Ι.Μ. ΧΙΟΥ: Την 18ην Οκτωβρίου 2020, ημέραν Κυριακήν, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος, πλαισιούμενος από πολλούς Ιερείς και τον Αρχιδιάκονον, ετέλεσε την Θείαν Λειτουργίαν και την Χειροτονίαν εις Διάκονον του κ. Θεοφίλου Τσιγκαλάγη, Πτυχιούχου του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Α. Π. Θεσσαλονίκης και Διπλωματούχου Μεταπτυχιακών Σπουδών “Βαλκανιολογίας” του ιδίου Πανεπιστημίου,
εις τον πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγίου Λουκά της περιοχής Βαρβασίου πόλεως Χίου, ο οποίος, ενωρίτατα, είχε κατακλυσθή από πλήθος πιστών τόσον εντός του Ιερού Ναού όσον και στον αύλειο χώρο με αυστηρή τήρηση των απαιτουμένων μέτρων προστασίας από την ενδημούσα ασθένεια.
Κατά την Χειροτονία ο υποψήφιος Διάκονος, με μεγάλη συγκίνηση, αφού ανέπεμψε Δοξολογία στο Θεό γιατί αξιώνεται αυτής της μεγάλης ευλογίας από το Θεό να καταστή Διάκονος του Ιερού Θυσιιαστηρίου, ανεφέρθη και ευχαρίστησε με ευγνωμοσύνη όλα τα πρόσωπα, τα οποία εκαλλιέργησαν μέσα του τον ιερό ζήλο να υπηρετήσει την Εκκλησία και συνέτειναν στην καρποφορία της κλίσεώς του, και μάλιστα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου κ. Μάρκο ως και τον αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο Απόστολο Λάρδα, παρά τους πόδας του οποίου εμαθήτευσε έχοντας τώρα Πνευματικό του τον υιό του Πρωτοπρεσβύτερο Στέφανο Απ. Λάρδα.
Ο Σεβασμιώτατος στην αντιφώνησή του, που συνάμα απετέλεσε και διακονία του Θείου Λόγου, επεσήμανε, με θεολογικό και πατερικό λόγο, το νόημα της Εορτής του Αγίου, ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, ως και τα χαρακτηριστικά στοιχεία, τα οποία πρέπει να διακρίνουν τον νέον Διάκονον: “Ευλογημένος ο Άγιος Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, που αξιώνει αυτά τα γήινα, τα χοικά χέρια, να φυτεύσουν σήμερα ένα νέο κλήμα στον αμπελώνα του Κυρίου, με την βεβαία ελπίδα, όπως και πολλά άλλα κλήματα, να φέρει “πλείονα” καρπόν. Ευλογημένος ο Θεός, που μας αξιώνει σ’ αυτήν την ημέρα Κυρίου, γιατί αυτό σημαίνει Κυριακή, να τελούμε την αναίμακτη Θ. Λειτουργία και να γίνωμε κοινωνοί της Αναστάσεως, που σημαίνει την κατάργηση της φθοράς και του θανάτου.
Γιατί αυτό είναι το κέντρο της πίστεώς μας, η Ανάσταση των νεκρών, που ομολογούμε και στο Σύμβολο της Πίστεώς μας: “Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών…” και χωρίς την πίστη αυτή δεν είμεθα χριστιανοί. Αυτό, άλλωστε, είναι και το περιεχόμενο των Ευαγγελίων και το βασικό κήρυγμα των Ευαγγελιστών, που πλαισιώνουν εικονογραφικά αλλά και ουσιαστικά τον Παντοκράτορα και στηρίζουν το οικοδόμημα της Εκκλησίας.
Μεταξύ αυτών και ο τρίτος Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος ανεδείχθη και Απόστολος και Μάρτυς και Συγγραφεύς τρανώτατος και Μαθητής ηγαπημένος και Συνέκδημος του Αποστόλου Παύλου και πρώτος Επιστήμονας Ιατρός και πρώτος Ιστορικός της Εκκλησίας μας και Ζωγράφος πρώτος, είτε με το μολύβι του είτε με το πινέλο του, της Εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου, της γλυκυτάτης πρώτης Εικόνας που είδαν, όταν άνοιξαν τα μάτια του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.”
Και απευθυνόμενος προς τον νεοχειροτονούμενο ετόνισε ότι “αυτήν την εικόνα περιμένω να ζωγραφίσεις, την Εικόνα της Θεοτόκου, στους πιστούς, στην οικογένειά σου, στον εαυτό σου. Δεν περιμένω να γίνεις ζωγράφος, αλλά να χρησιμοποιήσεις μερικές πινελιές, που θα είναι χαρακτηριστικές σ’αυτήν την αποτύπωση.
Πρώτη πινελιά να είναι θερμή και δυνατή η πίστη σου, όπως και η Παναγία υπήρξεν άνθρωπος προπαντός πίστεως σ’ όλη τη ζωή της.
Τα ιερά της λόγια στα Ευαγγέλια είναι λίγα, αλλά σε όλα τα γεγονότα, στον Ευαγγελισμό, στη Γέννηση του Κυρίου, στο κήρυγμα και τα θαύματά Του μα πιο πολύ στη Σταύρωση η Παναγία ήταν άνθρωπος προσευχής, πάντα προσευχόταν και αυτό σου ζητώ να μιμηθείς.
Δεύτερη πινελιά να είναι, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, η αγάπη στους Αγίους. Να είσαι φιλάγιος, να αγαπάς και να τιμάς τους Αγίους, να μελετάς τον βίο τους, που είναι κατά τους Πατέρες, όπως και ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, “μία θεολογική εγκυκλοπαίδεια, εφηρμοσμένη δογματική, πρακτική ηθική,” και θα νιώσεις μέσα σου τον φωτισμό του Αγ. Πνεύματος.
Να είσαι φιλακόλουθος, να τελείς πάντοτε τις ιερές ακολουθίες στον Ι. Ναό ή, σε κατάσταση ανάγκης, στο σπίτι σου, και αυτό θα μορφώνει το Χριστό μέσα σου, στην οικογένειά σου, στους πιστούς.
Τρίτη πινελιά, να σε κοσμεί η ταπεινοφροσύνη. Ταπεινός, σε απόλυτη έννοια, είναι μόνον ο Θεός, εμείς νιώθουμε την αναξιότητα, την αμαρτωλότητά μας και γινόμαστε ταπεινόφρονες. Η Παναγία μας ήταν ταπεινή και αυτό ομολογεί στην ωδή της: “ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού”.
Τέταρτη πινελιά, η ανεξικακία. Ο κόσμος πορεύεται κατά το θέλημά του και αντιστρατεύεται, πολλές φορές, το θέλημα του Θεού. Μέσα στην καρδιά σου να κυριαρχεί η αγάπη και να αντιπαρέρχεσαι τις κρίσεις και επικρίσεις του κόσμου.
Να σε ενδιαφέρει το θέλημα του Θεού και όχι το θέλημα του κόσμου. Και πέμπτη πινελιά που σου ζητώ είναι η κατάκτηση της αρετής, κόσμημα ουράνιο, όπως το όνομα της συζύγου σου, που θα σε καταστήσει κοινωνό των χαρισμάτων του Αγ. Πνεύματος και δυνάμενο να ανταποκριθείς στην ιερή αποστολή σου.
Σ’ αυτήν εντάσσεται και η υπακοή σου στην Εκκλησία. Για τον κόσμο, αυτό που θέλει η Πολιτεία δεν είναι η υπακοή, αλλά η πειθαρχία, πειθαρχία στα διατάγματα, στους νόμους. Στην Εκκλησία υπάρχει η υπακοή και γιαυτήν θα κριθούμε από τον Θεό. Έτσι, με αυτές τις πινελιές θα ζωγραφίσεις την εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου και θα μορφώσεις την Εικόνα του Χριστού μέσα σου.”
Επίσης, ο Σεβασμιώτατος ανεφέρθη στον Εφημέριο του Ι. Ναού Πρωτ. του Οικ. Θρ. π. Δημήτριο Κ. Γεόμελο, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ι. Μητροπόλεως, τον οποίο εχαρακτήρισε βαθύτατα πιστό, ευλαβή, ιεροπρεπή, έμπειρο και κατηρτισμένο, και κυρίως υπάκουο, ώστε να τον χαρακτηρίσει για τα καθήκοντά του “Αναντικατάστατος”.
Σε κλίμα καθολικής συγκίνησης ακολούθησε η Χειροτονία του νέου Διακόνου της Τοπικής Εκκλησίας ενώ ηχηρότατο αντήχησε το “ΑΞΙΟΣ” κατά την ένδυση των διακονικών του Αμφίων.
Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος επέδωκε συμβολικά σε ένα εκ των Αναγνωστών νέων της Ενορίας ένα Σταυρόν, για να τον φέρει πάντοτε στο λαιμό του, ως έκφραση και εκδήλωση της πρωτοβουλίας που ανέλαβε η Ιερά Μητρόπολη μας, εν όψει και του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, των 200 χρόνων, το έτος 2022, από τη μεγάλη Σφαγή της Χίου και των 100 χρόνων από τον μικρασιατικό ξερριζωμό, ώστε όλοι να φέρουν, και μάλιστα εμφανώς, γιατί οι χριστιανοί κηρύττουν “Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον”, τον τίμιον Σταυρόν.
Discussion about this post