Η Σκήτη Βεροίας εόρτασε τον Άγιο Κλήμη

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας για την εορτή του Αγίου Κλήμεντος Αρχιεπισκόπου Αχρίδος, η κάρα του οποίου θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μαθητεύσας τα έθνη Κλήμη σο­φε, και κηρύξας την πίστιν την αλη­θη, πάντας προσήγαγες τω Θεώ».

Πανηγυρίζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία και ιδιαιτέρως η Ιερά αυτή μονή του Τιμίου Προδρόμου τη μνήμη του αγίου Κλήμεντος, αρχιεπισκόπου Αχρίδος, του θαυ­μα­τουργού, του οποίου τη σεπτή και χαριτόβρυτο κάρα φυλάσσει ως θησαυρό πολύ­τι­μο και ως ταμείο ακενώτων δωρεών.

Πανηγυρίζει η Αγία μας Εκκλη­σία τον μαθητή των δύο μεγάλων ισαποστόλων της, των αγίων αυ­τα­δέλφων Κυρίλλου και Μεθοδίου των Θεσσαλονικέων, των φωτι­στων των Σλάβων, τον άγιο Κλη­μεντα, ο οποίος όχι μόνο υπήρξε μαθητής τους, αλλά ανεδείχθη και των τρόπων και των κόπων τους συμμέτοχος. Βάδισε στα ίχνη τους χωρίς να φοβηθεί τις δυσκολίες, χωρίς να υπολογίσει τις ταλαιπω­ρίες και τους διωγμούς, και «μαθή­τευσε» τα έθνη, όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος, κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού, κηρύσ­σοντας την αληθινή πίστη, διά της οποίας οδήγησε τους ανθρώπους στον Θεό.

Εφάρμοσε δηλαδή στη ζωή του ο άγιος Κλήμης την τελευταία εντο­λη του Κυρίου προς τους μαθητές του, λίγο πριν από την εις ουρα­νούς ανάληψή του, την εντολή να «μαθητεύσουν» πάντα τα έθνη, εκ­πληρώνοντας μέσα από αυτήν και την άλλη μεγάλη εντολή του Χρι­στού, την εντολή της αγάπης προς τους ελαχίστους αδελφούς του. Γιατί «πεινώντες και διψώντες» είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν γνωρίσει τον Χριστό, ο οποίος ει­ναι «ο άρτος της ζωής» και «το ύδωρ το ζων». Είναι ξένοι, γιατί βρίσκονται μακριά από τον Θεό-Πατέρα τους και από τον οίκο του, την Εκκλησία. Είναι γυμνοί, όπως ήταν και οι πρωτόπλαστοι μετά την παρακοή της εντολής του Θεού στον κήπο της Εδέμ. Είναι ασθε­νείς, γιατί είναι πληγωμένοι από την αμαρτία, και φυλακισμένοι γιατί είναι δέσμιοι του διαβόλου.

Και όλους αυτούς τους αν­θρω­πους, που βρισκόταν «εν χώρα και σκιά θανάτου» και αγνοούσαν το φως του Χριστού, τους επισκέ­φθη­κε με αγάπη ο εορταζόμενος άγιος Κλήμης, και χόρτασε τους πεινών­τες, ξεδίψασε τους διψώντες, ενέ­δυσε με τη στολή του θείου βαπτί­σμα­τος τους γυμνούς και τους κατέ­στησε από ξένους οικείους του Θεού. Θεράπευσε τα τραύματα της ψυχής τους και τους απελευθέ­ρω­σε από τις προλήψεις και τις προ­κα­­ταλή­ψεις, από τα πάθη και τις δεισιδαιμονίες που τους κρατού­σαν δεσμίους.

Όλα αυτά τα επέτυχε ο άγιος Κλη­μης «μαθητεύσας τα έθνη και κη­ρύξας την πίστιν την αληθή», όπως ψάλαμε σήμερα προς τιμήν του. Γι᾽ αυτό και δικαίως τιμάται από τον Θεό και την Εκκλησία. Γι᾽ αυτό και δικαίως και κατά χρέος τον τιμούμε και εμείς και πανηγυ­ρι­­ζουμε τη μνήμη του, «αναθεω­ρούν­τες την έκβασιν της αναστρο­φης» του.

Και τι μας διδάσκει η ζωή του αγίου μας; Μας διδάσκει την ανά­γκη να μεταδίδουμε και εμείς με τη ζωή και τον λόγο μας την αληθινή πίστη στους ανθρώπους γύρω μας. Διότι η εντολή του Κυρίου «μαθη­τεύσατε πάντα τα έθνη» δεν απευ­θυ­νεται μόνο προς τους αγίους αποστόλους, αλλά και προς τον καθένα από εμάς. Και δεν μας ζητά ο Χριστός να αφήσουμε την οικο­γε­νειά μας ή την πατρίδα μας για να κηρύξουμε σε άλλους λαούς το Ευαγγέλιό του, όπως έκανε ο άγιος Κλήμης, ούτε μας ζητά να κάνουμε αφ᾽ υψηλού τους κήρυκες και τους διδασκάλους του Ευαγγελίου του, επι­τυγχάνοντας μερικές φορές το αντίθετο αποτέλεσμα.

Μας ζητά να προσπαθούμε με τη ζωή μας και με το παράδειγμά μας να δίδουμε τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού, να δίδουμε τη μαρτυρία της αληθινής πίστεως, την οποία στην εποχή μας πολλοί δυστυχώς αγνοούν, συχνά και χωρίς να το θέλουν. Μας ζητά να μην αδιαφο­ρού­με για τους αδελφούς μας, οι οποίοι βρίσκονται στο σκοτάδι της αμφιβολίας, της αγνοίας ή και της απιστίας, αλλά να τους προσφέ­ρου­με την ελπίδα που δίδει το φως του Χριστού. Μας ζητά να ενδια­φερόμαστε για τους αδελφούς μας που κλυδωνίζονται από τους πει­ρα­σμούς του συγχρόνου κόσμου και έχουν χάσει τον προσανατο­λι­σμο τους και να τους βοηθούμε να βρούν στο απάνεμο λιμάνι της Εκ­κλησίας μας και των ιερών μυστη­ρίων τους την πυξίδα και τον οδη­γο που έχουν ανάγκη. Μας ζητά να φροντίζουμε εκείνους που αναζη­τούν τη θεραπεία από τα τραύματα της ψυχής τους και να τους προσ­φέρουμε την αγάπη μας, μεταφέ­ρο­ντας τους στο θείο πανδοχείο, στην Εκκλησία, για να θεραπευθούν.

Και μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά, μιμούμενοι το παράδειγμα του αγίου Κλήμεντος, ώστε να τον τιμούμε ουσιαστικά και να έχουμε τη χάρη και την ευλογία του, η οποία εύχομαι ταπεινά να σκέπει και να προστατεύει ιδιαιτέρως την Ιερά αυτή Μονή, που έχει την ευλογία να κατέχει την τιμία και όντως χαριτόβρυτο και μυρβλύζουσα κάρα του ως πολύτι­μο θησαυρό και προστασία.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ