Πανηγυρικός εσπερινός της θερινής πανηγύρεως του Οσίου Αντωνίου του νέου πολιούχου Βεροίας

Βέροια: Πριν τον Εσπερινό ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων υποδέχθηκε τον Τίμιο Σταυρό των Κομνηνών που φυλάσσεται στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.

Τον Τίμιο Σταυρό προσκόμισε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά Αρχιμ.. Αθηναγόρας Μπίρδας.

Μετά το τέλος του Εσπερινού ακολούθησε πάνδημη λιτανεία της λάρνακος με τα Ιερά Λείψανα του Οσίου Αντωνίου και του Τιμίου Σταυρού στους δρόμους της πόλεως.

Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του τόνισε: «Οι τού βίου τοίς κύμασι θαλατ­τεύοντες άνθρωποι ως εις ολκά­δα σωτήριον, τό ξύλον τό τίμιον, καταφύγωμεν πιστώς».

Καί αυτό τό τίμιο ξύλο, πού εμπε­ριέχεται στόν Σταυρό τών αυτο­κρα­­τόρων τής Τραπεζούντος καί φυ­λάσσεται ως κειμήλιο ιερό τών πατέρων μας στήν Ιερά Μονή τής Παναγίας Σουμελά, υποδεχθήκαμε πρίν από λίγο, τιμώντας μέ τόν τρόπο αυτό τήν «πρόοδο τού Τι­μίου Σταυρού», τήν οποία εορτάζει αύριο η Εκκλησία μας, καί τήν πα­νήγυρη τού πολιούχου μας οσίου Αντωνίου τού Βεροιέως, πού συνε­ορτάζουμε μαζί μέ τούς επτά αγί­ους Μακκαβαίους παίδες, τή μητέ­ρα τους αγία Σολομονή καί τόν διδάσκαλό τους άγιο Ελεά­ζαρο.

Μεταφέραμε, λοιπόν, τόν τίμιο Σταυρό γιά νά τόν προσκυνήσουμε καί νά λάβουμε τήν ευλογία καί τή χάρη του γιά τήν περίοδο τής νη­στείας τού Δεκαπενταυγούστου πού αρχίζει από αύριο, αλλά καί γιά νά μάς υπενθυμίσει τόν σταυ­ρό τόν οποίο καλείται ο καθένας μας νά σηκώσει στή ζωή του, εάν πραγ­μα­τικά θέλει νά ακολουθήσει τόν Χριστό.

Ο Χριστός μάς χάρισε από­λυτη ελευθε­ρία. Δέν μάς πε­ρι­όρισε από οτιδήποτε θέ­λουμε νά κάνουμε. Δέν μάς κα­­θόρισε τόν τρόπο μέ τόν οποίο θά πρέπει νά ζούμε. Γι’ αυτό καί, εάν παρατηρήσουμε τό Αγιο­λόγιο τής Εκ­κλ­η­σί­ας μας, θά δού­με ότι αντι­προ­σω­πεύ­ον­ται όλες οι κα­τηγο­ρί­ες τών ανθρώπων. Καί οι πλού­σιοι καί οι πτωχοί, καί οι άνδρες καί οι γυ­ναίκες, καί οι σο­φοί καί οι ολιγο­γράμ­ματοι, καί οι μονα­χοί αλλά καί οι οι­κο­γενειάρ­χες. Γιατί η εν Χριστώ ζωή δέν εξαρτάται από τόν δρόμο πού θά επι­λέξουμε στή ζωή μας, αλλά από τόν τρό­πο μέ τόν οποίο θά τόν βαδίσουμε.

Καί αυτός ο τρόπος εί­ναι η ανα­πόφευκτη επι­λογή στήν οποία ανα­­φέ­ρεται ο ίδιος ο Χρι­στός, όταν λέγει: «όστις θέλει οπίσω μου ελ­θείν, απαρνησάσθω εαυτόν καί αρά­τω τόν σταυρόν αυτού καί ακο­λουθείτω μοι». Είναι η άρνηση τού εαυ­τού μας καί η άρση τού σταυρού μας.

Άρνηση τού εαυτού μας δέν ση­μαίνει εγκατάλειψη καί αδιαφορία γιά τόν εαυ­τό μας, αλλά εγκα­τά­λειψη καί άρνηση τού αμαρ­τω­λού εαυτού μας. Σημαίνει ότι προ­τε­­ραι­ό­τητα στή ζωή μας έχει ο Θεός καί η αγάπη μας πρός αυτόν.

Καί άν η άρνηση τού εαυτού μας είναι τό ένα σκέλος τής αναπόφευ­κτης επιλογής τήν ο­ποία μάς καλεί νά κά­νουμε ο Χρι­στός, τό δεύ­­τερο εί­ναι η άρση τού σταυρού μας.

Ο Χρι­στός σήκωσε ένα βαρύ Σταυ­ρό γιά ό­λους μας, γιά τίς αμαρ­­­τίες όλων τών αν­θρώ­πων, καί μάς χάρισε τή συγ­χώρηση καί τή λύ­τρω­ση. Ο σταυρός τόν οποίο μάς κα­λεί νά σηκώ­σου­με δέν είναι τό­σο βαρύς. Είναι ανάλογος μέ τά μέ­τρα καί τίς δυνα­τό­τητες τού καθε­νός μας, ώστε νά μπορούμε νά τόν σηκώ­σουμε. Γιά άλλον είναι οι δο­κιμα­σίες, οι θλί­ψεις καί οι συκοφαντίες, γιά άλλον οι ασθένειες καί οι πόνοι, γιά άλ­λον τά βα­σανιστήρια καί τό μαρ­τύριο, γιά άλλον τά ασκητικά πα­λαίσματα καί η μοναχική πολι­τεία, καί γιά άλλους άλ­­λοι σταυροί, ανά­λο­γα μέ τόν δρόμο πού επιλέ­γει νά ακολου­θή­σει ο καθένας μας. Ένα εί­ναι όμως βέβαιο: γιά νά φθά­σει κανείς στόν Χρι­στό πρέπει νά αρ­νη­θεί τόν εαυτό του καί νά σηκώσει τόν σταυρό του.

Καί τό βλέπουμε αυτό στή ζωή τών αγίων πού τιμούμε σήμερα.

Οι δρόμοι τους ήταν εν­τε­λώς δια­φορετικοί. Η αγία Σολομονή ήταν μία πο­λύ­τεκνη μητέρα καί τά παι­διά της, μικρά καί αθώα παιδιά πού δέν εί­χαν επιλέξει κα­λά-κα­­λά τόν δρόμο τής ζω­ής τους.

Ο άγιος Αντώ­νιος ήταν ασκητής, πού έζησε απομονω­μέ­νος από τόν κόσμο μέ προ­σευχή καί νηστεία. Αρνήθηκαν τόν εαυτό τους μέ δια­φορετικούς τρόπους. Η αγία Σολο­μονή μέ τήν αφιέρωσή της στήν οι­κο­γένειά της καί στήν ανατροφή τών παιδιών της εν παι­δεία καί νου­θεσία Κυρίου. Ο άγιος Αντώ­νι­ος αρνούμενος καί τίς πιό απλές καί φυσικές ανέσεις τού κό­σμου. Καί στή συνέ­χεια σήκω­σαν τόν σταυ­­ρό τους, τόν σταυ­ρό τού μαρ­τυ­ρίου τών παιδιών της αλλά καί τού δικού της, η αγία Σολομονή, καί τόν σταυ­ρό τής ασκή­σε­ως καί τού μαρ­τυρίου τής συνειδήσεως ο πο­λι­ούχος μας άγιος Αν­τώνιος, καί έτσι επέτυχαν νά ευαρεστήσουν στόν Θεό καί κέρδισαν τήν αιώνιο ζωή.

Άς εμπνευσθούμε, λοιπόν, καί εμείς, τιμώντας τους σήμερα, από τό παράδειγμά τους καί ενισχυ­ό­μενοι από τή χάρη καί τήν ευλογία τού τιμίου Σταυρού πού θά προ­σκυνήσουμε, άς προσπαθήσουμε ιδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αυτή αλλά καί σέ όλη μας τή ζωή νά ακολουθούμε τόν Χριστό σηκώ­νο­ντας όποιον σταυρό επιτρέπει Εκεί­νος νά φέρουμε, όπως ακρι­βώς μάς ζητά, ώστε νά αξιωθούμε νά επιτύχουμε τήν αιώνιο ζωή, τήν οποία επέτυχαν καί οι εορταζό­με­νοι άγιοί μας.