Βεροίας Παντελεήμων: «Οι Άγιοι σπεύδουν να μας θεραπεύσουν με τη χάρη του Θεού»

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Τρίτη 15 Φεβρουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Τήν περασμένη Κυριακή η Εκ­κλη­σία μας μάς εισήγαγε μέ τήν πα­ραβολή τού Τε­­λώνου καί τού Φα­ρισαίου, στό Τριώδιο, τήν πε­­ρί­ο­δο δηλαδή τής προετοιμα­σίας γιά τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί γιά τό στάδιο τών αρετών πού εκείνη ανοίγει γιά όλους μας.

Βασική προ­ϋπόθεση τής πνευμα­τι­κής προ­ετοιμασίας, στήν οποία θά μάς καλέσει η Εκκλησία μας, είναι η μετάνοια, καί προϋπό­θεση τής με­τα­νοίας είναι η συνει­δη­το­ποίηση τής αμαρτωλότητός μας.

Γι’ αυτό καί ο Χριστός πολύ συ­χνά προβάλλει πρότυπα μετα­νοί­ας, προ­βάλλει ανθρώπους πού ή­ταν όντως αμαρτωλοί, καί όμως συνει­δη­το­ποίη­σαν τήν αμαρτωλότητά τους, με­τα­νόησαν καί σώθηκαν.

Γιά τόν ίδιο ακριβώς λόγο καί ο άγιός μας, ο άγιος Λουκάς, ο αρχι­ε­πίσκοπος Συμφερουπόλεως, ο ια­τρός καί θαυματουργός, αρχίζει τόν λόγο του γιά τήν Κυριακή τού Τε­­λώνου καί Φαρισαίου μέ τήν υπεν­θύμιση τού λόγου τού Κυ­ρίου: «Νά θυμάστε, σάς παρακαλώ, πά­ντο­τε», λέγει ο άγιος, «τά λόγια τού Χριστού: οι τελώναι καί αι πόρ­ναι προάγουσιν υμάς εις τήν βα­σι­λείαν τού Θεού.

Ο Κύριός μας», συνεχίζει, «ήταν κα­λεσμένος στό σπίτι ενός Φαρι­σαίου, τού Σίμωνα, σέ γεύμα. Τό έμαθε μία πόρνη καί αφού αγό­ρα­σε πολύτιμο μύρο πήγε στό σπίτι τού Σίμωνα. Γονάτισε κοντά στά πόδια τού Ιησού, τά έβρεχε μέ τά δάκρυά της, τά σκούπιζε μέ τά μαλ­λιά της καί τά άλειφε μέ μύρο. Ο Φα­ρι­σαί­ος Σίμων τό έβλεπε καί μέσα του κατηγορούσε τόν Ιησού αγα­να­κτώ­ντας γιατί ο Κύριος δέν απο­μάκρυνε αυτήν τήν ακά­θαρ­­τη καί αμαρτωλή γυναίκα. Ο Χριστός όμως κοίταξε μέ ευσπλαγ­χνία τή γυναίκα αυτή καί τής συγ­χώρησε τίς πολλές της αμαρτίες, διότι με­τα­νόησε ειλικρινά καί τόν αγά­πη­σε μέ όλη της τήν ψυχή».

Κάτι ανάλογο περιγράφει καί η παραβολή τού Τελώνου καί Φαρι­σαίου. «Στό ναό τών Ιεροσολύ­μων», λέγει ο άγιος Λουκάς, «τήν ώρα πού προσφέρονταν θυσίες βρί­σκο­νταν μεταξύ τών άλλων αν­­θρώπων ένας Φαρισαίος, υπερή­φα­νος γιά τήν ευσέβειά του, καί ένας αμαρτωλός τελώνης περι­φρο­­νη­μέ­νος από όλους. Αυτός δέν τολ­μού­­σε νά σηκώσει τά μάτια του καί επαναλάμβανε μόνο τή σύντο­μη ευχή: ο Θεός ιλασθητί μοι τώ αμαρ­τωλώ». Αντίθετα, «ο υπερή­φα­­νος Φαρισαίος ευχαριστούσε τόν Θεό ότι δέν είναι όπως τό πλή­­­θος τών αμαρτωλών αν­θρώ­πων ή όπως ο τελώνης. Όμως», συ­νεχίζει ο άγιος Λουκάς, «αυτόν τόν ταπεινό τελώ­νη έβλεπε από τά ύψη τού ουρανού ο Θεός, αυτός πού μέ τό στόμα τού προφήτη Η­σαΐα είπε: επί τίνα επι­βλέψω, αλλ’ ή επί τόν ταπεινόν καί ησύ­χιον καί τρέμοντα τούς λόγους μου.

Η παραβολή αυτή τού Χριστού εί­ναι άξια μεγάλης προσοχής, διό­τι σέ αυτήν ο Κύριος μάς έδειξε πό­­ση σημασία έχει η πνευματική φτώ­χεια, δηλαδή η ταπείνωση, γιά τήν προσευχή καί γιά τά καλά έργα. Δέν έχουμε κανένα δικαίω­μα», το­νίζει ο άγιος, «νά υπερηφα­νευ­ό­μα­στε γιά τά καλά καί ευά­ρε­στα στόν Θεό έργα μας καί γιά τήν ευλάβειά μας. Όλα αυτά πρέπει νά τά θεω­ρού­με φυσικά καί ανα­γκαία. Ούτε πρέπει νά δίνουμε προ­­σοχή σέ αυτά καί νά τά θυμό­μαστε. Τό αριστερό μας χέρι νά μήν γνωρίζει τί κάνει τό δεξιό.

Δέν πρέπει νά ξέρουμε τί είναι η υπερηφάνεια καί τί είναι ο αυτο­έ­παινος, όπως δέν τό ξέρουν τά μι­κρά παιδιά γιά τά οποία ο Κύ­ριός μας είπε: εάν μή στραφήτε καί γέ­νη­σθε ως τά παιδία, ου μή εισέλ­θη­τε εις τήν βασιλείαν τών ουρα­νών.

Η ταπείνωσή μας μέρα μέ τή μέ­ρα θά μεγαλώνει, άν ως κανόνα τής ζωής μας θά πάρουμε καί έναν άλ­λο λόγο τού Κυρίου: όταν ποι­ή­σητε πάντα τά διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμεν, ότι ό ωφείλομεν ποιήσαι πεποιή­καμεν.

Νά ο οδηγός τής ζωής μας», κα­ταλήγει ο άγιος Λουκάς, «η πρώτη καί η σπουδαιότερη στούς μακαρι­σμούς εντολή: μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βα­­­σιλεία τών ουρανών.

Διότι, όπως λέγει καί πάλι ο Χρι­στός, τό εν ανθρώποις υψηλόν, βδέ­­λυγμα ενώπιον τού Θεού.

Πρέπει νά θυμούνται αυτόν τόν λόγο τού Χριστού οι άνθρωποι εκεί­­νοι οι οποίοι επιδιώκουν τήν εύνοια τών προϊσταμένων τους καί γενικά αυτών πού έχουν τίς υψη­λές θέσεις καί έχουν τήν εξου­σία στά χέρια τους, τούς ζηλεύουν, τούς κολακεύουν καί δέν τολμούν νά τούς ελέγξουν γιά τίς άδικες πράξεις τους.

Ο δίκαιος Θεός βλέπει αυτούς πού βάζουν τόν εαυτό τους πάνω από όλους, τούς ελέγχει καί τούς κρίνει μέ τό στόμα τού προφήτη Ησαΐα: καί πεσείται ύψος ανθρώ­πων καί υψωθήσεται Κύριος μό­νος εν τή ημέρα εκείνη.

Νά θυμόμαστε τόν φοβερό αυτό λόγο τού Κυρίου καί νά επαινούμε μόνο αυτούς», λέγει ο άγιος Λο­υ­κάς, πού σάν τόν τελώνη αγάπη­σαν τήν ταπείνωση καί νά ακο­λου­θούμε καί εμείς τό παρά­δειγ­μά του.

Η ταπείνωση ήταν άλλωστε μία από τίς αρετές, η οποία ύψωσε καί τόν άγιο Λουκά, καί τού έδωσε πλούσια τή χάρη τού Θεού. Διότι, άν καί ήταν διάσημος καθηγητής τής Ιατρικής, αυτός χαιρόταν νά θερα­πεύει δωρεάν τούς φτωχούς καί ταπεινούς χωρικούς στίς απο­μα­­κρυ­σμένες επαρχίες τής Ρωσίας καί τής Σιβηρίας. Καί μέ αυτή τή χάρη θεραπεύει καί εμάς μέχρι σήμερα, όταν ζη­τούμε τή βοήθειά του, καί μάλιστα πολλές φορές άμεσα, όπως στό θαύμα τό οποίο διηγείται μία κυρία από τό Μεσολόγγι.

«Ο άνδρας μου», γράφει, «εδώ καί δύο χρόνια περίπου παρουσία­σε λέμφωμα στό στομάχι. Παράλ­λη­λα μέ τούς γιατρούς πού τόν είχαν αναλάβει, σπεύσαμε νά ζη­τή­σουμε καί τή βοήθεια τών ουρα­νί­ων ιατρών, τών θαυμα­τουρ­γών αγίων τής Εκκλησίας μας.

Τούς παρακαλούσαμε όλους κα­θη­­με­ρι­νά καί μέ δάκρυα στά μάτια νά επέμβουν καί νά τόν θερα­πεύ­σουν, ιδιαιτέρως όμως προσευχό­μα­­σταν στόν άγιο Παρθένιο, επί­σκο­πο Λαμψάκου, πού είναι προ­στά­­­της τών καρκινοπαθών, καί στόν άγιο Λουκά, αρχιεπίσκοπο Συμ­­φερουπόλεως, τόν ιατρό.

Μέ τή βοήθειά τους ο σύζυγός μου, παρά τίς δυσμενείς προβλέ­ψεις τών ιατρών, είδε κάποια βελτίωση στήν υγεία του, συνέχιζε όμως νά νοσηλεύεται.

Ένα πρωινό, καθώς προσευχό­μουν καί πάλι στόν άγιο Λουκά, έκλεισα τά μάτια μου καί είδα στήν πόρτα τού δωματίου ένα γέροντα μέ άσπρα γένια καί μέ άσπρη στολή από τή μέση καί επάνω. Ζαλισμένη όπως ήμουν, δέν κατά­λαβα τί ακριβώς συνέβαινε. Εκεί­νος προχώρησε πρός τό κρε­βάτι τού συζύγου μου, τόν σταύ­ρωσε καί εξαφανίσθηκε.

Σέ λίγες ημέρες ο σύζυγός μου έκανε τίς προ­γραμ­­ματισμένες εξε­τά­σεις καί, ώ τού θαύματος, ήταν απολύτως καθαρές. Τό λέμφωμα είχε εξαφα­νισθεί, κάτι πού, όπως μάς διαβε­βαίωσαν οι θεράποντες γιατροί, δέν συμβαίνει ποτέ.

Τότε έφερα στόν νού μου τήν επίσκεψη εκεί­νου τού γέροντα μέ τήν άσπρη πο­διά στό δωμάτιο τού συζύγου μου τήν ώρα πού προσευ­χό­μουν καί κα­τάλαβα ποιός ήταν. Ήταν ο άγιος Λουκάς, ο ιατρός, τού οποίου τή βοήθεια ζητούσα καί ο οποίος ήρθε καί θεράπευσε ολο­κλη­ρωτικά τόν σύ­ζυ­γό μου.

Από εκείνη τήν ημέρα δέν έπαυσα ποτέ νά ευχαριστώ τόν άγιο Λουκά πού έσωσε τόν σύζυγό μου καί νά δοξάζω τόν Θεό γιά τή μεγάλη του δωρεά».

Οι άγιοι σπεύδουν προκειμένου νά μάς θεραπεύσουν μέ τή χάρη τού Θεού, αλλά ένα πράγμα πρέπει νά ξέρουμε, ότι πάλι θά πεθάνουμε. Θά πεθάνουμε, όταν θά έρθει η ώρα. Τό θέμα είναι όμως νά μήν πεθάνουμε καί νά μήν νεκρωθούμε γιά πάντα, αλλά νά προσπαθούμε νά ζούμε εν Χριστώ, ούτως ώστε καί όταν πεθάνουμε, νά ζήσουμε μέ τόν Χριστό αιώνια. Αυτό είναι τό ζητούμενο, αυτή πρέπει νά είναι η προσευχή μας. Εκείνο πού θά πρέπει νά μάς ενδιαφέρει είναι νά μήν νεκρώσουμε τήν ψυχή μας, τό σώμα μας κάποια στιγμή θά νεκρωθεί. Άς ζητούμε, λοιπόν τή χάρη τών αγίων μας καί γιά τό σώμα μας καί γιά τήν ψυχή μας.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ