Αρχιερατική θεία Λειτουργία στο Πολυδένδρι-Τέθηκε σε προσκύνηση ο Σταυρός του Πατροκοσμά (ΦΩΤΟ)

Το Σάββατο 9 Αυγούστου το πρωί ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στο εξωκλήσι του αγίου Αθανασίου Πολυδενδρίου επί τη μνήμη του αγίου νεομάρτυρος Νικολάου Κοκοβίτη ο οποίος μαρτύρησε στο Ολοκαύτωμα της Νάουσας το 1822.

Κατά την διάρκεια του όρθρου και της θείας Λειτουργίας οι πιστοί είχαν την ευκαιρία να προσκυνήσουν τον μεταλλικό Σταυρό που τοποθέτησε ο άγιος ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός σε ένα μεγάλο δένδρο ακριβώς δίπλα στο εξωκλήσι κατά την επίσκεψή του στην περιοχή.
Πλήθος κόσμου από την γύρω περιοχή προσήλθαν για να προσκυνήσουν τον Σταυρό του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, που είναι ένα σπάνιο ιερό κειμήλιο το οποίο η Πρόνοια του Θεού αποκάλυψε με θαυμαστό τρόπο πριν τρία χρόνια.

Η ομιλία του σεβασμιωτάτου.
Τιμά σήμερα, αδελφοί μου, η Εκκλησία μας τον απόστολο Ματθία, ο οποίος, αν και επε­λε­γη τελευταίος από τους άλλους αποστό­λους, α­κο­λούθησε τον δρο­μο που βάδισαν και εκεί­νοι, τον δρόμο του κη­ρυκος του ονόματος του Χριστού και του μαρ­τυρος της εις αυτόν πίστεως.

Αυτόν τον δρόμο ακο­λούθησαν, αδελφοί μου, και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ανε­ξάρτητα από την επο­χη στην οποία έζη­σαν, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τις κα­ταστάσεις μέσα στις ο­ποίες κινήθηκαν, ανε­ξάρτητα από τη μορ­φω­ση και την κοι­νω­νική τους θέση.

Καί μπορούμε να το δια­πιστώσουμε αυτό στη ζωή των δύο αγίων που τιμά ιδιαιτέρως η ενορία σας, στην ζωή του αγίου ιερομάρτυρος και ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, αλλά και στη ζωή του κατά πνεύ­μα μαθητού του, του συμπολίτου σας αγίου Νεο­μάρτυρος Νικολάου του Κοκοβίτη.

Ο πρώτος, ο άγιος Κο­σμας ο Αιτωλός, στον οποίο η Ιερά Μη­τρο­πο­λη μας έχει αφιε­ρω­σει το έτος που δια­νυ­ουμε με την ευκαιρία της συμ­πληρώσεως 300 ε­των από τη γέννησή του, παρότι αρχικά είχε επιλέξει την ησυχία και την άσκηση στο Άγιο Όρος, στη συνέχεια απο­φάσισε να εγκατα­λεί­ψει τον Άθωνα και να περιέλ­θει ολόκληρο τον Ελ­λαδικό χώρο για να στη­ρίξει και να ενι­σχυ­σει με το κήρυγμά του την πίστη των Ελ­λη­νων που την εποχή εκεί­νη δοκιμαζόταν όχι μόνο από την αφόρητη πίεση των Τούρκων οι οποίοι ήθελαν να τους κάνουν να την ξεχά­σουν, για να ξεχάσουν μαζί με αυτή και την εθνική τους ταυτότητα. Έτσι άρχισε να περιο­δεύει σε όλη την Ελ­λα­δα, στις πόλεις και στα χωριά, και να καλεί τους ανθρώπους να μεί­­νουν «εδραίοι και αμε­τακίνητοι» στην πι­στη του Χριστού και να μην ξεχνούν την ελ­λη­νική τους καταγωγή, την ιστορία και τη γλωσ­σα του Γένους.

Από όπου περνούσε ο άγιος Κοσμάς έστηνε ένα σταυρό, για να θυ­μούνται το πέρασμά του από τον τόπο και το κήρυγμα, αλλά και για να θυμούνται ότι η πι­στη στον Χριστό δεν ει­ναι εύκολη υπόθεση. Συχνά είναι σταυρός και μαρτύριο, αλλά αξί­ζει κάθε θυσία, γιατί ο Χρι­στος είναι αυτός που θυσιάσθηκε πριν από εμάς για χάρη μας, προκειμένου να μας απαλ­­λάξει από την α­μαρτία και τη φθορά.

Όταν πέρασε από εδώ ο άγιος Κοσμάς, ο άγιος Νικόλαος ο Κοκοβίτης δεν είχε γεννηθεί. Ο­μως είναι βέβαιο πως η ανάμνηση της παρου­σι­ας και του κηρύγ­μα­τος του αγίου Κοσμά του Αιτωλού ήταν ζων­τανή στον τόπο αυτό, που είχε στήσει ένα σταυρό, και οι συμβουλές του με­­τα­δι­δόταν από τους μεγα­λυ­­τερους στους νεώ­­­­­τερους.

Θα τις α­κου­σε και ο άγιος Νι­κόλαος, και μπορεί αυ­τος να μην έγι­νε ιερο­κη­ρυκας, να μην αφιέ­ρωσε τη ζωή του στον Θεό, όπως ο άγιος Κοσμάς, αλλά να επέ­λεξε ένα ταπεινό επάγ­γελ­μα, το επάγ­γελ­μα του ράπτη, όμως όταν ήρθε η κατάλληλη στιγ­μη έδωσε τη δική του ομολογία και κη­ρυ­ξε «Χριστόν εσταυ­ρω­με­νο και αναστάν­τα», όπως έκανε και ο άγιος Κοσμάς.

Μπορεί να μην αφιέ­ρωσε εξαρ­χης τη ζωή του στον Χριστό, αλλά όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει ανάμεσα σ᾽ αυ­την και την πίστη του στον Χριστό, δεν δίστα­σε να αρνηθεί τη ζωή του για να κρατήσει την πίστη του, δεν δι­στασε να προχωρήσει στο μαρτύριο και να θυ­σιάσει τη ζωή του στη μανία του Λουμ­πούτ πα­σα για να μην προ­δω­σει την πίστη του και την αγάπη του στον Χρι­­­στο. Καί η ομολογία της πίστεώς του ήταν διπλή: αφενός, όταν την εξέφρασε δημόσια πριν το σπαθί του δη­μίου τον αποκεφαλίσει, και αφετέρου, όταν με θαυ­μαστό τρόπο τον ει­δαν όλοι οι παριστά­με­νοι να κρατά στα χέρια του το κομμένο κεφάλι του και να βαδίζει σαν ζων­τανός προς τη σκη­νη του Τούρκου στρα­τη­γού στο Κιόσκι της Να­ούσης. Ομολογία πι­στε­­ως και αυτή και ομο­­λο­γία της δυνάμεως του Χριστού στον οποίο πι­στευε ο άγιος Νικό­λαος και για την οποία τον αξίωσε ο Θεός ως αν­τι­δωρο για τη δική του θυ­σία.

Αυτόν τον άγιο ομο­λο­­γητή και μάρτυρα του Χριστού, τον συμ­πο­λίτη σας άγιο Νικό­λαο τον Νεομάρτυρα τι­μούμε και εμείς σήμε­ρα. Καί τον τιμούμε, για­τι η τιμή των μαρ­τυ­ρων είναι χρέος ιερό των πιστών, που, όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τους αξι­ω­νει της ίδιας τιμής και των ίδιων βρα­βεί­ων με τους μάρτυρες από τον Θεό.

Τον τιμούμε όμως και γιατί η ιερή και μαρ­τυρική μορφή του μας υπεν­θυ­μίζει ότι έχου­με και ε­μείς χρέος να ομο­λογού­με την πίστη μας στον Χριστό και να μην τον αρνούμεθα για πραγ­μα­τα εγκόσμια και αμαρ­τωλά.

Ζούμε, αδελφοί μου, σε ένα κόσμο στον ο­ποίο η πίστη στον Χρι­στο συχνά συκοφαν­τεί­ται, και όσοι πιστεύουν και προσπαθούν να ζούν συμ­φωνα με το ευ­­αγγέλιο γίνονται αν­τι­­κείμενο χλεύης και ει­ρωνείας.

Ζούμε σε ένα κόσμο επηρεασμένο τόσο πολύ από τις βιο­τικές μέρι­μνες που ξε­χνα την πι­στη, που λη­σμονεί την νηστεία, τον εκκλησια­σμο, την προ­σευχή, και φθάνει στο επίπεδο της αθείας. Όλα αυτά δεν θα πρε­πει να μας επη­ρε­­α­ζουν, αδελφοί μου, όταν ξέρουμε πως στις φλε­βες μας τρέχει αίμα αγί­ων και μαρτύρων. Μαλ­­λον θα πρέπει να μας κάνουν να πιστεύ­ου­­με ακόμη περισσό­τε­ρο και να ομολογούμε την πίστη μας στον Χρι­στο, τόσο με τον λόγο μας όσο και με τα έργα μας, ώστε να ελ­κύουμε και τους αδελ­φούς μας στην πίστη αλλά και να δοξάζουμε το όνομα του Θεού, όπως και ο τιμώμενος σήμερα άγι­ος Νεομάρ­τυς Νικόλαος ο Κοκο­βίτης, οι πρε­σβείες του οποίου μαζί με του αγίου Κοσμά, ευ­χομαι να σας συντρο­φεύ­ουν και να σας στη­ρίζουν πάντοτε.

Φωτογραφιες του π. Παντελεημονος Προδρομιτη