ΚΟΜΟΤΗΝΗ: Συλλείτουργο με 5 Αρχιερείς παρουσία της Ιεράς Επιστασίας του Αγ. Ορους ενώπιον της Παναγίας «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ»

ΚΟΜΟΤΗΝΗ – Σήμερα Κυριακή προ της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (11 Σεπτεμβρίου), τελέστηκε στον κατάμεστο Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Κομοτηνής, Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο ενώπιον της Ιεράς και Σεβασμίας Εικόνος της Παναγίας του «Άξιον Εστί» εκ του Πρωτάτου του Αγίου Όρους.

Στο λαμπρό Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων και συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Μποτσουάνας κ. Γεννάδιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο και ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων.

Την κοινή εφέστιο προστάτιδα Ιερά Εικόνα όλων των Αγιορείτικων Μονών, την Παναγία του «Άξιον Εστί» από τον Πανίερο Ιερό Ναό του Πρωτάτου των Καρεών του Αγίου Όρους, όπου φυλάσσεται, συνοδεύουν ο Οσιολογιώτατος Πρωτεπιστάτης του Αγίου Όρους Γέροντας Χριστοφόρος Ιβηρίτης, μέλη της Ιεράς Κοινότητος και Εκπρόσωποι των Ιερών Μονών του Αγιωνύμου Όρους.

Στο τέλος, ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, εξέφρασε τις θερμές του ευχαριστίες τόσο προς τους Αγίους Αρχιερείς που συμμετείχαν, όσο και προς τον Οσιολογιώτατο Πρωτεπιστάτη του Αγίου Όρους Γέροντα Χριστοφόρο Ιβηρίτη και τα μέλη της Ιεράς Κοινότητος για την μεγάλη ευλογία που κόμισαν στην ακριτική και ιστορική Ιερά Μητρόπολη.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρί­ζειν σε, την Θεοτόκον».

Με βαθύτατη συγκίνηση και άπει­ρο σεβασμό προς το ιερώτατο και πάνσεπτο πρόσωπο της Κυρίας Θεο­τόκου επαναλαμβάνουμε και εμείς σήμερα «αναξίοις χείλεσιν» τον αρχαγγελικό ύμνο ενώπιον της χαριτοβρύτου και πανσεβά­στου εικόνος της Υπεραγίας Θεο­τόκου του «Άξιον εστί».

Τον επαναλαμβάνουμε εξ όλης της ψυχής και εκ μέσης καρδίας, έχοντας απολαύσει τη μεγάλη ευλογία της μητρικής της αγάπης, όχι μόνο να προσκυνήσουμε για μία ακόμη φορά την ιστορική και θαυματουργό εικόνα της, την «εφέ­στιο των εφεστίων» εικόνα, όπως αποκαλείται η Παναγία του «Άξιον εστί», την εφέστιο εικό­να των Καρυών και του Πρωτά­του, αλλά και να τελέσουμε το πανηγυρικό αρχιερατικό συλλείτουργο, με τη συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Αγίων Αρχιε­ρέων, εδώ στον ιερό καθεδρικό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρω­νείας και Κομοτηνής.

Εκφράζουμε γι᾽ αυτήν την υψί­στη ευλογία και τη μεγάλη τιμή τη βαθυτάτη ευγνωμοσύνη της καρ­δι­ας μας πρωτίστως προς την Κυρία Θεοτόκο, της οποίας η μητρική αγάπη και πρόνοια μας συνεκέ­ντρω­σε εδώ, ως μητέρα τα τέκνα της, για να αντλήσουμε χάρη από την χάρη της, αλλά και προς τον Σεβασμιώτατο και αγαπητό εν Χρι­στω αδελφό, τον σεπτό ποιμε­ναρ­χη σας, κ. Παντελεήμονα, με πρω­το­βουλία και μέριμνα του οποίου, και παρά τα εμπόδια τα οποία προέ­κυψαν, ήλθε στον τόπο σας η ιερά εικών της Κυρίας Θεοτόκου, για να ευλογήσει και να ενισχύσει τα εν Θράκη τέκνα της, σε μία επο­χη κρίσιμη και δύσκολη.

Σας ευχαριστούμε, Σεβασμιώτατε Άγιε Μαρωνείας, για την ευγενή και φιλάδελφο πρόσκλησή σας να συνιερουργήσουμε και να τιμή­σου­με την έλευση της ιεράς εικόνος της Παναγίας του «Άξιον εστί» στην πόλη και την Ιερά Μητρό­πο­λη σας.

Η έλευση και η παρουσία της ιεράς και ιστορικής αυτής εικόνος, της Παναγίας του «Άξιον εστί», η οποία, όπως όλοι ασφαλώς γνωρί­ζετε, σε ελάχιστες περιπτώσεις εξήλθε των ιερών εν Αγίω Όρει σκηνωμάτων της και κατέλιπε αισθη­τως τον ιερό λειμώνα της για να επισκεφθεί τα εν τω κόσμω αγω­νιζόμενα τέκνα της, αποτελεί όντως μία επιπλέον αφορμή για να μακαρίσουμε την «αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών», Παναγία Παρθένο, για να υμνήσουμε και να δοξά­σου­με «την τιμιωτέραν των Χερου­βείμ» και την «ασυγκρίτως ενδο­ξω­τέραν των Σεραφείμ», «την τε­κούσα των πάντων Αγίων αγιώτα­τον Λόγον», αλλά και πνευματική μητέρα πάντων των εις τον Υιόν της πιστευόντων, την προστάτιδα και σώτειρα και υπέρμαχο στρατη­γο του ευσεβούς μας Γένους.

Και καθώς η αφορμή αυτή συμπί­πτει με τα προεόρτια της Υψώσεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού, μας δίδει την ευκαιρία να τιμήσου­με την πανσεβασμία μορφή της Υπε­ραγίας Δεσποίνης και Θεοτό­κου, όπως την βλέπουμε αποτυπω­με­νη στο ιερό αυτό κειμήλιο της ευσεβείας και της πίστεως, στην ιερά εικόνα του «Άξιον εστί», ως τη Μητέρα της αγάπης αλλά και του πόνου.

Και εάν το πρώτο χαρακτηριστικό της Υπεραγίας Θεοτόκου, αυτό της αγάπης, φαίνεται σχεδόν αυτονόη­το, γιατί η έννοια της αγάπης είναι απολύτως ταυτόσημη με την ιδιό­τη­τα της μητέρας, η αγάπη της Πανα­γίας Μητρός του Κυρίου μας και πνευματικής μητέρας όλων των χριστιανών, είναι αγάπη υπέρ νούν και έννοιαν.

Και τούτο διότι η αγάπη της δεν περιορίσθηκε μόνο στον Υιό της, ούτε ακόμη εις τον κατά θεία ανά­θεση υιό της, τον ηγαπημένο μαθη­τη του Κυρίου μας, τον θεολόγο Ιωάννη, αλλά διευρύνεται και επε­κτείνεται και αγκαλιάζει όλους τους ορθοδόξως πιστεύοντες στον Υιό της, όλους όσους προσφεύγουν στη χάρη της και επικαλούνται τη βοήθεια και την προστασία της.

Και ακόμη η αγάπη της Παναγίας μας προς εκείνους οι οποίοι την ευλα­βού­νται και την τιμούν υπερβαί­νει, ας μου επιτραπεί να πω, τις προσδοκίες μας, διότι η Υπεραγία Θεοτόκος προτρέχει και στηρίζει και καλύπτει και προστατεύει τα ευσεβή τέκνα της, αγρυπνώντας και δεομένη πάντοτε ενώπιον του θρόνου του Υιού της, πριν ακόμη να της το ζητήσουμε, πριν ακόμη να προ­φθάσουμε να διατυπώσουμε ταπει­να το αίτημά μας.

Το βλέπουμε αυτό αλλά και το ζούμε με τα απειράριθμα θαύματά της και τις αναρίθμητες εμφανί­σεις της ανά τους αιώνες σε εκλε­κτούς δούλους της αλλά και σε απλούς ανθρώπους, οι οποίοι ει­δαν ολοφάνερη την επέμβασή της στη ζωή τους.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό της Υπεραγίας Θεοτόκου, αυτό της Μητέρας του πόνου, είναι ίσως εκείνο που μας συγκινεί περισσό­τε­ρο και αγγίζει τα μύχια της ψυ­χης του καθενός μας.

Η Παναγία μας γνωρίζει καλύτε­ρα από κάθε άλλον τι σημαίνει πόνος, γιατί τον αισθάνθηκε από νωρίς, όταν ρομφαία διήλθε την ψυχή της, ακούοντας τους λόγους του πρεσβύτου Συμεών κατά την Υπαπαντή του Υιού της να προ­φητεύει για τη ζωή του. Και από τότε δεν αποχωρίσθηκε από τον πόνο, μέχρι την ημέρα που είδε τον Υιό της και Κύριό μας, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, να κρε­μαται επί του Σταυρού, ταλαιπω­ρη­μένος και πονεμένος από την κακία και την αχαριστία των ανθρώπων.

Και παρότι η Υπεραγία Θεοτόκος πίστευε ακράδαντα στη θεία του φύση και στην ανάστασή του, ο πόνος της μητρικής της καρδιάς βλέποντας το σπλάγχνο της νεκρό, χωρίς είδος και χωρίς κάλλος, την κάνει ευαίσθητη για κάθε πονε­μένη ύπαρξη, για κάθε αδικημένο, κατατρεγμένο και συκοφαντημένο άνθρωπο.

Γι᾽ αυτό και η Υπεραγία Θεοτόκος υπήρξε πάντοτε η προστάτις του Γε­νους μας, που αδικήθηκε πολλές φορές στην ιστορία του, που πόνε­σε και δοκιμάσθηκε από καταστρο­φες και απώλειες, που αναγκά­σθη­κε σαν και Εκείνη, την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, να πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς, αφήνο­ντας πίσω τα πάντα και παίρνο­ντας μαζί τους, οι πατέρες και οι μητέρες μας, ελάχιστα πράγματα, αλλά ανάμεσα σ᾽ αυτά πάντοτε την ιερή εικόνα της Παναγίας μας.

Και καθώς φέτος μνημονεύουμε τα 100 χρόνια από τη Μικρασια­τι­κη καταστροφή και τις χιλιάδες των προγόνων μας που αναγκά­σθη­­καν να εγκαταλείψουν με βίαιο και άδικο τρόπο τις εστίες τους και να αναζητήσουν μια σανίδα σωτη­ρίας στα κύματα της θάλασσας και στην τρικυμία της ζωής τους και της ιστορίας, η Υπεραγία Θεοτό­κος, η Μητέρα της αγάπης και πόνου, ήρθε και πάλι αρωγός και αντιλήπτωρ στην ανάγκη τους.

Ανάμεσα στα πολλά που προσέ­φερε στους πατέρες και τις μητέ­ρες μας, που έφθασαν πρόσφυγες στη μητροπολιτική Ελλάδα από τις αλη­σμόνητες πατρίδες, που έφθα­σαν κι εδώ στη Θράκη και τη Μακε­δονία μας, προσέφερε η Κυρία Θεοτό­κος διά των Ιερών Μονών και των μοναχών του Περιβολιού της, του Αγιωνύμου Όρους, το μεγαλύτερο μέρος των αγιορειτικών μετοχίων προς αποκατάσταση των ακτημό­νων προσφύγων της Μικρασια­τι­κης καταστροφής. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι στην επίσημη ομολογία αυτού του εθνικού αγιο­ρειτικού δανείου, το οποίο συνή­φθη το 1931, τυπώθηκε η εικόνα της Παναγίας του «Άξιον εστί», ενώπιον της οποίας οι Αγιορείτες πατέρες είχαν υπογράψει προ 25 περίπου ετών κοινή απόφαση προς τον τότε βασι­λέα της Ελλάδος δη­λω­νοντας ότι επιθυμούν να ανή­κει το Άγιον Όρος στην ελληνική επικράτεια.

Ο σύνδεσμος αυτός της εφεστίου εικόνος του Αγιωνύμου Όρους απο­δεικνύεται τρανώτατα και από το γεγονός ότι η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους, συγκατένευσε στην έξοδο της ιεράς εικόνος της Πανα­γίας του «Άξιον εστί» από τον Άθωνα μόνο εξ αφορμής πολύ σημαντικών γεγονότων διά το Γε­νος μας. Εν εξ αυτών ήτο και η επέτειος των 100 ετών από την απε­λευθέρωση και ενσωμάτωση της Θράκης μας στο Ελληνικό κρα­τος. Η επισυμβάσα όμως πανδημία μετέθεσε την έλευση της σεβα­σμι­ας εικόνος στην πόλη σας, η οποία ήλθε προ ολίγων ημερών, για να απαλύνει τον πόνο και τις πληγές από τον σύγχρονο αυτόν λοιμό, ο οποίος ταλαιπώρησε όχι μόνο την πατρίδα μας αλλά και όλον τον κο­σμο, αλλά και για να μας ενισχύσει στις κρίσιμη αυτή συγκυρία για τη χώρα μας και την οικουμένη.

Η μητρική αγάπη της Υπεραγίας Θεοτόκου θέλησε με την επίσκεψή της αυτή να μας υπενθυμίσει ότι είναι πάντοτε δίπλα μας, πάντοτε παρούσα στη ζωή μας, πάντοτε παρούσα στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, στις ώρες του πόνου και της δοκιμασίας, όπως ήταν δίπλα στους πατέρες μας, όταν ξεριζω­νόταν άδικα από την πατρώα γη.

Είναι δίπλα μας, όταν παραμένου­με και εμείς κοντά της με την ευλάβειά μας στο ιερό πρόσωπό της και με εμπιστοσύνη ότι η χάρη της και η κραταιά προστασία της δεν θα μας εγκαταλείψουν ποτέ.

Είναι δίπλα μας, όταν και εμείς μιμούμεθα το παράδειγμά της και προσφέρουμε την αγάπη μας στους αδελφούς μας και ιδιαιτέρως σε όσους πονούν και σε όσους δοκιμά­ζονται.

Κλίνοντας ευλαβώς και με κατά­νυξη το γόνυ της ψυχής και του σω­ματος ενώπιον της ιεράς εικό­νος της Παναγίας του «Άξιον εστί» και ευχαριστώντας εκ πρόσωπου και των Σεβασμιωτάτων συλλει­τουρ­γούντων αγίων αρχιερέων τον πανοσιολογιώτατο Πρωτεπι­στα­τη του Αγιωνύμου Όρους και σύμπασα την Ιερά Κοινότητα, για τη μεγάλη ευλογία την οποία μας μετέφεραν, αλλά και τον Σεβα­σμιώ­τατο Άγιο Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Πα­ντε­λεήμονα, για την πρόσκλησή του, αναπέμπουμε και εμείς προς την Παναγία Παρθένο και Κυρία Θεοτόκο «όλη ψυχή και διανοία και καρδία και χείλεσι» τον αρχαγ­γελικό ύμνο, μεγαλύνοντας την όντως Θεοτόκον και ικετεύοντάς την να πρεσβεύει για την πατρίδα μας και για όλους ανεξαιρέτως τους δεομένους της βοηθείας της, να μας σώζει και να μας διαφυ­λατ­τει από παντός ορατού και αοράτου εχθρού και να μας αξιώσει και της ουρανίου βασιλείας του Υιού της.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ