Γουμενίσσης Δημήτριος: Είναι το πιο μεγάλο χρέος και οφειλή προς την Ελλάδα μας

Ως Επίσκοπος τής Εκκλησίας τού Χριστού καί Μητροπολίτης σας, σάς απευθύνω εγκάρδιο χαιρετισμό γιά καλή επιτυχία καί μέ υγεία, χαρά καί θείο φωτισμό νά ανταπεξέλθετε ελπιδοφόρα καί ανεμπόδιστα στήν επίτευξη τού επιδιωκομένου σκοπού σας, πού δέν είναι άλλος από τήν πρόκρισή σας στίς εξετάσεις.

Θεωρώ τόν εαυτό μου οφειλέτη γιά τούς ορθούς προσανατολισμούς πού έχετε γιά τήν καλυτέρευση τής κοινωνίας μας. Ξεκινάτε μέ ευοίωνες προοπτικές. Νέοι ορίζοντες ανατέλλουν ενώπιόν σας.

Στάδιο αγώνων γιά νά αθλήσετε καί νά εξέλθετε τροπαιούχοι. Γι’ αυτό καί σάς συγχαίρω όλους σας, τόν καθένα καί τήν καθεμιά σας ξεχωριστά, καθώς καί τούς γονείς σας καί τό οικογενειακό σας περιβάλλον, διότι καθ’ όλη τή διάρκεια τής νιότης σας ανηφορήσατε τό δύσβατο μονοπάτι τής μάθησης καί τώρα βρίσκεσθε, διαγωνιζόμενοι μεταξύ σας, στό όμορφο υψίπεδο τής άμιλλας, γιά νά εξέλθετε νικητές στίς εξετάσεις σας. Δεχθείτε τίς ευχές μου γιά τήν επιτυχή έκβαση τού διαγωνισμού σας.

Καί μόνη η προσπάθειά σας καί μόνος ο διαγωνισμός σας ως αγώνας είναι επιτυχία, είναι κέρδος στήν ψυχοδιανοητική σας εμπειρία, είναι ελεύθερη αναμέτρηση μέ τό άδηλο μέλλον, μέ τόν ίδιο τόν πανανθρώπινο καμβά τής επιβίωσης. Αναμέτρηση επί ίσοις όροις αλλά μέ διαφορετικές προϋποθέσεις. Αναμέτρηση μέ μόνο όπλο τήν αποφασιστικότητα, τήν ελπίδα, τήν προσδοκία, τήν προσπάθεια καί πάλι προσπάθεια.

Καί μήν λησμονείτε ποτέ πώς, παρ’ όλες τίς εκπληκτικές τεχνολογικές προόδους πού εύχομαι ολοκαρδίως νά κατακτήσετε, υπάρχει καί κάτι τι πού χρειάζεται νά διαπρέψετε. Είναι ο αγώνας γιά τήν πνευματική σας καταξίωση. Είναι πανθομολογούμενο ότι έχει στενέψει ασφυκτικά ο ορίζοντας τών ανθρωπίνων καρδιών· δέν υπάρχει η διόραση τών έσω, η καθαρή όραση τών έξω, η ενόραση τών άνω, η προόραση τών επέκεινα. Ο κόσμος άγεται καί φέρεται από δώ κι από κεί, παντί ανέμω τών οθνείων διδασκαλιών πού απομυζούν τήν πνευματική ικμάδα τού είναι μας. Καί αυτό συμβαίνει διότι αγνοεί τό οπτικό όργανο πραγματικής θεοπτίας τής μακραίωνης εκκλησιαστικής νηπτικής μας παραδόσεως, δηλαδή τήν χαρισματικώς καθαρμένη καρδιά, τόν χαρισματικώς φωτισμένο νού, όπως αγνοεί καί τήν θεραπευτική διαδικασία τής καθάρσεως, πρός φωτισμόν τής γνώσεως τής δόξης τού Θεού εν προσώπω Ιησού Χριστού (Β Κορ. δ΄, 6). Η ζωή επομένως δέν είναι μιά ακαδημαϊκή προσβασιμότητα, αλλά είναι πρόσληψη καί παράδοση δημιουργικότητος, κατανόησης, θυσίας, συνδημιουργίας, αλληλοκατανόησης.

Μέ τέτοιες σκέψεις, διαθέσεις καί πράξεις αναμετρώμενοι απέναντι στά παγκόσμια καί τά διακρατικά καί τά ενδοκρατικά θεσμικά πλαίσια (τά πολύ στενά ή τα πιό ευρύχωρα), θά ξαναφέρνουμε στήν επικαιρότητα τό ήθος πού τόσο έχει εκλείψει στίς μέρες μας, τό φιλότιμο πού είναι τό απαραίτητο οξυγόνο τής προσωπικότητος, τήν ανθρωπιά πού δίδει νόημα καί περιεχόμενο στή ζωή μας. Καί ακόμη καλύτερα, τό χειροπιαστό γεγονός τής πλάσης μας από τό Θεό καί τής λύτρωσής μας μέ τό Χριστό.
Πρίν από χρόνια, μετά από μιά σκληρή σχετικά μαθητική διαδρομή στή Μέση Εκπαίδευση, πέρασα κι εγώ καθώς καί οι καθηγητές σας καί ενδεχομένως καί οι γονείς πολλών από σας, παρόμοια αγωνία προετοιμασίας. Άλλης κρατικής οροθέτησης, άλλης διαδικασίας. Πάντως ήταν αγωνία καί δοκιμασία μέ άμεσα γόνιμό τό αποτέλεσμα. Αυτό δέν σήμαινε αυτομάτως πώς είμαστε πετυχημένοι κατακτητές τού στόχου. Καθώς φιλοσοφώ ωριμότερα όλα εκείνα τά περασμένα, καταλαβαίνω μέ περισσότερη αγωνία ή καί αγονία τό φευγαλέο εκείνου τού στόχου καί τόσων άλλων στόχων. Καί οι μετέπειτα διαδρομές, ακόμη καί τώρα πού θεωρούμαι κάτοχος μιάς ανώτατης εκκλησιαστικής θέσης, υπήρξαν διαδρομές δοκιμασίας καί συνεχίζουν νά είναι διαδρομές δοκιμασίας.

Κι άν ρωτούσαμε τούς επωνύμους, τούς πετυχημένους, τούς δοξασμένους τού 20ου αιώνα γιά τά ελλείμματά τους σέ μόνιμη χαρά, σέ σταθερή ελπίδα, σέ περίσσευμα αγάπης, οι περισσότεροι θά μάς απογοήτευαν. Θά έλεγα πώς η αγωνιστικότητα, η δημιουργικότητα, η νέα προσπάθεια καί κάθε παράλληλη προσπάθεια περιέχει περισσότερη χαρά ευτυχίας καί χαμόγελο επιτυχίας, από ό,τι τό τέρμα τών προσπαθειών. Τό άγιο Ευαγγέλιο καί η Παράδοση τής πίστης μάς λένε εμπειρικά ότι ο Θεός μας είναι ο Ων, ο Ην καί ο Ερχόμενος, τό Α καί τό Ω, Αρχή καί Τέλος (Αποκ. α΄, 8). Καί ότι η θέωση μέ τό Χριστό δέν είναι μιά κατάσταση τελική, αλλά μιά ατέλεστη τελειότητα.

Άς θυμηθούμε όμως καί τίς γιαγιάδες καί τούς παππούδες μας: από πού ξεκίνησαν καί πώς έφτιαξαν αυτό πού θά έπρεπε νά απολαμβάνουμε εμείς. Άν οι αλλοτινοί μεγάλοι ευεργέτες καί ήρωες τού γένους μας δέν ήταν εμπνευσμένοι από τήν ένθεη πίστη καί τήν αγάπη πρός τήν πατρίδα μας, δέν θά άφηναν αυτές τίς μεγάλες δωρεές. Είναι τό πιό μεγάλο χρέος καί οφειλή πρός τήν Ελλάδα μας. Μακάρι από όλους εσάς τούς πετυχημένους (είτε στήν εισαγωγή είτε στήν αγωνιστικότητα υπό αναβολήν) νά προκύψουν άμεσα οι νέοι ευεργέτες πού τούς έχετε καί τούς έχουμε όλοι μας ανάγκη.

Όλοι ανήκουμε στό ίδιο κοινωνικό σώμα, όλοι μετέχουμε (έστω καί μέ ελάχιστο συμμετοχικό μερίδιο) στίς πάγκοινες χαρές ενός παγκοσμίου μέλλοντος μέ στατιστικά κάπως περιορισμένες τίς ελπίδες επιβίωσης, ειρήνης καί πολιτιστικής δημιουργίας. Υφιστάμεθα τίς παγκόσμιες αποδομήσεις τού οικολογικού καί βιολογικού μας υποστατο-χώρου. Η μέση καί η ανώτατη Παιδεία μας (από τή μιά άκρη τή λεγόμενη πολιτική-θεωρητική, μέχρι τήν άλλη άκρη τή λεγόμενη πρακτική-ανθρωπιστική) μέχρι καί σήμερα, μέχρι καί τώρα, είναι ασφαλώς πετυχημένες. Αλλά πόσο ασχολούνται, πόσο εκπαιδεύουν ανθρώπους πού θά απασχοληθούν αποτελεσματικά, γιά νά μήν καταλήγουμε σέ οικονομικές η πολιτικές η θρησκευτικές κρίσεις, γιά νά μήν απειλούμε τό βιοσύστημα καί τό οικοσύστημα καί τό ίδιο το ανθρωποσύστημα;

Μακάρι από σας, καλοί μου φίλοι, καλά μου παιδιά, νά έχουμε ανθρώπους έγνοιας, σχεδιασμού καί πρακτικής, έτσι όπως χρειάζονται όλα αυτά τα συστήματα, έτσι όπως θά μάς ήθελε η συγκατάβαση τής αγάπης τού Θεού καί η έγνοια τής πρόνοιάς Του.

Ο Χριστός καί η Παναγία μας νά σάς ευλογούν καί νά τροφοδοτούν μέ πίστη, ελπίδα καί αγάπη τό χαμόγελο καί τή δημιουργικότητά σας. Αυτό θά προσδοκούσα νά ακούω κι εγώ, τότε, σάν μαθητής, σάν φοιτητής. Πρίν προχωρήσω στή θέα τού ουρανού, τό πιό σπουδαίο όραμα καί τήν πιό απτή πραγματικότητα.

Νά ζείτε! Καλή επιτυχία! Πάντοτε νίκες στή ζωή σας!

Ο Γουμενίσσης, Γεφύρας, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
καί Τοποτηρητής Μητροπολίτης Πολυανής καί Κιλκισίου