Κτιτορικό μνημόσυνο στην Παναγία Σουμελά Βερμίου

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 21 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο Λόγο στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε το καθιερωμένο κτιτορικό μνημόσυνο και αμέσως μετά τρισάγιο στον τάφο των πρωτεργατών του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» Φίλωνος Κτενίδη και Παναγιώτη Τανιμανίδη.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:

«Διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό;»

Ένα ακόμη θαύμα του Κυρίου μας μας περιέγραψε σήμερα ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος, το θαύμα της θεραπείας ενός δαιμονιζομένου νέου.

Ο πατέρας του νέου πλησιάζει πρώτα τους μαθητές του Χριστού και τους παρακαλεί να τον βοη­θήσουν, απαλλάσσοντας το παιδί του από το δαιμόνιο που το ταλαι­πωρούσε. Όμως οι μαθητές αδυνα­τούν να το θεραπεύσουν και ο πατέρας απευθύνεται στον Χριστό και βρίσκει την ίαση που αποζητά.

Στον Χριστό όμως απευθύνονται και οι μαθητές του με μία απορία. «Διατί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκ­βαλείν αυτό;» Γιατί, του λένε, εμείς δεν μπο­ρέσαμε να βγάλουμε το δαιμόνιο από τον νέο;

Ο Χριστός είχε δώσει στους μαθη­τες του ήδη «εξουσίαν κατά πνευ­μάτων ακαθάρτων ώστε εκβάλλειν αυτά», όπως γράφει ο ίδιος ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος, και γι᾽ αυτό οι μαθητές απορούν και διε­ρω­τώνται. Διερωτώνται, γιατί δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακόμη ότι δεν αρκούσε η χάρη και η δύναμη του Χριστού για να επιτελούν θαύ­ματα, χρειαζόταν και η πίστη. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι η επι­τι­μηση της απιστίας που έκανε ο Κυ­ριος, λίγο πριν να θεραπεύσει τον δαιμονισμένο νέο, αφορούσε εν μέρει και τους ίδιους. Γι᾽ αυτό και ο Χριστός απαντά στην απορία τους, επιτιμώντας την ολιγοπιστία τους.

«Λέγει αυτοίς· διά την ολιγοπι­στι­αν υμών», σημειώνει ο ιερός ευαγ­γελιστής. Και για να δείξει το με­γεθος της ολιγοπιστίας τους συμ­πλη­ρώνει πως, εάν έχουν πίστη και μόνο σαν τον κόκκο του συναπιού, που είναι ο μικρότερος από όλους τους σπόρους, τίποτε δεν θα τους ήταν αδύνατο.

Η απάντηση του Χριστού προς τους μαθητές του αποτελεί απά­ντη­ση και στις δικές μας απορίες, τις οποίες άλλοτε μπορεί να τις εκφράζουμε δημόσια και άλλοτε να τις αισθανόμεθα μέσα στα μύχια της ψυχής μας.

Βέβαια, οι δικές μας απορίες δεν είναι γιατί δεν κάνουμε εμείς θαύ­ματα, αλλά γιατί δεν ζούμε θαύ­ματα, γιατί δεν βλέπουμε να γίνο­νται θαύματα ή ακόμη γιατί δεν βλέπουμε τον Θεό να επεμβαίνει στη ζωή του κόσμου και να διορ­θώνει τις αδικίες που συμβαίνουν και να μας σώζει από τις πανδημίες και τις καταστροφές.

Όλες αυτές οι απορίες μας είναι ίσως εύλογες και δικαιολογημένες. Εξίσου όμως εύλογη είναι και η απάντηση του Χριστού που ακού­σα­με στο σημερινό ευαγγελικό ανά­γνωσμα και επαναλαμβάνει προς όλους μας σήμερα. «Διά την ολιγοπιστίαν υμών», μας λέγει.

Η έλλειψη πίστεως είναι αυτή που μας κάνει να μην βλέπουμε και να μην ζούμε θαύματα, ενώ γνω­ρίζουμε ότι η πίστη είναι η μόνη αλλά απαραίτητη προϋπόθεση για τα θαύματα του Χριστού.

Και όταν λέγει πίστη, δεν εννοεί την αόριστη και αφηρημένη πίστη στην ύπαρξη του Θεού, την οποία, όπως λέγει ο ίδιος ο Χριστός, έχουν ακόμη και τα δαιμόνια, αλλά πίστη «δι᾽ έργων ενεργουμένην». Πίστη που να αποδεικνύεται με πράξεις αγάπης και αρετής. Πίστη που να αποδεικνύεται από την προ­σπα­θεια και τον αγώνα μας να ζήσουμε την εν Χριστώ ζωή, να ζήσουμε κοντά στον Χριστό και μέσα στην Εκκλησία συνειδητά και διά βίου, και όχι να καταφεύγουμε στον Χρι­στο μόνο όταν ευρισκόμεθα σε κίνδυ­νο ή σε ανάγκη.

Αυτή την πίστη ζητά ο Χριστός και από μας σήμερα και την ζητά από όλους μας και ως άτομα και ως κοινωνία και ως Έθνος.

Βλέπουμε όλοι τις δυσκολίες και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στον κόσμο. Βλέπουμε το σκάφος να κλυδωνίζεται και να ταράσ­σε­ται από τα κύματα των φυσικών και των λοιπών καταστροφών, των πολέμων και των συνεπειών τους. Βλέπουμε ότι η εξέλιξη της πορείας των ανθρώπων οδηγεί τον κόσμο μας σε αδιέξοδο και η μόνη ελπίδα μας είναι η επέμβαση του Θεού, είναι ένα θαύμα. Γι᾽ αυτό μας χρειάζεται η πίστη, όπως μας χρειάζεται και στην προσωπική μας ζωή και στα προσωπικά μας προβλήματα.

Αυτή την πίστη διέθεταν οι πα­τε­ρες μας, οι οποίοι πριν από 100 χρόνια έφθασαν διωγμένοι, κατα­τρεγμένοι, εξαντλημένοι, χωρίς να έχουν τίποτε σχεδόν μαζί τους από τις αλησμόνητες πατρίδες του Πο­ντου και της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα.

Αν άντεξαν να κάνουν αυτό το φοβερό ταξίδι της προσφυγιάς, το άντεξαν με τη δύναμη που τους έδινε η πίστη στον Θεό.

Αν κατόρθωσαν να ξαναδημιουρ­γήσουν τη ζωή τους στην καινού­ρια πατρίδα, το επέτυχαν με τη δύναμη της πίστεώς τους στον Θεό και στην Παναγία. Αλλά και αν κατόρθωσαν να δημι­ουρ­γήσουν και αυτό το νέο θρονί της Παναγίας της Σουμελιώτισσας, αυτό το Πανελλήνιο Ιερό Προ­σκυ­νημα της Παναγίας Σουμελά, και αυτό οφείλεται στην πίστη τους.

Τελώντας, λοιπόν, σήμερα το ετή­σιο κτητορικό μνημόσυνο και προ­σευχόμενοι για την ανάπαυση των ψυχών των αοιδίμων κτητόρων και ευεργετών του Ιερού αυτού Προσκυνήματος, ας διδαχθούμε από την πίστη τους στον Θεό, η οποία τους βοήθησε να δούν και να ζήσουν θαύματα, γιατί ένα θαύμα είναι και αυτός ο ιερός ναός και το Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Σουμελά.

Ας διδαχθούμε, λοιπόν, και εμείς από την πίστη τους και ας την μιμηθούμε. Ας καταφεύγουμε στην Παναγία όχι μόνο σε δύσκολες ημέρες αλλά καθημερινά, με πίστη, ζητώντας τη βοήθειά της, ευχαριστώντας την γιατί μας προστατεύει, γιατί μας φροντίζει, γιατί μας παρηγορεί από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες τις οποίες περνούμε. Τότε η Παναγία μας θα δεχθεί την παράκλησή μας, γιατί θα είναι γεμάτη με πίστη ότι ο Θεός και η Παναγία μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και να μας βοηθήσουν, όχι μόνο στην πορεία αυτής της ζωής αλλά πάνω από όλα στην αιώνια πορεία, για να ζήσουμε κοντά στον Θεό, στην Παναγία και στους αγίους μας.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ