Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Η εθνική μας επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940 φέρνει στη μνήμη μας τη φρικαλεότητα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Την άνοδο και την τελική πτώση του Φασισμού και του Ναζισμού στην Ευρώπη και την δημιουργία του σατανικού «Άξονα» (φασιστικής Ιταλίας, ναζιστικής Γερμανίας και μιλιταριστικής Ιαπωνίας), με σκοπό την κατάκτηση της ανθρωπότητας και την υποδούλωσή της στην τότε «Νέα Τάξη Πραγμάτων», την οποία προωθούσαν οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις, οι οποίες κινούν και σήμερα τα νήματα της σύγχρονης «Νέας Τάξεως Πραγμάτων».
Μετά τις εισβολές της ναζιστικής Γερμανίας σε χώρες της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης, «άνοιξε η όρεξη» του παράφρονα και φασίστα Ιταλού ηγέτη Μπενίτο Μουσολίνι και εκλεκτού του Βατικανού, να δημιουργήσει τη «Νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία», ζητώντας από την Ελλάδα «γη και ύδωρ», δηλαδή να δεχθεί να γίνει μια από τις υπόδουλες επαρχίες της. Και επειδή η πατρίδα μας απάντησε με το ηρωικό «ΟΧΙ», επιτέθηκε άνανδρα, από την κατακτημένη του Αλβανία, στην ηπειρωτική μεθόριο. Η ιστορία είναι γνωστή. Οι υπερφίαλοι παπικοί φασίστες νικήθηκαν και ταπεινώθηκαν από την Ελλάδα, την μικρή μεν και αδύνατη στρατιωτικά, αλλά με ακατάβλητο ηθικό και πνευματικό σθένος! Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με τις σιδερόφρακτες δυνάμεις του επίσης παράφρονα Αδόλφου Χίτλερ της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία, αφού κατέκτησε το μεγαλύτερο μέρος της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης, έσπασε το ελληνικό μέτωπο και κατέλυσε την ελευθερία το ελληνικού λαού, εγκαθιδρύοντας την φρικώδη τριετή τριπλή κατοχή, (1941-1944), στην πατρίδα μας, με τους χιλιάδες
νεκρούς, την πείνα και τις ανυπολόγιστες καταστροφές.
Οι θρασείς ευρωπαίοι εισβολείς είναι οι ίδιοι απόγονοι των βαρβάρων φραγκοτευτόνων σταυροφόρων, οι οποίοι, με τις ευλογίες του Βατικανού, άλωσαν την Κωνσταντινούπολη το 1204 και διέλυσαν την Ορθόδοξη Αυτοκρατορία μας. Είναι οι ίδιοι, ο οποίοι μέχρι σήμερα δεν παύουν να εκδηλώνουν με λόγια και έργα το μίσος τους για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό. Ο μακαριστός πρωτ. κυρός Γεώργιος Μεταλληνός έλεγε, πως δεν είναι τυχαία η ημερομηνία επίθεσης των ιταλών φασιστών κατά της Ελλάδος, (28 Οκτωβρίου), διότι την ίδια αυτή ημέρα νίκησε ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο θεμελιωτής της Ρωμηοσύνης, τον βάρβαρο Μαξέντιο, βαδίζοντας προς τη Ρώμη και ο οποίος με τον θεοφώτιστο οραματισμό του, έδωσε τέλος στην μέχρι τότε παγανιστική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εγκαινίασε μια νέα περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητος, την περίοδο της ένδοξης και χριστιανικής Ρωμανίας, μεταφέροντας την πρωτεύουσα της νέας Αυτοκρατορίας του στην ελληνική Ανατολή. Αυτό δεν το έχουν ξεχάσει ποτέ οι ανθέλληνες Φράγκοι!
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου το Βατικανό βλέποντας την άνοδο των φασιστικών, ναζιστικών και απολυταρχικών καθεστώτων στην Ευρώπη, πίστεψε στο «όραμα» των τότε παγκοσμιοποιητών και έσπευσε να επωφεληθεί.
Τα στοιχεία που ήρθαν στο φως της δημοσιότητος είναι συνταρακτικά, παρά το γεγονός της απόκρυψής τους από την παπική διπλωματία. Το Βατικανό ταυτίστηκε πλήρως με τον Ιταλικό Φασισμό, του παράφρονα Μουσολίνι και αργότερα με τον Ναζισμό του επίσης παράφρονα Χίτλερ. Η πρώτη συμμαχία Παπισμού και
Φασισμού είναι το διαβόητο «κονκορδάτο» μεταξύ Βατικανού και του φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι με τη Συνθήκη του Λατερανού, η οποία έδωσε στο Βατικανό την δυνατότητα να αποκτήσει κρατική οντότητα στις 11 Φεβρουαρίου του 1929. Πρόκειται για ένα κρατίδιο μικρό μεν σε έκταση, (περίπου μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο μέσα στο κέντρο της Ρώμης), αλλά με μεγάλη πολιτική και οικονομική δύναμη και επιρροή.
Το ιστολόγιο «www.freevolition.gr» σταχυολόγησε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το πολύκροτο βιβλίο, (δυστυχώς εξαντλημένο σήμερα), του Avro Manhattan με τίτλο: «Το Βατικανό και ο 20ος αιώνας» (εκδ. Παπακώστα, 1954), αποδεικνύοντας περίτρανα την σχέση και τη συνεργασία μεταξύ του Βατικανού και του Φασισμού και Ναζισμού: «Ντοκουμέντα ιστορικά πού παρατίθενται και σε άλλες στήλες τεκμηριώνουν πλήρως την ιστορική αλήθεια της συμπορεύσεως του Βατικανού με το Φασισμό και Ναζισμό. Τα
παρατιθέμενα κατωτέρω αυθεντικά κείμενα όμως, αφήνουν τον αναγνώστη κυριολεκτικά άναυδο. […] Είναι δυνατόν να δίνονται όρκοι πίστεως από τους παπικούς καρδιναλίους στον Μουσολίνι; Όχι απλή συμπόρευση και στήριξη των φασιστικών καθεστώτων από το Βατικανό, αλλά και ουσιαστικότατη βοήθεια τους προσεφέρθη προκειμένου να αρπάξουν την εξουσία. Το Βατικανό απέσυρε την υποστήριξη του από τα ‘καθολικά’ κόμματα που το ίδιο είχε ιδρύσει και την προσέφερε στα φασιστικά, με αποτέλεσμα την επίτευξη του στόχου τους, την άνοδο στην εξουσία» (Ιστ. http://www.freevolition.gr/van_fam.htm)!
Παρά κάτω προσθέτει: «Στις 31 Οκτωβρίου 1926 ο καρδινάλιος Merry del val διακήρυξε επίσημα: “Απευθύνω τις ευχαριστίες μου σ’ αυτόν, που κρατεί σταθερά στα χέρια του τα ηνία της ιταλικής κυβέρνησης και που με σταθερή καρδιά επιθυμούσε και επιθυμεί ο λαός να θρησκεύεται και να σέβεται και να τιμά τη θρησκεία.
Προστατευόμενος φανερά από το Θεό έστρεψε με σοφία προς τον καλό δρόμο την ιστορία του Έθνους και ενίσχυσε την προς αυτό εκτίμηση του κόσμου”, (Α. Μ. 138). Ο Πάπας δήλωσε στις 20 Δεκεμβρίου 1926 προς όλο τον κόσμο: “Ο Μουσολίνι είναι απεσταλμένος της Θείας Πρόνοιας”» (Α. Μ. σελ.139). Στην ίδια Εγκύκλιο ο «Πάπας» ευχαριστούσε το φασιστικό καθεστώς για όλα όσα έδωσε στην «καθολική Εκκλησία»: «Θα είμαστε πάντοτε ευγνώμονες όταν θυμόμαστε, τι έγινε στην Ιταλία προς όφελος της Εκκλησίας, ακόμα και αν τα οφέλη που άντλησε από αυτό το κόμμα και το φασιστικό καθεστώς δεν είναι μικρότερα, αλλά ίσως μεγαλύτερα» (Α. Μ. σελ.143)» (αυτόθι)!
Αργότερα το Βατικανό, παρακολουθώντας τις τότε παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις, υπέγραψε νέα συμμαχία, νέο «κονκορδάτο» και με τον Χίτλερ, στις 20 Ιουλίου του 1933, το οποίο είναι γνωστό ως «Ραϊχσκονκορδάτο», εκ του γερμανικού «Reichskonkordat»: «Σκοπός του συμφώνου αυτού ήταν η εγγύηση των δικαιωμάτων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στη Γερμανία, υπό το νέο καθεστώς που είχε στο μεταξύ διαμορφωθεί. Το Σύμφωνο που περιλάμβανε 34 άρθρα και ένα απόρρητο προσάρτημα, υπεγράφη στην Αγία Έδρα, Βατικανό, στις 8 Ιουλίου του 1933 (ν.ημερ.) υπό τον καρδινάλιο Ευγένιο Πατσέλλι, πρώην παπικό νούντσιο στο Μόναχο και το Βερολίνο, (τον μετέπειτα Πάπα Πίο τον ΙΒ΄), και από τον εκπρόσωπο του Χίτλερ, τον αντικαγκελάριο Φραντς φον Πάπεν.
Τούτο επικυρώθηκε δώδεκα ημέρες μετά, στις 20 Ιουλίου του 1933, όπου και η επίσημη έναρξη ισχύος του» (
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%%B1%CF%8A%CF%87%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BA%CE%BF%CF% 81%CE%B4%CE%AC%CF%84%CE%BF)!
Όπως ήταν φυσικό η ανίερη αυτή συμμαχία μεταξύ Βατικανού και Ναζισμού ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στην Ευρώπη και όλο τον κόσμο, κυρίως των Εβραίων.
Δυστυχώς το Βατικανό κατέγραψε και μια τρίτη μελανή σελίδα στην ιστορία του την τραγική για την ανθρωπότητα εκείνη περίοδο. Πρόκειται για μια ακόμη ανίερη συμμαχία μεταξύ Βατικανού και εθνικιστών, φασιστών, Κροατών, των «Ουστάσι», υπό τον διαβόητο δολοφόνο Άντε Πάβελιτς, οι οποίοι, όπως είναι
γνωστό, εξολόθρευσαν 880.000 Ορθοδόξους Σέρβους, με την ενεργό συμμετοχή παπικών «κληρικών», όπως του διαβόητου φονιά φραγκισκανού «φρέρη», Μίροσλαβ Μαϊστόροβιτς, του επίσης διαβόητου δολοφόνου «αρχιεπισκόπου» Ζάγκρεμπ Αλοΐσιου Στέπινατς και του νούτσιου Ραμίρο Μαρκόνε, ο οποίος αρέσκονταν να παρακάθεται επιδεικτικά με τους Ιταλούς φασίστες και τους Γερμανούς ναζί, επιβεβαιώνοντας την αγαστή συνεργασία της «Αγίας Έδρας» μαζί τους.
Να επισημάνουμε, πως η συμμετοχή του Βατικανού στη φοβερή αυτή γενοκτονία των Σέρβων Ορθοδόξων, οι οποίοι αρνούνταν να εκλατινιστούν, είναι απόλυτα αποδεδειγμένη, αφού μαζί με τους δολοφόνους Κροάτες «Ουστάσι», καταδικάστηκε σε θάνατο και ο διαβόητος «αρχιεπίσκοπος» Α. Στέπινατς, τον οποίο όμως φυγάδευσε και έσωσε το Βατικανό και εσχάτως τον «αγιοποίησε», προφανώς για τις «ιερές» σφαγές κατά των Ορθοδόξων!
Ας δούμε τώρα ποια ήταν η συμμετοχή του Βατικανού στον πόλεμο του 40 εναντίον της πατρίδος μας και κατά την φρικτή κατοχή. Είναι απόλυτα βεβαιωμένο ότι το αεί εχθρικό προς την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό Βατικανό θεώρησε ως μεγάλη ευκαιρία να αναμειχθεί και να τιμωρήσει τους «αιρετικούς»
Έλληνες. Ουδεμία παρέμβαση υπάρχει από το Βατικανό προς την ιταλική φασιστική Κυβέρνηση, ώστε να ματαιωθεί ο επιθετικός και άδικος αυτός πόλεμος κατά της αδύναμης στρατιωτικά και φιλειρηνικής Ελλάδος. Το αντίθετο μάλιστα.
Φρόντισε να πλαισιώσει το ιταλικό στράτευμα με εκατοντάδες παπικούς «κληρικούς», οι οποίοι εμψύχωναν τους Ιταλούς στρατιώτες και τους έδιναν θάρρος, να αγωνιστούν σ’ ένα πόλεμο, ο οποίος προπαγανδίστηκε ως «ιερός», διότι στρέφεται εναντίον «αμετανόητων αιρετικών» και έχει την «ευλογία» της παπικής «Εκκλησίας». Μαρτυρίες Ελλήνων στρατιωτών από το μέτωπο αναφέρουν, πως οι φραγκοπαπάδες βρισκόταν στο πλευρό των ορκισμένων φασιστών «μελανοχιτώνων», τελούσαν «αγιασμούς» και έκαναν «δεήσεις» για την νίκη του Φασισμού και τη συντριβή των Ελλήνων!
Αλλά μήπως οι Έλληνες παπικοί, που κατοικούσαν στην Ελλάδα, εξέφρασαν την αντίθεσή τους για τον άδικο αυτό πόλεμο κατά της πατρίδος μας; Μήπως έστειλε η τότε «Καθολική Ιεραρχία» κάποιο διάβημα, ή έστω μια διαμαρτυρία, στο Βατικανό; Φυσικά όχι! Δεν υπάρχει τέτοιο έγγραφο! Αντίθετα μάλιστα, υπάρχουν μαρτυρίες ότι οι Έλληνες παπικοί εξέφραζαν ανοικτά τον ενθουσιασμό τους, διότι πίστευαν ότι τα «ψωμιά» της Ορθόδοξης Ελλάδας «τελείωσαν» και ότι πολύ σύντομα μέσω του πανίσχυρου ιταλογερμανικού «άξονα», θα γίνουν και πάλι κυρίαρχοι σ’ όλη την Ελλάδα, όπως στα κατεχόμενα Δωδεκάνησα, (και παλαιότερα στα Επτάνησα), όπου καταπίεζαν και τυραννούσαν τους Ορθοδόξους!
Υπάρχουν επίσης μαρτυρίες, πως οι Έλληνες παπικοί λάβαιναν εμπιστευτικές εντολές, να σημαδεύουν τις στέγες και ταράτσες των σπιτιών τους, ώστε να αποφεύγουν τους βομβαρδισμούς των ιταλικών αεροπλάνων.
Αλλά ποια ήταν η στάση της «Αγίας Έδρας» κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής, (1941-1944), τότε που ο υπόδουλος λαός μας πέθαινε από την πείνα και υπέφερε τα πάνδεινα; Μήπως με την δύναμη και την επιρροή που είχε, άσκησε κάποια πίεση προς τους κατακτητές, για να αποτρέψει τους 200.000 θανάτους των εξαθλιωμένων, κατακτημένων Ελλήνων; Μήπως απαίτησε από τους Ιταλούς και Γερμανούς, να επιστρέψουν τα αρπαγμένα τρόφιμα των Ελλήνων, για να επιζήσει ο πεινασμένος λαός μας; Όχι φυσικά! Απόλυτη αναλγησία! Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως όταν ο τότε πατριώτης και ηρωικός πρώην Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Δαμασκηνός επισκέφτηκε τον παπικό Νούτσιο στην Αθήνα Τζοβάννι Μπαττίστα Ενρίκο Αντόνιο Μαρία Μοντίνι, για να τον παρακαλέσει να μεσολαβήσει για τη σωτηρία του λιμοκτονούντος Ελληνικού Λαού, έλαβε την εξής κυνική απάντηση: «Γίνετε παπικοί, για να σωθείτε από την πείνα»! Αξίζει να τονιστεί εδώ, ότι η απάντηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου ήταν ένα νέο, μεγάλο, γενναίο και ηρωϊκό «ΟΧΙ», τέτοιο που αρμόζει σε μεγάλες εκκλησιαστικές προσωπικότητες. Το νέο αυτό
«ΟΧΙ», της πίστεως το «ΟΧΙ», εσήμαινε: «Προτιμούμε να πεθάνουμε από την πείνα παρά να φραγκέψουμε. Προτιμούμε να στερηθούμε την πρόσκαιρη ζωή, παρά να στερηθούμε την αιώνια ζωή». Να διευκρινίσουμε πως ο δαιμονικός αυτός παπικός Νούτσιος ήταν ο μετέπειτα «Πάπας» Παύλος ο ΣΤ΄, με τον οποίο εναγκαλίζονταν ο μεγάλος πρωτοπόρος στην προώθηση του Οικουμενισμού και (με αδιάψευστα στοιχεία) μασόνος 33ου βαθμού πρώην Οικ. Πατριάρχης κυρός Αθηναγόρας όταν υπέγραφε την «Άρση των Αναθεμάτων», η οποία για τους παπικούς εσήμαινε την «Ένωση των Εκκλησιών»!
Ποια ήταν τα οφέλη που αποκόμισε το Βατικανό από τις ανίερες συμμαχίες με το Φασισμό και το Ναζισμό κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Απέκτησε τεράστια περιουσία μετά από τον πόλεμο, «πολυτελή ακίνητα στην Βρετανία, τη Γαλλία και την Ελβετία, καθώς και στο διεθνές χαρτοφυλάκιο των 600 εκατομμυρίων
ευρώ, που ανήκουν στο Βατικανό και προέρχονται από χρήματα που αρχικά είχαν δοθεί στην Καθολική (Παπική) Εκκλησία από τον δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι σε αντάλλαγμα για την Παπική αναγνώριση του φασιστικού καθεστώτος το 1929, όπως αναφέρει η εφημερίδα ‘Το Βήμα’» ( https://www.ekklisiaonline.
gr/vaticano/peri-tou-mousolineiou-yperploytou-tou-vatikanoy/).
Σκοτεινή και ύποπτη είναι επίσης η δράση του Βατικανού στη διάσωση χιλιάδων εγκληματιών πολέμου, τους οποίους προμήθευε με παπικά διαβατήρια και τους έστελνε στη Λατινική Αμερική: «Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατηγορούν το Βατικανό για συνενοχή στη διαφυγή Γερμανών ναζί στη Λατινική Αμερική μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Ιένας Ντάνιελ Σταλ εκτιμά ότι η διαφυγή των ναζί δεν γινόταν βάσει οργανωμένου και δομημένου συστήματος, αλλά ξεκίνησε ως
χαλαρή συνεργασία διαφόρων θεσμών. ‘Το πρώτο βήμα ήταν η διαφυγή στην Ιταλία. Στη συνέχεια, μόλις διασφαλιζόταν η πολυπόθητη επιστολή της Καθολικής Εκκλησίας, η έκδοση διαβατηρίου από τον Ερυθρό Σταυρό ήταν απλά ζήτημα χρόνου’, λέει ο Γερμανός ιστορικός. Στους γνωστότερους Γερμανούς ναζί που έφθασαν στη Λατινική Αμερική με τη βοήθεια του Βατικανού περιλαμβάνονται ο ‘αρχιτέκτονας του Ολοκαυτώματος’ Άντολφ Άϊχμαν, ο ‘γιατρός του Άουσβιτς’ Γιόσεφ Μένγκελε και ο ‘χασάπης της Λυών’ Κλάους Μπάρμπι» (https://eleftherostypos.gr/diethni/531794-%ce%acnoixan-ta-arxeia-toy-batikanoy-s
to-fos-i-sxesi-toy-papa-pioy-me-toys-nazi/). Εδώ να προσθέσουμε πως το Βατικανό διέσωσε και τον αρχιδολοφόνο των 880.000 Ορθοδόξων Σέρβων, Άντε Πάβελιτς, τον οποίο έκρυψε μαζί με τους
συνεργάτες του, μεταμφιέζοντάς τους σε παπικούς μοναχούς «φρέρηδες».
«Αργότερα, αφού παρέμειναν επί μακρόν εκεί κρυμένοι, με την βοήθεια του Βατικανού, ο Άντε Πάβελτς μεταβαίνει εις την Αργεντινήν, όπου διασώζονται αμφότεροι. Εκεί προσέλαβον την αμερικανικήν υπηκοότητα τη βοηθεία του καρδιαναλίου Σπέλμαν» (Χαρ. Βασιλοπούλου, «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»,
Αθήναι 1972, σελ.236)!
Πρέπει ακόμη να σημειώσουμε ότι η παπική διπλωματία έκανε το παν για να συγκαλύψει με κάθε τρόπο τις παρά πάνω ανίερες συμμαχίες του Βατικανού, τα εγκλήματα πολέμου, για τα οποία ευθύνεται, όπως επίσης και για την φρικτή γενοκτονία των Σέρβων Ορθοδόξων αδελφών μας. Όμως τελικά δεν πέτυχε το στόχο της και όταν τα παρά πάνω στοιχεία, (και όχι μόνον), που παραθέσαμε, βγήκαν κάποια στιγμή στη δημοσιότητα, έπεσαν οι μάσκες και αποκαλύφθηκε για μια ακόμη φορά το φρικτό και απαίσιο, όσο και αληθινό, πρόσωπο του Παπισμού.
Έτσι επαληθεύεται ο λόγος του Κυρίου μας: «Ου γαρ έστι κρυπτόν, ό ου φανερόν γενήσεται», (Λουκ.8,17).
Το συμπέρασμα των όσων στοιχείων είχαμε την ευχέρεια να παραθέσουμε, σχετικά με τη στάση του Βατικανού κατά την φρικτή περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, είναι ότι:
Πρώτον μεν ο Παπισμός παραμένει ο ίδιος και απαράλλακτος όπως κατά τον Μεσαίωνα. Αδίστακτος στο έγκλημα, απίστευτα δόλιος στις πονηρές μεθοδεύσεις του και άσπονδος εχθρός της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας! Θα μπορούσε να παραδώσει φροντιστηριακά μαθήματα δολιότητος και εγκληματικότητος ακόμη και στον ίδιο τον διάβολο, διότι τον ξεπερνάει κατά πολύ. Αυτή την τραγική πραγματικότητα απέδειξε με την σύμπλευση και την συνεργασία του με τις πολεμοχαρείς δυνάμεις του «Άξονα», με τα εκατό εκατομμύρια νεκρούς και την ολοκληρωτική καταστροφή της ανθρωπότητας!
Και δεύτερον ο Παπισμός, δεν είναι, δεν μπορεί να είναι Εκκλησία, όπως θέλουν να τον αποκαλούν οι θιασώτες του Οικουμενισμού, αλλά σκοτεινός κρατικός οργανισμός, με νοοτροπία και τακτική του απολιθωμένου Φραγκισμού, της Φεουδαρχίας και του Ιμπεριαλισμού, αλλά και με φρικτά σκάνδαλα ηθικής φύσεως, που αποκαλύπτουν την ηθική σήψη και δυσωδία του. Δεν επιχαίρουμε για την κατάντια του δυτικού Xριστιανισμού, το αντίθετο μάλιστα, λυπούμαστε και θλιβόμαστε για την αμετανοησία του, όπως και για την αμετανοησία όλων εκείνων των Οικουμενιστών, που επιμένουν να τον θεωρούν ως «Εκκλησία» και να
επιζητούν την «ένωση» μαζί του, χωρίς την επιστροφή του στην Ορθοδοξία!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
-250x180.jpg)
