Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Εορτάζει και πανηγυρίζει η Εκκλησία μας σήμερα και ιδιαιτέρως η πόλη μας και η ενορία σας τη μνημη ενός μεγάλου ασκητού, ενός οσίου, ο οποίος όχι μόνο θυσίασε τα πάντα, «ίνα Χριστόν κερδηση», κατά τον απόστολο Παύλο, αλλά και «εαυτόν εδούλωσε, ίνα τους πλείονας κερδήση».
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον συμπολίτη μας, τον όσιο Νικόδημο τον Βεροιέα, ο οποίος, αν και γόνος πλουσίας και αριστοκρατικής οικογενείας του Βυζαντίου, θυσίασε τα πάντα για να αφιερωθεί στον Χριστο. Αντάλλαξε τις ανέσεις και τα πολυτελή ενδύματα της κοινωνικης του θέσεως με την κακοπάθεια και το ταπεινό ράσο του ασκητού και του μοναχού της Μονής Φιλοκαλου της Θεσσαλονίκης.
Η αγάπη όμως και ο ζήλος του για τον Χριστό και για τους αδελφούς του, των οποίων επιθυμούσε διακαώς τη σωτηρία, τον οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη κακοπάθεια και άσκηση του εαυτού του. Τον οδήγησε στο να θεωρήσει περιττή ακόμη και τη λίγη ανάπαυση που του προσέφερε το ταπεινό κελί του και η ησυχία της Μονής του, και να στραφεί εκεί όπου είχε πλεονάσει η αμαρτία, εκεί όπου οι άνθρωποι είχαν παραδοθεί στην ακολασία, για να αλιεύσει ψυχές για τον Χριστο.
Και το έκανε αυτό χωρίς να το γνωρίζει κανείς και χωρίς ο ίδιος να ενδιαφέρεται τι έλεγαν γι᾽ αυτόν, αποδεχόμενος τους εξευτελισμούς και τις προσβολές των ανθρώπων, ακόμη και των συμμοναστων του, που πίστευαν ότι είχε χάσει το μυαλό του ή είχε εκπέσει και ο ίδιος στην αμαρτία, ως άσκηση ταπεινώσεως. Και την απέκτησε, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε παρότι οι συμμοναστές του δεν θέλησαν ούτε να τον ενταφιάσουν στο κοιμητήριο της μονής, επειδή θεωρούσαν ότι ζούσε και αυτός στην ασωτία και στον βόρβορο της αμαρτίας, ο Χριστός απεκάλυψε μετά από χρόνια με θαυμαστό τροπο το ιερό λείψανό του, το οποίο ευωδίαζε από τη χάρη του αγίου Πνεύματος, που τον είχε αγιάσει, και το οποίο μάλιστα θαυματουργούσε, όπως μας βεβαιώνει ο βιογράφος του, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος, ο Θεσσαλονικεύς, ο οποίος αναφέρει και κάποια από τα θαύματά του.
Η θαυμαστή ζωή του οσίου Νικοδήμου, του οποίου τη μνήμη εορταζουμε σήμερα, και η τιμή που του επεφύλαξε ο Θεός, αποκαλύπτοντας μετά από χρόνια ότι αυτός τον οποίο οι συμμοναστές του περιφρονούσαν και παρεξηγούσαν ήταν ένας όσιος, δίδει και σε μας την ευκαιρία να προβληματισθούμε και να διδαχθούμε. Διότι πολλές φορές κάνουμε αυτό που έκαναν και οι συμμοναστές του οσίου Νικοδήμου. Κρίνουμε τους ανθρώπους κατ᾽ όψιν. Τους κρίνουμε από την εμφάνισή τους, από τον τρόπο που ομιλούν ή συμπεριφέρονται, χωρίς να ξέρουμε τους λόγους τους, χωρίς να γνωρίζουμε ποια είναι τα βαθύτερα αίτια αυτής της συμπεριφοράς. Και όχι μόνο τους κρίνουμε, αλλά και τους κατακρίνουμε και τους καταδικάζουμε.
Και δεν περιοριζόμαστε μόνο στους συνανθρώπους μας, αλλά κρίνουμε και κατακρίνουμε και καταδικάζουμε και κληρικούς και επισκόπους και πατριάρχες, νομίζοντας ότι εμείς γνωρίζουμε τα πάντα, γνωρίζουμε και τα μύχια ακόμη των ψυχών τους, και πιστεύουμε μάλιστα ότι όχι μόνο έχουμε τη δυνατότητα και το δικαίωμα να τους κρίνουμε, αλλά και το δικαίωμα και τη δυνατότητα να τους καταδικάζουμε.
Ξεχνούμε όμως ότι ο Χριστός είναι σαφής και κατηγορηματικός, είναι ιδιαίτερα αυστηρός, περισσοτερο ίσως από οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, προς όσους κρίνουν και κατακρίνουν τους συνανθρώπους τους, διότι η κρίση όλων μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Αυτός είναι ο μοναδικός κριτής, ο οποίος έχει το δικαίωμα να κρίνει, γιατί είναι και ο μόνος, ο οποίος δεν βλέπει μόνο την επιφάνεια, δεν βλέπει μόνο την εξωτερική όψη, αλλά γνωρίζει και «ετάζει νεφρούς και καρδίας», γνωρίζει και εξετάζει και την ψυχή μας και την καρδιά μας και τον νού μας, γνωρίζει και εξετάζει και τις προθέσεις μας και τις διαθέσεις μας, γι᾽ αυτό και «η κρίσις αυτού δικαία εστί».
Η κρίση του Θεού είναι η μόνη δίκαιη και είναι μάλιστα αποκλειστικό του δικαίωμα, διότι όλοι από τον Θεό εξαρτώμεθα. Εκείνος ειναι ο Κύριός μας και Εκείνος θα μας κρίνει τελικά κατά την ημέρα της κρίσεως, χωρίς προσωποληψίες, αλλά με αγάπη και δικαιοσυνη. Είναι και Εκείνος ο οποίος θα αποκαλύψει και τα κρυπτά των ανθρώπων, όπως το κάνει κάποιες φορές ακόμη και εδώ στη γη, και τότε θα βρεθούμε έκπληκτοι και αναπολόγητοι, γιατί θα διαπιστώσουμε πόσο έξω πέσαμε στις κρισεις μας, αλλά και πόσο αδικήσαμε τους αδελφούς μας που κρίναμε και κατακρίναμε, ενώ ο Χριστός τους δικαίωσε και τους τίμησε.
Ας διδαχθούμε, λοιπόν, σήμερα από τη ζωή του συμπολίτου οσίου Νικοδήμου, και ας μην κρίνουμε τους αδελφούς μας και τη ζωή τους. Αλλά αν θέλουμε να κρινουμε κάποιον, αυτός ας είναι ο εαυτος μας. Και ας είμεθα αυστηροί κριτές του εαυτού μας και για να προοδεύουμε πνευματικά, αλλά και για να βρούμε το έλεος του Θεού κατά την ημέρα της κρίσεως.
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
