Το πρόβλημα της αεροπορικής κυριαρχίας για τις ΗΠΑ καθίσταται όλο και πιο δυσεπίλυτο και αυτό όχι μόνο λόγω της εισόδου σε υπηρεσία υπερσύγχρονων ρωσικών μαχητικών Su-35 και σε ένα χρόνο του υπερμαχητικού Τ-50, όπως και των κινεζικών J-20, J-15 κλπ. αλλά κυρίως λόγω των όπλων που μεταφέρουν τα αμερικανικά μαχητικά με το πρόβλημα να εστιάζεται στην απόδοση του AIM-120C7 σε ένα περιβάλλον έντονων αντιμέτρων.
Αυτό είναι το θέμα του εκτενούς άρθρου της ευρείας επισκεψιμότητας αμερικανικής ιστοσελίδας The Daily Beast, η οποία περιλαμβάνει μαρτυρίες σύμφωνα με τις οποίες η αδυναμία ή η απροθυμία της αμερικανικής βιομηχανίας να προχωρήσει εγκαίρως σε αντικατάσταση του AIM-120, θα δημιουργήσει σοβαρότατα προβλήματα σε περίπτωση που χρειαστεί να αναμετρηθούν με ρωσικά ή και κινεζικά μαχητικά.
Ας δούμε το άρθρο: “Οπως παραδέχονται οι Αμερικανοί τεχνικοί η δυνατότητα για πολύ μακρινά πλήγματα του μαχητικού F-22 με βολές πυραύλων αέρος-αέρος δείχνει να μειώνεται αισθητά λόγω των νέων δυνατοτήτων των ρωσικών ραντάρ, στο να προκαλούν παρεμβολές στην στόχευση.
Από τη στιγμή που στις ΗΠΑ θεωρούν πλεον υπαρκτή τη δυνατότητα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου με τη μεγάλη ρωσική δύναμη είναι κάτι που τους απασχολέι πλέον σε μεγάλο βαθμό.
“Στο αμερικανικό ΥΠΑΜ εδώ και πολλά χρόνια έχουμε σταματήσει να ερευνούμε τεχνολογίες αντίμετρων στις ηλεκτρονικές παρεμβολές που δεχόμαστε” αναφέρει αξιωματούχος της USAF με εκτενή εμπειρία στα F-22 στο “The Daily Beast”.
“Αν και διαθέτουμε απόκρυψη (stealth), θα έχουμε μεγάλη δυσκολία να διαπεράσουμε τα εχθρικά ηλεκτρονικά αντίμετρα και να στοχεύσουμε εναντίον ενός Su-35, και οι πύραυλοί μας θα έχουν μεγάλη δυσκολία στο να το καταρρίψουν, αφού έχει εξαιρετικά συστήματα αντιμέτρων” λέει ο ίδιος
Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί πιθανοί αντίπαλοι των Αμερικανών, όπως οι Ρώσοι και οι Κινέζοι, έχουν αναπτύξει προηγμένους παρεμβολείς Digital Radio Frequency Memory (DRFM), οι οποίοι απομνημονεύουν το εισερχόμενο σήμα και το επαναλαμβάνουν αποστέλλοντάς το πίσω, προκαλώντας σοβαρό πρόβλημα στην λειτουργία των φίλιων ραντάρ.
Ακόμα χειρότερα, οι νέοι παρεμβολείς πρακτικά τυφλώνουν τους ενεργούς ερευνητές πυραύλων αέρος-αέρος όπως των AIM-120 AMRAAM, το οποίο είναι το κύριο όπλο μακρού πλήγματος για όλα τα αμερικανικά και συμμαχικά μαχητικά.
Aυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστούν αρκετές βολές πυραύλων για να καταρριφθεί ένα εχθρικό μαχητικό, ακόμα και στην περίπτωση ενός Raptor.
“Αν και το Pk [probability of kill] είναι απόρρητο, απλώς ας πούμε ότι για κάθε βολή δεν θα κατέρριπτα έναν αντίπαλο. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τα προηγούμενα αμερικανικά μαχητικά όπως τα F-15, F-16, η τα F/A-18, αλλά τώρα ο αντίπαλος έχει πολύ καλύτερα αεροσκάφη απ’ότι πριν 10 χρόνια”, αναφέρει έμπειρος αξιωματικός της USAF.
Ένας άλλος Αξιωματικός της Αεροπορίας με εμπερία στο καινούριο F-35 Joint Strike Fighter συμφώνησε: “Ο AMRAAM είχε μερικές σπουδαίες αναβαθμίσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν παύει να είναι παλιά τεχνολογία, και δεν σχεδιάστηκε με την προοπτική να αντιμετωπίσει τα σημερινά μαχητικά όπως το Su-35” (σ.σ.: δηλαδή απέναντι στο Τ-50 τι θα κάνει, θα είναι άχρηστος;).
Κάθε πύραυλος έχει μια ακτίνα δράσης πέραν της οποίας δεν μπορεί να χτυπήσει στόχους . Στο κοντινό μέλλον ο AMRAAM θα ξεπεραστεί από νέα όπλα τα οποία αναπτύσσονται σε όλον τον πλανήτη. Ειδικότερα στη Ρωσία αναπτύσσεται ο ένας πύραυλος εξαιρετικά μακρού πλήγματο ο K-100 ο οποίος θα ξεπερνά κατά,πολύ οποιονδήποτε άλλο σε βεληνεκές.
“Αν και έχουμε απόκρυψη θα έχουμε μεγάλη δυσκολία να στοχεύσουμε ένα ρωσικό Su-35S και οι πύραυλοί μας θα έχουν μεγάλο πρόβλημα να τα καταρρίψουν”
Το Πεντάγωνο έδινε πάντα βάση στην κατασκευή νέων αεροσκαφών αλλά όχι καινούριων οπλικών συστημάτων.
Τη δεκατία του 1970 το F-15A Eagle μετέφερε αρχαίο εξοπλισμό της εποχής του Βιετνάμ όπως ένα F-4 Phantom II. Μόλις το 1990 το F-15 παρέλαβε τον AMRAAM που μπορούσε να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του αεροσκάφους.
Τα ίδια ισχύουν και για όπλα μικρού βεληνεκούς μεχρι την είσοδο σε υπηρεσία το 2000 του AIM-9X, όπου τότε οι ΗΠΑ μπορούσαν να αντιπαραβάλουν ένα dogfighting όπλο που είχε ίδιες ή και καλύτερες δυνατότητες από το ρωσικο R-73 Archer.
Η USAF πιστεύει ότι τα αμερικανικά μαχητικά μπορούν να ανταπεξέλθουν αλλά θα χρειαστούν περισσότερους πυραύλους, το θέμα είναι ότι δεν μεταφέρουν τόσους πολλούς.
Το Raptor μεταφέρει έξι AMRAAM μεσαίου βεληνεκούς και δύο μικρού βεληνεκούς εμβέλειας AIM-9 Sidewinder στις οπλικές αποθήκες του. Το F-35 μεταφέρει μόνο τέσσερις AMRAAM με προοπτική στο μέλλον να γίνουν έξι.
Τα παλαιότερα Boeing F-15 Eagle μεταφέρουν μέχρι 8 πυραύλους ενώ τα F-16 συνήθως δεν ξεπερνούν τους έξι.
Αυτό σημαίνει ότι άν ένα μαχητικό πρέπει να χρησιμοποιήσει π.χ τρεις πυραύλους για να εξουδετερώσει έναν εχθρό τότε το Πεντάγωνο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα.
“Το να ρίξεις την πρώτη βολή είναι ένα θέμα” είπε πρώην αξιωματούχος της USAF με εκτενή εμπειρία στα ρωσικά όπλα. “Να χρειάζεσαι άλλη βολη όταν έχεις ξοδέψει το οπλοστάσιό σου είναι άλλο θέμα, δεδομένου ότι τα διαθέσιμα μαχητικά για μια ορισμένη αποστολή είναι περιορισμένα”
Λύσεις υπάρχουν εάν δαπανηθούν επιπλέον κονδύλια για την ανάπτυξη νέων πυραύλων. Όπως αναφέρει και ο αρχηγός της Υπηρεσίας Πληροφοριών της USAF Lt. Gen. Dave Deptula “Είναι κρίσιμο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να αναπτύξουν νέους πυραύλους αέρος-αέρος στο μέλλον που να μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα ηλεκτρονικά αντίμετρα”.
Μια σχετικά απλή λύση θα είναι να αναπτύξει έναν πύραυλο που να ξεχωρίζει τους στόχους του με τη χρήση ραντάρ με εντελώς διαφορετικλες ζώνες συχνοτήτων. Ραντάρ και πύραυλοι λειτουργούν σε αυτό που ονομάζεται το X-band, αλλά δεν είναι αναγκασμένα να το κάνουν. “Να βγουν έξω από τη Χ μπάντα είναι μια επιλογή”, δήλωσε ένας ανώτερος αξιωματούχος της USAF
Το Πεντάγωνο θα μπορούσε επίσης να αναπτύξει ένα νέο βλήμα που να συνδυάζει πολλαπλούς τύπους αισθητήρων, όπως υπέρυθρες και ραντάρ στο ίδιο όπλο που έχει επιχειρηθεί χωρίς μεγάλη επιτυχία στο παρελθόν.
Αυτή τη στιγμή, το υπουργείο Άμυνας με επικεφαλής το Ναυτικό, προσπαθεί να αυξήσει το φάσμα αντιμετώπισης παρεμβολών στην έκδοση του μικρού βεληνεκούς AIM-9X Sidewinder και να αυξήσει την ακτίνα δράσης του κατά 60% για να δώσει στα μαχητικά του στόλου του Πενταγώνου κάποιο είδος αντιμετώπισης του προβλήματος των παρεμβολών.
Αλλά ακόμη και με την εκτεταμένη πρόσβαση, οι τροποποιημένοι Sidewinder δεν θα φτάνουν καν το βεληνεκές του AMRAAM.
Η άλλη επιλογή είναι να γεμίσει μαχητικά όπως το F-22 και F-35 με περισσότερους πυραύλους που θα είναι μικρότεροι.
Η Lockheed Martin, για παράδειγμα, αναπτύσσει ένα μεγάλου βεληνεκούς αέρος-αέρος πύραυλο που ονομάζεται «Cuda» που θα μπορούσε να διπλασιάσει ή να τριπλασιάσει τον αριθμό των όπλων που μεταφέρονται από κάθε αμερικανικό μαχητικό stealth.καθώς αντιλαμβάνεται ότι τα μαχητικά της μπορούν να ηττηθούν σε μια αερομαχία γιατί μεταφέρουν λίγα όπλα Αλλά υπάρχουν αμφιβολίες ότι ένα τέτοιο όπλο θα έχει ικανοποιητικό βεληνεκές.
Στο μέλλον τα όπλα θα είναι πολύ καλύτερα στην αντιμετώπιση των εχθρικών παρεμβολών-τόσο πολύ έτσι ώστε τα μελλοντικά μαχητικά δεν θα πρέπει να έχουν την απόλυτη ταχύτητα και ευελιξία όπως το Raptor. “Πιστεύω πως η μεγάλη ταχύτητα, η δυνατότητα super cruise και η επιτάχυνση ενός αεροσκάφους όλα θα είναι ελάσσονος σημασίας μπροστά στην ταχύτητα και το βεληνεκές ενός πυραύλου” δήλωσε ένας άλλος αξιωματικός της USAF.
Ενα παλαιότερο άρθρο της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ για τα καθ’ημάς προβλήματα, σημείωνε ότι το F-35 αυτό καθ’αυτό δεν είναι απειλή σε μια αερομαχία από την στιγμή που ούτε ιδιαίτερα ευέλικτο είναι, ούτε ο ΑΙΜ-120 AMRAAM μπορεί να του δώσει ουσιαστικό προβάδισμα.
Στο άρθρο σημειωνόταν όμως ότι όλα θα αλλάξουν όμως όταν αποκτηθεί το βλήμα Meteor της MBDA με τεχνολογία προώθησης Ramjet και ταχύτητα προσέγγισης άνω των 4 Mach και ακτίνα δράσης 100 χλμ. σε σχέση με τα 2+ Mach του AMRAAM και τα 60 χλμ. θεωρητική ακτίνα δράσης. Αυτόν τον συνδυασμό, από το 2018 και μετά η Πολεμική Αεροπορία πρακτικά δεν θα μπορεί να τον αντιμετωπίσει…
{youtube}PVkqrkA8KnU{/youtube}
{youtube}fpJSviD8D4k{/youtube}
-120x86.jpg)
){kind=link}