Ι.Μ.ΧΙΟΥ: Διαβάστε το Θείο Κήρυγμα της σημερινής Κυριακής, 19 Ιουλίου 2020, από την Ιερά Μητρόπολη Χίου όπως αυτό δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεως:
Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στούς Αγίους Πατέρες τής Δ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνεκλήθη στήν Χαλκηδόνα τό 451 μ.Χ. επί αυτοκρατόρων Μαρκιανού καί Πουλχερίας.
Η Σύνοδος αυτή κατεδίκασε τόν Μονοφυσιτισμό, τήν φοβερή αυτή αίρεση, η οποία πρέσβευε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν μόνο Θεός καί κατ επίφασιν, δηλαδή μόνο φαινομενικά, άνθρωπος. Αυτό τό αιρετικό δόγμα αναιρεί όλο τό μυστήριο τής Θείας Οικονομίας, γιατί αρνείται τήν ουσιαστική πρόσληψη τής ανθρώπινης φύσης από τόν Υιό καί Λόγο τού Θεού καί επομένως «τό αθεράπευτον καί απρόσληπτον», σύμφωνα μέ τή ρήση τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου.
Άν δηλαδή η ανθρώπινη φύση δέν έχει προσληφθεί από τήν θεία φύση, είναι αδύνατον νά θεραπευθεί καί νά ελευθερωθεί από τά δεσμά τής αμαρτίας καί τού θανάτου. Οι θείοι Πατέρες τής Δ Οικουμενικής Συνόδου εδογμάτισαν ορθώς περί τού Προσώπου τού Κυρίου μάς Ιησού Χριστού, χρησιμοποιώντας τήν περίφημη φράση «ασυγχύτως καί αδιαιρέτως», όσον αφορά τίς δύο φύσεις, θεία καί ανθρώπινή του Χριστού.
Αυτό σημαίνει ότι οι δύο φύσεις δέν συγχέονται, είναι διακριτές στό ένα Πρόσωπο τού Χριστού, αλλά καί δέν διαιρούνται, δέν μπορούν νά υπάρξουν ξεχωριστά. Γι αυτό ψάλλουμε σέ ένα δογματικό θεοτοκίο τής οκτωήχου ότι ο Χριστός είναι «διπλούς τήν φύσιν, αλλ ου τήν υπόστασιν». Είναι διπλός ως πρός τίς φύσεις, αλλ όχι ως πρός τήν υπόσταση, τό Πρόσωπό Του.
Αυτόν τόν αγώνα τών Θεοφόρων Πατέρων γιά τήν Ορθοδοξία τιμά σήμερα η Εκκλησία μας, γι αυτό ορίζει ως ευαγγελικό ανάγνωσμα ένα απόσπασμα από τήν επί τού όρους ομιλία τού Κυρίου μας, τό οποίο αναφέρεται σέ δύο σχετικά μέ τούς Πατέρες θέματα. Πρώτο θέμα είναι η λάμψη καί τό πνευματικό φώς πού εκπέμπουν οι αληθινοί πιστοί, ένα φώς πού φωτίζει όλη τήν οικουμένη καί τήν παρακινεί στό νά δοξάζει τόν Ουράνιο Πατέρα.
Ο πιστός είναι μία «πόλις επάνω όρους κειμένη», όλοι τόν βλέπουν καί τόν παρατηρούν εξονυχιστικά, μήπως καί διαπράξει κάποιο παράπτωμα, γιά νά σκανδαλισθούν. Ο πιστός όμως, πού πορεύεται μέ ταπείνωση δέν θά πέσει, ούτε θά αμαυρώσει τήν ζωή του, γιατί αγωνίζεται νά έχει κανόνα ζωής τόν Χριστό. Ο πιστός παρομοιάζεται επίσης μέ λυχνάρι πού τοποθετείται επάνω στόν λυχνοστάτη καί φωτίζει όλους, όσοι είναι μέσα στό σπίτι. Ακριβώς αυτό έκαναν καί οι Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι μέ τήν ορθότητα τών λόγων τούς εστήριξαν καί οδήγησαν όλον τόν κόσμο πρός τήν ορθή πίστη.
Τό δεύτερο θέμα είναι η σημασία καί η αξία καί τής παραμικρής λεπτομέρειας τού Νόμου τού Θεού. Λέγει ο Χριστός: «Μέχρι νά παρέλθει ο ουρανός καί η γή, ούτε ένα κόμμα δέν θά παραπέσει από τό Νόμο, έως ότου όλα εκπληρωθούν». Είναι τόσο μεγάλη η αξία, τόσο μεγάλο τό νοηματικό βάρος τού Λόγου τού Θεού, ώστε κάθε λέξη τού έχει τήν θέση της καί δέν μπορεί νά παραβλεφθεί.
Κανείς δέν πρέπει νά τολμήσει νά περιφρονήσει ή νά απορρίψει καμιά εντολή τού Χριστού, πού περιλαμβάνεται στό Ευαγγέλιό Του, όσο μικρή καί άν φαίνεται πώς είναι. Αυτός δέ πού θά τό κάνει αυτό καί θά παραβεί έστω καί μία από τίς ελάχιστες εντολές θά κριθεί ελάχιστος καί ανάξιος νά κληρονομήσει τήν Βασιλεία τών Ουρανών. Αντίθετα αυτός πού θά εκτελέσει όλες τίς εντολές, μεγάλες καί μικρές ανεξαίρετα, καί θά τίς διδάξει στούς ανθρώπους, αυτός θά αναγνωρισθεί ως μέγας στή Βασιλεία τών Ουρανών.
Αυτό ακριβώς έπραξαν οι Άγιοι Πατέρες. Πρώτα σεβάστηκαν στόν υπέρμετρο βαθμό τίς θείες εντολές, τίς οποίες εφάρμοσαν μέ ιερή ακρίβεια, χωρίς συμβιβασμούς καί υποχωρήσεις. Καί αυτό τό έκαναν, γιατί αγαπούσαν πάνω από όλα τόν Χριστό έχοντας υπ όψιν τούς τό λόγο Του: « Ει αγαπάτε μέ, τάς εντολάς τάς εμάς τηρήσατε!» Αφού δέ ετήρησαν τίς εντολές καί τίς έκαναν τρόπο ζωής τους, στή συνέχεια τίς μετέδωσαν ως βιωματική εμπειρία καί όχι μόνο ως στεγνή διδασκαλία στούς ανθρώπους.
Οι Άγιοι πρώτα πράττουν καί μετά διδάσκουν, πρώτα αποκτούν τήν κάθαρση τής ψυχής μέ τήν εφαρμογή τών εντολών καί ύστερα μεταδίδουν τήν εμπειρία τους μέ τό παράδειγμά τους καί τούς λόγους τους, όσοι έχουν τήν κατάλληλη παιδεία καί διαθέτουν τό χάρισμα τού λόγου. Αυτόν τόν τέλειο συνδυασμό επίπονης πράξης καί υψηλής θεωρίας τόν συναντούμε μόνο στίς στίς μορφές τών μεγάλων Πατέρων τής Εκκλησίας μας, γι αυτό καί θεωρούνται στυλοβάτες τού λογικού στερεώματος τής Εκκλησίας καί γνήσιοι ποιμένες τών λογικών προβάτων τού Χριστεπωνύμου ποιμνίου.
Στίς ημέρες μάς παρατηρούμε μία πλημμύρα θρησκευτικού λόγου, μία τεράστια παραγωγή κειμένων θρησκευτικού περιεχομένου σέ έντυπη ή σέ ηλεκτρονική μορφή. Ποτέ στό παρελθόν δέν υπήρξε τόσο μεγάλη προσφορά σέ πατερικά καί εκκλησιαστικά βιβλία, περιοδικά, κηρύγματα, αλλά καί ποτέ στό παρελθόν δέν υπήρξε τόσο μεγάλο χάσμα ανάμεσα στήν πράξη καί στή θεωρία. Πολλοί μιλούν περί Χριστού, αλλά λίγοι ζούν εν Χριστώ. Μάς λείπουν αυτοί οι οποίοι καί θά ποιήσουν καί θά διδάξουν, αυτοί πού θά είναι μαθητές τού Χριστού καί διδάσκαλοι γιά τόν Χριστό. Τό νά διδάσκεις εγκεφαλικά γιά τόν Χριστό είναι εύκολο, τό νά εφαρμόζεις τίς εντολές Τού είναι δύσκολο. Μάς λείπει σέ μεγάλο βαθμό η ορθοπραξία καί έτσι πλήττεται καί η ορθοδοξία μας. Επειδή πολλές φορές κάποιοι θεολογούντες αδιαφορούν γιά τήν τήρηση τών εντολών τού Χριστού καί συνεχίζουν νά διδάσκουν, ο νούς τούς παρεκτρέπεται καί εγκαταλελειμμένος από τή χάρη τού Θεού πέφτει σέ πλάνες καί κρυπτοαιρέσεις.
Γιά παράδειγμα αναφέρουμε τήν λεγόμενη «μεταπατερική θεολογία», κατά τήν οποία οι Πατέρες καί όλη η Ιερά Παράδοση θεωρούνται «παλιομοδίτικα πράγματα» καί παραγκωνίζονται καί τέλος γίνεται προσπάθεια νά συμβιβασθεί τό αδαμάντινο πνεύμα τής Ορθοδοξίας μας μέ τό βρωμερό πνεύμα τού σύγχρονου αμαρτωλού κόσμου. Τό αποτέλεσμα είναι τραγικό: μία μολυσμένη «Ορθοδοξία», πού είναι μία κουρελού συντεθειμένη από όλα τά απολειφάδια τού αιώνος τούτου τού απαταιώνος.
Ο Θεός νά δώσει νά μήν ξεφύγουμε ποτέ από τήν στενή καί τεθλιμμένη οδό τού Χριστού, νά μήν περιφρονήσουμε ούτε ένα γιώτα, ούτε μία κεραία από τό νόμο τού Θεού, νά τηρούμε τίς εντολές Του, «κατεργαζόμενοι μετά φόβου καί τρόμου τήν εαυτών σωτηρίαν» καί, άν κληθούμε νά διδάξουμε τόν λόγο τού Θεού, νά σεβόμαστε τήν Αγία Γραφή καί τήν ιερή παρακαταθήκη τών Πατέρων μας, έτσι ώστε νά μεγαλυνθούμε τήν ημέρα τής Κρίσεως καί νά δοξάζουμε τόν εν Τριάδι ένα Θεόν εις τούς αιώνας τών αιώνων, αμήν! Γένοιτο!
Discussion about this post