Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμόθεος συνοδευόμενος από τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλό του π. Αμφιλόχιο Παπανδρέου και τους Διακόνους του, την Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018, ευλόγησε και έκοψε την καθιερωμένη πλέον βασιλόπιτα για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες της επαρχίας Φαρσάλων στο «ΑΙΓΛΗ Palace» Φαρσάλων, παρουσία του Αρχιερατικού Επιτρόπου Φαρσάλων π. Κωνσταντίνο Καλλιώρα και αρκετών Κληρικών της Αρχιερατικής Περιφερείας. Προσκεκλημένος σε αυτή παρέστη και ο Δήμαρχος Φαρσάλων κ. Αριστομένης Καραχάλιος.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Θεσσαλιώτιδος: “Ακολούθως, ο κ. Κωνσταντίνος Μανταλιάς έκανε μια εμπνευσμένη ομιλία, προσφέροντας εόρτια μηνύματα.
«Ήταν κάποιος που ήρθε για να φύγει εξαρχής. Δεν ήταν πως δεν ήξερε τι ζητάει. Δεν ήταν πως δεν ήξερε τι είχε να αντιμετωπίσει. Τα ήξερα. Όλα τα ήξερε. Μα κατάφερε να γίνει αέρας. Άνεμος γλυκός και σιγανός, που σκίζει τις λεπίδες δίχως φόβο, δίχως μίσος. Μύθος μέσα στην αλήθεια του και την μεγαλοσύνη του. Ταπεινός μέσα στο φως του Ήλιου που τον περιέβαλε. Το κάθε τέλος που φώτιζε κάθε αρχή. Το τέρμα που ξετύλιγε μια νέα αρχή.
Ήταν κάποιος που ενώ ήρθε για να φύγει για τους λίγους, ήρθε κι έμεινε για όλους. Έμεινε στο κρύο δίχως σπίτι σαν σύγχρονος άστεγος. Έζησε στην εξορία σαν αληθινός πρόσφυγας και μετανάστης. Έμεινε ορφανός από «πατέρα». Φτωχός ξυλουργός της γειτονιάς. Μα έμεινε. Έμεινε στον πόνο γιατί έφερε την, βαριά στους ώμους, ελπίδα. Ήταν στο χθες, το σήμερα, το αύριο και το τώρα. Ήρθε για να μας δει και να κατέβει στα μέτρα μας. Να αγαπήσει και να αγαπηθεί αληθινά, έτσι όπως του άρμοζε. Ακόμη κι αν σταυρώθηκε. Ακόμη κι αν δεν κατανοήθηκε πλήρως η αγάπη του.
Αλλά πώς να γράψω εγώ για το Χριστό; Τι να πω; Πώς να γεμίσουν οι σελίδες και τα λόγια μου από τα συναισθήματά μου γι’ αυτόν; Πώς το σκοτάδι να νικήσει το φως και πώς το χώμα να καταπιεί όλη τη θάλασσα του κόσμου τούτου;
Με ένα κερί αναμμένο κάθισα να γράψω αυτό το τίποτα, ένα χαρτί και μια πένα. Χωρίς ζεστασιά, με ανοιχτές πόρτες και γυμνά πόδια στο κρύο του χειμώνα. Για να νιώσω λίγο τις ημέρες . Κι έβαλα μπροστά μου, δίπλα από τη φάτνη με την ιερή οικογένεια, το Σταυρό του. Έτσι, για να θυμάμαι ότι ήρθε για να ανοίξει τα χέρια του τα θεϊκά, μα παράλληλα και ροζιασμένα, εκεί ψηλά για να μου πει και να μου δείξει με πράξεις κι όχι λόγια και θεωρίες πόσο πολύ με αγαπάει, σας αγαπάει, μας αγαπάει.
Γιατί αυτό ήταν! Μια σταγόνα γλύκας μέσα στην πίκρα των ωκεανών του καθενός. Ένα σκοινί σωτηρίας την ώρα του πόνου. Κι ας μην το παραδεχτήκαμε ποτέ. Κι ας μην μιλήσαμε ποτέ γι’ αυτό. Κι ας μην τον ονομάσαμε. Αυτός ήξερε. Ξέρει και θα ξέρει.
[irp posts=”391975″ name=”Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεος: Ελπίδα του κόσμου ο Χριστός και η Εκκλησία””]
Στον Χριστό λοιπόν της αγάπης, στο Χριστό της ζωής και της συνέχειας, στο Χριστό του φωτός και της αλήθειας. Στο Χριστό των εορτών και των δυσκολιών. Σε τούτο το Χριστό που με αγάπησε, που σας αγάπησε, που μας αγάπησε. Σε τούτον που μας δοκίμασε και μας έβγαλε νικητές Στο Χριστό της χαράς και στο Χριστό της λύπης. Πόσοι εκατοντάδες χιλιάδες Χριστοί μέσα σ’ έναν; Πόσοι εκατοντάδες κόκκοι αγάπης μέσα Του, πάνω μας και δίπλα μας;
Σαν τις μουσικές συνθέσεις του Μπάχ και του Μπετόβεν, του Χέντελ και του Πουτσίνι. Ζωντανές σαν ηφαίστεια συναισθημάτων. Έτσι κι Αυτός. Σε ήξερε. Σε καταλάβαινε. Παντού και πουθενά ταυτόχρονα. Μαζί και χώρια σαν μουσική μελωδία στο στόμα ενός ζητιάνου, ενός περιπλανώμενου έξω από την πόρτα σου. Ασυνήθιστη μουσική. Μοναχική και μοναδική. Όμορφη και ξεχωριστή. Όχι σαν των άλλων. Όχι ίδια, μα όχι και παταγωδώς ξεχωριστή. Θεϊκή μα ταυτόχρονα κι ανθρώπινη. Κατανοητή μα κι ακατανόητη.
Πόσες έννοιες να μπορεί να εκλάβει; Πόσες χαρές και λύπες να περικλύσει; Πόσα συναισθήματα να αγκαλιάσει; Αυτός είναι για εμένα ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Καλή κι ευλογημένη χρονιά!»
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον π. Πααναγιώτη Καλλιώρα υπεύθυνο του Γραφείου Νεότητος και το Συμβούλιο και όλους όσους κοπίασαν για την συνάντηση αυτή, ιδιαιτέρως όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. Ακόμη δε, εξέφρασε την χαρά του, που στα πρόσωπα των νέων μας αντικρίζει χαμόγελα, δίνοντας αυτά ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο. Τους παρακάλεσε να βρίσκονται κοντά στο Χριστό και στην Εκκλησία Του. Τέλος, τους τόνισε πως η τοπική μας Εκκλησία και ο ίδιος θα βρίσκεται πάντα κοντά τους σε ότι χρειαστούν στην πορεία της ζωής τους.
Ο κ. Δήμαρχος από την πλευρά του ευχαρίστησε για την πρόσκληση, μίλησε για την αγαστή συνεργασία του ιδίου και του Σεβασμιωτάτου, αλλά και με τους πατέρες της Αρχιερατικής Περιφερείας και απευθύνθηκε στους νέους τονίζοντας την αναγκαιότητα των γνώσεων, που πρέπει να έχει ο άνθρωπος και κυρίως οι νέοι, ώστε να προσφέρουν ότι το δυνατόν καλύτερο τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλήνιο επίπεδο, γιατί όχι και έξω από τα σύνορα της πατρίδος μας.
Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως”.
-250x180.jpg)
){kind=link}