Με την παρουσία όλων των Κληρικών της Ι. Μητροπόλεως Κορίνθου πραγματοποιήθηκε σήμερα, Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2016, το 24ο Ιερατικό Συνέδριο, στην «ΚΡΟΚΙΔΕΙΟ ΑΙΘΟΥΣΑ» στην Κόρινθο, υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Διονυσίου.
Ομιλητής του Συνεδρίου ήταν ο συνεργάτης στο Ποιμαντικό έργο της Ι. Μητροπόλεως Ελλογιμώτατος Καθηγητής και Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Απόστολος Νικολαΐδης με θέμα: «Πόσο χρήσιμος είναι σήμερα ο Ορθόδοξος Ιερέας».
Αμέσως μετά την Θ. Λειτουργία, που τελέστηκε στο Επισκοπικό Παρεκκλήσιο της Αγίας Φωτεινής από τον Σεβ. Μητροπολίτη κ. Διονύσιο με την παρουσία όλων των Κληρικών – Συνέδρων, πραγματοποιήθηκε η έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου. Τον λόγο έλαβε ο σεπτός Ποιμενάρχης και με αναφορά στο Αποστολικό Ανάγνωσμα από την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αγίου Αποστόλου Παύλου (δ΄, 9-12) αφού υπενθύμισε την αποστολή και το έργο των Ιερέων δι᾿ ολίγων, κάλεσε στο βήμα τον εκλεκτό κ. Καθηγητή, ο οποίος με σαφήνεια ανέπτυξε το θέμα του τονίζοντας ότι: Μέσα σε περίοδο γενικής κρίσεως ο Ιερεύς οφείλει να κρίνει τον εαυτόν του «πρωί και βράδυ» και τούτο είναι το ζήτημα της «κριτικής» και της «εαυτοταυτότητος»! Και ο Ιερεύς είναι «εδώ» ν᾿αποδείξει ότι όταν η Πολιτική, η Δικαιοσύνη, η Παιδεία, η Οικογένεια, ως και οι άλλοι θεσμοί, περνούν κρίσι η Εκκλησία δεν περνά κρίσι! Ο α΄ σκοπός της Εκκλησίας είναι ο «Ευαγγελισμός» και ο β΄ η «Θεραπευτική». Ως εκ τούτου ο Ιερεύς Ευαγγελίζεται την αλήθεια και υπηρετεί την θεραπεία των πιστών. Η Κατήχησις είναι έργο του Ιερέως και της Εκκλησίας και η «Αλήθεια», που κηρύττει, φωτίζει τον χώρο της αγνοίας μέσα και έξω μας ακυρώνοντας το σκότος, ασκεί κριτική στην πολιτική πράξι και κινδυνεύει από την οικειοποίηση, εκμετάλλευση και υποκρισία.
[irp posts=”311414″ name=”Ποιος ήταν τελικά ο ιερέας πίσω από τον Φίλη;”]
Ο Ιερεύς είναι κυρίως ποιμήν και το κηρυκτικό και θεραπευτικό έργο του μοναδικό γι᾿αυτό και ο ίδιος αναντικατάστατος, έχει μόνο υποχρεώσεις και όχι δικαιώματα. Τα δικαιώματα του τα διεκδικεί Εκείνος που του ανέθεσε το διαχειριστικό έργο, ως Οικονόμου. Έτσι η θέσις του Ιερέως είναι θέσις ευθύνης και όχι εξουσίας. Οφείλει να φροντίζει για τις ανάγκες των ανθρώπων, που είναι όλες πνευματικές, να τους προστατεύει από «λύκους βαρείς», να βγαίνει προς αναζήτηση του «απολωλότος» εφαρμόζοντας την αρχή της «Οικονομίας». Είναι «μοναδικός» ο Ιερεύς στο να προσφέρει αισιοδοξία δια της πίστεως και της ελπίδος. Η χρησιμότης όμως του Ιερέως δεν είναι αυτόνομη αλλά πάντα σε σχέση με τον Επίσκοπο ως μέλος του Σώματος του Χριστού, γι᾿αυτό και η συνεργασία του με τον Επίσκοπο υποχρεωτική και αναντικατάστατη.
Ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος με ενδιαφέρουσες ερωτήσεις εκ μέρους των Ιερέων, στους οποίους απάντησε εύστοχα ο ομιλητής, καλύπτοντας πλήρως τις πνευματικές και ποιμαντικές ανησυχίες τους.
Εν συνεχεία, ο Σεβ. Ποιμενάρχης ευχαρίστησε τον ομιλητή με θερμούς λόγους και η άκρως ενδιαφέρουσα αυτή Συνεδρία έληξε με ποιμαντικές συμβουλές και διοικητικές διευκρινήσεις του Σεβ. Ποιμενάρχου προς τους παρισταμένους Ιερείς για τρέχοντα Εκκλησιαστικά θέματα.
-120x86.jpg)
){kind=link}