Του Γιάννη Μουκίδη
Συγκίνηση και θλίψη στα Καλύβια Ελασσόνας και στην Ι. Μητρόπολη Ελασσόνος, που αποχαιρέτησαν πρόσφατα (μόλις την τελευταία ημέρα του 2016) ακόμη ένα δικό τους «τέκνο», τον ιερέα π. Αθανάσιο Καζακλάρη. Ο «κοιμηθείς» ιερέας αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας για αρκετά χρόνια.
Ο μακαριστός π. Αθανάσιος είχε συνδέσει την παρουσία και το όνομά του με τα κοινωνικά και εκκλησιαστικά «δρώμενα» της γενέτειράς του, τα Καλύβια Κοκκινοπηλού. Υπηρέτησε και διακόνησε την τοπική εκκλησία με ζήλο και αγάπη και προσέφερε πλούσιο έργο, ενώ «αγκαλιάστηκε» από τους συγχωριανούς τους και όχι μόνο.
Στην Εξόδιο Ακολουθία του μεταστάντος κληρικού, το μεσημέρι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καλυβίων Ελασσόνας, χοροστάτησε ο σεβασμ. μητροπολίτης Ελασσώνος κ. Χαρίτων και συλλειτούργησε πλειάδα κληρικών της Ι. Μητρόπολης.
Ο μητροπολίτης κ. Χαρίτων, στον επικήδειό του, αναφέρθηκε συγκινημένος στο μεγάλο έργο και στην προσφορά του ταπεινού λευίτη και διακόνου του Κυρίου μακαριστού αδελφού Αθανασίου, που εργάστηκε ακούραστα για την τοπική Εκκλησία και τον τόπο του, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Τελούμε σήμερα την τελευταία ημέρα του έτους την εξόδιο ακολουθία του αγαπητού μας ιερέως π. Αθανασίου, ο οποίος χθες κατά τις μεταμεσημβρινές ώρες, μετά από πολυετή δοκιμασία της υγείας του, εξεδήμησε προς Κύριον, σε ηλικία 79 ετών.
Ο π. Αθανάσιος Καζακλάρης γεννήθηκε το 1937, αγάπησε από την παιδική του ηλικία τον Χριστό και σε ηλικία 30 ετών έθεσε τον εαυτό του στη διακονία της Εκκλησίας, λαμβάνοντας τον πρώτο και δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης το 1967. Από την ημέρα της χειροτονίας του μέχρι και τη συνταξιοδότησή του, το 2007, υπηρέτησε με πιστότητα, συνέπεια και αγάπη και ζήλο την ενορία του Αγίου Γεωργίου Καλυβίων, αρχικά μάλιστα κατά τα πρώτα χρόνια της ιερατικής του διακονίας ως άμισθος κληρικός. Αγάπησε το ποίμνιό του και αγαπήθηκε από αυτό. Μερίμνησε για τη συγκρότηση της σχετικά νεοπαγούς τότε ενορίας των Καλυβίων. Κατέβαλε προσπάθειες και αγώνες πολλούς για την ανοικοδόμηση αυτού του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου, τον οποίο μερίμνησε για την αποπεράτωση, τον εξωραϊσμό για να τον παραδώσει στη λατρεία του Θεού. Και όχι μόνο αυτού του ιερού ναού, αλλά και για την ανακαίνιση και εξωραϊσμό και των άλλων δύο παρεκκλησίων του ναού του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου. Η Ι. Μητρόπολη σε αναγνώριση της προσφοράς του στην Εκκλησία, του απένειμε το οφίκκιο του οικονόμου και του πρωτοπρεσβυτέρου.
Ο π. Αθανάσιος όμως διέθετε και άλλα εξαιρετικά χαρίσματα, που τον κατέστησαν αγαπητό στις καρδιές των ανθρώπων. Διακρινόταν για την αγάπη του προς όλους τους ανθρώπους, πρόσχαρος, άκακος, αυθεντικός, φιλόξενος και κυρίως ένας άνθρωπος που διέθετε καρδιά μικρού παιδιού.
Όσοι συναναστραφήκαμε μαζί του έχουμε να πούμε και ένα καλό λόγο, ένα λόγο αγάπης. Δημιούργησε μία αξιόλογη οικογένεια, έχοντας στο πλευρό του ακοίμητο φύλακα άγγελο και στήριγμα την καλή πρεσβυτέρα Γεωργία.
Ευχόμαστε ο Θεός να εξαποστέλλη την παρηγορία και παραμυθία του στην οικογένειά του.
Και νυν π. Αθανάσιε, τον δρόμον τετέλεκας και την πίστην ετήρησας. Πορεύου την μακαρίαν οδόν ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως. Είθε Κύριος ο Θεός κατατάξη σε μετά αγίων και δικαίων και αποδώση σοι τα αγαθά της Βασιλείας Του. Αμήν».
