Η Τιμία Κάρα του Οσίου Δαβίδ από την Εύβοια στα Πιέρια Όρη

Εκτύπωση

Πιέρια Όρη: Το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, λειτούργησε στον Ιερό Ναό του Οσίου Δαβίδ και της Αγίας Άννης στα Ριζώματα.

Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία κάρα του Οσίου Δαβίδ από την Εύβοια, την οποία μετέφερε όπως κάθε χρόνο ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ Αρχιμ. Γαβριήλ.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος».

Σάββατο πρό τής εορτής τής Υψώ­σεως τού τιμίου Σταυρού καί η Εκκλησία μας μάς εισάγει από σήμερα μέ τά ιερά αναγνώσματα στό νόημα τής μεγάλης εορτής, στό νόημα τού Σταυρού καί τής σταυ­ρικής θυσίας τού Κυρίου μας.

Τί είναι ο Σταυρός τού Χριστού; Είναι η κατάληξη τής επιγείου ζω­ής του, μιάς ζωής, η οποία θά μπο­ρούσε νά περιγραφεί συνοπτικά μέ δύο αλληλένδετες μεταξύ τους λέ­ξεις: μέ τή λέξη αγάπη καί τή λέξη θυσία.

Η αγάπη τού Θεού ήταν εκείνη πού έφερε στόν κόσμο τόν Υιό του τόν μονογενή, τόν Χριστό. Καί η κίνηση αυτή τής αγάπης τού Θεού ήταν εξαρχής θυσία. Ήταν κένωση η ενανθρώπηση τού Χρι­στού. Ήταν θυσία γιά χάρη τών αν­θρώπων, γιά χάρη κάθε ανθρώ­που ξεχωριστά. Χωρίσθηκε ο Χριστός από τόν πατέρα του, γιά νά ενώσει τόν αμαρτωλό άνθρωπο μαζί του. Διώχθηκε, συκοφαντήθηκε, σταυ­ρώ­θηκε, γιά νά υψώσει τόν πεπτω­κότα άνθρωπο καί νά τόν λυτρώ­σει από τήν αμαρτία.

«Τοσούτον γάρ ηγάπησεν ο Θεός τόν κόσμον», γράφει ο πρω­το­κορυφαίος από­στολος Παύλος καί ιδρυτής τής τοπικής μας Εκκλησίας, «ώστε τόν Υιόν αυτού τόν μονογε­νή έδωκεν».

Η αγάπη τού Θεού, η αγάπη τού Χριστού γιά τόν άνθρωπο εκφρά­ζο­­νται μέ τή θυσία, μέ τόν Σταυρό. Όμως η αγάπη πού ζητά ο Χριστός από τόν άνθρωπο δέν είναι αντα­πό­δοση τής αγάπης του, είναι ο τρό­πος μέ τόν οποίο μπορεί ο άν­θρω­πος νά γί­νει κοινωνός τής θυ­σίας τού Χριστού γιά τή σωτηρία του.

Έτσι, όταν ο Χριστός απευθυνό­με­νος πρός τόν κάθε άνθρωπο, όπως ακούσαμε στό σημερινό ευ­αγ­γελικό ανάγνωσμα, λέγει ότι «ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος». Αυτός πού αγαπά τόν πατέρα ή τή μητέρα του περισσότερο από μένα δέν είναι άξιός μου.

Ο Χριστός δέν ανταγωνίζεται τήν αγάπη τού ανθρώπου πρός τούς γονείς του, γιατί η αγάπη αυτή είναι αγάπη φυσική, είναι αγάπη σαρ­κική. Εκεί­νος ζητά από τόν άνθρω­πο τήν απόλυτη αγάπη, γιατί μόνο μέ αυτήν μπορεί ο άνθρωπος νά ενω­θεί μέ τόν Θεό, πού είναι η αγάπη, η αυτοαγάπη. Ο άνθρωπος μπορεί νά υψωθεί από τή γή καί νά φθάσει στόν Θεό μόνο όταν δέν υπάρχει τίποτε απολύτως πού νά μπαίνει ανάμεσα σ’ αυτόν καί τόν Θεό.

Γι’ αυτό καί ο Χριστός αναφέρεται στήν αγάπη τού αν­θρώ­που πρός τόν πατέρα καί τή μη­τέρα του, θέλοντας νά δώσει ένα μέτρο τής απολύτου αγάπης πού ζητά.

Ασφαλώς δέν απαγορεύει τήν αγά­πη μας πρός τούς ανθρώ­πους, αλλά ζητά η αγάπη αυτή νά μήν γίνεται εμπόδιο στήν αγάπη μας πρός Εκείνον, δίδοντάς μας συγ­χρό­νως τή δυνατότητα νά εξαγιά­σουμε τήν αγάπη μας πρός τούς αν­θρώπους περνώ­ντας την μέσα από τή δική του αγάπη, πού γίνεται τότε πιό δυνατή.

Υπόδειγμα τής αγάπης πού ζητά ο Χριστός από τούς μαθητές του μάς δίδει μέ τή ζωή του ο όσιος Δα­βίδ ο Γέ­ρων, ο εν Ευβοία, τού οποίου τή χαριτόβρυτο καί σεπτή κά­ρα είχα­με τήν ευλογία νά μάς μεταφέρει σήμερα, όπως κάθε χρόνο στήν αρχή τού νέου εκκλη­σιαστικού έτους, ο πανοσιολογιώ­τατος καθη­γούμενος τής Ιεράς Μο­νής τού οσίου Δαβίδ, ο π. Γα­βριήλ, ο οποίος μέ πολλή αγάπη πάντοτε καί παρά τίς υποχρεώσεις του μάς φέρνει αυτόν τόν ουράνιο θησαυρό, γιά νά ενισχύσει καί τήν αγάπη μας αλλά καί τήν πίστη μας πρός τόν Θεό καί πρός τούς αγίους, ιδιαιτέρως αυτή τή δύ­σκολη περί­ο­δο τής πανδημίας πού διερχόμεθα.

Η αγάπη τού οσίου Δαβίδ πρός τόν Θεό ήταν τόσο μεγάλη, ώστε τόν παρακίνησε, παιδί ακόμη, σέ χρόνια δύσκολα, σέ χρόνια σκλα­βιάς, νά εγκα­­ταλείψει τήν πατρική αγάπη, νά εγκαταλείψει καί τήν πα­τρίδα του καί τούς γονείς του, γιά νά αφιε­ρω­θεί στόν Θεό καί νά γίνει μοναχός. Καί από τότε έκανε καί υπέμεινε τά πάντα γιά τήν αγάπη τού Χριστού, ο οποίος τού αντα­πέ­δωσε τήν αφο­σίω­ση καί τήν αγάπη του χαριτώ­νοντάς τον καί αξιώ­νο­ντάς τον νά επιτελεί πλήθος θαυ­μάτων γιά όσους επικαλούνται τίς πρεσβείες καί τή βοήθειά του.

Καί αυτό είναι μία πραγματικό­τη­τα τήν οποία δια­πιστώσαμε όλοι, μάλιστα πρόσφατα, κατά τίς μεγά­λες καί κα­τα­στροφικές πυρ­καγιές τής Ευβοί­ας, όταν, παρό­τι η φωτιά είχε κά­ψει τά πάντα καί είχε φθάσει μέχρι τό μοναστήρι του οσίου Δαβίδ καί τού οσίου Ιακώβου, στα­μάτησε καί άλλαξε πορεία, καί δέν έπαθε η μο­νή καμία ζημιά καί κα­μία κατα­στρο­φή.

Ποιός μπορεί νά μήν τό πιστέψει ή ποιός νά αμφισβητήσει τό θαύμα τού οσίου Δαβίδ, τό θαύμα τού Θεού, πού είδαμε όλοι στίς οθόνες τών τηλεοράσεών μας;

Έχοντας, λοιπόν, σήμερα αυτή τή μεγάλη ευλογία νά προσκυνή­σου­με γιά μία ακόμη φορά τή θαυ­μα­τουργό κάρα τού οσίου Δαβίδ τού εν Ευβοία, ευλογία πού οφείλουμε στόν Άγιο Καθηγούμενο, πρός τόν οποίο καί εκφράζω τίς ευχαριστίες μου καί τήν ευγνωμοσύνη μου, όχι μόνο τή δική μου αλλά καί τή δική σας, άς προ­σπαθήσουμε νά αγαπήσουμε καί εμείς τόν Θεό, πάνω από όλα τά υλικά καί τά χοϊκά, γιατί, όπως γνωρίζουμε καί διαπιστώνουμε καθημερινά, όλα αυτά κάποτε χάνονται, κάποτε μάς εγκαταλείπουν. Η αγάπη μας όμως πρός τόν Θεό είναι αυτή πού μένει καί μάς οδηγεί μέ τή χάρη του στή σωτηρία, τήν οποία εύχο­μαι, αδελφοί μου, νά χαρίσει ο Θεός σέ όλους μας διά πρεσβειών τού οσίου Δαβίδ καί μέ τίς ευχές τού Αγίου Καθηγουμένου, ο οποίος έκανε θυσία νά εγκαταλείψει τό μοναστήρι, καί μάλιστα σ’ αυτές τίς δύσκολες στιγμές, γιά νά είναι κοντά μας, γιά νά μάς ενισχύσει στήν πορεία μας μέσα στή δυσκολία τήν οποία διερχόμεθα όλοι, τή δυσκολία τής πανδημίας, πού δυστυχώς έχει χωρίσει ακόμη καί τούς πιστούς ανθρώπους. Άλλοι υπέρ τής μάσκας, άλλοι εναντίον τής μάσκας, άλλοι εναντίον τών εμβολίων, άλλοι υπέρ τών εμβολίων, πράγματα τά οποία είναι γιά μένα χωρίς νόημα. Ένα προέχει μόνο, η σωτηρία τής ψυχής, τήν οποία δέν τήν εμποδίζει ούτε η μάσκα ούτε τό εμβόλιο ούτε τίποτε. Προσέξτε το, διότι δυστυχώς ακούονται καί πολλά άλλα, λανθασμένα. Ρωτήστε αυτούς πού έχουν νοσήσει από τόν ιό, καί είναι κάποιοι καί εδώ κοντά μας, οι οποίοι ταλαιπωρήθησαν μέσα σ’ αυτή τή δοκιμασία, πού εύχομαι νά μήν τή δοκιμάσει κανείς από σάς. Όσοι όμως τήν δοκίμασαν έχουν αυτή τήν εμπειρία. Κρατείστε τήν αγάπη γιά τόν Θεό καί όλα τά άλλα είναι τίποτε. Νά τό ξέρετε.

Ο Θεός νά είναι μαζί μας καί η χάρη τού Αγίου μας, πού τόν έχουν εδώ κοντά μας, νά μάς ενισχύει.