Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Παρασκευή 20 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Θεοστέπτων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας.

Στον Πανηγυρικό Εσπερινό παρευρέθηκαν τοπικοί πολιτικοί άρχοντες και πλήθος ευσεβών Βεροιέων, ενώ στο τέλος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων δεν παρέλειψε να ευχηθεί στον εορτάζοντα Δήμαρχο της πόλεως κ. Κωνσταντίνο Βοργιαζίδη και στον εφημέριο της ενορίας π. Κωνσταντίνο Νικολαΐδη.

ΣχετικάΆρθρα

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαίροις, ο τόν Παύλον ζηλώσας, καί τόν Σταυρόν τού Χριστού αράμενος», ψάλλει σήμερα η Εκκλησία μας τιμώντας τούς αγίους ενδόξους, θεοστέπτους βασιλείς καί ισαποστόλους Κωνσταντίνο καί Ελένη καί αναγνωρίζοντας στά πρόσωπά τους τά σκεύη τής εκλογής τού Θεού γιά νά απαλλάξει τήν Εκκλησία του από τούς διωγμούς.

Καί ήταν όντως οι δύο εορταζόμενοι άγιοι σκεύη τής εκλογής τού Θεού. Διότι πώς μπορεί νά εξηγήσει κανείς διαφορετικά τό γεγονός ότι ο άμεσος διάδοχος τών φοβερών εκείνων αυτοκρατόρων, οι οποίοι εδίωξαν μέ μανία καί οδήγησαν στό μαρτύριο χιλιάδες χριστιανούς, όχι μόνο θά έπαυε τούς διωγμούς αλλά καί θά αναγνώριζε τή χριστιανική πίστη ως επίσημη θρησκεία τής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας;

Ο Χριστός όμως βρίσκει σέ κάθε εποχή καί όταν Εκείνος κρίνει τούς ανθρώπους πού θά γίνουν σκεύη τής εκλογής του, γιά νά διακονήσουν τό έργο του καί τήν Εκκλησία. Ακόμη καί μέσα στίς πιό αντίξοες συνθήκες. Ακόμη καί όταν οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες ο Χριστός βρίσκει τούς ανθρώπους, όπως συνέβη καί στήν περίπτωση τών αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης.

Πολλές φορές αγωνιούμε γιά τίς εξελίξεις στόν κόσμο, ανησυχούμε τί θά γίνει μέ όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πολλές φορές έχουμε τήν εντύπωση ότι η ιστορία προχωρά ερήμην τού Χριστού, ίσως καί πρός τό χάος καί τήν καταστροφή. Καί όμως κάνουμε λάθος· τό ίδιο λάθος πού έκαναν καί οι μαθητές τού Κυρίου, όταν μόνοι τους, μέσα στό πλοιάριο, έπεσαν σέ καταιγίδα καί πίστευσαν ότι θά βυθισθούν στή θάλασσα.

Τό πίστευσαν, γιατί έκριναν τά γεγονότα μέ τά ανθρώπινα κριτήρια καί τά μέτρα τών πεπερασμένων δυνατοτήτων τους. Τό πίστευσαν, γιατί δέν είχαν πιστεύσει ότι ο Χριστός έχει υπό τόν έλεγχό του τήν ιστορία, όχι γιά νά μήν μάς αφήνει νά ενεργούμε, όπως νομίζουμε, αλλά γιά νά αποτρέπει τό κακό νά επηρεάζει καθοριστικά τή ζωή μας.

Καί όπως τότε, στή λίμνη τής Γενησαρέτ ο Χριστός επενέβη σωστικά καί γλίτωσε τούς μαθητές του από τόν κίνδυνο νά βυθισθούν, έτσι επεμβαίνει πάντοτε στή ζωή τών ανθρώπων πού πιστεύουν σ’ Αυτόν καί τήν Εκκλησία του, έτσι επεμβαίνει καί στή ζωή τού κόσμου ολοκλήρου. Διότι, όπως η εμφάνιση τού Χριστού στόν Σαύλο στόν δρόμο πρός τή Δαμασκό δέν άλλαξε μόνο τή δική του ζωή καί κατεύθυνση μεταβάλλοντάς τον από διώκτη τού χριστιανισμού σέ κορυφαίο καί διαπρύσιο κήρυκά του, έτσι καί η εμφάνιση τού Σταυρού στόν αυτοκράτορα Κωνσταντίνο καί η προτροπή τού Χριστού «εν τούτω νίκα», δέν μετέβαλε μόνο τήν προσωπική του πορεία, αλλά τήν πορεία ολόκληρης τής ανθρωπότητος, ανοίγοντας τόν δρόμο γιά τή διάδοση τού Ευαγγελίου.

Όσοι, λοιπόν, ανησυχούν γιά τό πού βαδίζει ο κόσμος, γιά τό ποιά θά είναι η πορεία τής Εκκλησίας σέ ένα κόσμο πού δείχνει νά απομακρύνεται από τόν Θεό, δέν έχουν παρά νά ακούσουν τό μήνυμα τής σημερινής εορτής τών αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης, δέν έχουν παρά νά δούν πώς ο Χριστός βρίσκει πάντοτε ανθρώπους γιά νά διακονήσουν τό έργο του καί νά οδηγήσουν τήν Εκκλησία του καί τόν κόσμο μέσα από τόν σάλο καί τήν τρικυμία στή γαλήνη καί ηρεμία.

Η σημερινή όμως εορτή έχει καί ένα ακόμη μήνυμα γιά εμάς. Καί τό μήνυμα αυτό πηγάζει από τόν στίχο πού προέταξα: «Χαίροις», λέγει ο υμνογράφος, «ο τόν Παύλον ζηλώσας».

Ο κάθε άνθρωπος αναζητεί πρότυπα καί παραδείγματα στή ζωή του. Θέλει νά ομοιάσει καί νά μιμηθεί ανθρώπους σπουδαίους καί διαπρεπείς. Αλλά τά κριτήρια τής επιλογής του, τής επιλογής μας, είναι συχνά υποκειμενικά καί λανθασμένα. Θέλουμε νά ομοιάσουμε σέ ανθρώπους πού έχουν εξωτερική λάμψη, πού έχουν δόξα, χρήματα ή τιμές εγκόσμιες, πού έχουν προβολή καί τούς φωτίζουν τά φώτα τής δημοσιότητος, γιατί νομίζουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι σπουδαίο πού αξίζει νά τό μιμηθούμε. Όμως όλα αυτά πού θαυμάζουμε δέν έχουν καί τόσο μεγάλη αξία καί σημασία, γιατί είναι παροδικά καί εφήμερα.

Άν πραγματικά θέλουμε νά μιμηθούμε κάτι, τότε δέν έχουμε παρά νά κάνουμε μία ανάλογη επιλογή μέ αυτή τού εορταζομένου αγίου Κωνσταντίνου. Εκείνος ήταν βασιλεύς, ήταν αυτοκράτορας, καί όμως επέλεξε νά μιμηθεί τόν απόστολο Παύλο. Καί μπορεί ο ιερός υμνογράφος νά αναφέρεται κυρίως στήν αναλογία τής κλήσεως τού Χριστού πρός τόν πρωτοκορυφαίο αποστόλο καί τόν Μεγάλο Κωνσταντίνο, όμως η εξέλιξη τών πραγμάτων αποδεικνύει ότι η ομοιότητα δέν περιορίζεται μόνο στήν κλήση τού Χριστού. Γιατί ο εορταζόμενος άγιος, όπως καί ο απόστολος Παύλος, δέν περιορίσθηκε μόνο στήν κλήση του, αλλά μιμήθηκε καί τόν ζήλο τού αποστόλου γιά τή διάδοση τού ευαγγελίου καί γιά τήν εδραίωση τής Εκκλησίας τού Χριστού. Γι’ αυτό καί αξιώθηκε νά ονομασθεί ισαπόστολος. Γι’ αυτό καί αξιώθηκε νά ονομασθεί μέγας όχι μόνο από τήν ιστορία αλλά καί από τήν Εκκλησία, καί νά τιμάται στούς αιώνες.

Άς ζηλώσουμε, λοιπόν, καί εμείς τό παράδειγμα τού αγίου Κωνσταντίνου καί άς θέσουμε ως πρότυπα τής ζωής μας τούς αγίους τής Εκκλησίας μας, τόν άγιο Κωνσταντίνο καί τή θαυμασία μητέρα του, τήν αγία Ελένη. Άς ζηλώσουμε τήν αγάπη τους γιά τόν Χριστό καί τήν Εκκλησία, γιά νά αξιωθούμε διά πρεσβειών τους νά τούς συναντήσουμε καί στόν ουρανό, εκεί όπου απολαμβάνουν τήν τιμή καί τή δόξα τής βασιλείας τού Θεού.