Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 28 Μαίου (Κυριακή των Αγίων Πατέρων) το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε μνημόσυνο για τα 353.000 θύματα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Μετά το μνημόσυνο η Εύξεινος Λέσχη Ναούσης τίμησε τον κ. Γεώργιο Τανιμανίδη, Πρόεδρο του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», ο οποίος στη συνέχεια μίλησε προ τους παρευρισκομένους.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο στο Πάρκο της πόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:
«Εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών».
Τον λόγο του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου προς τους πρεσβυτέρους των Εκκλησιών της Μικράς Ασίας ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των αγίων 318 θεοφόρων Πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνεκλήθη στη Νίκαια της Βιθυνίας και κατεδίκασε την αίρεση του Αρείου.
Η αίρεση του Αρείου δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η μόνη δοκιμασία την οποία αντιμετώπισε η Εκκλησία του Χριστού. Από την ίδρυσή της εδιώκετο και δοκιμαζόταν. Αρχικά από τους Ιουδαίους, τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, και στη συνέχεια επί τρεις αιώνες από τους ρωμαίους αυτοκράτορες, με αποτέλεσμα εκατομμύρια μάρτυρες να θυσιάσουν τη ζωή τους για χάρη της πίστεως στον Χριστό.
Παράλληλα όμως με τους διωγμούς των ειδωλολατρών, η ᾽Εκκλησία δοκιμάσθηκε και εκ των ένδον. Δοκιμάσθηκε από ανθρώπους που προερχόταν από τα σπλάγχνα της, και όμως δεν θέλησαν να ακολουθήσουν όσα οι άγιοι απόστολοι είχαν διδάξει με τον φωτισμό και τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Επέλεξαν εγωιστικά τις δικές τους απόψεις και ερμηνείες για το ευαγγέλιο και τις αλήθειες της πίστεως και μάλιστα προσπάθησαν να τις επιβάλλουν, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Ήταν όλοι εκείνοι, οι οποίοι με τις κακοδοξίες και τις αιρετικές τους διδασκαλίες όχι μόνο απομακρύνθηκαν και αποσχίσθηκαν από την Εκκλησία, αλλά διέσπασαν και την ενότητά της και παρέσυραν πολλούς πιστούς μακριά της και μακριά από τη σωτηρία, η οποία δεν υπάρχει εκτός της Εκκλησίας.
Σε όλους αυτούς αναφέρεται ο μέγας απόστολος Παύλος, όταν προλέγει ότι «εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών».
Ο απόστολος Παύλος γνωρίζει και γι᾽ αυτό ανησυχεί και προειδοποιεί τους πρεσβυτέρους των Εκκλησιών της Μικράς Ασίας για τον κίνδυνο της διασπάσεως της ενότητος της Εκκλησίας και της παρεκκλίσεως από την ορθή διδασκαλία.
Γνωρίζει ο απόστολος τη σημασία και την αναγκαιότητα της ενότητος μέσα στην Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού, είναι ένα ενιαίο σύνολο, μία πνευματική οντότητα, στην οποία ο κάθε πιστός είναι μέλος, και κανένα μέλος δεν μπορεί να αυτονομείται και να αυτενεργεί, διότι διασπά την ενότητα του σώματος, και, πολύ περισσότερο, γιατί δεν έχει δικαίωμα να παρασύρει και άλλα μέλη μακράν της Εκκλησίας και της αληθείας της.
Την αναγκαιότητα της ενότητος των μαθητών του Χριστού με τον ίδιο και μεταξύ τους εκφράζει, άλλωστε, και ο Χριστός με ποικίλους τρόπους, ιδιαιτέρως όμως με την παράκλησή του προς τον Πατέρα του να διατηρεί τους μαθητές του ενωμένους, «ίνα πάντες εν ώσι».
Πως διατηρείται όμως αυτή η ενότητα;
Διατηρείται, εφόσον συνειδητοποιήσει ο καθένας μας πόσο αναγκαία είναι και ότι όλοι μας έχουμε χρέος να εργασθούμε γι᾽ αυτήν και να μην την τραυματίζουμε με τους εγωισμούς και τις μικρότητές μας, ούτε να γινόμαστε αιτία σχισμάτων και σκανδάλων μέσα στην Εκκλησία. Διότι δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι η Εκκλησία, ως θεοίδρυτος οργανισμός, ως Σώμα Χριστού, «πολεμουμένη νικά» και «υβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται», όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Γι᾽ αυτό και είναι τραγικό να διασπούμε εμείς με τις ενέργειές μας και με τις επιλογές μας την ενότητα της Εκκλησίας, διότι βλάπτουμε πρωτίστως τον εαυτό μας, στερώντας του τη δυνατότητα να ζήσει την εν Χριστώ ζωή και να ωφεληθεί πνευματικά. Αντίθετα, εάν αγωνιζόμεθα με ταπείνωση για να εναρμονίσουμε τη ζωή μας όχι με τις επιθυμίες μας αλλά με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, που είναι η διδασκαλία του Χριστού, των αποστόλων, των Πατέρων και των αγίων της, τότε και θα απολαύσουμε την ενότητα της πίστεως και της κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος μέσα στην Εκκλησία και με τη χάρη του Θεού θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τη σωτηρία μας.
Η ενότητα όμως είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να φροντίζουμε και γενικότερα στη ζωή μας και ως άτομα και ως κοινωνία και ως Έθνος.
Σήμερα τελούμε το μνημόσυνο των θυμάτων της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, και όλοι γνωρίζουμε πόσο δοκιμάσθηκαν και διώχθηκαν και ταλαιπωρήθηκαν και σφαγιάσθηκαν οι πατέρες μας στον Πόντο. Και όμως άντεξαν και διατήρησαν την ταυτότητά τους, την εθνική και τη θρησκευτική, τα ήθη και τα έθιμά τους και τον πολιτισμό τους, γιατί παρέμειναν επί αιώνες ενωμένοι.
Ευχόμενοι σήμερα για την ανάπαυση των βιαίως και αδίκως τελειωθέντων πατέρων και μητέρων μας, των θυμάτων της
-120x86.jpg)
