Πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής του Γενεσίου της Θεοτόκου στο Πλατύ

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στο χωριό των Φαρασιωτών Προσφύγων, στο Πλατύ Ημαθίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τή οικουμένη», ψάλ­λει πανηγυρικά η Εκκλησία μας γιά τήν πρώτη καί μεγάλη Θεο­μη­τορι­κή εορτή τού νέου εκκλη­σια­στικού έτους. ­Ψάλλει γιά τήν εορτή τής γεννήσεως τής Υπερα­γίας Θεοτόκου, τήν οποία τιμούμε καί εμείς εδώ στό Πλατύ, στόν ιερό ναό πού είναι αφιερωμένο στό Γενέσιο τής Θεοτόκου.

Ποιός είναι όμως ο λόγος αυτής τής μεγάλης χαράς πού δέν περιο­ρί­ζεται σέ κάποια πρόσωπα, αλλά επεκτείνεται σέ όλη τήν οικου­μένη, καί ακόμη δέν περιορίζεται χρονικά, μόνο δηλαδή στήν εποχή κατά τήν οποία συνέβη, αλλά διαρ­κεί είκοσι καί πλέον αιώνες καί θά διαρκεί μέχρι τής συντελείας τού αιώνος;

Άν η γέννηση ενός παιδιού είναι αιτία χαράς γιά τούς γονείς καί τήν οικογένεια, η γέννηση τής Υπερα­γίας Θεοτόκου ήταν αναμφισβή­τητα αφορμή μεγάλης χαράς γιά τούς γονείς της, τούς ευσεβείς καί δικαίους Ιωακείμ καί Άννα, οι οποίοι επί πολλά χρόνια παρακα­λούσαν τόν Θεό νά λύσει τά δεσμά τής ατεκνίας τους καί νά τούς χα­ρίσει ένα παιδί. Τό παιδί όμως αυ­τό, ο καρπός τών προσευχών τους, η Μαριάμ, δέν ήταν ένα παιδί σάν τά άλλα παιδιά. Ήταν η Παναγία Παρθένος πού επρό­κειτο νά ξεχω­ρίσει μεταξύ όλων τών ανθρώπων, νά αναδειχθεί κεχαριτωμένη στά μάτια τού Θεού γιά τήν καθαρό­τητα τής ψυχής καί τού σώματός της καί γιά τόν πλούτο τών αρετών της, ώστε νά τήν επιλέξει ο Θεός ως Μητέρα τού Υιού του, νά τήν επιλέξει από τά εκατομμύρια τών ανθρώπων γιά νά τήν καταστήσει συνεργό του στό θαύμα τής αναδη­μι­ουργίας τού ανθρώπου, συνεργό του στό θαύμα τής ενανθρωπή­σεως τού Κυρίου.

Η γέννηση, λοιπόν, τής Παναγίας μας είναι αιτία παγκοσμίου χαράς, γιατί η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε αιτία νά έρθει στόν κόσμο όχι απλώς ένα παιδί, αλλά ο Υιός καί Λόγος τού Θεού.

Έγινε αιτία νά γεννηθεί στόν κόσμο ο Σωτήρας καί Λυτρωτής τών ανθρώπων, ο οποίος έπαυσε τή λύπη πού προκάλεσε στούς αν­θρώπους η αμαρτία καί η απομά­κρυν­σή τους από τόν Θεό μέ τήν παρακοή καί τήν πτώση τών πρω­τοπλάστων, καί απάλλαξε τό αν­θρώ­πινο γένος από τό βάρος πού δημιουργεί η ενοχή έναντι τού Θεού καί η αποξένωση από τήν αγάπη του.

Καί επειδή ο Χριστός δέν χάρισε τή σωτηρία καί τή λύτρωση μόνο στούς ανθρώπους τής εποχής του αλλά σέ ολόκληρο τό ανθρώπινο γένος, αυτός είναι ένας ακόμη λό­γος γιά τόν οποίο η χαρά πού έφερε η Παναγία στόν κόσμο μέ τή γέν­νησή της είναι χαρά γιά ολόκληρη τήν οικουμένη.

Υπάρχει όμως καί ένας επιπλέον λόγος πού ερμηνεύει τόν στίχο τού ιερού υμνογράφου. Καί αυτός είναι ότι η Παναγία διά τής γεννήσεως τού Υιού της, τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έγινε αιτία νά λά­βουν όσοι πιστεύσουν σ’ Αυτόν τή δική του χαρά, τήν οποία, όπως ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαίωσε τούς μαθητές του, κανείς δέν μπορεί νά τούς τήν αφαιρέσει.

Καί αυτό είναι η πιό σημαντική αιτία τής χαράς, τήν οποία έφερε η γέννηση τής Υπεραγίας Θεοτόκου. Διότι οι άνθρωποι αναζητούμε καί επιδιώκουμε τή χαρά στή ζωή μας. Έχουμε ανάγκη τήν χαρά, γιατί χω­ρίς αυτήν δέν μπορούμε νά ζή­σουμε, καθώς ο Θεός δέν μάς έπλα­σε γιά τή λύπη αλλά γιά τήν χαρά.

Πολλές φορές όμως εμείς αναζη­τούμε τή χαρά εκεί πού δέν υπάρ­χει, ή καί όταν υπάρχει είναι πρόσ­καιρη καί παροδική, καί η στέρησή της μάς δημιουργεί μεγαλύτερη θλίψη καί απογοήτευση από αυτήν πού είχαμε προηγουμένως.

Καί αυτό συμβαίνει, όταν αναζη­τούμε τή χαρά στά υλικά αγαθά, στά πλούτη, στίς διασκεδάσεις, στίς υλικές απολαύσεις, στίς χαρές πού προσφέρει η συναναστροφή μέ τούς ανθρώπους, οι ευχάριστες συνή­θειες, καί νομίζουμε ότι όλα αυτά αρκούν γιά νά έχουμε χαρά στήν ψυχή μας καί στή ζωή μας. Καί τήν αναζητούμε σέ όλα αυτά, παρότι γνωρίζουμε ότι όλα αυτά δέν διαρκούν γιά πάντα, γιατί επηρεά­ζονται από τίς εξωτερικές συνθήκες, από τίς συγκυρίες, από όσα συμβαίνουν στόν κόσμο, από γεγονότα καί εξελίξεις πού είναι ανεξάρτητες από τή θέλησή μας καί δέν μπορούμε νά τίς επηρεάσουμε.

Σέ αντίθεση μέ αυτές τίς χαρές πού συνήθως επιδιώκουμε καί παρά τίς προσπάθειες πού κατα­βάλ­λουμε σύντομα τίς χάνουμε, όσοι αγωνίζονται νά ζούν σύμφω­να μέ τό θέλημα τού Χριστού καί νά τόν έχουν μόνιμο ένοικο τής ψυχής τους απολαμβάνουν τή δική του χαρά, πού είναι εσωτερική καί πνευματική καί τήν έχει ο άνθρω­πος ακόμη καί μέσα στίς πιό δύσκο­λες συνθήκες, ακόμη καί στίς θλί­ψεις καί στούς κινδύνους πού συ­χνά αντιμετωπίζει στή ζωή του. Καί αυτό τό οφείλουμε στήν Υπε­ραγία Θεοτό­κο, η οποία μέ τή Γέν­νησή της «εμή­νυσε χαράν πάση τή οικου­μέ­νη».

Γι’ αυτό καί εμείς, εορτάζοντας καί τιμώντας τήν Υπεραγία Θεο­τόκο, άς προσπαθήσουμε ακολου­θώντας τό παράδειγμά της νά ζού­με κοντά στόν Υιό της γιά νά απο­λαμβάνουμε διά τών πρεσβειών καί τής χάριτός της τή χαρά πού Εκείνος μάς χαρίζει καί τίποτε δέν μπορεί νά μάς στερήσει.

Η Παναγία είναι η χαρά γιά όλους μας, γιατί είναι Εκείνη, η οποία ως άνθρωπος έζησε καί χαρές καί λύπες. Είναι Εκείνη η οποία αντιλαμβάνεται τά προβλήματα όλων μας, όπως η κάθε μητέρα αντιλαμβάνεται τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες τών παιδιών της. Επομένως καταφεύγοντας σ’ Αυτήν πού είναι η παγκόσμια χαρά, πού ήρθε μέ τή γέννησή της, έχουμε όντως εξασφαλίσει τήν πραγματική χαρά, τήν οποία κανείς δέν μπορεί νά μάς στερήσει. Είναι η χαρά πού δίνει η Παναγία, πού δίνει ο Χριστός μας, πού είναι ευλογημένη, διότι είναι η χάρη τού Θεού στή ζωή μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ