Στην Θεία Λειτουργία, η οποία ετελέσθη την Κυριακή της Ορθοδοξίας 20.3.2016 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας, προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, συλλειτουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου και άλλων Κληρικών.
Στο πολυπληθές εκκλησίασμα που είχε κατακλύσει τον Ιερό Ναό, απευθυνόμενος ο Σεβασμιώτατος, μίλησε για τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας και για την αναγωγική σημασία των Ορθοδόξων συμβόλων στη ζωή μας.
Ο Σεβασμιώτατος μεταξύ των άλλων, είπε:
«…Η Ορθοδοξία μέσα, από τα αισθητά, οδηγείται στα πνευματικά, στα άφθαρτα και αιώνια. Έχει τον δικό της μυστικό, εσωτερικό τρόπο να εξαγιάζη τις εξωτερικές αισθήσεις και να οδηγή στην καλλιέργεια του εσωτερικού πνευματικού κόσμου του ανθρώπου. Σήμερα, εορτάζομε την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων. Μέσα από την ωραία, μυστική και ιερά γλώσσα των συμβόλων οδηγούμεθα εις πνευματικήν αναγωγήν. Ποια είναι τα σύμβολα, τα οποία διέσωσε, ως ιερά παράδοση και παρακαταθήκη η Εκκλησία μας; Το κερί, το καντήλι, οι Ιερές Εικόνες και ο τρόπος που αγιογραφούνται τα πρόσωπα των αγίων και τόσα άλλα. Παρατηρούμε την τεράστια διαφορά ανάμεσα στην Ορθόδοξη λειτουργική αναγωγική τέχνη, είτε αγιογραφία, είτε μουσική, είτε όποια άλλη, και στην τέχνη των άλλων αποκεκομμένων από την αλήθεια ομάδων και αιρέσεων.
Eίναι χαρακτηριστική η πνευματική διάσταση η οποία δίδεται στο κάθε τι, ώστε μέσα από τις αναγωγικές αυτές εμπειρίες να φθάσωμε στην μεταμόρφωση και την προσωπική μας, αλλά και του κόσμου γενικώτερα. Επιμένομε λ.χ. στον Ορθόδοξο τρόπο της προσκυνήσεως και ιστορήσεως των ιερών εικόνων, ώστε μέσα από αυτές να δίδεται η πνευματική διάσταση, η κίνηση προς τα άνω, ο απεγκλωβισμός από την ύλη, η έξοδος από τα φθαρτά, ο πόθος για τον ουρανό, η σταυρόσχημη διάσταση της αγάπης. Η αγαπητική σχέση του ανθρώπου με την όλη δημιουργία του Θεού. Επιμένομε στην νηστεία, στην προσευχή, στις ιερές Ακολουθίες, στις αγρυπνίες, στην όλη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και την ασκητική πορεία.
Βλέπομε δυστυχώς ότι χάνεται σιγά- σιγά αυτή η γλώσσα των συμβόλων, η φιλοκαλική και κολλυβαδική και ασκητική γενικά διάσταση της ζωής μας. Η νηστεία λ.χ. θεωρείται θεσμός ξεπερασμένος, η εγκράτεια ουτοπία, η προσευχή χαμένος χρόνος, η συμμετοχή στις ιερές Ακολουθίες από κάποιους θεωρείται κοινωνικό γεγονός.
Και όμως αυτή η γλώσσα διεσώθη, μέσα από τον δικό της απλοικό τρόπο, κοντά στις βαθειές πνευματικές θεωρίες των Αγίων Πατέρων. Αυτή η γλώσσα των συμβόλων διεσώθη και διέσωσε άσβεστη και καθάρια την πίστη στον αληθινό Θεό και την αφοσίωση στην αγία μας Εκκλησία μέσα από την οποία διασώζεται η αξία του ανθρώπου ως δημιουργήματος του Θεού.
Έτσι διετηρήθη η Ορθοδοξία στους δύσκολους καιρούς της πικρής σκλαβιάς. Έτσι μας την παρέδωσαν οι απλοικοί και αγιασμένοι πατέρες μας. Οι μανάδες μας που ζύμωναν το πρόσφορο με το δάκρυ και την προσευχή τους. Που δεν έτρωγαν λάδι για να ανάψουν το καντήλι της Παναγιάς και των Αγίων.
Γι’ αυτό οι σύγχρονοι εικονοκλάστες και αιρετικοί αρνούνται τα σύμβολα και τα πολεμούν. Τους ενοχλεί η θέα του Σταυρού, γιατί ο Σταυρός υπαγορεύει την θυσία. Τους ενοχλούν οι ιερές Εικόνες γιατί ανάγουν στον προορισμό του ανθρώπου, ο οποίος πλέον έχει χαθεί. Τους ενοχλεί το κερί και το άναμμα της κανδήλας γιατί παραπέμπουν στα έργα του φωτός και στην Ανάσταση. Τους ενοχλεί το μάθημα των Θρησκευτικών. Πολλάκις ενοχλεί και ο κτύπος της καμπάνας γιατί ξυπνά από τον λήθαργο και εγείρει εκ του πτώματος τους πεπτωκότες…»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος ετόνισε: «…Η Ορθοδοξία είναι πορεία σταυροαναστάσιμη. Σταυρώνομε τον παλαιό άνθρωπο, συν τοις παθήμασι και ταίς επιθυμίαις και ζούμε την καινούργια διάσταση της ζωής, προσβλέποντες στην μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και προσκυνούντες την Άχραντον Εικόνα Του, αιτούμεθα την συγχώρησιν των πταισμάτων ημών. Γιατί γνωρίζομε ότι βουλήσει ηυδόκησε σαρκωθήναι εκ της Αγίας Θεοτόκου, ανελθείν εν τω Σταυρώ και αναστήναι εκ νεκρών ίνα σώση ούς έπλασε εκ της δουλείας του εχθρού.
Στην Ορθοδοξία μιλάμε για μετάνοια, για μεταμόρφωση του όλου ανθρώπου, για θεωρία του ακτίστου Φωτός, για μετοχή στην εμπειρία του Σταυρού και της Αναστάσεως.
Σήμερα που ο άνθρωπος ακολουθεί την οδόν της ήσσονος προσπαθείας και της ραστώνης, όταν ακούη για τα θέματα αυτά, είναι σαν να ακούη ξένες γλώσσες. Τα πράγματα δυστυχώς αλλάζουν στον τόπο μας. Η ζωή μας αποιεροποιείται. Γι’ αυτό χρειάζεται αντιστασιακό πνευματικό φρόνημα, το οποίο μέσα από την πλησμονή της αγάπης, την θυσία, την προσευχή, την Λατρεία, αφ’ ενός μεν θα διαφυλάξη το μύρον το άγιο, την ιερά δηλ. παρακαταθήκη και παράδοση, αφ’ ετέρου θα εμποδίση τους αποκαθηλωτάς των ιερών συμβόλων και της πατρώας ευσεβείας, να συνεχίσουν το ψυχοφθόρο έργο τους. Μέσα από αυτό το πνεύμα και φρόνημα θα πάθη την καλήν αλλοίωση η κοινωνία μας, η οποία δυστυχώς οδυνάται μέσα στο φρικτό πέλαγος τόσων προβλημάτων.
Αδελφοί μου,
Η Ορθοδοξία είναι η ζωή μας, είναι η ρίζα μας, είναι η πνοή μας, η οποία κινείται πέρα από την λογική χωρίς να την απορρίπτει και πέρα από τα ανθρώπινα αφού ενδιαφέρεται και ανοίγει το δρόμο για τα άφθαρτα και αιώνια.
Η Ορθοδοξία, ως ζωή, ως αγάπη, ως ελπίδα για το μέλλον, ως Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ως φως, μπορεί να νοηματίση και να σώση τον κόσμο. Η Ορθοδοξία, ως πίστη, ως μητέρα φιλόστοργη, ως θησαυρός πνευματικός, ως ατίμητη παράδοση αυτή και μόνο αυτή, μπορεί να ελευθερώση την Πατρίδα μας την Ελλάδα από τα σύγχρονα αδιέξοδα και φοβερά σκοτάδια στα οποία την οδήγησαν όσοι θέλουν ένα τόπο χωρίς σπονδυλική στήλη, χωρίς δηλαδή Ορθόδοξη Εκκλησία, Ορθόδοξη πίστη και παράδοση..».Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, έγινε η Λιτανεία των ιερών Εικόνων και ανεγνώσθη το Συνοδικόν της Ορθοδοξίας.
-250x180.jpg)
){kind=link}