Την Τρίτη 1 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Aδένδρου.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης, αυτή είναι η πρώτη πανήγυρις που τελείται στον ιστορικό Ιερό Ναό μετά την ανακαίνιση και τα Θυρανοίξια του.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Αρετήν πάσαν ήσκησας, επιμόνως θεόπνευστε … όθεν άπασα Εκκλησία δοξάζει σου την μνήμην».
Ανάμεσα στους μεγάλους πατέρες της Εκκλησίας μας, ανάμεσα σε εκείνους που προασπίσθηκαν με σθένος και γενναιότητα την ιερα παρακαταθήκη της αμώμου πιστεώς μας από τη μανία των αιρετικών και αγωνίσθηκαν για να προστατεύσουν τους ευσεβείς από τη μανία εκείνων που, όπως προειδοποιούσε και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος, «ως λυκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του ποιμνίου», επέπεσαν στην πνευματικη μάνδρα της Εκκλησίας, προκειμενου να αρπάξουν και να κατασπαράξουν τα λογικά πρόβατά της, εξέχουσα θεση κατέχει και ο άγιος Αθανασιος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, τον οποίο εορτάζει η Εκκλησία μας και πανηγυρίζει ιδιαιτέρως η ενορία σας και μάλιστα σε αυτόν τον παλαιό και ιστορικό ναό.
Και κατέχει ο άγιος Αθανάσιος αυτη την εξέχουσα θέση στη χορεία των πατέρων και των ιεραρχων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, γιατί αγωνίσθηκε με καρτερία και επιμονή, χωρίς να υπολογίσει ούτε τις συκοφαντίες, ούτε τις ταλαιπωρίες, ούτε τις κακουχίες, ούτε τις εξορίες, στις οποίες τον υπέβαλαν οι αιρετικοί και όσοι τους υποστήριζαν, για να καμψουν το φρόνημά του, για να καταβάλουν τη θέλησή του, για να τον κάνουν να παύσει να υποστηρίζει την αλήθεια και την ορθοδοξη πίστη.
Όμως ο Μέγας Αθανάσιος γνωριζε καλά την προειδοποίηση του αποστόλου Παύλου προς τον μαθητή του, επίσκοπο Εφέσου Τιμόθεο, ότι «πάντες οι θέλοντες ευσεβως ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται», και υπέμενε τα πάντα έχοντας εμπιστοσύνη στον Χριστό, έχοντας τη βεβαιότητα ότι δεν υποστήριζε κάτι ψεύτικο ή κάτι άδικο και γι᾽ αυτό υπέφερε, αλλά έχοντας βαθειά τη συναίσθηση ότι υπέμενε όλες αυτές τις ταλαιπωριες υπέρ της πίστεως και της αγάπης στον Χριστό και την Εκκλησία του· έχοντας συναίσθηση ότι η παλη και ο αγώνας του δεν ήταν «προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τα πνευματικά της πονηρίας, προς τον κοσμοκράτορα του σκότους του αιώνος τούτου», όπως είναι και ο αγώνας κάθε χριστιανού που καλείται να συσταυρωθεί με τον Χριστο, για να μπορέσει και να συναναστηθεί μαζί του.
Ο Μέγας Αθανάσιος τον γνωριζε καλά αυτόν τον αγώνα, γιατί πριν να αγωνισθεί εναντίον του Αρείου, πριν να φθασει στο σημείο να διώκεται χάριν της αληθείας και των ορθών δογμάτων της πιστεως, είχε αγωνισθεί στον στίβο της εν Χριστώ ζωής και της πνευματικής ασκήσεως. Είχε αγωνισθεί, όπως ψάλλει και ο ιερος υμνογραφος προς τιμήν του, με επιμονή για να κατακτήσει ολες τις αρετές. «Αρετήν πάσαν ήσκησας επιμόνως, θεόπνευστε», του λέγει.
Και αυτή ακριβώς είναι η ιερά παρακαταθήκη του και σε μας που τιμούμε σήμερα τη μνήμη του.
Εμείς δεν έχουμε να αντιμετωπισουμε τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει ο Μέγας Αθανάσιος. Δεν χρειάζεται να αντιπαρατεθούμε με αιρετικούς, ούτε να υπομείνουμε αδικίες και εξορίες χάριν της ορθοδόξου πίστεως. Καλούμεθα ομως και εμείς ως πιστά μέλη της Εκκλησίας να αγωνισθούμε «τον καλόν αγώνα της πίστεως», να αγωνισθούμε για να νεκρώσουμε τον παλαιό άνθρωπο και να αποκτησουμε τις αρετές που αναμένει ο Θεός από εμάς.
Ο πνευματικός αυτός αγώνας μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολος όσο αυτός που διεξήγαγε ο Μέγας Αθανάσιος, αλλά δεν είναι εύκολος, γιατί η ανθρώπινη φύση μας είναι αδύναμη και οι πειρασμοί, που στέλνει ο διάβολος προκειμένου να μας παρασυρει ώστε να εγκαταλείψουμε τον αγώνα και την προσπάθειά μας, ειναι πολλοί. Έτσι πολλοί από εμάς αρχίζουμε με ζήλο και διάθεση τον αγώνα μας, αλλά με τις πρώτες δυσκολίες που θα συναντήσουμε απογοητευόμαστε, αποθαρρυνόμαστε, αισθανομαστε ότι δεν αντέχουμε, και αρχιζουμε να εγκαταλείπουμε την προσπάθειά μας, ξεχνώντας ότι ο Χριστός δεν μας υποσχέθηκε μια άνετη και ευχάριστη πορεία, χωρίς κόπο και χωρίς ιδρώτα, αλλά μας προειδοποίησε ότι είναι «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν», και ότι «διά πολλων θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν των ουρανων».
Γι᾽ αυτό και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για να φθασουμε στην αρετή είναι ανάγκη να οπλισθούμε πρωτίστως με υπομονη και επιμονή, όπως έκανε και ο Μέγας Αθανάσιος, και να μην εγκαταλείπουμε την προσπάθεια στην πρώτη δυσκολία, στον πρώτο πειρασμό, στην πρώτη αποτυχία μας πολλές φορές, αλλά να τρέχουμε «δι᾽ υπομονής», όπως μας συστήνει και ο απόστολος Παύλος, «τον προκείμενον ημίν αγώνα», τον αγώνα της αρετής, αλλά και με επιμονή, όπως ο εορταζόμενος άγιος Αθανάσιος, υπέμεινε, εδιώχθη, συκοφαντήθηκε, εξορίσθηκε, παρά ταύτα όμως δεν εγκατέλειψε την αλήθεια, δεν εγκατέλειψε την αρετή.
Έτσι μόνο, αδελφοί μου, θα αξιωθούμε και εμείς, διά των πρεσβειών και του αγίου Αθανασίου, της ουρανίου βασιλείας, στην οποία αναπαύεται μαζί με όλους τους αγίους και αναμένει και εμάς οι οποίοι σήμερα τον τιμούμε και ιδιαίτερα στον ναό του.
Εύχομαι η χάρη του αγίου να σκέπει, να διαφυλάττει την ενορία σας αλλά και τον καθένα σας προσωπικά.
Δείτε φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ
){kind=link}