ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Συνέντευξιν παρεχώρησεν ο «Αρχιεπίσκοπος» τών Σκοπιανών κ. Στέφανος, από τήν οποίαν πληροφορούμεθα ότι: α) η «εκκλησία» του είναι συνέχεια τής ιστορικής ελληνικής Αρχιεπισκοπής Αχρίδος!, β) ότι όλαι αι Εκκλησίαι ονομάζονται συμφώνως πρός τό κράτος, εις τό οποίον, ανήκουν, άρα προφανώς υπονοεί ότι θά είναι η «Εκκλησία τής (Βόρειας) Μακεδονίας» καί τών «Μακεδόνων»!, καθώς αυτό προβλέπει η μειοδοτική «Συμφωνία τών Πρεσπών» καί γ) ότι μέχρι τής επιλύσεως τού προβλήματος τής εκκλησιαστικής διασποράς δικαιούνται καί αυτοί νά έχουν, δηλ. τάς ήδη ονομαζομένας «ενορίας τής Μακεδονικής Εκκλησίας» εις τό εξωτερικόν!
Παραθέτομεν αποσπάσματα από τήν εφημερίδα «Τό Βήμα» τής 5ης Ιουνίου 2022:
«-Ο λαός τού Θεού στή χώρα μας κοιμόταν καί ξυπνούσε μέ τόν πόθο νά δεί τήν Αρχιεπισκοπή Αχρίδος ανασυσταθείσα σέ πλήρη λάμψη καί ενωμένη μέ όλες τίς τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Καί ιδού, μέ τή μητρική απόφαση τής Μητρός Εκκλησίας -τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, γιά τήν οποία εκφράζουμε ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη, κατέστημεν στήν κανονική ενότητα καί μέ υπακοή λάβαμε τήν προτροπή νά κανονίσουμε τά διοικητικά θέματα μέ τήν Ορθόδοξο Εκκλησία τής Σερβίας. Εδώ πρέπει νά τονιστεί η καλή προαίρεση καί η διαρκής φροντίδα τού Παναγιωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος μέ διάφορες συστάσεις, γράμματα, εξαρχίες κ.λπ. υποδείκνυε καί, θά έλεγα, δίδασκε ότι υπάρχει ανάγκη φιλαδελφίας καί συγκαταβάσεως. Ακολούθησε καί τό συλλείτουργο τής συμφιλιώσεως στό Βελιγράδι, γιά τό οποίο ευχαριστούμε, όπως καί γιά τήν αγάπη τήν οποία έδειξε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Πορφύριος καί η Ιεραρχία τής Εκκλησίας Σερβίας. Μέ τήν κοινή Θεία Λειτουργία στά Σκόπια αισθανθήκαμε ότι η ελπίδα μας δέν είναι μάταιη καί χαρήκαμε πολύ. Έτσι, καί αποκατασταθήκαμε, αλλά καί λάβαμε τό δικαίωμα τής συνεχίσεως τής Αρχιεπισκοπής Αχρίδος
-Ορισμένοι αρχιερείς εξέφρασαν τόν προβληματισμό τους γιά τήν ονομασία τής Εκκλησίας πού ηγείστε. Είναι «Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος τής Βόρειας Μακεδονίας» ή «Η Ορθόδοξη Εκκλησία τής Μακεδονίας»;
-Δέν ξέρω ποιούς αρχιερείς έχετε στόν νού σας, αλλά νομίζω ότι δέν χρειάζεται, ούτε υπάρχει λόγος γιά πολιτική ανησυχία ή γιά εθνικιστική προσέγγιση στήν επίλυση τών εκκλησιαστικών ζητημάτων. Από τήν άλλη πλευρά, θά ήθελα νά μαρτυρήσω ότι καί στή χώρα μου, ανάμεσα στόν λαό, υπάρχει ορισμένη ανησυχία. Σέ κάθε περίπτωση, είναι γνωστή η παράδοση μέ τήν οποία ονομάζονται οι Εκκλησίες, μέ τό εκκλησιολογικό όνομά τους, ή, άν θέλετε, μέ τό όνομα τού κέντρου κάποιου κανονικού εδάφους πού βρίσκεται στά πλαίσια, στά όρια ενός διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους
Η δικαιοδοσία τής ιστορικής Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, από σημερινή άποψη, είναι παρελθόν. Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος τώρα υπάρχει, στή Βαλκανική χερσόνησο, στά όρια τής σύγχρονης καί γενικά αναγνωρισμένης πατρίδας μας. Όταν γίνεται λόγος γιά τή διασπορά γενικά, στήν ορθόδοξη συνάφεια, γνωρίζουμε τίς ιδέες γιά τό πώς πρέπει εκκλησιολογικά νά κανονιστούν αυτά τά εδάφη. Αλλά μέχρι σήμερα δέν υπάρχει πανορθόδοξη συναίνεση ή, νά εκφραστούμε έτσι, γενική εφαρμογή τής επιλύσεως τής διασποράς».
Εν τώ μεταξύ ο «Αρχιεπίσκοπος» Σκοπιανών κ. Στέφανος συνελειτούργησε μετά τού Πατριάρχου Σερβίας κ. Πορφυρίου διά τρίτην φοράν εις Βελιγράδιον τήν 5ην Ιουνίου 2022, ως επληροφορήθημεν από τήν ιστοσελίδα «orthodoxianewsagency.gr»:
«Τής πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος, ενώ συλλειτούργησε ο Αρχιεπίσκοπος τής Αρχιεπισκοπής Οχρίδος (τήν οποία τό Πατριαρχείο Σερβίας εξακολουθεί νά αναφέρει ως Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία Αρχιεπισκοπή Αχρίδος), καί πλειάδα Ιεραρχών τών δύο Εκκλησιών Μετά τό πέρας τής Θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Σερβίας κ.κ. Πορφύριος ευλόγησε τόν Αρχιγραμματέα τής Ιεράς Συνόδου τού Πατριαρχείου νά παραδώσει στόν Αρχιεπίσκοπο Στέφανο τόν τόμο γιά τήν αναγνώριση τής αυτοκεφαλίας. (Εδώ, ωστόσο, εγείρεται ένα ερώτημα, αφού οι πληροφορίες τού Πατριαρχείου Σερβίας μιλούν γιά «τόμο» -χωρίς νά εξηγούν τί εννοούν, ενώ εκ τών Σκοπίων γίνεται λόγος γιά «τόμο γιά τήν αναγνώριση τής αυτοκεφαλίας». Εξάλλου, ο τόμος αυτοκεφαλίας χορηγείται μόνον από τόν Οικουμενικό Πατριάρχη)».
Μετά λύπης παρατηρούμεν ότι η Εκκλησία τής Ελλάδος, αλλά καί άλλαι ελληνόφωνοι Εκκλησίαι σιωπούν, ως νά μή τούς αφορά τό ζήτημα. Τόσον τό «Μακεδονική» όσο καί τό «Αχρίδος» είναι εξίσου ιστορικά όχι απλώς αυθαιρεσία, αλλά δικαίωσις πολιτικών σχεδιασμών αντίθετα πρός τήν εκκλησιαστικήν τάξιν. Κανείς επίσης δέν ασχολείται μέ τήν μετάνοιαν, τήν οποίαν οφείλουν νά επιδεικνύουν οι επιστρέφοντες σχισματικοί. Ισοπέδωσις τής Ι. Παραδόσεως καί αλλοτρίωσις τής αληθείας είναι αι βαρύνουσαι κατηγορίαι διά πάντας τούς Ιεράρχας, οι οποίοι εξεχώρησαν τήν συνείδησίν των εις τούς πολιτικούς
Ορθόδοξος Τύπος
-120x86.jpg)
