Πως θα ξαναγίνουμε Έλληνες…

Γράφει ο Ευριπίδης Μπίλλης
Πρώτα θα ήθελα να παρατηρήσω ότι οι περισσότεροι εξ ημών πολύ αργά κατάλαβαν ότι ο Ελληνισμός οδεύει εις εξαφάνιση…

Και εσιώπουν παλαιά και ενδομύχως οίκτιραν τον «εξτρεμισμό» μερικών ελαχίστων εξ ημών.

Η στάση τους θυμίζει τώρα τα αναφερόμενα στο τελευταίο συνημμένο, «Μόνο που να… τώρα τελευταία άρχισα να φοβάμαι πολύ…». Ομιλώ γενικώς για όσους εσιώπουν ίσως συγκαταβατικά και όταν ο dear με έλουζε με τις ποταπές του ύβρεις.

Τα συνημμένα, και άπειρα άλλα, δεν επιζητούν γελοιώδες κάποιο μπράβο, αλλά να επισημάνουν ότι πολύ αργά, και «κάλλιον αργά παρά ποτέ», αφυπνίστηκαν ορισμένοι συνάδελφοι.

Και όμως ακόμα, άλλοι είναι πολύ μα πολύ διακριτικοί στις εκφράσεις τους, μη και χαρακτηριστούν με τη νεοταξική ρετσινιά του όχι «αριστεροδεξιοσοσιαλιστή δημοκράτη», δήθεν ρατσιστή.

Πόσοι επίσης εξ ημών τόλμησαν επίσης να πουν, ενώ το πίστευαν, ότι η δραχμή ήταν κύριο μέρος της σωτηρίας του Ελληνισμού.

Και πόσοι επεσήμαναν τον τρόπο που υποδουλώθηκε εσκεμμένα ο Ελληνισμός.

Για την ουσία του πράγματος συνάδελφοι. Μην υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας.

Λύση μπορούσε να γίνει αν υπήρχε συσπείρωση του λαού μας από μία κατάλληλη προσωπικότητα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης το έκανε με τη Σπίθα του. Όχι όμως για να προκαλέσει ανατροπή της κατοχής, ως δυστυχώς έδειξε η εμπειρία, αλλά για να εγκλωβίσει ότι καλύτερο υπήρχε στην Ελληνική κοινωνία και να το αχρηστεύσει, χάριν υποθέτω της «αριστεράς» του.

Η εκκλησία που επίσης με ένα Χριστόδουλο θα μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα, με τον νυν Αρχιεπίσκοπο ταυτίστηκε απόλυτα με τοη κατοχή και όλες τις επιδιώξεις της (λαθρομεταναστευτικό κτλ).

Αν συνεπώς αποκλείσουμε την επαναστατική λύση, ή το αναδυθεί μία ισχυρή πολιτική προσωπικότητα που θα την εμπιστευθεί ο λαός μας, το μόνον που μένει είναι η πολιτική λύση.

Δηλαδή η από κοινού από πατριώτες όλων των κομμάτων σωτηρία του Ελληνισμού. Και αυτό πρέπει κατά τη γνώμη μου να ενισχύουμε και να επιδιώκουμε σε όλα τα κόμματα.