26 χρόνια από την εκλογή του Βεροίας Παντελεήμονος

Την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής, ημέρα επετείου της εις Επίσκοπον εκλογής του πριν από 26 χρόνια, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας,, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε, κεκλεισμένων των θυρών, και κήρυξε το θείο λόγο στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Αθανασίου Σφηνίτσης.

Ο Σεβασμιώτατος, σύμφωνα με ανακοίνωση της Μητρόπολης, μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Ο αφ᾽ εαυτού λαλών την δόξαν την ιδίαν ζητεί· ο δε ζητών την δο­ξαν του πέμψαντος αυτόν ούτος αλη­θης εστιν».

Μία ημέρα ανάλογη με την ση­με­ρινή, την ημέρα που είναι ακριβώς στον μέσον του διαστήματος μετα­ξυ του Ιουδαικού Πάσχα και της Πεντηκοστής, ο Χριστός πήγε στον ναό του Σολομώντος και εδίδασκε. Ο λόγος του όμως έκανε πολλούς από τους Ιουδαίους που βρισκό­ταν εκείνη την ώρα στον ναό να απορούν και να διερωτώνται πως είναι δυνατόν να μιλά τόσο εκ­πλη­κτικά ένας άνθρωπος σαν τον Ιησού, που όλοι γνώριζαν ότι δεν είχε σπουδάσει.

Και παρότι η απορία των αν­θρώπων δεν ήταν ιδιαίτερα δι­καιο­λογημένη, διότι στην ιστορία του Ισραηλιτικού λαού αρκετοί ήταν εκείνοι, οι οποίοι παρά την ταπεινή καταγωγή τους ανεδεί­χθησαν όργανα του Θεού και έγι­ναν εκείνοι διά των οποίων ο Θεός διερμήνευε το θέλημά του στους ανθρώπους, ο Χριστός σπεύ­δει να δώσει απάντηση στην απο­ρία τους, σπεύδει να επιβεβαιώσει ότι η αλήθεια του κηρύγματος δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα, αλλά είναι έκφραση της χάριτος του αληθινού Θεού.

«Ο αφ᾽ εαυτού λαλών την δόξαν την ιδίαν ζητεί· ο δε ζητών την δόξαν του πέμψαντος αυτόν ούτος αληθής εστιν».

Όποιος ομιλεί και κηρύττει ανα­πτύσσοντας τις δικές του απόψεις, τις δικές του θέσεις και ιδέες, τις δικές του αναλύσεις και ερμη­νεί­ες, αυτός επιζητεί τη δική του δο­ξα. Αυτός όμως που ζητά και επι­διώκει τη δόξα αυτού που τον έστει­λε, αυτός είναι αληθής και κη­ρύσσει την αλήθεια, λέγει ο Χριστός μας σήμερα, απαντώντας στην απορία των Ιουδαίων, αλλά και προσφέροντας και σε μας ένα αλάν­θαστο κριτήριο με βάση το οποίο μπορούμε να εξετάζουμε το­σο τον εαυτό μας όσο και εκείνους που κηρύττουν και ομιλούν περί του Θεού.

Διότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι, όπως είπε και ο Χριστός, θα εμφανισθούν και θα ομιλούν στο όνομά του, κάποιοι μάλιστα θα κάνουν και θαύματα. Όμως αυτοί που τον εκπροσωπούν πραγ­ματικά, αυτοί τους οποίους πρέπει να ακούμε και να πιστεύουμε τον λόγο τους ως λόγο του Θεού, είναι εκείνοι οι οποίοι δεν επιζητούν μέσω του κηρύγματος τη δική τους προβολή και τη δική τους δόξα, δεν επιδιώκουν τον έπαινο των ανθρώπων, ούτε επιθυμούν να τους ονομάζουν οι ακροατές τους «διδάσκαλε» και να τους ακολουθούν, αλλά επιδιώκουν και επιζητούν να δοξάζεται διά του κηρύγματος το όνομα του Θεού.

Είναι αυτοί οι οποίοι παραμε­ρι­ζουν και κρύβουν τον εαυτό τους για να μην κρύβουν τον Θεό από τους ακροατές τους. Είναι αυτοί οι οποίοι κάνουν πράξη αυτό το οποίο έκανε και ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος ήλθε στον κόσμο, δίδαξε και θαυματούργησε, για να εκπλη­ρώσει το θέλημα του Πατρός του και για να δοξασθεί ο Θεός διά των πιστευόντων εις Αυτόν.

Ο λόγος του Θεού δεν έχει ανά­γκη τις γνώσεις ή την ρητορική δεινότητα των κηρύκων του για να φθάσει στους ανθρώπους. «Τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καται­σχυ­νει», θα γράψει ο απόστολος Παύ­λος.

Ο Χριστός διάλεξε τους αγραμ­μάτους και αμαθείς κατά κόσμον μαθητές του, για να ντροπιάσει τους σοφούς του κόσμου που τους θεωρούσαν ανίκανους και τους περιγελούσαν. Και όμως αυτοί οι αγράμματοι αλιείς κατόρ­θωσαν να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο και να τον κερδί­σουν για τον Χριστό.

Όσοι, λοιπόν, έχουν εμπιστο­συ­νη στις ικανότητές τους, όσοι αι­σθάνονται επαρκείς με τις γνώσεις και τη μόρφωση που διαθέτουν, όσοι, πολλοί περισσότερο, ενδί­δουν στον πειρασμό της αυτοικα­νο­ποιήσεως, γιατί οι άνθρωποι τους ακούν, τους επαινούν και τους ακολουθούν, αυτοί είναι προ­φανές ότι χρησιμοποιούν το κήρυγμα ως μέσο για να δοξα­σθούν και να προβληθούν οι ίδιοι και όχι ο Θεός, τον λόγο του οποίου κηρύττουν.

Κατά συνέπεια ισχύει και γι᾽ αυ­τους ο λόγος του Χριστού που ακούσαμε σήμερα ότι «ο αφ᾽ εαυ­του λαλών την δόξαν την ιδίαν ζητεί». Αυτός που επιδιώκει τη δική του δόξα, αυτός δεν κηρύττει τον λόγο του Θεού, αλλά τον δικό του λόγο, ο οποίος είναι λόγος αν­θρώπινος και δεν έχει τη χάρη και την ευλογία του Θεού.

Το ίδιο ισχύει όχι μόνο για τους λόγους αλλά και για τα έργα μας. Εάν τα κάνουμε προς δόξαν του Θεού, κατά τον λόγο του Κυρίου μας, «όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσιν τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς», τότε είναι αληθινά καλά έργα και ελ­κυ­ουν τη χάρη του Θεού στη ζωή μας.

Με αυτό το κριτήριο της δόξης του Θεού και όχι της προσωπικής μας προβολής θα πρέπει να προ­σπα­θούμε να πορευόμεθα στη ζωή μας όλοι μας, και πολύ περισσό­τερο εμείς οι κληρικοί και οι μο­να­χοί, ώστε διά των λόγων και των έργων μας να δοξάζεται μόνο ο Θεός, στον οποίο οφείλουμε απέραντη ευγνωμοσύνη για την τιμή που μας έκανε να μας συγκα­ταριθμήσει στους εργάτες του αμπε­λώνος του και να μας εμπι­στευθεί το τάλαντο της διακονίας των αδελφών μας.

Και ας μου επιτραπεί να εκφράσω κι εγώ την ευγνωμοσύνη μου προς τον τρισάγιο Θεό, ιδιαιτέρως κατά τη σημε­ρι­νη εορτή της Μεσοπεντηκοστής, κατά την οποία πριν από 26 χρο­νια εξελέγην Μητροπολίτης της αποστολικής αυτής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, ημερομηνία βέβαια 25 Μαίου, αλλά εορτή της Μεσοπεντηοστής, την οποία από τότε με αξίωσε να ποιμαίνω, διακονώντας τον λαό του Θεού, όλους εσάς, και να προ­σπαθώ με τις δυνάμεις που Εκεί­νος μου χαρίζει να εργάζομαι προς δόξαν του αγίου Ονόματός του και προς σωτηρία των ψυχών, τις οποίες η αγάπη και το άπειρο έλεός του μου έχει εμπιστευθεί.

Δείτε φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ