Αγρυπνία για την απόδοση της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου στη Νάουσα

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου το βράδυ στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης τελέστηκε η καθιερωμένη Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία με την ευκαιρία της εορτής της αποδόσεως της Υπαπαντής του Κυρίου, προεξάρχοντος και ομιλούντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.

Στον Ιερό Ναό φυλάσσεται η θαυματουργή Ιερά Εικόνα της Υπαπαντής από την «Έξω Υπαπαντή» Ναούσης, την οποία βρήκε η μακαριστή Ευγενία Ράιου μετά από όραμα τη δεκαετία του 1920.

Με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικηφόρου του Μάρτυρος, τελέστηκε μνημόσυνο για τον μακαριστό Μητροπολίτη Κινσάσας κυρό Νικηφόρο, πνευματικό αδελφό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος, καθώς και οι δύο Αρχιερείς προέρχονται από την αδελφότητα του μακαριστού Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου αλλά και πνευματικού πατρός του Αρχιερατικού Επιτρόπου Ναούσης και Προϊσταμένου του Μητροπολιτικού Ναού Αρχιμ. Ιωακείμ Δεσπότη.

Στο τέλος της Ιεράς Αγρυπνίας πραγματοποιήθηκε βράβευση μητέρων της ενορίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ούτος κείται εις πτώσιν καί ανά­στασιν πολλών καί εις σημείον αντιλεγόμενον».

Αγρυπνούμε απόψε αποδίδοντας τή Δεσποτική καί Θεομη­το­ρική εορ­­τή τής Υπαπαντής αλλά καί τι­μώντας τήν επέτειο τής πα­ρα­­­δό­σεως τής ιστορικής εικόνος τής Υπαπαντής, πού φυλάσσεται πλέ­ον ως κειμήλιο πολύτιμο στόν ιερό αυ­τόν ναό.

Ποιό είναι όμως τό νόημα τής με­γάλης αυτής εορτής καί τί υπεν­θυ­μίζει σέ όλους εμάς πού αγρυπνή­σαμε απόψε;

Η εορτή τής Υπαπαντής μάς υπεν­­θυ­μί­ζει τή συνάντηση Θεού καί ανθρώπων στόν ναό τού Σο­λο­μώντος καί μάς καθιστά θεατές καί ακροατές όχι μόνο τών παρόντων, όσων δηλαδή συνέβησαν εκείνη τήν ώρα στόν ναό, αλλά καί τών μελ­λόντων, όσων προφητεύει ο δίκαιος Συμεών.

Εισέρχεται στόν ναό τού Θεού ως βρέ­φος τεσσαρα­κον­θήμερο ο Χρι­στός καί συναντά τόν πρεσβύτη Συ­μεών, ο οποίος επί χρόνια τόν ανέ­μενε καί παρακαλούσε τόν Θεό νά τόν συναντήσει πρίν νά πεθάνει.

Καί δέν τόν συναντά απλώς, αλλά ο Θεός τόν αξιώνει νά ζήσει καί νά αι­σθαν­θεί τήν χαρά καί τήν αγαλ­λίαση πού αισθάνεται ο άνθρωπος μέ τήν παρουσία τού Θεού στήν ψυ­χή του, τόν αξιώνει νά προ­γευ­θεί τήν πληρότητα πού προσφέρει η συνεύρεση καί η ένωση τού αν­θρώπου μέ τόν Θεό, ώστε νά μήν επιθυμεί τίποτε άλλο, νά μήν επι­διώκει τίποτε άλλο, παρά μόνο νά υμνεί καί νά δοξολογεί τόν Θεό.

Η συνάντηση πού πραγμα­το­ποι­εί­ται στόν ναό τού Σολο­μώ­ντος κα­τά τήν ημέρα τής Υπα­πα­ντής πε­ριλαμβάνει όμως καί ένα ακόμη πρόσωπο, τό πρόσωπο τής Πανα­γίας Παρθένου, πού κρατά στή μη­τρική της αγκάλη τόν Υιό καί Λόγο τού Θεού, καί έτσι γίνεται η Πανα­γία μας μέ τή συνάντηση αυτή γιά πρώτη φορά τό μέσον διά τού οποίου ο άνθρω­πος συναντά τόν Θεό, ο Συμεών συναντά τόν Σω­τή­ρα καί Λυτρωτή τού κόσμου.

Η συνάντηση όμως αυτή τού πρεσβύτου Συμεών μέ τόν τεσ­σαρα­κον­θήμερο Ιησού καί τήν Πανα­γία Μητέρα του δέν είναι μόνο αφορ­μή ευχαρι­στίας καί δοξολο­γίας τού Θεού από τόν ευσεβή καί δίκαιο Συμεών· είναι καί αφορμή προφητείας, πού αποδεικνύει τή χάρη τήν οποία έλαβε από τή συ­νάντησή του μέ τόν Θεό. Ο Συμεών προ­φη­τεύει γιά τίς θλίψεις καί τίς δοκι­μασίες πού θά υπέμενε η Πα­ναγία Μητέρα τού Κυρίου μας, αλλά προφη­τεύει καί γιά τή θέση τού Χριστού στόν κό­σμο. «Ούτος κείται εις πτώ­σιν καί ανάστασιν πολλών καί εις σημείον αντι­λεγόμενον», λέγει γιά τόν Χρι­στό.

Άς σταθούμε γιά λίγο στήν προ­φητεία αυτή τού δικαίου Συμεών, γιατί δέν είναι μία προφητεία πού πραγματοποιήθηκε κάποτε, σέ μία συγκεκρι­μένη χρονική στιγμή, αλ­λά είναι μία διαρκώς επιβεβαιού­με­νη προ­­φητεία, από τήν ημέρα τής Υπα­παντής μέχρι σήμερα, γιατί ο Χριστός, ο Μεσσίας, τόν οποίο ανέμεναν επί αιώνες όλοι οι άνθρωποι, αντί νά τύχει κοινής απο­δοχής, γίνεται «σημείον αντι­λε­γόμενον». Γίνεται πρόσωπο πού τίθεται υπό αμφισβήτηση, πού χω­ρίζει τούς ανθρώπους σέ αυτούς πού τόν δέχονται, πού τόν σέβο­νται καί τόν πιστεύουν, καί σέ αυ­τούς πού δέν τόν δέχονται, πού τόν αρνούνται καί αντιτίθενται στήν παρουσία καί τή διδασκαλία του. Καί αυτό δέν συμβαίνει μόνο μέ όσους εξ αρχής τόν απορρίπτουν καί επιλέγουν γιά τόν εαυτό τους άλλο δρόμο, αλλά ισχύει δυστυχώς καί γιά κάποιους από εκείνους, οι οποίοι λένε ότι τόν πιστεύουν καί τόν ακολουθούν, όμως τελικά προ­τιμούν νά ακο­λου­­θήσουν τόν εαυ­τό τους καί τόν εγω­ισμό τους. Προ­τιμούν αντί νά δέχονται μέ απλό­τητα καί κα­θα­ρό­τητα καρδίας τόν Χριστό ως Σωτή­ρα καί Λυτρωτή τους, νά τόν καθι­στούν μέ τή στάση τους «σημείον αντιλε­γό­με­νον» καί νά μήν απο­λαμβάνουν τή σωτηρία πού Εκεί­νος προσφέρει.

Γι’ αυτό άς προσέξουμε καί άς μήν θελήσουμε νά επιβεβαι­ώσουμε καί εμείς μέ τή στάση μας καί τή ζωή μας τήν προφητεία τού πρεσβύτου Συμεών, αλλά άς σπεύ­δουμε καθη­με­ρινά καί μέ κάθε ευκαιρία νά τόν συναντούμε μέσα στόν ναό τού Θεού, μέσα από τά μυ­στήρια τής Εκ­κλησίας μας, μέσα από τήν προ­σευχή καί τή μελέτη τού λόγου του, νά τόν βλέπουμε καί νά τόν ακούμε, όπως καί ο προφήτης Συ­μεών, αλλά καί νά ενούμεθα μαζί του, γιά νά είναι ο Χριστός αυτός πού θά οδηγεί τή ζωή μας, νά είναι Εκείνος πού θά μάς δείχνει τόν δρόμο πρός τή σωτηρία μας.

Καί άς τόν παρακαλούμε ακόμη μαζί μέ τόν δίκαιο Συμεών νά μάς αξιώσει όχι μόνο νά ζούμε κοντά του εδώ στή γή, αλλά νά ζήσουμε καί αιωνίως κοντά του, στή χαρά τής βασιλείας τών ουρανών, τήν οποία η αγάπη του έχει ετοιμάσει γιά όλους όσους θά τόν πιστεύσουν καί θά τόν ακολουθήσουν ως Σω­τήρα καί Λυτρωτή τους.

Ένας εξ αυτών πού τόν ακολούθησε σέ όλη του τή ζωή, από τά παιδικά του χρόνια, είναι καί ο αείμνηστος Δεσπότης Νικηφόρος, τού οποίου θά τελέσουμε τό μνημόσυνο. Από παιδικής ηλικίας είχε αγαπήσει τόν Χριστό, είχε ακολουθήσει τόν Χριστό, καί τό ήξερα καί τό ζούσα αυτό, διότι συνδεόμεθα από παιδικής ηλικίας, καί στό Πανεπιστήμιο ήμασταν μαζί καί συνέπεσε νά ήμαστε καί αυτάδελφοι, θά έλεγα, διότι είχαμε τόν ίδιο Γέροντα στήν ίδια Σκήτη, στή Μικρή Αγία Άννα. Αλλά ο Μητροπολίτης Νικηφόρος είχε μία πολύ μεγάλη αγάπη γιά τόν Χριστό καί αυτή τήν αγάπη ήθελε νά τήν μεταδώσει καί στούς ανθρώπους, ήθελε νά γνωρίσουν τόν Χριστό. Γι’ αυτό καί, παρά τό γεγονός ότι ζούσε στήν έρημο καί ήταν τόσο ευχαριστημένος, εγκατέλειψε τά πάντα καί πήγε στήν Αφρική, πήγε στήν ιεραποστολή, γιά νά δώσει τήν ευκαιρία στούς αδελφούς μας τής Αφρικής νά γνωρίσουν τόν Χριστό.

Καί πράγματι, αγωνίσθηκε μέ πολλούς κινδύνους, μέ πολλά προβλήματα, στά οποία βέβαια καί εσείς, οι Ναουσαίοι, μαζί μέ τόν π. Ιωακείμ, ο οποίος είναι πνευματικό του τέκνο, τόν βοηθήσατε πολλές φορές, καί μέ τρόφιμα καί μέ τή συμπαράστασή σας, γιά νά επιτελέσει τό έργο του, ένα έργο πρός δόξαν τού Θεού καί πρός σωτηρίαν τών ανθρώπων.

Ο Θεός έτσι θέλησε, νά τόν πάρει κοντά του, ενώ μπορούσε νά προσφέρει πάρα πολλά. Ίσως όμως μέ τήν προσευχή του από τόν ουρανό νά στηρίζει περισσότερο αυτό τό έργο τής ιεραποστολής, τό οποίο είχε αγαπήσει πάρα πολύ. Καί έτσι τόν χάσαμε, μέσα σέ όλους τούς αδελφούς μας πού έχουμε χάσει από τόν κορωνοϊό, ενώ εκείνος πολλές φορές ενδιαφερόταν γιά μάς κι έλεγε «σάς βλέπω, σάς παρακολουθώ, προσέχετε, προσέχετε τόν κορωνοϊό, μήν έρχεστε σέ επαφή μέ πολύ κόσμο». Καί τόν ρώτησα «καλά εσείς δέν έχετε κορωνοϊό;» «Ελάχιστα κρούσματα», μού είπε.

Καί δείτε πώς ήρθαν τά πράγματα νά πάει κάποιος από άλλο μέρος, νά τού μεταδώσει τόν ιό, νά μήν είναι εκεί τά μέσα τόσο σύγχρονα καί νά τόν χάσουμε. Tήν ώρα πού τόν φέραμε στή Θεσσαλονίκη γιά νά πάει στόν γιατρό, έπαθε ανακοπή, καθώς είχε ταλαιπωρηθεί η καρδιά του καί οι πνεύμονές του. Έτσι τώρα εκείνος είναι κοντά στόν Θεό καί προσεύχεται γιά μάς, καί εμείς θά προσευχηθούμε γιά εκείνον, γιά νά είναι ακόμη περισσότερο κοντά στόν Θεό καί νά δέεται καί γιά μάς.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ