Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Γλυφάδας Παύλου: Όπου υπάρχουν σημεία ταπεινώσεως, νικάται η κρίση

“Όπου θέλει ο Θεός, νικάται η τάξη της φύσεως, και όπου υπάρχουν πρακτικά φανερούμενα σημεία ταπεινώσεως και συγκαταβάσεως, νικάται η τραγωδία των κρίσεων”

δήλωσε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλου στο Χρισουγεννιάτικο μήνυμα του.

Διαβάστε όλο το μήνυμα: Προς

το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

της Ιεράς Μητροπόλεως

Αδελφοί μου και τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά,

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε »!

Με αυτό το πανηγυρικό άγγελμα αρχίζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, τον λόγο του για την εορτή, τονίζοντας μετά: «Καί εγώ θα φωνάξω με δύναμη για τη σημασία της ημέρας, ο άσαρκος σαρκώνεται, ο Λόγος γίνεται υλικός, ο αόρατος οράται, ο αναφής ψηλαφιέται, ο άχρονος αρχίζει,Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερα ο ίδιος και στους αιώνες».

Οι άνθρωποι της εποχής μας , όποιοι και να είναι, μελετητές, ερευνητές, αναλυτές, καταθέτουν ιδέες για αποκατάσταση των κρίσεων. Όταν όμως οι ιδέες δεν σαρκώνονται, αντί να δίνουν λύσεις, προκαλούν απογοήτευση και απελπισία.

Εδώ όμως υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα, ο άσαρκος σαρκώνεται, ο Λόγος γίνεται υλικός, και ο Χριστός, που είναι χθες και σήμερα και στους αιώνες ο ίδιος, φέρνει στην ιστορία του κόσμου μία ριζική ανατροπή.

Όποιος έχει ιδέες και προτάσεις και λύσεις, για την έξοδο από την κρίση του ιστορικού δράματος, πρέπει να ξεκινήσει από την πράξη της προσωπικής του συγκαταβάσεως και θυσιαστικής προσφοράς.

Εξαντλήσαμε τα πανανθρώπινα οράματα σέ ιδεολογικές αντασιώσεις, αι εξαφανίσαμε το μέλλον μας μέσα σε ιδεολογικές αντιπαλότητες.

Με την εορτή αυτή ο Χριστός, αλλάζει εκ βαθέων την ιστορία των επαναστατικών κινημάτων. Γεννιέται χωρίς να μιλάει, σταυρώνεται χωρίς να αναλύει. Προτιμά την ταπείνωση από το μανιφέστο,τη συγκατάβαση από τις προγραμματικές δηλώσεις.

Σε παράλληλη εορταστική τροχιά κινείται και ο Άγιος Κύριλλος των Ιεροσολύμων που ομοφώνως συνακολουθεί, προτιμώντας την δυναμική των πράξεων ζωής, από τις φιλοσοφικές νοησιαρχικές ανακοινώσεις, ηθικολογικής δεοντολογίας:

«Βρέφος βλέπω και Θεό μου γνωρίζω, βρέφος που θηλάζει και τον κόσμο διατρέφει, βρέφος που κλαίει και στον κόσμο ζωή και χαρά χαρίζει,βρέφος σπαργανωμένο και από τα σπάργανα (τύλιγμα) της αμαρτίας με λυτρώνει, βρέφος μέσα στην αγκαλιά της μητέρας,μαζί με το σώμα Του αληθινά και ανελλιπώς πάνω στη γη, και το Ίδιο και στους κόλπους του Πατρός αληθινά και ανελλιπώς στους ουρανούς».

Με το κείμενο αυτό δίνεται το πλαίσιο της πράξεως ζωής Εκείνου και, κατ’ επέκταση εκείνων, που θα σταματήσουν τις λεκτικές περιγραφές και θα κάνουν πράξη τη βαθιά αλλαγή των θανατηφόρων δομών αυτού του αιώνος του απατεώνος, «Βρέφος και Θεός, βρέφος που θηλάζει και τον κόσμο διατρέφει, βρέφος που κλαίει και στον κόσμο χαρά χαρίζει». Τα λόγια μόνα τους είναι πτωχά, συγκρινόμενα με την πράξη ζωής .

Την συνέχεια της φωταγωγικής αυτής θεολογίας την παραλαμβάνει και πάλι ο Θεολόγος Γρηγόριος: «Καί ο πλουτίζων πτωχεύει, επειδή πτωχεύει (λαμβάνοντας) την δική μου σάρκα, για να πλουτήσω εγώ, από την δική Του Θεότητα. Και ο πλήρης αδειάζει, επειδή αδειάζει από τη δόξα Του για λίγο, για να μεταλάβω εγώ από την πληρότητά Του.

Μεταλαμβάνει τη δική μου σάρκα, για να σώσει την εικόνα και για να αθανατήσει τη σάρκα. Δεύτερη πραγματοποιεί κοινωνία,πολύ παραδοξότερη της πρώτης (της δημιουργίας).

Τότε μετέδωσε το καλύτερο (την εικόνα Του), Ενώ τώρα μεταλαμβάνει το μικρότερο (τη σάρκα μου)».

Όλη η εορτή κινείται επάνω στον αξόνα «συγκαταβάσεως-ταπεινώσεως».Χωρίς αυτόν τον άξονα, οι απόπειρες για καθάρσεις και κοινωνικές αλλαγές, με τον δρόμο της δημοκρατίας ή της ένοπλης επαναστάσεως , είναι προορισμένες για αποτυχία.

Στο πανηγυρικό χορικό αυτού του άξονα ζωής «συγκαταβάσεως-ταπεινώσεως», ως μοναδικού δρόμου για την έξοδο από την παρατεινόμενη παγκόσμια τραγωδία, εισέρχεται και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:«Αλλά τι να πω και τι να λαλήσω;

Το θαύμα με εκπλήττει. Ο παλαιός των ημερών παιδί έγινε, Αυτός που κάθεται σε θρόνο υψηλό και ανυψωμένο τοποθετείται σε φάτνη, ο ανέγγιχτος, ο απλός και ασύνθετος και ασώματος, με ανθρώπινα χέρια τυλίγεται,

Αυτός που σπάει τα δεσμά της αμαρτίας με σπάργανα εμπλέκεται, επειδή αυτό θέλει.

Επειδή θέλει την ατιμία να την κάνει τιμή, την αδοξία να την ενδύσει με δόξα, την ύβρη να κάνει αρετή. Γι’ αυτό και λαμβάνει το δικό μου σώμα για να χωρέσω εγώ τον δικό Του Λόγο. Καί επειδή έλαβε τη δική μου σάρκα, μου δίνει το δικό Του Πνεύμα.Λαμβάνει την σάρκα μου για να με αγιάσει, μου δίνει το Πνεύμα για να με διασώσει».

Χωρίς το μυστήριο της «συγκαταβάσεως-ταπεινώσεως», αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει την πορεία του, σε μονοπάτια αφόρητης απελπισίας. Καί τονίζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Μυστήριο παράξενο και παράδοξο βλέπω.

Σήμερα η Βηθλεέμ τον ουρανό μιμήθηκε. Καί μην αναζητάς τον τρόπο, επειδή, όπου θέλει ο Θεός, νικάται η τάξη της φύσεως. Αφού λοιπόν όλοι σκιρτούν από χαρά, να σκιρτήσω θέλω κι εγώ, να χορεύσω επιθυμώ, να πανηγυρίσω θέλω.

Αλλά χορεύω χωρίς να παίζω κιθάρα, χωρίς να κινώ κλαδιά κισσού, χωρίς να κρατώ αύλούς, αλλά αντί για μουσικά όργανα κρατώντας τα σπάργανα του Χριστού, που είναι τα φανερά σημεία της ταπεινώσεως Του. Αυτά είναι η ελπίδα μου, αυτά η ζωή μου, αυτά η σωτηρία μου, αυτά ο αυλός μου, αυτά η κιθάρα μου».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

όπου θέλει ο Θεός, νικάται η τάξη της φύσεως, και όπου υπάρχουν πρακτικά φανερούμενα σημεία ταπεινώσεως και συγκαταβάσεως, νικάται η τραγωδία των κρίσεων.

Εύχομαι εκ βαθέων, ο ενανθρωπήσας Θεός να οδηγεί καθημερινά τις καρδιές μας μέσα στο φως της ιδικής Του γνώσεως και στο πανηγύρι της ατελευτήτου ευφροσύνης Του.

Ο Επίσκοπος και Ποιμενάρχης σας

+ Ο Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης,

ΠΑΥΛΟΣ ο Α’