Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Τετάρτη 1 Μαρτίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την πρώτη Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λογo στο καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων τέλεσε τρισάγιο για τα θύματα της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας στην Kοιλάδα των Τεμπών.
Ο Σεβασμιώτατος κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Και είπεν ο Θεός· Ποιήσωμεν άνθρωπον, κατ᾽ εικόνα ημετέραν, και καθ᾽ομοίωσιν».
Πριν από λίγες ημέρες εισήλθαμε με τη χάρη του Θεού στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Εισήλθαμε με τη σκέψη μας στην εικόνα την οποία μας παρουσίασε η Εκκλησία μας κατά την προεισόδιο Κυριακή, την Κυριακή της Τυρινής.
Ποια ήταν η εικόνα αυτή; Ήταν η εικόνα του προπάτορός μας Αδάμ, ο οποίος καθισμένος «απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γυμνωσιν ορών ωδύρετο». Ωδύρετο αντιλαμβανόμενος τις συνέπειες της παρακοής του, αντιλαμβανομενος τι στερήθηκε παρασυρόμενος από τον πονηρό όφι και αθετώντας την εντολή του Θεού.
Με την παρακοή των πρωτοπλάστων και την έξωσή τους από τον παράδεισο κλείνει, θα λέγαμε, η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου, αυτής για την οποία τον είχε πλάσει ο Θεός.
Εάν όμως ο Αδάμ και η Εύα εξέπεσαν της κοινωνίας με τον Δημιουργό τους Θεό, δεν εξέπεσαν της αγάπης του. Και αυτην την αγάπη του Θεού για το πλάσμα του μας υπενθυμίζει η Αγία μας Εκκλησία από την πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής με τα ιερά αναγνώσματά της, με τα οποία μας μεταφέρει στην αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Και το κάνει για δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι για να μας υπενθυμίσει τον σκοπό της δημιουργίας μας, πως και γιατί μας έπλασε ο Θεός, και ο δεύτερος είναι για να μας διδάξει ότι μπορούμε και πρεπει μετά από κάθε πτώση να κανουμε μία νέα αρχή και να αγωνιζομαστε με τα μέσα που θέτει στη διάθεσή μας η Εκκλησία μας και με τη χάρη του Θεού να επιτύχουμε τον σκοπό της ζωής μας.
Οι άνθρωποι θέτουμε κατά καιρούς διάφορους σκοπούς και στοχους στη ζωή μας, μερικούς από τους οποίους επιτυγχάνουμε.
Όλοι αυτοί είναι όμως στόχοι και σκοποί προσωρινοί και εφήμεροι, είναι στόχοι και σκοποί που μπορεί να ικανοποιούν ανθρώπινες αδυναμιες και κοσμικές επιθυμίες, ή και να ανταποκρίνονται σε ευγενείς ποθους και φιλοδοξίες. Δεν αποτελούν όμως τον πραγματικό στόχο του ανθρώπου, τον υψηλό και αιώνιο στόχο για τον οποίο τον έπλασε ο Θεός.
Ο Θεός μας έπλασε «κατ᾽ εικόνα και καθ᾽ ομοίωσίν του» και δημιούργησε για χάρη μας και ολόκληρο τον κόσμο, για να ζούμε μεσα σε αυτόν και να τον απολαμβάνουμε. Δεν μας έπλασε «κατ᾽ εικόνα» του για να επιτύχουμε στις σπουδές μας, στη σταδιοδρομία μας, ή για να καταξιωθούμε κοινωνικά και να αποκτήσουμε χρήματα και δύναμη.
Δεν μας έπλασε γι᾽ αυτα, γιατί όλα αυτά είναι προσωρινά και υλικά, αλλά συγχρόνως είναι και στόχοι τους οποίους δεν μπορούμε να επιτύχουμε όλοι οι ανθρωποι, και επομένως θα ήταν άδικος ο Θεός, αν μας είχε πλάσει γι᾽ αυτούς.
Μας έπλασε για να τον ομοιάσουμε, για να φθάσουμε από το «κατ᾽ εικόνα» στο «καθ᾽ ομοίωσίν» του, όπως όρισε ο ίδιος πριν να μας δημιουργήσει.
Ο στόχος αυτός είναι στόχος αιώνιος, αλλά συγχρόνως είναι και στοχος εφικτός από τον κάθε ανθρωπο. Κανείς δεν εξαιρείται, κανείς δεν αποκλείεται. Όλοι μπορούμε με τη χάρη του Θεού να φθασουμε στην ομοίωση με τον Θεό, γιατί γι᾽ αυτό μας έχει πλάσει Εκείνος μέσα στην πολλή του αγάπη.
Αρκεί να το θελήσουμε και εμείς, γιατί ο Θεός δεν υποχρεώνει και δεν εκβιάζει κανέναν. Αρκεί να αποφασίσουμε και να αγωνισθούμε γι᾽ αυτόν τον στόχο επικαλούμενοι τη βοήθεια του Θεού.
Τι περιλαμβάνει όμως αυτός ο αγώνας;
Το πρώτο στοιχείο που περιλαμβανει είναι η μετάνοια.
Η παρακοή των πρωτοπλάστων και η συμφυρση των ανθρώπων με την αμαρτία αμαύρωσε την εικόνα του Θεού μέσα μας και ο μόνος τρόπος για να την αποκαθάρουμε είναι η ειλικρινής μετάνοια και η εξομολόγηση, καθώς με αυτές μπορούμε να οικειοποιηθούμε όχι μία μόνο φορά αλλά συνεχώς την άφεση που επήγασε από τη σταυρική θυσία του Κυρίου μας.
Το δεύτερο στοιχείο είναι η υπακοή στο θέλημα του Θεού. Ο Θεός δεν έθεσε άλλη προϋπόθεση στους πρωτοπλάστους, όταν τους έπλασε, παρά μόνο την υπακοή της εντολης του να μην δοκιμάσουν τον καρπό του δένδρου της γνωσεως.
Και αν η παρακοή της εντολης του Θεού ήταν η αιτία που τους στέρησε τη δυνατότητα να φθασουν στο «καθ᾽ ομοίωσιν», η υπακοή στο θέλημα του Θεού είναι αυτή η οποία μας αποκαθιστά και μας δίδει και πάλι τη δυνατότητα να αγωνισθούμε και να την επιτύχουμε.
Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι η δυνατότητα αυτή μας δόθηκε χάρη στη θυσία του Χριστού, η οποία είναι αποτέλεσμα της υπακοής του στον Θεό-Πατέρα του. Ο Χριστος έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» για τη σωτηρία μας, και υπέταξε το θεανθρώπινο θέλημά του στο θέλημα του Πατέρα του, δίδοντάς μας προτυπο υπακοής με τους λόγους του λίγο πριν από το Πάθος: «πλην ουχ ως εγώ θέλω αλλ᾽ ως συ, Πάτερ».
Βαδίζοντας και εμείς προς το Παθος του Κυρίου μας, το οποίο υπέμεινε για τη δική μας σωτηρία, ας ακολουθήσουμε τον δρόμο της μετανοίας και της πλήρους υπακοής στο θέλημα του Θεού, για να αξιωθούμε να επιτύχουμε τον σκοπό της ζωής μας, για τον οποίο μας έπλασε ο Θεός και για τον οποίο θυσιάσθηκε ο μονογενής Υιός και Λόγος του, ο Κύριός μας.
