Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ:Η οικουμενιστική λαίλαπα έχει αλώσει επικίνδυνα μεγάλη μερίδα υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων, αναφέρει μεταξύ άλλων η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς στο ανακοινωθέν της και καλεί τον Μητροπολίτη Ιταλίας να αναθεωρήσει τα όσα υποστήριξε στο vaticannews για τον Άγιο “Πατέρα τον Πάπα Φραγκίσκο”.
Αναλυτικά το ανακοινωθέν:
Μάς έλαχε νά ζούμε σέ καιρούς αποκαλυπτικούς, κατά τούς οποίους δοκιμάζεται σκληρά η σώζουσα αλήθεια τής Εκκλησίας μας, εξαιτίας τής οικουμενιστικής λαίλαπας, η οποία έχει αλώσει επικίνδυνα μεγάλη μερίδα υψηλά ισταμένων εκκλησιαστικών προσώπων.
Ύστερα από έναν καί πλέον αιώνα σκοτεινών καί φανερών διεργασιών τό πολυκέφαλο τέρας τού Οικουμενισμού επέβαλε, ως «ανάγκη», τόν θρησκευτικό συγκρητισμό, γιά τήν δήθεν εδραίωση τής παγκόσμιας ειρήνης, ο οποίος προϋποθέτει τήν σχετικοποίηση τής αμώμητης ορθοδόξου πίστεώς μας. Μέ πραγματικά δαιμονικά διδάγματα κατασυκοφαντείται η θεμελιώδης χριστιανική διδασκαλία, σύμφωνα μέ τήν οποία, η αλήθεια είναι ενυπόστατος ο ΧΡΙΣΤΟΣ καί επομένως είναι μία καί μοναδική καί συνώνυμη μέ τή Σωτηρία. Ο Κύριός μας ζητά νά μήν αφαιρούμε ούτε ένα ιώτα από τόν σωτήριο λόγο Του, «ός εάν ούν λύση μίαν τών εντολών τούτων τών ελαχίστων καί διδάξη ούτω τούς ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ.5,17) καί ο απόστολος Παύλος αναθεματίζει όποιον διδάσκει «έτερον ευαγγέλιον» (Γαλ.1,11), δηλαδή όποιον διαστρέφει, ή προσθαφαιρεί δικές του διδασκαλίες, άσχετες ή αντίθετες μέ τήν βιβλική αλήθεια.
Σαφέστατες ευαγγελικές εντολές, οι οποίες συμβουλεύουν τούς πιστούς νά έχουν πολύ συγκρατημένες καί διακριτικές σχέσεις μέ τούς αμετανόητους αιρετικούς, παραθεωρούνται καί διαστρέφονται, καλλιεργώντας μία περίεργη «αγαπολογία» πού αποτελεί ουσιαστική άρνηση τής αγάπης, έφ όσον αδιαφορείς γιά τήν σωτηρία τών συνανθρώπου σου, εγκαταλείποντάς τους στόν δαιμονισμό τής αμετανοησίας τους. Η σαφής εντολή τού αποστόλου Παύλου, «Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ανομία; τίς δέ κοινωνία φωτί πρός σκότος; τίς δέ συμφώνησις Χριστώ πρός Βελίαλ; ή τίς μερίς πιστώ μετά απίστου; τίς δέ συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;» (Β΄Κόρ.6,14-15) έπαψε νά έχει ισχύ; Ο λόγος τού Ευαγγελιστή τής Αγάπης, αγίου Ιωάννου, «ει τίς έρχεται πρός υμάς καί ταύτην τήν διδαχήν ου φέρει, μή λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν καί χαίρειν αυτώ μή λέγετε. ο λέγων γάρ αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοίς έργοις αυτού τοίς πονηροίς» (Β΄Ιωάν.1,10-11), θεωρείται «μισαλλόδοξος» καί «μή εφαρμόσιμος» στήν εποχή μας! Κι όλα αυτά, διότι η λέξη καί η έννοια τής αίρεσης έχει διαγραφεί από τό λεξιλόγιο τών συγχρόνων μας θιασωτών τής λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως», στήν οποία έχει στρατευτεί πλειάδα υψηλόβαθμων κληρικών, μοναχών καί λαϊκών θεολόγων. Χωρίς αναστολές, δισταγμούς καί φόβο Θεού, διακηρύσσουν πώς οι αιρέσεις περιορίζονται στούς πρωτοχριστιανικούς αιώνες καί πώς στίς μέρες μας δέν υπάρχουν αιρετικές πλάνες, αλλά διαφορετικές παραδόσεις, οι οποίες, όχι μόνο δέν θεωρούνται προβληματικές, αλλά «δώρο Θεού», διότι μπορούν νά εμπλουτίσουν τήν παράδοσή μας καί τήν εμπειρία μας! Μάλιστα, η «Σύνοδος» τής Κρήτης (2016) αναγνώρισε, εμμέσως πλήν σαφώς, τήν εκκλησιαστική υπόσταση τών συγχρόνων αιρετικών κοινοτήτων μέ τήν «ιστορική τους ονομασία» μή καταγνώσασα ως όφειλε εν χώρω καί χρόνω τίς υφιστάμενες αιρέσεις καί μή οριοθετήσασα τήν σώζουσα πίστη.
Υπάρχει βεβαίως καί χειρότερη καί φρικωδέστερη προέκταση τού θρησκευτικού συγκρητισμού: πολλοί υψηλόβαθμοι κληρικοί καί θεολόγοι «βλέπουν» σωτηρία καί στίς διάφορες θρησκείες τού κόσμου. Διαλέγονται μέ εκπροσώπους των επί ίσοις όροις, επισκέπτονται τούς λατρευτικούς τους τόπους, συμπροσεύχονται, συνεστιάζονται, όπως στόν μουσουλμανικό «ιερό δείπνο ιφτάρ», καταφρονώντας τήν διδασκαλία τής Εκκλησίας μας, σύμφωνα μέ τήν οποία, πραγματική αδελφότητα δημιουργεί τό άγιο Βάπτισμα, η συσσωμάτωση στό πανάγιο Σώμα τού Χριστού «υμείς δέ εστέ σώμα Χριστού καί μέλη εκ μέρους» (Α΄Κορ.12, 27).
Άν αφαιρέσουμε τά υπολείμματα τών αρχαίων αιρετικών (νεστοριανούς, μονοφυσίτες) κύρια εστία τής σύγχρονης κακοδοξίας, η οποία παράγει συνεχώς αιρετικές δοξασίες τά τελευταία χίλια χρόνια, είναι τό Βατικανό. Αφότου ο σεβάσμιος Πατριαρχικός θρόνος τής Δύσεως καταλήφθηκε από τούς αιρετικούς καί βαρβάρους Φράγκους, αποκόπηκε από τήν Μία καί Αδιαίρετη Εκκλησία, άρχισε νά παράγει φρικώδεις πλάνες καί κακοδοξίες. Ως κοσμικός οργανισμός διέπραξε ανείπωτα εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητας, γιά τά οποία ουδέποτε μετανόησε εμπράκτως. Επίσης ουδεμία μετάνοια εκδήλωσε γιά τίς εκατοντάδες αιρέσεις του, παρά τούς εδώ καί μισό αιώνα ατέρμονους «θεολογικούς» διαλόγους μέ τήν Εκκλησία. Αντίθετα μάλιστα, εμμένοντας στίς δαιμονικές του πλάνες, επιχειρεί νά τίς επιβάλλει καί στήν Εκκλησία. Δυστυχώς μερικοί αδόκιμοι Ποιμένες απλά ανέχονται τίς παπικές πλάνες, αλλά καί προσπαθούν νά τίς ντύσουν μέ ορθόδοξο ένδυμα, νά τίς αποδεχθεί τό ορθόδοξο πλήρωμα. Πρόκειται γιά τόν λεγόμενο «λαϊκό οικουμενισμό». Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο λαός είναι ο τελικός καί ύπατος φύλακας τής Αλήθειας καί ως εκ τούτου αυτός πρέπει νά πεισθεί γιά τήν «ανάγκη» τής «ένωσης τών Εκκλησιών», πρέπει νά αποβάλλει τήν «πλάνη» καί τήν «μισαλλόδοξη» άποψη τού παρελθόντος, ότι ο Παπισμός είναι αίρεση καί νά δεχθή ότι δέν μάς χωρίζουν διαφορές πίστης, αλλά διαφορετικές παραδόσεις καί ως εκ τούτου μπορούμε νά ενωθούμε μαζί του!
Αφορμή γιά τήν παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από δημοσίευμα τού vaticannews, σύμφωνα μέ τό οποίο ο άρτι ενθρονισθείς Μητροπολίτης Ιταλίας κ. Πολύκαρπος, ύστερα από συνάντησή του μέ τόν «Πάπα» Φραγκίσκο, προέβη σέ ανεπίτρεπτες δηλώσεις.
Μελετήσαμε μέ προσοχή τό δημοσίευμα καί ομολογούμε ότι υπέστημεν πραγματικό σόκ από τίς δηλώσεις τού Σεβ. Ιταλίας. Δέν μπορούσαμε νά διακρίνουμε άν τά λόγια αυτά ανήκουν σέ Ορθόδοξο Επίσκοπο ή σέ παπικό ουνίτη! Σκεφτήκαμε πώς θά ζήλευε όντως καί ο πιό φανατικός ουνίτης (παπικός μέ περιβολή ορθοδόξου) τίς απαράδεκτες φιλοφρονήσεις του πρός τόν αμετανόητο αιρεσιάρχη «Πάπα» Φραγκίσκο!
Οι δηλώσεις τού Σεβ. Ιταλίας, όπως δημοσιοποιήθηκαν στό «vaticanews» έχουν ως ακολούθως.
«Η συνάντηση μέ τόν Πάπα Φραγκίσκο πήγε πολύ καλά. Ήταν μία πολύ εγκάρδια συνάντηση ενός υιού μέ τόν αγαπημένο τού πατέρα, μία συνάντηση ενός επισκόπου μέ τόν προκαθήμενο καί πατριάρχη του. Ο Άγιος Πατέρας έχει μεγάλη, γνήσια καρδιά. Τόν ευχαρίστησα γιά τό ενθαρρυντικό μήνυμα πού μου έστειλε γιά τήν ενθρόνισή μου. Ζήτησα πάλι, καί αυτήν τήν φορά στήν Ιταλία ως επίσκοπος, τήν παπική ευλογία του γιά τό έργο μου, καί τόν διαβεβαίωσα γιά τίς θερμές μου προσευχές νά τού δώσει ο Θεός πολλά χρόνια σωματικής καί πνευματικής υγείας γιά τό καλό της παγκόσμιας (universal) Εκκλησίας καί επίσης γιά τό καλό του κάθε ανθρώπου καλής θελήσεως, γιά τόν οποίο ο Άγιος Πατέρας έχει ιδιαίτερη ευαισθησία»! Η «εγκαρδιότητα» τής συνάντησής του μέ τόν Αιρεσιάρχη δέν μάς εκπλήσσει ιδιαίτερα, διότι οι «δικοί» μας ασυγκράτητοι θιασώτες τής «ενώσεως τών εκκλησιών» κυριολεκτικά πανηγυρίζουν όταν συναντώνται μέ τόν αμετανόητο κ. Φραγκίσκο. Δέν μάς εκπλήσσει επίσης άν αισθάνεται «υιός τού αγαπημένου του πατέρα». Τόν νά θεωρεί πατέρα του, τόν Αιρετικό καί σφετεριστή τού Πατριαρχικού θρόνου τής πρεσβυτέρας Ρώμης καί οποιονδήποτε άλλον είναι πρόβλημά του. Μάς εκπλήσσει όμως η αναφορά του στήν ιδιότητά του ως Επισκόπου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο οποίος θεωρεί τόν αμετανόητο αιρεσιάρχη, ως «προκαθήμενο καί πατριάρχη του»! Διερωτόμαστε: από πότε έπαψε νά είναι Πατριάρχης καί Προκαθήμενός του ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης, στήν δικαιοδοσία τού οποίου ανήκει η Ι. Μητρόπολη Ιταλίας καί έγινε ο κ. Φραγκίσκος; Μήπως έγινε η «ένωση τών εκκλησιών» καί υπήχθη η Ιερά Μητρόπολή του στόν «προκαθήμενο» τής πρεσβυτέρας Ρώμης καί μάς τό κρύβουν; Μήπως ο ίδιος εντάχτηκε στό ουνιτικό τάγμα, έγινε παπικός καί απλά φοράει τήν ορθόδοξη περιβολή;
Ακολούθως επαινεί τόν «άγιο πατέρα του» καί εξυμνεί τήν «μεγάλη γνήσια καρδιά» του. Τό πόσο «μεγάλη» καί «γνήσια» καρδιά διαθέτει ο «αλάθητος» τό έχει δείξει τό σκοτεινό παρελθόν του στή μακρινή Αργεντινή, όταν ήταν «αρχιεπίσκοπος» Μπουένος Άϊρες καί τό δεξί χέρι τού αιμοσταγούς δικτάτορα Βιντέλα. Τό μαρτυρούν τά αιματοβαμμένα χέρια του από χιλιάδες αθώους καί δυστυχώς παιδιά, οι οποίοι διώχτηκαν, βασανίστηκαν καί βρήκαν τραγικό θάνατο από τό δικτατορικό καθεστώς (1976-1983), μέ τήν «ιερή επιστασία καί συνεργασία» τού τότε «αρχιεπισκόπου», ο οποίος γλύτωσε τήν παραπομπή τού στή Δικαιοσύνη μετά από «υψηλές πιέσεις» στήν κυβέρνηση τής Αργεντινής! «Τουλάχιστον 30.000 εξαφανισμένους, δολοφόνησε τό δικτατορικό καθεστώς πού στήριξε ο κ. Φραγκίσκος ή Χόρχε Μπεργκόλιο κατά τίς εκτιμήσεις οργανώσεων υπεράσπισης τών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τά περισσότερα από τά θύματα τών χουντικών δέν βρέθηκαν ποτέ» (ΑΠΕ-ΜΠΕ/AFP/Reuters)! Οι χιλιάδες οργισμένες μάνες τής Λατινικής αυτής χώρας εμποδίζουν τόν κ. Φραγκίσκο νά τήν επισκεφθεί ως «Πάπας»! Αυτή είναι η «μεγάλη γνήσια καρδιά» τού αιρεσιάρχη, μεστή ιησουίτικης υποκρισίας!
Ζήτησε ο κ. Πολύκαρπος από τόν αμετανόητο αιρεσιάρχη τό αδιανόητο: «ως επίσκοπος, τήν παπική ευλογία του γιά τό έργο μου»! Ο Σεβ. Ιταλίας αισθάνεται προφανώς «αδύναμος» νά εκτελέσει τό Επισκοπικό του έργο στήν δημοκρατική Ιταλία καί ζητά «ενίσχυση» από τίς «ευλογίες» τού κ. Φραγκίσκου, δεχόμενος τόν αμετανόητο αιρεσιάρχη ως κανονικό Επίσκοπο τής Εκκλησίας!
Στή συνέχεια έδωσε καί αυτός τίς ευχές του στόν «αλάθητο»: «νά τού δώσει ο Θεός πολλά χρόνια σωματικής καί πνευματικής υγείας γιά τό καλό της παγκόσμιας (universal) Εκκλησίας καί επίσης γιά τό καλό του κάθε ανθρώπου καλής θελήσεως, γιά τόν οποίο ο Άγιος Πατέρας έχει ιδιαίτερη ευαισθησία»! Ευχήθηκε ο κ. Πολύκαρπος ο Θεός νά έχει υγιή τόν αμετανόητο αιρεσιάρχη τής Ρώμης γιά νά κάνει τό «καλό» στήν «παγκόσμια εκκλησία», νά διδάσκει δηλαδή τίς εκατοντάδες παπικές πλάνες, νά σφετερίζεται τό πρόσωπο καί τίς ιδιότητες τού Χριστού, νά σπιλώνεται τό ακηλίδωτο τής Εκκλησίας, από τά χιλιάδες σεξουαλικά εγκλήματα τών φραγκοπαπάδων του μέ τήν υποχρεωτική παρά τούς Ιερούς Κανόνες καί τά Κυριακά Λόγια αγαμία τού «κλήρου», νά εμποδίζωνται όποιοι οπαδοί του νά μεταστραφούν στήν Εκκλησία, νά εκτελεί μέ ακρίβεια τήν «αποστολή» του ως τό πλέον πειθήνιο φερέφωνο τής «Νέας Τάξεως Πραγμάτων»! Καί κάτι άλλο σημαντικό: τί είναι αυτό τό περί «παγκόσμιας Εκκλησίας»; Μήπως σημαίνει αποδοχή τού δαιμονικού παπικού πρωτείου; Άν πάρουμε σοβαρά τά λεγόμενά του, ναί!
Καί συνεχίζει: «Αυτό πού προκαλεί έκπληξη είναι ότι η εγγύτητα, οι χειρονομίες, οι πρωτοβουλίες τού Πάπα Φραγκίσκου καί τού Πατριάρχη Βαρθολομαίου είναι γνήσιες καί μακριά από οποιαδήποτε κοσμική άποψη ή απόπειρα εντυπωσιασμού. Είναι δύο άνθρωποι πού έχουν τίς ίδιες σκέψεις καί ευαισθησίες, πού γνωρίζουν ότι πρέπει νά ενεργούν μαζί γιά τό καλό της ταραγμένης ανθρωπότητας, καί πρόσφατα ακόμη πιό ταραγμένης από τήν υγειονομική κρίση καί τήν οικονομική κρίση πού προκάλεσε η πανδημία τού κορωνοϊού. Τό ταξίδι τών Καθολικών καί τών Ορθόδοξων πρός τήν πλήρη ενότητα βρίσκεται στό σωστό δρόμο υπό τήν καθοδήγηση τού Αγίου Πνεύματος καί κινείται πρός τήν γραμμή τού τερματισμού. Πιστεύω ότι ο στόχος αυτός έχει ήδη επιτευχθεί στό επίπεδο τών πιστών, καί αυτό είναι πιό σημαντικό από ό, τί σέ θεσμικό επίπεδο».
Η γνησιότητα μετράται μέ τό μέτρο τής αυθεντίας τής Εκκλησίας καί ο Παπισμός δέν είναι Εκκλησία μέ τόσες αιρέσεις καί κακοδοξίες μέ τόσα εγκλήματα καί αίμα μαρτύρων καί αγίων της πίστεως, δέ μπορεί νά είναι Εκκλησία καί ως εκ τούτου η γνησιότητα κρίνεται μέ κοσμικά κριτήρια. Δέν μπορούμε νά παραβλέψουμε επίσης τίς αδιάκοπες οχλήσεις τού κ. Φραγκίσκου, πρός τήν διεθνή κοινότητα, «γιά τήν ανάγκη δημιουργίας παγκόσμιας κυβέρνησης»!
Γιά τό άν ο «Πάπας» εργάζεται γιά τό καλό τής ανθρωπότητος μιλά διαπρύσια η ιστορία τού Παπισμού, γιά τόν όλεθρο καί τήν καταστροφή, τήν οποία έσπειρε ο Παπισμός στήν ανθρωπότητα, γιά τά οποία ουδέποτε ζήτησε συγγνώμη. Επίσης, απ ότι γνωρίζουμε, ουδεμία σοβαρή οικονομική βοήθεια στήν παγκόσμια κοινότητα προσέφερε τό Βατικανό, στήν πρόσφατη υγειονομική καί οικονομική κρίση πού προκάλεσε η πανδημία τού κορωνοϊού, πέραν από τά πολλά «παχιά λόγια» καί τίς ανέξοδες παρηγοριές τού «αλάθητου»! Οι πακτωλοί φυλάσσονται πολύ καλά κρυμμένοι στά άδυτα τού «Κράτους τού Θεού» καί τά μόνο ποσά πού «εκταμιεύονται» είναι γιά τίς αποζημιώσεις τών χιλιάδων αθώων θυμάτων τών εγκληματιών παιδεραστών φραγκοπαπάδων!
Ο Σεβ. Ιταλίας εξέφρασε τήν βεβαιότητά του πώς «τό ταξίδι τών Καθολικών καί τών Ορθόδοξων πρός τήν πλήρη ενότητα βρίσκεται στό σωστό δρόμο υπό τήν καθοδήγηση τού Αγίου Πνεύματος καί κινείται πρός τήν γραμμή τού τερματισμού». Από πού συμπεραίνει ότι αυτό τό «ταξίδι» βρίσκεται στό τέρμα του; Μήπως γνωρίζει κάτι πού αποκρύπτεται από τόν πιστό λαό; Μήπως «πρόδωσε» τό «μυστικό», ότι σύντομα θά αιφνιδιαστούμε από τήν «πραγματοποίηση» τής «ένωσης τών εκκλησιών»; Μήπως οι φήμες γιά τήν επικείμενη «ένωση» έχουν βάση;
Εμείς βεβαίως ουδεμία προϋπόθεση βλέπουμε γιά πλήρη ενότητα, δηλαδή γιά κοινό Ποτήριο, μέ τόν αμετανόητο Παπισμό, διότι ουδεμία κακοδοξία απέβαλλε, κανένα σημάδι μετάνοιας δέν εκδήλωσε! Αντίθετα μάλιστα, περιχαρακώνεται έτι περισσότερο στίς πλάνες του, τίς οποίες προβάλλει ως «αλήθειες» καί απαιτεί νά γίνουν δεκτές από όλο τόν χριστιανικό κόσμο. Απορούμε λοιπόν, πώς εμπλέκει ο Σεβ. Ιταλίας καί τό Άγιο Πνεύμα, τό Οποίο καθοδηγεί δήθεν πρός αυτή τήν κατεύθυνση! Πώς είναι δυνατόν ένας Ορθόδοξος Επίσκοπος, ο οποίος έχει δώσει φρικτούς όρκους κατά τή χειροτονία του, νά διαφυλάσσει απαραχάρακτη τήν μόνη σώζουσα Ορθόδοξη Πίστη, νά θεωρεί ως καθοδήγηση τού Παναγίου Πνεύματος τήν δαιμονική εμμονή τού Παπισμού στίς εκατοντάδες κακοδοξίες του!
Ακολούθως γίνεται πιό αποκαλυπτικός γιά τήν υλοποίηση τού πλέον δόλιου τεχνάσματος τού Οικουμενισμού: «Πιστεύω ότι ο στόχος αυτός έχει ήδη επιτευχθεί στό επίπεδο τών πιστών, καί αυτό είναι πιό σημαντικό από ότι σέ θεσμικό επίπεδο»! Πρόκειται γιά τόν λεγόμενο «λαϊκό οικουμενισμό», τόν οποίο προαναφέραμε, δηλαδή τήν πολύ καλά μεθοδευμένη τακτική αλώσεως τού ορθοδόξου αισθητηρίου τού εκκλησιαστικού πληρώματος, γιά νά «χωνέψει» τίς παπικές κακοδοξίες καί νά μήν αντιδράσει όταν θά αποφασισθεί η «ένωση τών εκκλησιών»! Αυτό τό δαιμονικό σχέδιο είναι από τίς πρώτες προτεραιότητες τού Οικουμενισμού, εδώ καί έναν αιώνα. Οι πρωτεργάτες τού κατάλαβαν ότι δέν θά ήταν καθόλου εύκολο νά αποφασίσουν χωρίς τόν ορθόδοξο λαό (δέν μιλάμε γιά τόν παπικό λαό, αυτόν τόν κάνουν ότι θέλουν, δέν είχε καί δέν έχει ποτέ λόγο). Γιά τούτο, κληρικοί καί θεολόγοι, θιασώτες τής λεγομένης «Οικουμενικής Κινήσεως», εργάστηκαν δραστήρια νά σχετικοποιήσουν τήν ορθόδοξη πίστη στό λαό καί νά αμβλύνουν τίς διαφορές μέ τούς αιρετικούς, κύρια μέ τούς παπικούς.
Ως επίλογο ο Σεβ. Ιταλίας είπε τά εξής, τά οποία κατά τή γνώμη μας, αναιρούν τόν προηγούμενο ενθουσιασμό του, γιά τήν «βέβαιη επερχόμενη ένωση τών εκκλησιών»: «Ο σχετικισμός, η αδιαφορία, η αδράνεια, η απαισιοδοξία, η ιδέα μίας επιφανειακής ενότητας, μίας διοικητικής-θεσμικής ενότητας, ο σεκουλαρισμός, πιθανά γεωπολιτικά παίγνια: όλα αυτά δέν έχουν καμία σχέση μέ τήν ενότητα. Η Εκκλησία δέν είναι θεσμός αυτού του κόσμου, αλλά είναι τό θεανθρώπινο μυστικό σώμα τού Χριστού»! Είναι φανερή η δική του απαισιοδοξία γιά τήν «ένωση τών εκκλησιών», διότι έχει τουλάχιστον τήν αυτοσυνειδησία γιά τί είδους «ένωση» θά γίνει, μία συγκόλληση, μία διοικητική ενότητα, η οποία θά εξυπηρετήσει, όχι φυσικά τό συμφέρον τής Εκκλησίας, αλλά «γεωπολιτικά παίγνια»! Καί τό πλέον αντιφατικό από μέρους του: ομολογεί ότι «η Εκκλησία δέν είναι θεσμός αυτού τού κόσμου, αλλά είναι τό θεανθρώπινο μυστικό σώμα τού Χριστού» καί ταυτόχρονα αποθεώνει τόν Παπισμό, ο οποίος αποτελεί τήν πιό σαφή έκφραση τής κοσμικότητας, τής κοσμικής εξουσίας, τής πολιτικής καί οικονομικής καταδυνάστευσης, πού έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα! Διακρίνουμε αβίαστα μία διπολική κατάσταση στό λόγο του!
Κατόπιν αυτών, οι απαράδεκτες καί πρωτοφανείς δηλώσεις τού Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας κ. Πολυκάρπου μάς γεμίζουν μέ θλίψη καί ανησυχία. Επαναλαμβάνουμε, πώς όταν τίς διαβάσαμε, δέν μπορούσαμε νά πιστέψουμε ότι χείλη Ορθοδόξου Επισκόπου εξεστόμισαν λόγια τά οποία μόνο ένας φανατικός ουνίτης (παπικός «κληρικός» μέ ένδυμα ορθοδόξου) θά μπορούσε νά ξεστομίσει! Πληροφορούμαστε πώς ο σκανδαλισμός υπήρξε μεγάλος στούς Ορθοδόξους Πιστούς, πού έτυχε νά τίς διαβάσουν.
Διερωτώμεθα δέν ελέγχεται συνειδησιακώς ο Σεβ. Ιταλίας όταν γνωρίζει ως Ορθόδοξος Ιεράρχης ότι ο Παπισμός έχει δολοφονήσει Μάρτυρες καί Αγίους της Αμωμήτου Πίστεώς μας; Δέν φοβείται τό αίμα τών μαρτύρων;Τών 13 οσιάθλων Πατέρων τής Καντάρας τής Κύπρου πού τούς έκαψαν ζώντας γιατί αρνούνταν τά άζυμα; Τών 88 οσιάθλων Πατέρων τού Αγιωνύμου Όρους τών επί Βέκου υπό τών Λατινοφρόνων καί τών Λατίνων καέντων, πνιγέντων καί αποκεφαλισθέντων;Τών 880.000 Σέρβων Ορθοδόξων τών δολοφονηθέντων υπό τών ορδών τών Ουστάσι μέ τήν ηθική αυτουργία τού αγιοποιηθέντος, από τό Βατικανό καί τόν δήθεν άγιο «πάπα Ιωάννη-Παύλο τόν Β΄», Καρδινάλιου τού Ζάγκρεμπ Αλοϊσίου Στέπινατς, τού καταδικασθέντος υπό τού Διεθνούς Δικαστηρίου γιά εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητος; Τού αγίου Ιερομάρτυρος Αθανασίου τού Λιθουανού, ηγουμένου Μικρορωσίας τού δολοφονηθέντος υπό τών Πολωνών Ουνιτών καί ριφθέντος σέ βόθρο όπου επί 17 έτη παρέμεινε τό μαρτυρικό του σώμα αδιάφθορο καί ευωδιάζον καί τόσων άλλων!!!;
Δέν φοβείται τήν κρίσιν τού Αγίου Σπυρίδωνος πού πυρπόλισε τό βράδυ τής 12/11/1716 τήν Ακρόπολη τής Κερκύρας, τιμωρών φρικωδώς τόν Ενετό Κυβερνήτη Ανδρέα Πιζάνι πού εσχεδίαζε τήν πήξι αλταρίου εντός του Πανιέρου Ναού Του;
Δέν κατανοεί ότι ο Ιερός Σπυρίδων δέν αυτενέργησε αλλά κατεντολήν τού Παναγίου Θεού ετιμώρησε τούς τολμητίες;
Δέν αντιλαμβάνονται καί ο Σεβ. Ιταλίας καί όλοι οι συνοδοιπόροι του στήν «Οικουμενική κίνηση» ότι αμνηστεύοντας τόν Παπισμό αποβαίνουν Αγιομάχοι καί Θεομάχοι;
Δέν φοβούνται τήν κρίσι τού Κυρίου τού Αμπελώνος, «ως λόγον αποδώσοντες;»
Ασφαλώς δέν «φρίττομε» γιά τήν προσέγγιση μέ τούς ετεροδόξους, αντιθέτως προσευχόμεθα εν τή Εκκλησία αδιαλείπτως «υπέρ τής επιστροφής τών πεπλανημένων» καί τής εκπληρώσεως τής Αρχιερατικής προσευχής «ίνα πάντες έν ώσι καθώς ημείς» αλλά εν Αληθεία πού αγαπά ως η Τριαδική Θεότης καί εν Αγάπη πού αληθεύει.
Διαμαρτυρόμεθα όμως ως ελάχιστοι αδελφοί τού αυτού Κυριακού σώματος, γιά τήν αμνήστευση τής στρεβλώσεως τής υπό τού Κυρίου διά τών Αποστόλων, τών Θεοφόρων Πατέρων καί τών αγίων εννέα Οικουμενικών Συνόδων παραδοθείσης αμωμήτου Πίστεως.
Τό σχόλιό μας, δέν έχει κανέναν άλλο σκοπό, από τό νά επισημάνει στόν Σεβ. κ. Πολύκαρπο τό μεγάλο ατόπημά του, νά υπερβεί κατά πολύ τά εσκαμμένα. Κι ακόμα, νά δηλώσουμε τήν απόλυτη προσήλωσή μας στήν Αγία Ορθόδοξη Πίστη μας, τήν μόνη σώζουσα, τήν οποία δέν έχουμε τήν παραμικρή διάθεση νά απεμπολήσουμε μέ οποιοδήποτε κόστος!
Μέ πολύ ταπείνωση καί αγάπη τόν καλούμε δημοσία νά ανακαλέσει, όπως δημοσία προέβη στίς δηλώσεις του γιά νά ηρεμήσει τόν σκανδαλισμένο ορθόδοξο λαό καί τό σπουδαιότερο: νά εξιλεωθεί στό όμματα τού Θεού, ο Οποίος δέν σύστησε καί δέν περιποιήθηκε τήν αγία Του Εκκλησία, «διά τού ιδίου αίματος» (Πράξ. 20,28), γιά τήν εξυπηρέτηση κοσμικών στόχων, αλλά γιά τήν σωτηρία τού κόσμου καί αυτό δέν μπορεί νά επιτευχθεί μέ κακοδοξίες καί στρεβλώσεις τής Αληθείας! Η αναγνώριση τού λάθους μας, η μεταμέλειά μας, δέν είναι πράξη δειλίας, αλλά βασική χριστιανική αρετή καί ηρωισμός! Αναμένομε».