Ερωτήματα και απορίες καταθέτει μέσω ανακοίνωσής του το Γραφείο επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών της Μητρόπολης Πειραιά.
Αφορμή, στάθηκε η διοργάνωση στην Κύπρο ενός συμποσίου για τον μακαριστό Πατριάρχη κύρου Μελετίου Μεταξάκη.
Η ανακοίνωση, αναφέρει: «Στις 11 του μηνός Οκτωβρίου ε. ε. διεξήχθη συμπόσιο στην Κύπρο προς τιμήν του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Μελετίου Μεταξάκη. Συνδιοργανωτές του Συμποσίου: ο Δήμος Λάρνακος, η Ιερά Μητρόπολις Κιτίου και το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Θέμα του Συμποσίου: «Μελέτιος Μεταξάκης: Πτυχές της ζωής και της δράσης μιας μεγάλης εκκλησιαστικής προσωπικότητας».
Με την ανακοίνωση του εν λόγω Συμποσίου δεχτήκαμε πολλές οχλήσεις από πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας, οι οποίοι ζητούσαν να πληροφορηθούν για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του μακαριστού Πατριάρχη και ορισμένοι να διαμαρτυρηθούν, διότι υπάρχουν στοιχεία, τα οποία τον καθιστούν υπόλογο στη συνείδηση του χριστεπώνυμου πληρώματος. Πολλοί από αυτούς, και δικαίως, του καταλογίζουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης για το επώδυνο Παλαιοημερολογητικό Σχίσμα στην Εκκλησία της Ελλάδος, το οποίο προκλήθηκε με την όλως αυθαίρετη και βεβιασμένη αλλαγή του ημερολογίου – εορτολογίου του 1924. Είναι δε σε όλους γνωστόν ότι ο εν λόγω Πατριάρχης υπήρξε ο κύριος εμπνευστής, υπέρμαχος και προωθητής αυτής της αλλαγής. Άλλωστε πολλοί σύγχρονοι γέροντες αποφάνθηκαν πως ο κυρός Μελέτιος Μεταξάκης, για να φανεί αρεστός στους αιρετικούς Δυτικούς «κατήργησεν το παλαιόν εορτολόγιον και εισήγαγεν το Γρηγοριανόν, το Παπικόν, όλως αυθαιρέτως, όλως απερισκέπτως, αντικανονικώς, παρανόμως» (Άγιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος).
Ερευνήσαμε τις πηγές προκειμένου να δώσουμε λόγο ακριβή και υπεύθυνο στους πιστούς μας, σχετικά με τη βιωτή του μακαριστού Πατριάρχου. Με λύπη και πόνο ψυχής βρήκαμε ένα κείμενο το οποίο δίνει από μόνο του τις εξηγήσεις, που ζητούν οι πιστοί για το πρόσωπο αυτό. Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό άρθρο στο περιοδικό «Τεκτονικόν Δελτίον», (αριθμ. 71, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1967, του Αλεξάνδρου Ζερβουδάκη, με τίτλο: «Διάσημοι τέκτονες: Μελέτιος Μεταξάκης», σελ. 25-50), του οποίου παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Με τις ψυχικές αρετές που ήταν προικισμένος ο Μελέτιος, με την τετράγωνη λογική του, το ανεξάρτητο και απαλλαγμένο από μικρότητες μυαλό του, δεν είναι παράξενο ότι βρέθηκε έτοιμος να δεχθή και το τεκτονικό φως. Την πρώτη φορά που πέρασε από την Κωνσταντινούπολη (1906), γνωρίστηκε με τέκτονες. Συνεζήτησε μαζί τους και τους εντυπωσίασε με το κριτικό και ευθύ του πνεύμα, με τις γνώσεις και τις γνώμες του επάνω στα διάφορα εγκυκλοπαιδικά, γενικά, εκκλησιαστικά και θρησκευτικά ζητήματα. Αυτοί ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ποιός ήταν και τι είχε κάμει έως εκείνη τη στιγμή. Όσα έμαθαν τους παρακίνησαν να του υποβάλλουν, έντεχνα, τη δεύτερη φορά που ξαναβρέθηκε στην Πόλη, την ιδέα να γίνη τέκτων. Φαίνεται ότι, στην περίπτωση αυτή, οι τέκτονες, μέλη του Ελληνικού Πολιτικού Συνδέσμου Κωνσταντινουπόλεως, με τους οποίους συνεργάζονταν τότε ο Μελέτιος για το φλέγον ζήτημα των Αραβόφωνων Ορθοδόξων (1908), ενέργησαν σωστά, ώστε το ερευνητικό και φιλοπερίεργο πνεύμα του Μελετίου, που είχε έως τότε, πολλά ακούσει για τους μασώνους στην Κύπρο και αλλού, να ζητήση από τους συνεργάτες του, που εκτιμούσε, να του δώσουν πληροφορίες για τον Τεκτονισμό, και αφού τους άκουσε, ν’ αποφασίση, με την γνωστή ορμητικότητά του να μιμηθή το παράδειγμα τόσων άγγλων και άλλων ξένων επισκόπων και να ζητήση να γνωρίση και μυηθή και αυτός στα μυστήρια που κρύβονταν στον Τεκτονισμό!
Τον έφεραν τότε στη Στοά «Αρμονία», υπ’ αριθ.44, της Κωνσταντινουπόλεως, που είχε συγκεντρώσει στους κόλπους της την αφρόκρεμα του εκεί ελληνισμού, ό, τι καλύτερο σε γράμματα, επιστήμες και δύναμη διέθετε ποτέ το ελληνικό στοιχείο στην Πόλη και, η οποία, κατά ένα τρόπο, με τα μέλη της, που βρισκόταν σε κάθε οργάνωση κοινοτική, εθνική ή άλλη, ουσιαστικά επηρέαζε την ελληνική ζωή. Ζήτησαν από την τότε Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος την άδειαν να τον μυήσουν και όταν την έλαβαν, ο Μελέτιος δέχτηκε και το τεκτονικόν φως κατά τις αρχές του 1909. Παραμένει στην πόλη ένα χρόνο ακόμη και μελετά με πάθος την τεκτονική διδασκαλία, που του επέτρεψε να χαράξη με πραγματικά τεκτονικό τρόπο, όλες του τις πράξεις και τα λόγια, όπως είδαμε κατά τη σύντομη εξιστόρηση της δράσης του. Σε κάθε περίπτωση, η δικαιοσύνη και οι πραγματικές τεκτονικές αρετές, θάλεγε κανείς, φυσικά και αυθόρμητα τον ωδηγούσαν τι να πη και πώς να ενεργήση. Τρανό παράδειγμα της επίδρασης που έχει ο Τεκτονισμός στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ανθρώπου, όταν αυτός ψυχικά είναι προετοιμασμένος να δεχθή τα διδάγματά του, όταν δηλαδή είναι γεννημένος τέκτων, όπως ήταν ο Μελέτιος. Ο αδελφός Μελέτιος, μετά τη μύησή του παρακολουθούσε τις εργασίες και τη δράση του Τεκτονισμού παντού όπου βρέθηκε στην πολυτάραχη ζωή του, και οι περιστάσεις και το περιβάλλον του το επέτρεπαν. Ο γράφων, όταν μου έγινε η τιμή να ιδώ με τη σειρά μου το τεκτονικό φως στη Στοά «Αρμονία», ενθυμούμαι με πόση υπερηφάνεια και χαρά όλοι οι αδελφοί της μιλούσαν για τη μύηση του τότε εψηφισμένου Πατριάρχη Μελετίου, στη Στοά μας. Και θα ενθυμούμαι πάντοτε την εξήγηση που έδωκε στην απορία μου, γιατί πρέπει οι αδελφοί να κρατάμε μυστική αυτή τη μύηση, ο φίλτατός μου αδελφός Δημ. Ξάνθος, που με χειραγώγησε ν’ αντιληφθώ ορθά και προωθήσω την πραγματική εσωτερική μου μύηση. Ολίγοι είναι εκείνοι, που σαν τον αδελφό Μελέτιο, δέχτηκαν τον Τεκτονισμό και τον έκαμαν βίωμά των. Και υπήρξε πραγματική απώλεια ότι τόσο γρήγορα ανακλήθηκε από τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος στην Αιώνια Ανατολή, πριν ολοκληρώση τα έργα με τα οποία εστεφάνωσε το πέρασμά του από τον κόσμο μας» (σελ.49-50).
Αφήνουμε στους αγαπητούς μας αναγνώστες να βγάλουν από μόνοι τους τα συμπεράσματά τους. Εμείς απλά προσθέτουμε ότι είναι τραγικό λάθος να εμφανίζεται μια Μητρόπολη της Μεγαλονήσου συνδιοργανώτρια ενός συμποσίου, προκειμένου να τιμήσει ένα πρόσωπο που ευθύνεται τα μέγιστα για την συνεχιζόμενη εδώ και έναν σχεδόν αιώνα τραγωδία του παλαιοημερολογητικού σχίσματος της Εκκλησίας μας. Για ένα πρόσωπο, για το οποίο υπάρχουν σαφέστατες και αναντίρρητες μαρτυρίες ως προς την τεκτονική του ιδιότητα. Μια ιδιότητα η οποία, εάν αληθεύει, τον καθιστά αυτόχρημα αρνητή του Χριστού.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των παραθρησκειών».
-120x86.jpg)
