Επιμέλεια: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ – Μεγάλη η μέρα για την Ορθοδοξία η σημερινή. Εορτάζει ο Άγιος Εφραίμ ο Μεγαλομάρτυρας και θαυματουργός αφού σαν σήμερα στις 3 Ιανουαρίου το 1950 πραγματοποιήθηκε η εύρεση των τιμίων λειψάνων του από την Ηγουμένη Μακαρία ενώ στις 5 Μαΐου κάθε χρόνο τιμούμε το μαρτυρικό του τέλος από τους Τούρκους.
Πως έγινε η εύρεση των Ιερών Λειψάνων
Το 1945 η τότε μοναχή Μακαρία επισκέφθηκε τα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού, άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμωμών, στις βορειοανατολικές υπώρειες του Πεντελικού.
Απο θεία παρόρμηση διαμόρφωσε εκεί ένα κελάκι και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων μοναχοί και προσευχόταν να γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς.
Μια φωνή, αρχικά σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε: «Σκάψε και θα βρεις αυτό που επιθυμείς», μέχρι τη στιγμή που της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του μοναστηριού.
Στις 3 Ιανουαρίου του 1950 πήρε την απόφαση και ανέθεσε σε εργάτη το σκάψιμο του συγκεκριμένου σημείου που της υποδείκνυε η ίδια η ψυχή της. Αρχικά ο εργάτης ήταν αρνητικός και δεν ήθελε να σκάψει στο σημείο που της υποδείκνυε η μοναχή αλλά, τελικά, μετά από τις εκκλήσεις και τις προσευχές της, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει.
Στο σημείο υπήρχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχος και πράγματα που καταδείκνυαν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Το πρώτο εύρημα, ήταν ένα κεφάλι και ο χώρος ανέδυε μια ευωδιά.
«Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί», έγραψε η Ηγουμένη Μακαρία περιγράφοντας τα όσα συνταρακτικά τής συνέβησαν.
Όλο το σκήνωμα το τοποθέτησε με προσοχή σε μία θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο. Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για κληρικό καθώς το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο.
Το ίδιο βράδυ όμως, η Ηγουμένη διαβάζοντας τον Εσπερινό άκουσε βήματα. Ο ήχος ερχόταν από τον τάφο, αντηχώντας έως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί πρωτοαντίκρισε για πρώτη φορά τον Θαυματουργό Άγιο. Ήταν ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στο λαιμό, ντυμένος με τη μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ζήτησε να τον βγάλουν από αυτήν τη θυρίδα που τον είχαν. Την επόμενη κιόλας ημέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού.
Το ίδιο βράδυ ο Άγιος φανερώθηκε στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομά του: Εφραίμ. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται από τότε εκεί και καθημερινά εκατοντάδες πιστών συρρέουν ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά του. Ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της Μονής υπάρχει και η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή.
Ο βίος του Αγίου Εφραίμ
Άγνωστος για πολλούς μέχρι το 1950, όπου μία μέρα σαν σήμερα, στις 3 Ιανουαρίου, η χάρις του Θεού έμελλε να τον αποκαλύψει. Από τότε είναι αναρίθμητα τα θαύματα και οι ευεργεσίες του προς όσους επιζητούν την βοήθεια του.
Ο Άγιος Εφραίμ, ονομαζόταν Κωνσταντίνος Μόρφης και γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικίακαι είχε εφτά αδέλφια ακόμα.
Σε ηλικία 14 ετών, φοβούμενη η μητέρα του ότι θα τον πάρουν οι Τούρκοι στο παιδομάζωμα και θα τον κάνουν γενίτσαρο τον συμβούλεψε να φύγει και να πάει σε μοναστήρι σε περιοχή που δεν ήταν τουρκική. Μετά από κόπους και κινδύνους βρήκε την Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του όρους των Άμωμων (Καθαρών) της Αττικής.
Το 1416 μ.Χ. οι Τούρκοι λεηλάτησαν την Αττική και ανάγκασαν το Δούκα των Αθηνών να δηλώσει υποταγή στο Σουλτάνο. Το 1424 μ.Χ. οι Τούρκοι επιτέθηκαν εναντίων της Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες της Μονής ζητώντας λύτρα και πολύτιμα αντικείμενα. Ο Άγιος απουσίαζε στο ησυχαστήριό του, μια σπηλιά, πάνω στο βουνό για προσευχή και μόλις επέστρεψε αντίκρισε έντρομος την καταστροφή του ιερού τόπου και τα πτώματα των Πατέρων. Αφού τους έθαψε, και θρήνισε επέστρεψε στη σπηλιά.
Πέρασε ένας χρόνος και την 14η Σεπτεμβρίου 1425 μ.Χ.,οι Τούρκοι επανήλθαν στη μονή και βρήκαν τον Άγιο. Τότε άρχισαν τα μαρτύρια του, που τελείωσαν στις 5 Μαΐου 1426 μ.Χ. ήμερα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί.Αφού τον βασάνιζαν οκτώ μήνες να παραδώσει κάτι πολύτιμο τελικά τον κρέμασαν ανάποδα σ’ ένα δένδρο, του κάρφωσαν τα πόδια και το κεφάλι, και τέλος διαπέρασαν με αναμμένο ξύλο το σώμα του και παρέδωσε την αγία του ψυχή.
Μετά από πεντακόσια χρόνια φανερώθει το λείψανό του, ύστερα από πολλές εμφανίσεις του ιδίου του Αγίου Εφραίμ και πολλών άλλων θαυμαστών γεγονότων, στις 3 Ιανουαρίου 1950 μ.Χ.
Το 2011 μ.Χ. το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης με την υπ’ αριθμ. 217/2-3-2011 Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη κατέταξε τον Όσιο Εφραίμ στο επίσημο ορθόδοξο εορτολόγιο.
Τα Λείψανα του Αγίου βρίσκονται στη Μονή Αμώμων (Ευαγγελισμού της Θεοτόκου), Νέας Μάκρης Αττικής.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ὥσπερ ἥλιος ἔλαμψας, καί μαρτυρικῶς, θεοφόρε, πρός Θεόν ἐξεδήμησας, βαρβάρων ὑποστάς ἐπιδρομάς, Ἐφραίμ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ· διά τοῦτο ἀναβλύζεις χάριν ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.