Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή προ της Υψώσεως (10 Σεπτεμβρίου) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Γενεθλίου της Θεοτόκου στο Πλατύ Ημαθίας.
Τι ανέφερε στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος
«Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται αλλ᾽ έχη ζωήν αιώνιον».
Στην αγάπη του Θεού αναφέρεται το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα. Για την αγάπη του Θεού μας ομιλεί ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου, ο μαθητής της αγάπης, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Και η αγάπη αυτή του Θεού προς τον άνθρωπο και τον κόσμο είναι η φυσική έκφραση του Θεού, ο οποίος κατά τον ίδιο ευαγγελιστή «αγάπη εστί».
Αυτή τη μεγάλη του αγάπη προς τον άνθρωπο εξέφρασε ο Θεός με τη σταυρική θυσία του μονογενούς και αγαπητού του Υιού, τον Σταυρό του οποίου ως σύμβολο της θυσίας αλλά και της νίκης κατά του διαβόλου θα υψώσει σε λίγες ημέρες η Αγία μας Εκκλησία. Διότι ο Χριστος όχι μόνο ήλθε στη γη και έγινε άνθρωπος για χάρη μας, αλλά και σταυρώθηκε, προκειμένου να μας απαλλάξει από την αμαρτία, η οποία μας είχε χωρίσει από τον Θεό. Πλήρωσε, δηλαδή, ο ίδιος ο μονογενής Υιός του Θεού το τίμημα των αμαρτιών μας και έχυσε το Αίμα του ως «λύτρον αντί πολλων», όχι μόνο για τις αμαρτίες που είχαν κάνει οι άνθρωποι μέχρι εκείνη την εποχή, αλλά και για όσες θα κάνουμε οι άνθρωποι μέχρι συντελείας του αιώνος.
Η αγάπη του Θεού δεν περιορίζεται όμως μόνο στη συγχώρηση των αμαρτιών μας, αλλά επεκτείνεται και στην πλήρη αποκατάσταση μας. Ο Θεός δεν μας συγχωρεί απλώς, αλλά χαρίζει σε όσους πιστεύσουν στον Υιό του, σε όσους θελήσουν να τον ακολουθήσουν, αίροντας τον δικό τους σταυρό ο καθένας, όπως θα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες, την αιώνιο ζωή κοντά του.
Και εάν ο Θεός έκανε τα πάντα για τη σωτηρία μας, είναι φυσικό ότι η αγάπη του μεριμνά και φροντίζει και για όλες τις άλλες ανάγκες μας. Γνωρίζει ότι έχουμε και άλλες ανάγκες, ανάγκες βιοτικές, ανάγκες καθημερινές, ανάγκες προσωπικές και θέλει να μας τις ικανοποιήσει και αυτές. Το βλέπουμε, άλλωστε, και στην περίπτωση της Υπεραγιας Θεοτόκου, της οποίας το Γενέσιο εόρτασε ο ναός σας πριν από λίγες ημέρες, και των ευσεβών γονέων της, των αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης.
Προσευχόταν ο Ιωακείμ και η Άννα και παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει «καρπόν κοιλίας», να τους χαρίσει ένα παιδί. Και ο Θεός τους χάρισε την Παναγία Παρθένο, για να ικανοποιήσει αυτή την επιθυμία τους, για να ικανοποιήσει μία ανάγκη τους. Δεν χαρισε ο Θεός την Υπεραγία Θεοτόκο στους γονείς της μόνο γιατί ήξερε ότι αυτή θα ήταν Εκείνη μέσω της οποίας θα ενηθρώπιζε ο Υιός του, αλλά γιατί ήξερε πόσο πολύ το ήθελαν και γιατί επιθυμούσε και να ανταμείψει την πίστη, την υπομονή και την επιμονή τους, την οποία δοκίμασε επί πολλά χρόνια ο Θεός, ώστε να αποδειχθεί η σταθερότητα και η αξία της.
Θα πρέπει να το πιστεύουμε αυτό και να το έχουμε πάντοτε υπόψη μας, ώστε να μην απογοητευόμεθα στη ζωή μας. Ο Θεός δεν αδιαφορεί για τις ανάγκες μας, τις γνωρίζει, φροντίζει γι᾽ αυτές και υπόσχεται να τις ικανοποιήσει. «Τω κρούοντι ανοιγήσεται», λέγει. Σ᾽ αυτόν ο οποίος κτυπά την πόρτα του Θεού, Εκείνος, όταν πρέπει, θα την ανοίξει. Ο ίδιος ο Χριστος, άλλωστε, μας βεβαιώνει γι᾽ αυτο λέγοντας: «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού … και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».
Να ζητούμε, λοιπόν, κι εμείς πρωτίστως τη βασιλεία του Θεού, να ζητούμε τη σωτηρία μας, για την οποία ο Κύριός μας έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε γι᾽ αυτήν. Και στη συνέχεια να του αναθέτουμε με πίστη, με ταπείνωση, με υπομονή και επιμονή, όλα τα άλλα αιτήματά μας, έχοντας εμπιστοσύνη στην αγάπη του, όπως είχαν και οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.
Να ζητούμε και να επιμένουμε στην προσευχή μας, γιατί ο Θεός θέλει να ζητούμε επίμονα, χωρίς να απογοητευόμεθα και να αγανακτούμε. Μπορεί κάποτε να αργεί να μας απαντήσει και να ανταποκριθεί στο αίτημά μας, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να μην συνεχίζουμε εμείς να κρούουμε τη θύρα του ελέους του μέχρι αυτή να ανοίξει.
Ας το κάνουμε αυτό πάντοτε τόσο για τις προσωπικές μας ανάγκες όσο και τις ανάγκες χιλιάδων αδελφων μας, οι οποίοι αυτό το διάστημα δοκιμάζονται και υποφέρουν από τις φοβερές φυσικές καταστροφές, είτε από τις πυρκαιές είτε από τις πλημμύρες που πληττουν τις τελευταίες εβδομάδες την πατρίδα μας. Ας παρακαλέσουμε τον Θεό ο οποίος τόσον «ηγάπησεν … τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν», να καταπαύσει αυτές τις φυσικές καταστροφες, τις οποίες έχει προκαλεσει η δική μας αδιαφορία για το περιβαλλον και η πλεονεξία μας, και ας μας λυτρώσει και από την υλική αυτή καταστροφή αλλά πρωτίστως και από την ηθική, από την οποία κινδυνεύουμε εξαιτίας της αμαρτίας. Και ας γίνει αυτή η δοκιμασία μία ευκαιρία για όλους μας, για όλο τον κόσμο, να αλλάξουμε τη ζωή μας και να διέλθουμε «τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής» μας «εν ειρήνη και μετανοία», ώστε να κληρονομησουμε την αιώνιο ζωή, την οποία μας χάρισε με τη δική του θυσία, με τη σταυρική του θυσία
