Ι. Μ. Λαρίσης: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου, κ.Ιερώνυμος ήταν ο κεντρικός ομιλητής σε μια πολύ σπουδαία εκδήλωση με ανοιχτή συζήτηση, που διεξήχθη την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019 το απόγευμα, στον κατάμεστο από φιλανθρώπους συμπολίτες μας Ιερό Ναό των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Λαρίσης.

Η όλη εκδήλωση διοργανώθηκε από τα δραστήρια μέλη των Συλλόγων Αργιθεατών Ν. Λάρισας “Ο Άγιος Νικόλαος”, Ποντίων Ν. Λάρισας και από την Αντιδημαρχία Πολιτισμού του Δήμου Λαρισαίων και είχε ως κύριο θέμα της, την άσκηση της φιλανθρωπίας στα χρόνια της κρίσης. Διοργανωτής πρώτος της προσπάθειας αυτής στο παρελθόν, υπήρξε ο Αργιθεάτης στην καταγωγή, αείμνηστος Πρωθιερέας π.Παύλος Μαρούλης, ο οποίος προΐστατο για πολλά χρόνια των συσσιτίων και του φιλανθρωπικού έργου της τοπικής Εκκλησίας.

Στην εκδήλωση αυτή ετέθησαν ζητήματα που αφορούσαν τον τρόπο άσκησης της φιλανθρωπίας μέσα στα πλαίσια του ανθρωπισμού και του σεβασμού της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, σε καιρούς που το ανθρώπινο πρόσωπο δυστυχώς ευτελίζεται και υποτιμάται συνεχώς μέσα στο διαρκώς αυτό μεταβαλλόμενο κόσμο.

Έτσι η οργανωτική επιτροπή του φιλανθρωπικού αυτού Φεστιβάλ, το οποίο συμπλήρωσε φέτος τα δέκα χρόνια παρουσίας του, θέλησε να θέσει το μεγάλο αυτό ζήτημα του τρόπου άσκησης της φιλανθρωπίας όπως αυτό εκφράστηκε πολύ έντονα μέσα στα χρόνια της κρίσης της κοινωνίας μας και γι’ αυτό θεώρησε ως καταλληλότερο πρόσωπο για μία διαλογική συζήτηση τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, κ. Ιερώνυμο, άριστο γνώστη της διακονίας των ενδεών αδελφών και του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας μας.

Στον πύρινο λόγο του ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, κατέθεσε μέσα από την καρδιά του αλλά και την πολυετή εμπειρία του, μοναδικές αλήθειες γύρω από την φιλανθρωπία και το πώς αυτή διεξάγεται σήμερα μέσα στην αναστατωμένη και γεμάτη από ακανθώδη προβλήματα ανθρώπινη κοινωνία μας. Ξεκινώντας από την Αγία Γραφή ο Σεβασμιώτατος και χρησιμοποιώντας παράλληλα πολλούς πατερικούς λόγους, υπέδειξε την ανάγκη της έκφρασης της αγάπης και της φιλανθρωπίας μέσα σε μία κοινωνία οποιασδήποτε εποχής και στην συνέχεισ έθεσε τα όρια και κυρίως την ορθή αντιμετώπιση της αληθινής πενίας από τότε έως και σήμερα.

Προβληματίσθηκε ο ίδιος και πολύ περισσότερο προβλημάτισε τους ακροατές με το αν η φιλανθρωπία που ασκεί σήμερα και η Εκκλησία αλλά και ο οποιοσδήποτε άλλος κοινωνικός φορέας ή φιλανθρωπική δράση συντελείται με τον καλύτερο τρόπο, σωστά, αντικειμενικά, με προτεραιότητες στις ανάγκες, με ειλικρίνεια, από αγάπη αυθεντική και μόνο και επικαλέσθηκε τους Θεόπνευστους και πάλι πατέρες, που από τα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας μιλούσαν για τον σωστό και μόνο τρόπο, την ορθή δηλαδή άσκηση της πραγματικής φιλανθρωπίας, η οποία ασκείται με διάκριση, με σύνεση, με πόνο και κατανόηση και πάντοτε εξ’ αγάπης και μόνον.

Γι’ αυτό και οι ίδιοι οι πατέρες, όπως τόνισε ο Σεβασμιώτατος κατέληγαν στο ότι ένα έργο μέσα στην Εκκλησία είναι καλό, μόνο όταν γίνεται καλώς, μόνο τότε γίνεται αρεστό στον Θεό και γι’ αυτό αποδίδει καρπούς πλουσίους. Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αφού απήντησε σε ερωτήσεις των πιστών χριστιανών, ευχήθηκε να μας αξιώσει ο Θεός να ασκούμε σήμερα την φιλανθρωπία με τον καλύτερο τρόπο και με την χάρη του Αγίου Θεού να καλύπτονται σωστά, με αληθινή αγάπη και σοφή διάκριση όλες οι πραγματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας, που είναι οι έμψυχες εικόνες του Θεού και αξίζουν θυσίες πολλές.

Με ιερά δε συγκίνηση οι διοργανωτές του φιλανθρωπικού αυτού Φεστιβάλ ευχαρίστησαν τον Σεβασμιώτατο για την τόσο εμπεριστατωμένη ομιλία του, που άγγιξε τις καρδιές όλων των παρευρισκομένων.