Με κατάνυξη και τη συμμετοχή πλήθους πιστών, έγινε η υποδοχή τεμαχίου του Ιερού λειψάνου και της άφθαρτης καρδιάς του Αγίου Λουκά του ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, που μεταφέρθηκαν από την Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος, την Κυριακή 8 Οκτωβρίου, στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Ακολούθως τελέσθηκε Εσπερινός και Ιερά Παράκληση προς τιμήν του Αγίου Λουκά.
Μετά το πέρας των Ιερών Ακολουθιών, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση αφιερωμένη στα 140 χρόνια από τη γέννηση του Αγίου. Ομιλητές ήταν ο Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος, Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης και ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βασιλάκος, Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία».
Το αφιέρωμα για τα 140 χρόνια από τη γέννηση του Αγίου Λουκά, θα συνεχιστεί έως τις 14 Οκτωβρίου, με καθημερινές εκδηλώσεις και εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», που οργανώνει ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας.
Αρχιμανδρίτης Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος
Ξεκινώντας την ομιλία του ο π. Εφραίμ, χαρακτήρισε τον Άγιο, ογκόλιθο αγιότητος και στη συνέχεια τον περιέγραψε ως ιεροκήρυκα, βασιζόμενος στην αυτοβιογραφία του.
Η μελέτη της Καινής Διαθήκης, σημείωσε, τον βοήθησε να διαμορφώσει μέσα του σωστά την χριστιανική διδασκαλία. Όχι μόνο την μελετούσε, αλλά υπογράμμιζε και διατηρούσε για δεκαετίες αποσπάσματα που τον εντυπωσίαζαν βαθιά.
Πολύ νωρίς, μελετώντας, αισθάνεται να τον αγγίζει και να τον συνεγείρει περισσότερο η φράση του Χριστού προς τους μαθητές Του «ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι…», την οποία θεώρησε ως την πρώτη κλήση του Θεού για να Τον υπηρετήσει.
«Ακριβώς, πάνω σε αυτή τη βάση εδράζεται η αίσθηση που έχουμε όταν διαβάζουμε κείμενα του Αγίου, ότι όπου κι αν βρεθεί νιώθει ότι είναι απεσταλμένος του Θεού.
Όσο κι αν αυτό το αίσθημα σε πολύ δύσκολες περιόδους της ζωής του, φάνηκε να υποστέλλεται, κατισχύει τελικά των περιστάσεων. Εκκλησία ο ίδιος, εκκλησιάζει κι εμάς. Πρόκειται για μια συμμετοχή ολοκάρδια και ολοσώματη δική του στο τριπλό μυστήριο: Σταύρωση, Ταφή, Ανάσταση του Χριστού, όπως αυτό σαρκώνεται στη ζωή του.»
Αυτό το τρίπτυχο, αποτελεί τριπλή αναγκαιότητα της πνευματικής ζωής κάθε χριστιανού, συμπλήρωσε ο π. Εφραίμ. Η σταύρωση των αισθήσεων, με όλο τον κόπο και τον πόνο που συνεπάγεται, δεν πάει ξέχωρα από την ταφή του νου στο βυθό της καρδίας, μέσα στον τάφο της ψυχής μας, όπου ο νους μας ανακαλύπτει την φωσφορική πέτρα της αγάπης.
Το πέρασμα από τη μία κατάσταση στην άλλη, ήταν γεγονός για τον Άγιο και στις βάσεις των ωδίνων του, ποτέ δεν ξεχνούσε έστω και μια λαμπερή στιγμή από την περίοδο της νηνεμίας.
Θεμέλιο πνευματικό του κηρύγματος του είναι ο αχώρητος κι ευλογημένος πόνος του Σταυρού. Απίστευτοι και ασυνήθιστοι, τερατώδεις πειρασμοί, που δεν μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους. Και δεν θα άντεχε ο Άγιος, αν μυστικά δεν τον ενίσχυε η θεία Χάρη κι αν βεβαίως ο ίδιος από πριν, μέσα στην μαρτυρική πνευματική του πορεία, δεν είχε αναρτήσει σωτηριωδώς, όλη την ύπαρξη του πάνω στο Σταυρό Του Χριστού.
Έτσι, η πνευματική ζωή στον Άγιο, μεταφράζεται σε συγκατοίκηση του Χριστού, μέσα στην καρδιά του. Ένας άνθρωπος, σαν τον Άγιο, έτσι αφημένος στη θεία Χάρη και διαμορφωμένος από αυτήν, αντέχει ασυνήθιστες θλίψεις και το κήρυγμα του μπαίνει στις καρδιές των ανθρώπων.
Ο Άγιος, τόνισε ο π. Εφραίμ, μιλώντας μακριά από στείρες κατηγοριοποιήσεις, απευθύνεται στο υπόγειο της καρδίας του καθενός, ανασύροντας ότι καλοπροαίρετο υπάρχει και φέρνοντας το στο φως του Χριστού. Ομιλεί εξ’ όσων έπαθε και όχι εξ’ όσων έμαθε. Μιλάει η ίδια του η ζωή, είτε λαλούν, είτε σιωπούν τα χείλη του.
Και ολοκλήρωσε:
«Η αίσθηση της αποστολής του συνδυάζεται με πολύ προσευχή και κακοπάθεια και με την επίγνωση ότι όπου και να πηγαίνει ως απόστολος, ακολουθεί τον Χριστό, δεν προηγείται του Χριστού.
Στο κήρυγμα δεν μιλάει με ιδέες. Τεμαχίζει την σάρκα του και μοιράζει το αίμα του. Οι λέξεις του γίνονται οχήματα παρηγορίας, ο λόγος σαρκώνεται στα λόγια του, τρέφει τον διπλανό και ανορθώνει την ψυχή.»
Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Βασιλάκος
να παρηγορεί. Και το κήρυγμα να μην είναι κάτι ψυχρό και απρόσωπο, αλλά να είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και άμεσης επαφής του ποιμένα με τον λαό, του πατέρα με τα παιδιά του.
Στη συνέχεια μίλησε για τη γνώση του Αγίου πάνω στον άνθρωπο. Εκείνος ο οποίος έχει Θεό, γνωρίζει, μελετά, σπουδάζει πολύ βαθιά τον άνθρωπο. Γιατί γνωρίζει πολύ καλά, ότι ο άνθρωπος είναι ο δρόμος που τον ανεβάζει στον Θεό. Κι ότι ο Θεός γίνεται ο τρόπος που μπορείς να γνωρίσεις, να πονέσεις, να αγαπήσεις, να προστατεύσεις, να συγχωρήσεις τον άνθρωπο.
Όπως είπε:
«Ο Άγιος είναι ένας σπουδαίος ψυχοανατόμος, δηλαδή μπορεί με την Χάρη του Θεού να χειρουργεί την ψυχή του ανθρώπου.
Ματώνει ο Άγιος, πάσχει, γιατί ζει το Ευαγγέλιο, ζει τον Χριστό. Αυτό ανοίγει τα μάτια της ψυχής, οπότε πλέον δεν βλέπει μόνο τον άνθρωπο εξωτερικά, αλλά μπορεί να δει με τα πνευματικά μάτια, με την όραση της ψυχής, την κατάσταση του άλλου.»
Στη συνέχεια ο π. Σπυρίδων αναφέρθηκε σε θέματα για τα οποία μιλούσε συχνά ο Άγιος. Όπως για τους λογισμούς κακότητας του ανθρώπου και την αποδυνάμωση τους, δημιουργώντας λογισμούς αγάπης, πραότητας και ειρήνης που θα αντισταθούν στο φθόνο και το θυμό.
Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στην αγάπη του Χριστού, για την οποία επίσης μιλούσε πολύ συχνά ο Άγιος. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, αλλά δεν πιστεύουν στην αγάπη Του. Είναι πολύ σπουδαίο να πιστέψουμε στην αγάπη του Θεού.
Σχετικά με το φόβο, ο Άγιος τόνιζε ότι το πρόβλημα του ανθρώπου είναι ότι δεν ακολουθεί τον Χριστό, όπως έκαναν οι Απόστολοι που άφησαν αμέσως τα πάντα και τον ακολούθησαν. Ακολουθώντας τον Χριστό, διαλύεται κάθε φόβος.
Και είπε ο π. Σπυρίδων:
«Πως ακολουθούμε τον Χριστό; Τηρώντας τις εντολές. Κι όταν τον ακολουθούμε πιστά, με ειλικρίνεια, τότε διαλύεται και νεκρώνεται ο φόβος μας.»
Ο Άγιος μας μιλάει και για το μυαλό μας. Το μυαλό είναι ένα φοβερό δώρο του Θεού. Όμως σήμερα υπερλειτουργεί το μυαλό, γι’ αυτό βρίσκεται σε σύγχυση διαρκώς και υπολειτουργεί η ψυχή.
Και ο Άγιος παροτρύνει ότι εάν θέλουμε να έχουμε διαύγεια και σαφήνεια στο μυαλό μας, τότε να βάλουμε Χριστό στην καρδιά μας. Αυτός ο Χριστός που θα βάλεις στην καρδιά, θα φωτίσει και το μυαλό.
Μιλούσε ο Άγιος και για τον λόγο του ανθρώπου, ο οποίος πρέπει να είναι λόγος γλυκός. Αλλά και η σιωπή χρειάζεται, για να προετοιμάζεται και να προγυμνάζεται ο λόγος.
«Μερικές φορές δεν χρειάζεται και να μιλήσεις, έλεγε ο Άγιος. Το τριαντάφυλλο δεν μιλά. Αλλά σε συναρπάζει με την ομορφιά του και την μυρωδιά του. Ένας Άγιος μπορεί να μην πει τίποτε. Είναι τριαντάφυλλο το οποίο, όσοι αιώνες και να περάσουν, επειδή είναι φυτεμένο στο πνευματικό έδαφος της βασιλείας του Θεού, θαυμάζεις την ωραιότητα και μυρίζεις την αγιοπνευματική ευωδία.»
Ευωδία φέρνει στην ψυχή το βίωμα του Ευαγγελίου, δυσοσμία φέρνει ο εγωισμός και όλα τα παράγωγα του, οι αμαρτίες και τα πάθη. Η μετάνοια είναι ένας ξεναγός στο παρελθόν μας. Κι όταν βλέπουμε τι πραγματικά είμαστε, ταπεινωνόμαστε και τότε ζητάμε το έλεος του Θεού και χαριτωνόμαστε και ευωδιάζουμε.
Η πίστη χωρίς καλά έργα είναι νεκρή, γιατί η πίστη είναι τρόπος ζωής, δεν είναι ιδεολογία και θεωρία. Αλλά και καλά έργα χωρίς πίστη κι αυτά νεκρά είναι.
Τέλος ο π . Σπυρίδων ολοκλήρωσε με μία τελευταία, προφητική αναφορά του Αγίου:
«Ο Άγιος μας δίνει μια εικόνα για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα. Η εικόνα που μας δίνει είναι προφητική. Ένας άνθρωπος, μια ανθρωπότητα χωρίς Χριστό, μοιάζει με ψοφίμι πάνω από το οποίο θα υπάρχει η σκιά του θανάτου και διαρκώς θα γίνεται τροφή του διαβόλου και των αγγέλων του.».
){kind=link}
Discussion about this post