του Πρεσβυτέρου Νικολάου Κατσηδήμα
Με τον προσήκοντα σεβασμό, την αρμόζουσα Εκκλησιαστική τάξη και μεγαλοπρέπεια, ο δραστήριος Σύλλογος των εν Γαστούνη Κεφαλλήνων, εόρτασε για μία ακόμη χρονιά στον περικαλλή Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Γαστούνης, τον προστάτη τους Άγιο Γεράσιμο τον «νέο ασκητή», επί τη εορτή της ανακομιδής του Τιμίου αυτού Λειψάνου στις 20 Οκτωβρίου του έτους 1581.

Το Σάββατο 19η Οκτωβρίου παραμονή της εορτής έλαβε χώρα ο Μέγας Αναστάσιμος Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασιών και Θείου Κηρύγματος, χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωλένης κ.κ. Αθανασίου πλαισιουμένου επίσης από τον Πανοσιολογιότατο Αρχιμανδρίτη και Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεώς μας π. Φιλάρετο Σπανόπουλο, από τον Αρχιερατικό Επίτροπο Γαστούνης-Βαρθολομιού Αιδεσιμολογιότατο π. Χαράλαμπο Δέρβο και χορεία Ιερέων.

Μετά το τέλος του Πανηγυρικού Εσπερινού, ακολούθησε η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας του Αγίου Γερασίμου, με την συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου Γαστούνης στους δρόμους της πόλεως και την παρουσία των Βουλευτών κ. Διονυσίου Καλαματιανού και κ. Ανδρέα Νικολακόπουλου, καθώς επίσης του Δημάρχου Πηνειού κ. Ανδρέα Μαρίνου, Αντιδημάρχων, Δημοτικών Συμβούλων, του πρώην Δημάρχου Πηνειού κ. Αλεξίου Καστρινού και πλήθους φιλεόρτων Χριστιανών.

Την Κυριακή 20η Οκτωβρίου κυρία ημέρα της τελέσθηκε η ακολουθία του Όρθρου μετ’ αρτοκλασιών και η Αναστάσιμη Πανηγυρική Θεία Λειτουργία υπό του Πανοσιολογιοτάτου π. Φιλαρέτου Σπανοπούλου και των Εφημερίων του Ναού.

Ο Άγιος Γεράσιμος γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας το 1509. Ο πατέρας του ονομάζονταν Δημήτριος και η μητέρα του Καλή. Ο πατέρας του ανήκε στην Βυζαντινή αριστοκρατία, στη μεγάλη οικογένεια των Νοταράδων. Ήταν ανηψιός του Λουκά Νοταρά, του τελευταίου Πρωθυπουργού (Μέγας Δούκας) του Βυζαντίου και συγγενής με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Περιπλανήθηκε σε μεγάλα μοναστικά-πνευματικά κέντρα της Ελλάδος και του Εξωτερικού ενώ κατέληξε στην Κεφαλονιά και συγκεκριμένα στην περιοχή των Ομαλών, όπου και ίδρυσε την γυναικεία Μονή, με το όνομα «Νέα Ιερουσαλήμ», ζώντας ως πραγματικός ασκητής, φθάνοντας σε δυσθεώρητα ύψη αρετής και αγιότητας και κατέστη έτσι μυρίπνοο άνθος του Παραδείσου, καθώς επίσης προστάτης των Ορθοδόξων και πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της Κεφαλληνίας. Ονομάστηκε «νέος ασκητής», για να τον ξεχωρίζουν από τον Άγιο Γεράσιμο τον Ιορδανίτη. Είχε θείους και ουράνιους πόθους και έτσι αναδείχτηκε ως μία από τις σπουδαιότερες μορφές του μοναχισμού των νεωτέρων χρόνων και ισάξιος των μεγάλων μοναχών των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Ο Άγιος Γεράσιμος αφού έζησε ασκητικά στην κυριολεξία «εν σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης», εκοιμήθη οσιακά στις 15 Αυγούστου 1579.

Μετά από δύο χρόνια, οι Μοναχές της Μονής, έβλεπαν συχνά στον ύπνο τους τον Άγιο και αναγκάστηκαν να το αναφέρουν στον Πατριάρχη Κων/πόλεως, ο οποίος έδωσε άδεια εκταφής του. Το σώμα Του βρέθηκε ευωδιάζον και άφθαρτο, όπως ακριβώς είναι και σήμερα. Το ίδιο ανέπαφα ήταν και τα Ιερά άμφιά Του. Η πρώτη ανακομιδή του σώματος του Αγίου Γεράσιμου έγινε 2 χρόνια και 2 μήνες μετά την Κοίμησή Του, στις 20 Οκτωβρίου του 1581, με παριστάμενο τον Πατριαρχικό έξαρχο Γαβριήλ Σεβήρο. Οι Ενετοί όμως θορυβημένοι από την αφθαρσία του σώματός Του, ζήτησαν να ταφεί ξανά, ώστε να συμπληρωθούν τα 3 χρόνια.

Η δεύτερη ανακομιδή έγινε την 20η Οκτωβρίου 1582, όπου και πάλι ευρέθη ανέπαφο από την φθορά του χρόνου. Γι’ αυτό το λόγο πλέον θεσπίστηκε η κυριώνυμη εορτή του Άγιου Γεράσιμου στις 20 Οκτωβρίου ε.έ. Αργότερα όμως οι Χριστιανοί εόρταζαν τη ιερή μνήμη του και στην Κοίμησή του, όχι όμως στις 15 Αυγούστου που εκοιμήθη για να μην επισκιαστεί η Κοίμηση της Παναγίας, αλλά την επομένη στις 16 Αυγούστου. Ανακηρύχθηκε Άγιος από το Πατριαρχείο το 1622.