κάθε στιγμή έτοιμη, σαν μια πολύ στοργική μητέρα, να ακούσει, να συμβουλεύσει και να φροντίσει κάθε αδελφό χωρίς καμιά διάκριση. Είναι γεγονός ότι καθημερινά πλήθος κόσμου προστρέχει στη χάρη των Αγίων Μαρτύρων της Μονής και πάντα εκεί βρίσκει τη συνοδεία της Γερόντισσας να περιμένει τους πιστούς και με την καρδιά ανοιχτή να τους βοηθάει όσο μπορεί.
Κάθε Παρασκευή στη Μονή αυτή πραγματοποιείται Ιερά Αγρυπνία, όπου από νωρίς μέχρι αργά το βράδυ το νέο καθολικό της Μονής είναι κατάμεστο και “γεμίζει” από τις αγγελικές φωνές της γνωστής σε όλη την οικουμένη χορωδίας που έχει δημιουργήσει η Ηγουμένη Στυλιανή. Μάλιστα αυτή την Παρασκευή, 25 Νοεμβρίου 2016, η καθιερωμένη Αγρυπνία της Μονής συνέπεσε με την παραμονή της εορτής της Ηγουμένης. Εκατοντάδες προσκυνητές, τα πνευματικά παιδιά της Γερόντισσας, κατέκλυσαν τη Μονή για να της ευχηθούν και να πάρουν την ευλογία της και αυτή, με τη νηφαλιότητα και την ηρεμία που την διακρίνει, τους υποδέχθηκε όλους με απέραντη αγάπη και σε όλους κάτι είχε να πει για να τους απαλύνει την αγωνία τους, τον πόνο τους, την ανησυχία τους. Εμοιαζε με τη μάνα που περιμένει στο κατώφλι του σπιτιού τα παιδιά της και τα υποδέχεται και τα περιποιείται όλα χωρίς καμιά διάκριση. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι προσκυνητές της Μονής την αποκαλούν “Γερόντισσα Στυλιανή, η μάνα μας” και το βράδυ αυτό της 25ης Νοεμβρίου αυτήν την προσφώνηση άκουγε κανείς από τα χείλη των περισσοτέρων.
Ηγουμένη Στυλιανή, να σε έχει ο Θεός καλά να συνεχίσεις το θεάρεστο έργο σου και να σε συναντάμε στη Μονή, όπου πάντα μας κάνεις και νοιώθουμε όλο και πιο οικεία μαζί σου, όλο και πιο οικεία με το Θεό!
){kind=link}