Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Την Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Σάββα (Κυριωτίσσης) Βεροίας για την εορτή του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου, προστάτου των καρκινοπαθών.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο για τα αποβιώσαντα μέλη του Συλλόγου Καρκινοπαθών Ημαθίας, αρτοκλασία για τους ασθενείς και αναγνώστηκε ειδική ευχή.
Στην ομιλία του ο Ποιμενάρχης μας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τω μύρω του Πνεύματος ποιμήν Λαμψάκου οφθείς, την θείαν ενέργειαν παρά Θεού δαψιλώς θαυμάτων επλούτησας».
Στις ημέρες μας πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι επιδιώκουν να αποκτήσουν αξιώματα καίυλικό πλούτο. Πολλοί είναι εκείνοι που αγωνίζονται να κερδίσουν όσα περισσότερα μπορούν και προσφέρουν τα πάντα γι᾽ αυτόν τον σκοπό, χωρίς να σκέφτονται όμως ότι και τα αξιώματα και ο πλούτος δεν είναι αιώνια. Είναι προσωρινά και δεν συνοδεύουν μόνιμα τον ανθρωπο που τα απέκτησε και τα κατέχει, αλλά διαρκούν, στην καλύτερη περίπτωση, όσο διαρκεί και η ζωή του.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι, οι οποίοι αντί να αγωνιούν για να αποκτήσουν υλικά αγαθά που θα χρησιμοποιήσουν για τη δική τους ευχαρίστηση, χαίρονται να προσφερουν όσα έχουν προκειμένου να βοηθήσουν και να χαροποιήσουν τους συνανθρώπους τους.
Αυτό έκανε και ο εορταζόμενος σήμερα άγιος Παρθένιος, επίσκοπος Λαμψάκου, ο θαυματουργός, του οποίου έχουμε την ευλογία να προσκυνούμε και το χαριτόβρυτο λείψανό του.
Έζησε στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στη Βιθυνία της Μικράς Ασίας, και ήταν παιδί ενός διακόνου της Εκκλησίας. Έτσι γαλουχήθηκε από μικρός στην πίστη και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Και όταν μεγάλωσε, δεν επιδίωξε κάποια προνομιούχο θέση, αλλά επέλεξε το ταπεινό αλλά ευλογημένο επάγγελμα του αλιέως, μιμούμενος τους μαθητές του Κυρίου μας, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν αλιεις. Μάλιστα έκανε και κάτι πολύ σημαντικό και αξιέπαινο. Τα χρήματα που κέρδιζε από τα ψάρια που έπιανε και πωλούσε, δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του, αλλά τα μοίραζε στους ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Και όταν εκείνοι τον ευχαριστούσαν για την προσφορά του, τους απαντούσε ότι δεν είναι ανάγκη να τον ευχαριστούν, γιατί δεν είναι ξένοι αλλά αδελφοί και μέλη της ίδιας οικογενείας.
Και αν η Εκκλησία για την ενάρετη ζωή και την πίστη του του εμπιστεύθηκε τη διαποίμανση των ανθρώπων και τον τίμησε όχι με κοσμικά αξιώματα, αλλά καθιστώντας τον αλιέα όχι ψαριών αλλά ψυχών, χειροτονώντας τον αρχικά πρεσβύτερο και αργότερα επίσκοπο Λαμψάκου με τη χάρη του αγίου Πνεύματος, ο Θεός τον πλούτισε με τη χάρη των θαυμάτων.
Έτσι ο άγιος Παρθένιος προσέφερε πλέον στους ανθρώπους όχι μόνο την ίαση της ψυχής αλλά και την ίαση του σώματος από τις ασθένειες που τους ταλαιπωρούσαν.
Αυτό συνεχίζει να κάνει όμως και μέχρι σήμερα, δεκαοκτώ περίπου αιώνες μετά την κοίμησή του, αποδεικνύοντας το μέγεθος της χάριτος του Θεού που έλαβε και με την οποία θεραπεύει όσους επικαλούνται τη χάρη του και προστρέχουν σε αυτήν, ιδιαιτέρως τους πάσχοντες από καρκίνο. Ανταποκρίνεται ο θαυματουργός άγιος με την ίδια αγάπη, με την οποία προσέφερε στους συγχρόνους του τα χρήματα από την πωληση των ψαριών, όταν ήταν εν ζωή.
Και αυτή την αγάπη διδάσκει και σε μας, που ήλθαμε σήμερα να τιμησουμε τη μνήμη του, γιατί η αγάπη του προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους ήταν αυτή, η οποία τον αξίωσε και να επιτύχει την αγιότητα αλλά και να λάβει από τον Θεό τη χάρη των θαυμάτων. Γιατί η αγάπη είναι αυτή η οποία αναδεικνύει τον άνθρωπο τέκνο του Θεού, εφόσον, όπως ακούσαμε και στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της περασμένης Κυριακής, είναι η μεγαλύτερη εντολή του Θεού, την οποία οφείλουμε όλοι ανεξαιρέτως να τηρούμε, δείχνοντας την αγάπη μας και προς τους συνανθρώπους μας και προς τον Θεό. Και όποιος τηρεί τις εντολές, όπως λέγει ο ίδιος ο Χριστός, αυτός τον αγαπά πραγματικά. Και ο άνθρωπος που αγαπά τον Θεό, δεν μπορεί παρά να αγαπά και τους αδελφούς του, διότι διαφορετικά είναι, σύμφωνα με τον μαθητή της αγάπης, τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, ψεύστης, επειδή δεν μπορούμε να αγαπούμε τον Θεό που δεν τον βλεπουμε και να μην αγαπούμε τους αδελφούς μας, τους οποίους βλεπουμε καθημερινά.
Ας μιμηθούμε, λοιπόν, και εμείς τον άγιο Παρθένιο, τον οποίο εορτάσαμε και τιμήσαμε σήμερα, ακολουθώντας το παράδειγμά του και τηρώντας τη μεγάλη αυτή εντολή της αγάπης, και να είμεθα βέβαιοι ότι και εκείνος θα είναι πρόθυμος να ανταποκριθεί στα αιτήματά μας και να θεραπεύσει τις ασθένειές μας και να πρεσβεύει για όλους μας στον θρόνο του Θεού όχι μόνο για την ίαση των σωμάτων μας αλλά ιδιαίτερα για τη θεραπεία της ψυχής μας. Γιατί τα σώματά μας, όπως όλοι γνωρίζουμε, κάποια στιγμή θα πάνε εκεί από όπου προήλθαν. Χώμα είμεθα και χώμα θα γίνουμε, αλλά η ψυχή μας είναι αθάνατη, είναι πλασμένη για να πάει σε Εκείνον με τον οποίο θα ζήσει αιώνια. Και αυτός είναι ο Θεός. Γι᾽ αυτό ας φροντίσουμε αυτά τα πράγματα να τα τακτοποιούμε μέσα στην ψυχή μας. Όχι ότι δεν πρέπει να ζήσουμε αυτή την ψυχή όπως πρέπει, και με αξιοπρέπεια και με υγεία και με τα αγαθά που ο Θεός δίδει. Αλλά ποτέ μην ξεχνούμε το ένα. Και αυτό το ένα είναι η ψυχή μας. Τι λέει; «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού … και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Πρωτίστως η βασιλεία του Θεού που είναι η αιωνιότητά μας, είναι η κατοικία μας κοντά σε όλα εκείνα, τα οποία έχει ετοιμάσει για όλους εκείνους οι οποίοι τον αγαπούν.
Βέβαια, η ασθένεια είναι ένας πόνος για όλους τους ανθρώπους. Κι αυτόν τον πόνο πρέπει πάλι να τον εμπιστευόμεθα στον Θεό και στους αγίους, τους οποίους έχει ακριβώς σαν γιατρούς, και στους οποίους καταφεύγουμε και οι οποίοι μας φροντίζουν, όπως ο άγιος Παρθένιος και ο άγιος Λουκάς ο ιατρός, και μας θεραπεύουν.
Ζούμε πάμπολλα θαύματα καθημερινά από τους αγίους αυτούς τους ιατρούς, οι οποίοι προστρέχουν για να βοηθήσουν τον άνθρωπο μέσα σ᾽ αυτήν την πορεία της ζωής του, να είναι πιο ανάλαφρος, για να είναι πιο ξεκούραστος, για να είναι πιο υγιής, για να μπορεί να τελεί και τα καθήκοντά του τα πνευματικά.
Γι᾽ αυτό ας τους επικαλούμεθα, και ιδιαιτέρως τον άγιο Παρθένο, που ήταν ένας απλούστατος άνθρωπος, σε σύγκριση με τον άγιο Λουκά, που ήταν καθηγητής Πανεπιστημίου· εκείνος ήταν ένας ψαράς. Αλλά δεν έχει ενώπιον του Θεού καμία σημασία αυτό. Και οι δύο, επειδή αγάπησαν τον Θεό, χαριτώθηκαν ιδιαίτερα, και πήραν και αυτό το μέγα ευεργέτημα από τον Θεό, να θεραπεύουν τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων.
Ας έχουμε τη χάρη τους.
