Η Αγία Παρασκευή, πολιούχος της ολόδροσης Δροσοπηγής Κονίτσης εορτάσθηκε πανηγυρικώς εφέτος με συμμετοχή πλήθους πιστών τόσο κατοίκων της πανεύμορφης ακριτικής κώμης όσο και ευλαβών προσκυνητών από τα γύρω χωριά, όσο και από τα Γιάννενα, την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.
Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κονίτσης κ. κ. Ανδρέου συλΛειτούργησαν ο Αρχιμανδρίτης π. Χριστόδουλος Αναγνωστόπουλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελευθερουπόλεως με τον φιλόπονο Ιερέα της κώμης π. Κωνσταντίνο Ταμπάκη. Τον θείο λόγο εκήρυξε ο Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας με θέμα: «Προεργασία και σπουδή για την ουράνια Βασιλεία» (Αγία Παρασκευή). Το κείμενο του λόγου του Υμνογράφου παραθέτουμε κατωτέρω.
Πρωτοποριακή ήταν και πολύ επιτυχής η ημερίδα που διοργανώθηκε με την συνδρομή και του Δήμου Κονίτσης και με θέμα: «Αγία Παρασευή και Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία».
Εξεδόθη και διενεμήθη ο Παρακλητικός Κανών εις τον Όσιον Ιακωβον, τον εν Ευβοία, ποίημα του Δρος Χαραλάμπους Μπούσια.
Προεργασία και σπουδή για την ουράνια Βασιλεία
(Αγία Παρασκευή)
«Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» μας λέγουν οι Ευαγγελιστές Μάρκος (Μαρκ. ιδ΄ 38) και Ματθαίος (Ματθ. κστ΄ 41). Η γρηγοράδα, η βία, η σπουδή, είναι ιδίωμα κάθε συνειδητού χριστιανού, ο οποίος θέλει να αποφύγει τις παγίδες του πονηρού. Αυτή η σπουδή ήταν και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Αγίας Παρασκευής. Αυτήν τονίζει και ο υμνογράφος του Απολυτικίου της: «Την σπουδήν του τη κλήσει κατάλληλον εργασαμένη, φερώνυμε».
Αυτή η σπουδή κατατάσσει την Αγία Παρασκευή στις ανδρείες γυναίκες. Ο Παροιμιαστής γράφει: «Γυναίκα ανδρείαν τις ευρήσει; Τιμιωτέρα δε εστι λίθων πολυτελών η τοιαύτη» (Παρ. λα΄ 10). Υπάρχουν γυναίκες ανδρείες στο σώμα, υπάρχουν και γυναίκες ανδρείες στο ψυχικό σθένος. Ανδρείες γυναίκες στο σώμα είναι αυτές που μοχθούν για τις οικογένειές τους, οι φιλόστοργες μητέρες και οι κυρίες του σπιτιού τους, όπως τις περιγράφει ο Παροιμιαστής. Ανδρείες γυναίκες με ψυχικό σθένος παρουσιάζονται οι γυναίκες του Ζαλόγγου, της Ναούσης, οι Ηπειρώτισσες του έπους του 1940. Ανδρείες γυναίκες είναι και οι ηρωΐδες της πίστεως, οι καλλιμάρτυρες, προεξέχουσα θέση μεταξύ των οποίων κατέχει και η Αγία μας Παρασκευή, η τιμωμένη σε κάθε χωριό της ευλογημένης μας πατρίδος, στα ορεινά, στα πεδινά, στα παραθαλάσσια, στα νησιά. Τιμάται πανδήμως, από όλους τους Ορθοδόξους, η Αγία Παρασκευή, αφού είναι «τιμιωτέρα λίθων πολυτελών».
Στην κλήση του Θεού η Αγία προσέφερε την δική της κλίση και μάλιστα με σπουδή, με βιασύνη, αφού «η Βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ. ια΄ 12). Στην κλήση, δηλαδή, στην θεία προσφορά, λέει ο υμνογράφος, πρόσθεσες, αθληφόρε, την δική σου συμμετοχή, την σπουδή. Κλίση ονομάζει ο υμνογράφος τον αγώνα, την προσωπική άσκηση και την ιεραποστολική δράση της αγίας. Τονίζει μάλιστα την προσφορά αυτή με την μετοχή «εργασαμένη», που δηλώνει ενέργεια, έργο. Για να συλλάβουμε την υφή και τις διαστάσεις αυτού του έργου, δεν έχουμε παρά να την παρομοιάσουμε με ένα ουρανόμηκες στημόνι, που κατεβαίνει από τον ουρανό στην γη, δημιουργώντας ευκαιρίες στον άνθρωπο να ανεβεί σε αυτόν μετατρέποντας το στημόνι με τον προσωπικό του αγώνα που δημιουργεί υφάδι, σε υφαντή κλίμακα μέσα από τον αργαλειό της ζωής. Στο ύφασμα αυτό η αναρρίχηση δεν είναι εύκολη. Απαιτεί κόπο και προσπάθεια, η οποία μάλιστα οφείλει να είναι σύμφωνη με την εντολή και τον νόμο του Θεού, αφού, «εάν δε και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση» (Β´ Τιμ. β΄ 5). Οφείλει να συνταιριάζεται ο κόπος, ο αγώνας, αρμονικά με την προσφορά του Θεού και να αξιοποιείται από τον άνθρωπο δημιουργικά. Στο στημόνι της θείας χάριτος όλοι μας υφαίνουμε το υφάδι του δικού μας αγώνα, της προσωπικής μας ασκήσεως και της γενικώτερης δραστηριότητός μας, απαρτίζοντας ημέρα με την ημέρα το πέπλο της σωτηρίας μας.
Ο αγιασμός, βλέπετε, και η σωτηρία του ανθρώπου είναι καρπός της συνεργασίας δύο παραγόντων. Της χάριτος του Θεού και της προσπαθείας του πιστού. Αυτήν την συνεργασία και το θαυμαστό της αποτέλεσμα αποδίδει λιτά, αλλά χαρακτηριστικά ο υμνογράφος του Απολυτικίου της αγίας Παρασκευής.
Αυτός εξ άλλου θεωρεί το όνομα της Αγίας Παρασκευής όνομα πίστεως. Η σπουδή, η εγρήγορση, οδηγεί στην προετοιμασία, την προπαρασκευή του καλού αγώνος, την νήψη, στην οποία έφθασε η Αγία. Η προετοιμασία επίσης μας μεταφέρει νοερώς στο άχραντο πάθος του Κυρίου μας την Μεγάλη Παρασκευή, την κατ’ εξοχήν ημέρα του φρικτού και ζωοποιού Πάθους του Κυρίου, τότε που η «κλήση» του Θεού, η θεία χάρις, έκανε την πιο δραματική, αλλά και την πιο δυναμική της αποκάλυψη στον κόσμο.
Η λέξη «παρασκευή», δηλαδή προετοιμασία, φέρνει στην σκέψη μας την πίστη, που είναι η προετοιμασία, η καλλιέργεια και η τελείωσή μας. Μας θυμίζει ταυτόχρονα την πίστη στον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού μας. Να, λοιπόν, πως η Αγία Παρασκευή είναι ομώνυμη της πίστεως. Να, γιατί της αναγνωρίζει ο υμνογράφος ότι «την ομώνυμόν σου πίστιν εις κατοικίαν κεκλήρωσαι». Η Αγία μας ενστερνίσθηκε τόσο βαθιά την πίστη, ώστε η πίστη έγινε γι’ αυτήν όχι ένα απλό ιδίωμα η μία αρετή της, αλλά το ίδιο το όνομά της.
Πίστη, αδελφοί μου, είναι η προετοιμασία για το θάνατον και η απόφαση θανάτου. Αλλά δεν σταματά αυτή στον θάνατο. Επεκτείνεται πέρα απ’ αυτόν, με διαστάσεις που περικλείουν την αιωνιότητα. Γίνεται μία αιώνια κατοικία, η οποία προσφέρεται ως κλήρος στον πιστό. Αυτό σημαίνει η έκφραση «εις κατοικίαν κεκλήρωσαι».
Η Αγία Παρασκευή πίστεψε στον Χριστό, τον μιμήθηκε στο μαρτύριο και κατέληξε μαζί Του στην δόξα της αναστάσεως. Αλλά δεν δοξάζεται μόνο στον ουρανό. Και εδώ στην γη την δοξάζει ο Κύριος, διότι την χρησιμοποιεί ως όργανο, με το οποίο χαρίζει την θεραπεία σε πολλά πονεμένα παιδιά του, «προχέει ιάματα». Η Αγία Παρασκευή είναι η προστάτις των ματιών. Σύμφωνα με τον βίο της ένα από τα βασανιστήρια που υπέστη ήταν αυτό της πυρακτωμένης περικεφαλαίας. Της τοποθέτησαν δηλαδή στο κεφάλι μια περικεφαλαία την οποία προηγουμένως είχαν πυρακτώσει. Πρόκειται για ένα από τα σκληρότερα βασανιστήρια εκείνης της εποχής που είχε σαν αποτέλεσμα αργό και βασανιστικό θάνατο. Σύμφωνα με τους βιογράφους της, η Παρασκευή δεν έπαθε το παραμικρό. Τότε ο Αντωνίνος, ο διώκτης της, διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα. Επειδή, όμως, είδε την Αγία άθικτη, πλησίασε το πρόσωπο του στον λέβητα, καθώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πως η Αγία είχε μείνει ανέπαφη, για να δοκιμάσει αν πράγματι είναι καυτό, και αμέσως τυφλώθηκε. Η Αγία με προσευχή έδωσε στον Αντωνίνο το φως του, με αποτέλεσμα να πιστέψει στον Χριστό, η κατ’ άλλους να σταματήσει τους διωγμούς εναντίον τους. Γι’ αυτό και τα περισσότερα τάματα που βρίσκονται κρεμασμένα στις εικόνες της Αγίας είναι χρυσά η ασημένια μάτια.
Η πίστη της Αγίας Παρασκευής την οδήγησε μέσα από την εγρήγορσή της στην απόρριψη όλων των γήινων ηδονών. Έπειτα μέσα από την φιλανθρωπία στην αγκαλιά του ουρανίου Νυμφίου της, ώστε τα βασανιστήρια να μην την τρομάζουν, αφού ήταν γυναίκα ανδρεία, αλλά και να τα επιδιώκει φωνάζοντας: «Ημίν εχαρίσθη ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Φιλιπ. α΄ 26). Έτσι η περιπέτεια του μαρτυρίου έγινε για την Αγία Παρασκευή η αιώνια δόξα και η ένδοξη εγκατοίκησή της στον παράδεισο. Εκεί όπου δοξάζεται μαζί με τον Κύριό μας και ουράνιο Νυμφίο της και πρεσβεύει σ’ Αυτόν, για όλες τις ψυχές που εμπνέονται από το παράδειγμά της και αγωνίζονται να την μιμηθούν.
Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας
-250x180.jpg)
){kind=link}