του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ
Είναι τραγικό το γεγονός ότι μπροστά στην ιδεοληψία τους κάποιοι δεν ορρωδούν να ποδοπατούν ανερυθρίαστα την έννομη πραγματικότητα και τις αρχές που δήθεν υπερασπίζονται.
Απόδειξη πασιφανή απετέλεσε η πολεμική εναντίον των Αποφάσεων της Ολομελείας του ΣτΕ 660/2018 και 926/2018 που έκριναν επί της συνταγματικότητος των Αποφάσεων του Υπουργού Φίλη των αφορωσών στην διδασκαλία των Θρησκευτικών στους Ορθόδοξους Ελληνόπαιδες.
Μελετώντας κανείς το αιτιολογικό μέρος της δημοσιευθείσης Απόφασης 660/2018 της Ολομελείας που εξεδόθη με συντριπτική πλειονοψηφία 20 έναντι 5 αντιλαμβάνεται ευχερέστατα ότι η βάση της αντισυνταγματικότητος των προσβληθεισών Αποφάσεων Φίλη είναι η καταστρατήγηση της αρχής της ισότητος και της αρχής της ισονομίας. Χαρακτηριστικά η Απόφαση της Ολομελείας αναφέρει στην 14η παράγραφό της: «Πέραν δε τούτου, μάλιστα, για ετεροδόξους η αλλοθρήσκους μαθητάς -ιδίως τους μαθητάς του καθολικού δόγματος η της εβραικής θρησκείας η της μουσουλμανικής μειονότητος της Δυτικής Θράκης- ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος η θρησκείας από πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα, προκειμένου δε περί της μουσουλμανικής μειονότητος από μουσουλμάνο θρησκευτικό λειτουργό (βλ. άρθρα 19 παρ. 1 τουν. 3379/1955, 85 παρ. 4 του ν. 1566/1985, 55 παρ. 5 του ν. 4386/2016 και 7 παρ. 1 του ν. 694/1977)».
Και στην 15η παράγραφο: «Επειδή, περαιτέρω, κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη, σύμφωνα με τη συνταγματική αρχή της ισότητος (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ/τος) και τις διατάξεις των άρθρων 9 και 14 της ΕΣΔΑ και της παρ. 1 του ΠΠΠ αυτής, το Κράτος δεν μπορεί ρυθμίζοντας το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών να στερήσει από τους μαθητάς που ασπάζονται ορισμένη θρησκεία το δικαίωμα, το οποίο αναγνωρίζει σε μαθητάς που ανήκουν σε άλλες θρησκείες,να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα της πίστεώς των (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών)».
Είναι αυτό που επισημειώναμε αδιαπτώτως και που δυστυχώς δεν ελαμβάνετο υπ’ όψιν, ότι δηλαδή σε μία ευνομούμενη Πολιτεία δεν μπορείς να καταστρατηγείς τα δικαιώματα της πλειονοψηφίας και την ίδια στιγμή να αναγνωρίζεις τα καταστρατηγημένα δικαιώματα της πλειοψηφίας στις μειοψηφίες, γιατί αυτό προσβάλλει τον πυρήνα της Δημοκρατίας, που είναι η ισότητα των πολιτών έναντι του Νόμου και ιδιαίτερα του θεμελιώδους Νόμου του Κράτους που είναι το Σύνταγμα.
Η έννομη πραγματικότητα στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι όσα ισχύουν με το Νόμο 4386/2016 «Ρυθμίσεις για την έρευνα και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), όπου στο αρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων» και στην παρ. 5 επικαιροποιήθηκαν τα ακόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: 4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και Γλώσσας της Εβραικής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Ερευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα». Τα ανωτέρω ομοειδώς ισχύουν και για την Μουσουλμανική μειονότητα με τους Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015.
Κατόπιν αυτών αναχρονισμός είναι η φαλκίδευση της δημοκρατικής ισότητος, που κατέγνωσε εκφαντορικά η Απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ, και φασίζουσα αντίληψη είναι όσα εγράφησαν αποσιωπώντας την έννομη πραγματικότητα της Χώρας, την οποία υπεράσπισε, ως έχον υποχρέωσι και υπέρτατο χρέος, το Ανώτατο Συνταγματικό Ακυρωτικό Δικαστήριο.
Στο ερώτημα εάν είναι άνευ αντικειμένου οι συγκεκριμένες Αποφάσεις απαντά ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου με το από 21/3/2018 Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ο οποίος στην ερώτηση «τώρα σε ποια φάση είμαστε;» παραδέχεται ότι «υπάρχει η δική μας απόφαση η οποία κρατάει τον πυρήνα των προτάσεων του κ. Φίλη». Άλλωστε έχομε βαρυσήμαντη συγκριτική μελέτη διεθνούς επιστημονικού Ιδρύματος, που αποδεικνύει ότι το πρόγραμμα Θρησκευτικών Γαβρόγλου αποτελεί πιστή αντιγραφή του προγράμματος Θρησκευτικών Φίλη.
Επομένως οι εκδοθείσες αποφάσεις της Ολομελείας mutatis mutandis ρυθμίζουν και τις ισχύουσες υπουργικές αποφάσεις του κ. Γαβρόγλου, διότι υφίσταται δεσμία υποχρέωση της Διοικήσεως να συμμορφωθεί, διότι άλλως παραβιάζει ευθέως το άρθρο 95 του ισχύοντος Συντάγματος, δι’ αυτό και ευγενώς προτείνομε στους επικριτές των Αποφάσεων της Ολομελείας του ΣτΕ να επανασταθμίσουν τα δημοκρατικά τους κριτήρια και να προσπαθήσουν να απεμπλέξουν την κρίση τους από τα ιδεολογήματα που τους κατατρύχουν, εάν θέλουν να υπολογίζονται εντός του δημοκρατικού τόξου, στο κράτος δικαίου και ισονομίας, που θέλουμε να είναι η Χώρα μας.
Όσον αφορά στην αγία μας Εκκλησία καλείται να διεκδικήσει όχι ένα «φιλολογικό διάλογο» με το αρμόδιο Υπουργείο για το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών που αφορά αποκλειστικώς σε Ορθόδοξους Ελληνόπαιδες και μόνον, αλλά αυτό που δικαιωματικά της ανήκει και που παρανόμως και αντιδημοκρατικά της αφαιρείται, να συγγράφει η ίδια μέσω των Συνοδικών Επιτροπών Χριστιανικής Αγωγής και Νεότητος και Πολιτιστικής Ταυτότητος τα βιβλία Θρησκευτικών που θα διδάσκονται στους Ορθόδοξους Ελληνόπαιδες και να προτείνει τους διδάσκοντες αυτά κατά τα ισχύοντα στις λοιπές θρησκευτικές κοινωνίες της Χώρας, Μουσουλμάνους, Ρωμαιοκαθολικούς και Εβραίους.