Βεροίας Παντελεήμων: Όταν βρε­θού­με σε ανάγκη, τότε θυμόμαστε τον Θεό

I.M. BEΡΟΙΑΣ: Την Τετάρτη 3 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στην Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο Άνω Ζερβοχώρι.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εν μετανοία κρα­ζον­τες εκ βα­θους ψυχής».

Από το πρώτο τρο­πα­ριο της ακο­λουθίας της ιεράς Παρακλήσεως μας καλεί η Εκκλησία μας διά του ιερού υμνογράφου να σπεύσουμε προς την Παναγία μας και να προσπέσουμε στη χάρη της ζητώ­ντας της όσα θα περι­γρα­ψουν στη συνέχεια τα τροπάρια του Παρα­κλη­τι­κού κανόνος αλλά και όσα ο καθένας από εμάς θέλει να της ζη­τη­σει για τον εαυτό του ή για τους οικείους του.

Στην πρόσκληση αυτή όμως ο ιε­ρος υμνογρά­φος προσθέτει και κάτι ακόμη. Προσθέτει, θα λε­­γαμε, μια προϋπόθε­ση γι᾽ αυτή μας τη συνάντηση με την Πα­να­γία. Και η προϋπό­θε­ση αυτή είναι η φράση που προέταξα στην αρ­χη της ομι­λι­ας μου. «Εν μετανοία κράζον­τες εκ βα­θους ψυχής».

Μας καλεί ο ιερός υμνο­γρα­φος να απευ­θυν­θούμε στην Πα­να­γία και να της εμ­πι­στευ­θούμε όλα τα αι­τη­μα­τα των καρδιών μας. Μας απο­καλύπτει όμως συγχρόνως και τον τρο­πο με τον οποίο η φω­νη μας και η ικεσία μας θα φθάσει μέχρι τα ώτα της Πανα­γίας μας και θα εισα­κου­σθεί: τη μετάνοια.

Πολλά από όσα μας τα­­λαιπωρούν σ᾽ αυτή τη ζωή οφείλονται στις λαν­­θασμένες επιλογές μας, οφεί­λονται στα σφάλματα και τις α­μαρ­τίες μας. Κάποια άλλα επιτρέπει ο Θεός να μας συμβούν, για να μας βο­η­θήσει να συναι­σθαν­­θού­με την αδυνα­μία και την α­μαρ­τω­λο­τητά μας, για να ταπει­νω­θού­με και να φθα­σουμε στη μετά­νοια και τη σω­τηρία.

Όταν είμαστε υγιείς και χω­ρις προβλήματα, ει­ναι πο­­λυ εύκολο να ξε­χα­σουμε τον Θεό, γιατί νο­μίζου­με ότι είμαστε ισχυροί και δεν χρει­α­ζο­μαστε τη βοήθειά του. Όταν όμως βρε­θού­με σε ανάγκη, τότε θυμόμαστε τον Θεό, θυ­μόμαστε την Παναγία, θυμόμαστε τους αγί­ους και τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν. Μοι­άζουμε, δηλαδή, με τα μικρά παιδιά που ει­ναι ανυ­πα­κουα απέ­να­ν­τι στον πατέρα και τη μητέρα τους, και ενώ αδιαφο­ρούν για τις εν­τολές τους, όταν βρε­­θούν σε δυ­σκολη θε­ση, σπεύ­δουν να ζητήσουν τη βοήθειά τους και να καταφύγουν σε αυτούς, ξε­χνων­­τας ότι τους αγνό­η­σαν και τους έθι­ξαν με την παρακοή των εν­τολών τους, ξε­χνων­τας ότι η συμ­περι­φο­­ρα τους ήταν αυτή που τα οδή­γησε στη δυ­σκο­λη κα­τα­στα­ση, με την οποία βρίσκονται αντι­με­τω­πα.

Βεβαίως, όπως οι γο­νείς μπορούν να βοη­θήσουν τα παιδιά τους, έτσι και η Παναγία μας μπορεί να μας βοη­θη­σει και να μας απαλλά­ξει από τις δυσκολίες και τα προ­βλη­ματα που αντιμετωπίζουμε. Η α­παλ­­λαγή όμως αυτή θα είναι προσ­καιρη, εάν δεν κα­τανοήσουμε τι ήταν αυ­το που μας ο­δη­­­­γησε στη δυσχερή θε­­ση στην οποία βρι­σκο­­μαστε· εάν δεν κα­τα­νοήσουμε ότι ο Θεός επέτρεψε αυτή τη δοκι­μασία για να συνειδη­το­ποιή­σου­με ότι έχου­με απομα­κρυν­θεί με τη συμπε­ρι­φορά μας από την αγά­πη του.

Γι᾽ αυτό και ο ιερός υμνογράφος μας συ­στη­­­­­νει τη μετάνοια ως έμπρα­κτη εκδήλωση της αποφά­σε­ως μας να αλλάξουμε τρόπο ζωής, να αλλάξουμε πορεία πλεύ­σεως και να βα­δι­σουμε στον δρόμο του Θεού, να ζήσουμε συμ­φω­­να με τις εντολές του.

Αυτό σημαίνει μετάνοια. Αυτή ει­ναι η πραγματική και όχι η επι­φα­νει­ακή μετάνοια, και αυ­την ανα­με­νει και η Παναγία μας από όλους εμάς, που προσφεύγουμε σ᾽ Αυτήν και ψάλλουμε κάθε απόγευ­μα την ιερά Παράκλησή της. Δεν θέλει μια επιπό­λαιη και τυπική συγ­­­γνώμη την οποία λε­με εύκολα και ξε­χνού­­με ευκολό­τερα, μο­­­­λις πε­­ρα­σει η δυσκο­λία. Θε­λει την πραγμα­τική και ειλικρι­νη μας με­τάνοια που θα συνο­δεύ­εται από αλλαγή συμπερι­φο­­ρας· που θα συνο­δεύ­εται από συνει­δητή και συνεπή εν Χρι­στω ζωή· που θα συνοδεύεται από γνη­σια συμμετο­χη μας στη ζωή και τα μυ­στήρια της Εκκλησίας μας· που θα συνο­δεύ­­ε­ται από τον καθημερι­νο αγώ­να μας για να εφαρμόζουμε στη ζωή μας το θέλημα του Θεού.

Αυτή τη μετάνοια επιθυμεί η Πα­να­­γία μας από εμάς, για­τι δεν θέλει να μας βοηθήσει μόνο προσω­ρινά αλλά αιώνια, οδηγώντας μας στο δρόμο των εντο­λων του Θεού, τις οποί­ες και η ίδια ακολού­θη­σε με πιστότητα στη ζωή της.

Γι᾽ αυτό και ψάλλοντας αυτές τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου τις ιερές Παρακλήσεις προς την Πα­­ναγία μας, ας ακούμε την προ­τροπή του ιε­ρού υμνογράφου ως μία προσωπική προ­τρο­πη που απευ­θύνει στον καθένα μας η Πα­ναγία μας, και ας της ζητούμε μαζί με όλα τα άλλα, για τα οποία την παρακαλού­με, να μας κα­θο­δη­γεί και στον δρόμο της με­τα­νοίας, και να μας χαρίζει μαζί με τα εγ­κο­σμια και τα επου­ρα­νια αγαθά, για να την υμνούμε και να την δο­ξο­λογούμε μαζί με τον Υιό της και εδώ στη γη αλλά, όταν ο Θεός μας κα­λέσει, και στον ου­ρα­νο.

Η περίοδος αυτή, ο Δεκαπενταύγουστος, που είναι αφιερωμένος στην Παναγία μας, ας είναι μία ευλογημένη περίοδος, η οποία θα μας βοηθήσει στον πνευματικό μας αγώνα, θα μας βοηθήσει να πλησιάσουμε περισσότερο την Παναγία μας και να δούμε ποιο είναι το θέλημά της. Ποιο ήταν το θέλημά της; Τι είπε στους υπηρέτες στον γάμο της Κανά; «Πάντα όσα αν λέγη ο Υιός μου ποιήσατε». Αυτό ζητά η Παναγία, να κάνουμε το θέλημα του Υιού της.

Ας επωφεληθούμε της ευκαιρίας αυτής, και η Παναγία μας ως στοργική μητέρα θα συμπράξει και Εκείνη. για να μας βοηθήσει να φθάσουμε στο σημείο εκείνο, ώστε πράγματι η εν Χριστώ ζωή μας να είναι εκείνη που θα μας οδηγήσει κοντά στον Θεό, θα μας ενώσει με τον Θεό και μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Αμήν.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ