Πανηγυρικός Εσπερινός των Αγίων Αναργύρων στο Νησί Ημαθίας – Χειροθεσία Πνευματικού

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Τη Δευτέρα 31 Οκτωβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Νησίου.

Στο τέλος του Πανηγυρικού Εσπερινού προχείρησε σε πνευματικό τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Νικόλαο Γιοβάνο.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μεγάλων αξιωθέντες δωρεών, πανεύφημοι, εν ταπεινότητι βίου εν τη γη επολιτεύσασθε».

Μέσα στη φράση αυτή συμπυ­κνω­νει ο ιερός υμνογράφος το περιε­χο­μενο της ζωής των αγίων Αναργύ­ρων, Κοσμά και Δαμιανού, τη μνη­μη των οποίων εορτάζουμε ιδιαι­τε­ρως στον φερώνυμο ναό της ενο­ρίας σας.

Ήταν άνθρωποι σαν και εμάς οι άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός. Και έζη­σαν στη γη όπως ζούμε και εμείς. Η ζωή τους όμως είχε ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Παρότι από τη νεαρή τους ηλικία διακρι­νο­ταν για τη μεγάλη ευφυία και τα πολλά πνευματικά τους χαρίσμα­τα, τα οποία τους βοήθησαν να διαπρέψουν στις σπουδές τους και ιδιαιτέρως στην ιατρική επιστήμη στην οποία επιδόθηκαν με ζήλο και αφοσίωση, διακρινόταν και για κάτι ακόμη. Διακρινόταν για την ταπείνωσή τους. Για την ταπείνω­ση με την οποία αντιμετώπιζαν και τις γνώσεις και τα χαρίσματά τους και τη φήμη η οποία τους ακολου­θούσε και την τιμή με την οποία τους περιέβαλαν οι άνθρωποι της εποχής τους. Δια­κρινόταν ακόμη για την ταπείνω­ση με την οποία συμπεριφερόταν στους άλλους γύρω τους, ανεξάρ­τη­τα με το αν ήταν πλούσιοι ή πτωχοί, επιφανείς ή απλοί άνθρω­ποι, ελεύθεροι ή δούλοι. Διακρινό­ταν και για την ταπείνωση με την οποία αντιμετώπιζαν την επάγγελ­μα τους, ήταν ιατροί. Δεν το θεωρούσαν ως μέσο προβολής και πλουτισμού, αλλά ως μέσο διακονίας των πα­σχο­ντων αδελφών τους, γι᾽ αυτό και θεράπευαν τους ασθενείς δω­ρεάν.

Την ταπείνωσή τους όμως την δια­τήρησαν και όταν έλαβαν από τον Θεό τη χάρη των θαυμάτων, ώστε να θεραπεύουν τους ανθρώ­πους όχι μόνο με τις ιατρικές γνώσεις που είχαν και την επιστήμη τους αλλά και με τη δύναμη του Θεού, να θεραπεύουν ακόμη και ασθένειες που δεν ήταν δυνατόν να θεραπευθούν με τις ανθρώπινες δυνάμεις. Και έλαβαν αυτή τη χάρη των θαυμάτων οι άγιοι Ανάργυροι, γιατί ακριβώς ει­χαν ταπείνωση, και ο Θεός υπό­σχε­ται ότι «ταπεινοίς δίδωσι χάριν».

Και οι δύο άγιοι απέδειξαν με τις πράξεις και με τη ζωή τους ότι είχαν όντως αυτή τη μεγάλη αρε­τη, την υψοποιό ταπείνωση, η οποία ανεβάζει τον άνθρωπο στα μάτια του Θεού και τον εξυψώνει και παρακινεί τον Θεό να του δω­σει περισσότερη χάρη και περισσό­τε­ρη ευλογία και δύναμη. Γιατί ο Θεός δίδει τη χάρη του και προσφέρει τα χαρί­σματά του σε εκείνους οι οποίοι γνωρίζει ότι θα τα αξιοποιήσουν όχι για το προσωπικό τους όφελος αλλά προς το συμφέρον των συναν­θρώπων τους και προς δόξαν του αγίου Ονόματός του. Αυτό είναι το κριτήριο με το οποίο δια­νέμει ο Θεός τα χαρίσματα στους ανθρώπους.

Μας το λέγει, άλλωστε, και ο ίδιος ο Χριστός. «Όστις γαρ έχει, δοθή­σε­ται αυτώ και περισσευθήσεται». Όποιος, λέγει, χαρίσματα, σ᾽ αυτόν θα δοθούν περισσότερα, ώστε να του περισσεύουν. Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει και στην παραβολή των ταλάντων, όπου εκείνος που είχε τα πέντε τάλαντα και τα δι­πλα­σίασε, έλαβε ως ανταμοιβή και το ένα τάλαντο εκείνου, ο οποίος αδράνησε και δεν το αξιοποίησε. Αυτό συνέβη και με τους αγίους Αναργύρους, τον άγιο Κοσμά και τον άγιο Δαμιανό τους οποίους εορτάζουμε. Είχαν το τάλαντο της ευφυίας το οποίο καλλιέργησαν και απέκτη­σαν γνώσεις ιατρικές, τις οποίες όμως δεν τις κράτησαν για τον εαυ­το τους και για το δικό τους μόνο συμφέρον, αλλά τις έθεσαν με αγάπη στη διάθεση του πλησίον. Είχαν και το τάλαντο της ταπεινο­φροσύνης και δεν υπερηφανευ­ο­ταν για τα επιτεύγματα και τις επιτυχίες τους, για τη φήμη και τους επαίνους που άκουαν από τους ανθρώπους, γι᾽ αυτό και ο Θεός τους έδωσε τη δύναμή του, για να ενεργούν θαύματα, για να σώζουν ανθρώπους, για να θερα­πεύουν τις ασθένειές τους και να απαλύνουν τους πόνους τους. Τους την έδωσε, γιατί γνώριζε ότι με την ταπείνωσή τους θα ήταν καλοί δια­χειριστές της χάριτός του, όπως και απέδειξαν με τη ζωή τους. Γιατί οι άγιοι Ανάργυροι συνέχισαν να θεραπεύουν «αναργύρως», να δια­νε­μουν δηλαδή δωρεάν τη χάρη του Θεού, «την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσαν», στους ανθρώπους, όπως την έλαβαν και αυτοί, και διά του τρόπου αυτού αγιάσθηκαν και αξιώθηκαν να ενεργούν θαύματα και ιάσεις σε όσους τους επικαλού­νται ακόμη και σήμερα, δεκαεπτά περίπου αιώνες μετά την κοίμησή τους.

Αυτό το παράδειγμα της ταπεινο­φρο­σύνης των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, το οποίο ανα­δεικνύει και ο ιερός υμνογράφος ψάλλοντας «Μεγάλων αξιωθέντες δωρεών, πανεύφημοι, εν ταπεινό­τητι βίου εν τη γη επολιτεύσασθε», ας μιμηθούμε και εμείς. Ας μην καυχώμεθα για όποια χαρίσματα μας έχει δώσει ο Θεός, αλλά και για όσα μπορεί να έχουμε επιτύχει εμείς με τις προσπά­θειές μας, γιατί και αυτά δεν θα είχαμε κατορθώσει να τα αποκτή­σουμε χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Και ακόμη ας θέτουμε ο,τι έχουμε στη διάθεση των αδελφών μας με αγάπη και με προθυμία, έχοντας πάντοτε υπόψη μας το παράδειγμα των αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, στη βοήθεια των οποί­ων πάντοτε και εμείς προστρέχου­με, αλλά και ότι ο Θεός δίδει περισσότερη χάρη σε όσους με ταπεί­νωση αξιοποιούν τα τάλαντα, τα χαρίσματα, που τους έχει δώσει, όποια και αν είναι αυτά, μικρά ή μεγάλα, για να βοηθήσουν τους αδελφούς τους, δοξάζοντας το όνομα του Θεού με τα έργα και τη ζωή τους.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ