Οι μελωδικότατες και αναστάσιμες καμπάνες της ειρηνικής και αριστουργηματικής πρωτευούσης της άλλοτε Δημοκρατίας της Γαληνοτάτης Βενετίας χτυπούν αδιακόπως και αναγγέλουν το χαρμόσυνον γεγονός της λαμπροτάτης εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της εις ουρανούς μεταστάσεως αυτής.
Οι Ορθόδοξοι, αλλά και οι Ρωμαιοκαθολικοί, πανηγυρίζουν τη μεγάλη Πασχαλινή εορτή του Θέρους, και όλοι, λησμονούντες την κρίση και τις ταλαιπωρίες, δοξάζουν και γεραίρουν την Αειπάρθενον Μητέρα.
«Χάρις εις την ταπείνωσιν Αυτής, η οποία είναι αγάπη, κοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεόν, ενούται με αυτόν και σώζεται. Είναι η σημερινή εορτή της Παναγίας, ημέρα ενότητος, εάν αύτη πραγματοποιήται με την ταπείνωσιν, με την αγάπην, και ουχί με θεωρητικούς λόγους και διαλέξεις, δήθεν, νομικάς, με φανφαρισμούς και κομπάζουσας λέξεις. Η ενότης δεν είναι, τότε, σταθερά και αληθινή, εις την ουσίαν δημιουργεί ηθικόν κακόν και καταστροφήν κοινωνικήν, η οποία δεν θα φανή εις το παρόν, αλλά θα γίνη αντιληπτή εις το μέλλον, με ανυπολογίστους ζημίας εις την οικογένειαν και την κοινωνίαν». Αυτά ήταν τα καίρια σημεία του προφορικού Μηνύματος του Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. Γενναδίου, μετά την πανηγυρική Αρτοκλασία, προς το ευσεβές ποίμνιον της Αρχιερατικής Περιφερείας του Veneto, που εκκλησιάσθηκε στον Μητροπολιτικόν Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων, το οποίο άκουσε με σεβασμό και εγκαρδιότητα.
Το εκκλησίασμα, αποτελούμενον από Έλληνες, Σλαύους, κατηχουμένους και νεοφωτίστους ξένης καταγωγής, βρίσκει στον Άγιο Γεώργιο, όπως και στις άλλες ενορίες της Μητροπόλεως, γαληνιαία ανάπαυση, ζει μέσα σε μία εγκάρδια όαση προσευχής και αγάπης, ελπίδας και ενότητας.
Στο Αναλόγιον έψαλαν νέοι Ιταλοί Ορθόδοξοι, με επικεφαλής τον Αξιωματικό του ΝΑΤΟ Τρεβίζου κ. Ιωάννη Κωνσταντίνου, οι οποίοι απέδωσαν άριστα, και στην προφορά και στην ψαλτική τέχνη, τους εξαισίους ύμνους του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας.
Κατά την παράδοση της Εκκλησίας, της Αρτοκλασίας προηγήθη η λιτάνευση της θαυματουργού Εικόνος της Θεοτόκου και των χαριτοβρύτων Λειψάνων, έξωθεν του Μητροπολιτικού Ναού, στον παλαίφατον Campo dei Greci, παραλλήλως των γαληνιαίων Βενετικών Καναλίων, και ιδία του Rio dei Greci (Κανάλι των Ελλήνων), με τας καλλιτεχνικάς Γόνδολας και τα αριστοκρατικά πλοιάρια, να διαλαλούν με τας σειρηνικάς αυτών φωνάς την δόξαν και την αίγλην της Παναγίας μας, αλλά και την χαράν και αγαλλίασιν των Χριστιανών και κάθε ανθρώπου αγαθής θελήσεως.
Κατά το χρονικόν διάστημα του «Δεκαπενταυγούστου», εκατοντάδες Προσκυνητές και επισκέπτες προσήλθαν στον μεγαλοπρεπή και περιώνυμον Μητροπολιτικόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων εν Βενετία και εθαύμασαν, όχι μόνο το αριστούργημα τούτο αρχιτεκτονικής, έχον βάση και θεμέλια τους ισχυροτάτους βενετικούς πασσάλους, αλλά και την ειρήνη, την γαλήνη, την ανάπαυση, την ευλογία και τη χαρά, δυνάμεις ασυναγωνίστους, τις οποίες απολαμβάνουν οι παρακολουθούντες την εσπερινήν, κατανυκτικήν και χαρμόσυνον Παράκλησιν προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον, την οποία καθημερινώς ετέλεσε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης.
){kind=link}