Παρουσία εκατοντάδων πιστών εορτάστηκε η μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στον ομώνυμο μεγαλοπρεπέστατο ναό της πόλεως των Χανίων.
Την Κυριακή 28 Ιουνίου τελέστηκε ο μεγάλος πανηγυρικός Εσπερινός προεξάρχοντος του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Μητρόπολης Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη και πλήθους κληρικών.
Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων, τόνισε μεταξύ άλλων στο επίκαιρο κήρυγμα του, ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος. Πρέπει να αφουγκραστούμε και να μιμηθούμε την αληθινή πίστη τους προς τον Κύριο. Ζούμε σε μία κρίσιμη για το ελληνορθόδοξο γένος μας στιγμή. Η διχόνοια και η διαίρεση στην ιστορία του γένους μας στάθηκαν πάντα τροχοπέδη στην ανάπτυξη. Τα αποστολικά διδάγματα των Πρωτοκορυφαίων είναι διαχρονικές διδαχές που μας διδάσκουν ορθή πίστη και ψυχραιμία στις όποιες αποφάσεις. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε αλλά με την πίστη μας προς τον Θεό θα ξεπεράσουμε κάθε σκόπελο, κάθε κρίση.
Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ.κ. Δαμασκηνού και συλλειτουργούντων κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως.
Στο κήρυγμα του ο Σεβασμιώτατος έθεσε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα που είχε πεί ο μέγας και κορυφαίος Απόστολος Παύλος: Είμαστε Χριστιανοί, ναι ή όχι; Εάν ισχυριστούμε ότι είμαστε καλοί Χριστιανοί δεν σημαίνει αυτό, ότι και πράγματι είμαστε. Ο Χριστιανός προσφέρει για την πίστη του, κουράζεται και θυσιάζεται. Στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος απαριθμεί όσα υπέμεινε για την πίστη του και την αγάπη του προς τον Κύριο. Υποβλήθηκα σε κόπους περισσότερο από ό,τι θα περίμενε κανείς. Δέχτηκα χτυπήματα με αφάνταστη αγριότητα, που μου προξένησαν βαθύτατες πληγές. Πολλές φορές με έκλεισαν στην φυλακή… Και όλα αυτά τα δέχτηκε με χαρά για την δόξα του Χριστού. Αυτή είναι η συμπεριφορά του πραγματικού Χριστιανού.
Βλέποντας όλα αυτά αλλά και άλλα πολλά παραδείγματα από τους βίους των Αγίων και των Οσίων θα τολμήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα σήμερα, αν είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί ή όχι;
Είμαστε Χριστιανοί για να προσφέρει σε μας ο Χριστός και η Εκκλησία, για να μας επαινεί ο κόσμος, ή για να προσφέρουμε εμείς στον Χριστό και στους ανθρώπους;
Μέχρι σήμερα τι κάναμε για την πίστη μας να αποδείξουμε ότι είμαστε Χριστιανοί;
Ο Χριστιανός των σαλονιών, του καναπέ και της τηλεόρασης, ο Χριστιανός του καφενείου, του καφέ στην γειτονιά και του κουτσομπολιού δεν είναι καν Χριστιανός.
Η προσευχή έχει κάποιο κόπο. Η νηστεία έχει δυσκολίες. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τον πρωινό σου ύπνο και να έρθεις στην Θεία Λειτουργία. Ούτε είναι εύκολο να ξεγυμνώσεις τα τραύματα της ψυχής σου στον πνευματικό. Το να συγχωρείς τον εχθρό σου προϋποθέτει μεγαλείο ψυχής. Για να βοηθήσεις τον πάσχοντα αδελφό σου, πρέπει να έχεις καθαρή καρδιά. Το να κόψεις το δικό σου θέλημα και να κάνεις το θέλημα του Χριστού ή του αδελφού σου είναι αρκετά οδυνηρό. Αυτό πονάει και μας στοιχίζει πολύ.
Όταν αυτά σχετικώς τα απλά και τα ελάχιστα δεν μπορούμε να κάνουμε, πως θα φτάσουμε να μαρτυρήσουμε και να πεθάνουμε για την Αγάπη του Χριστού, όταν αυτό μας ζητηθεί; Γιατί θα έρθει πάλι τέτοιος καιρός.
){kind=link}