Αθετούν τις υποσχέσεις τους για τους ένστολους!

Τελευταία «έπαιξε» πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ…. το πλεόνασμα του προϋπολογισμού και η κατανομή του στους ένστολους και σε άλλες ευπαθείς ομάδες.

Ο Πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί στους εκπροσώπους των θεσμικών οργάνων των αποστράτων και των εν ενεργεία, που τον είχαν επισκεφθεί μετά τις επιτυχείς και ογκώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα,την άρση της αδικίας προς τους ενστόλους.

Όμως, από το αποτέλεσμα αποδείχθηκε ότι η υπόσχεση ήταν χωρίς αντίκρυσμα και «άνθρακας ο θησαυρός» για τους ενστόλους ,που περίμεναν την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Πρωθυπουργού της χώρας.

Οι ανήκοντες στο ειδικό μισθολόγιο των στρατιωτικών (μισθωτοί και συνταξιούχοι) δεν υπήρξαν ποτέ προνομιούχοι, ούτε διαμαρτύρονται για τις περικοπές που είναι ισοδύναμες με εκείνες των συναδέλφων τους του Δημοσίου. Οι ένστολοι ζήτησαν όχι διατήρηση προνομίων, αλλά άρση της ….. αδικίας (διπλής παρακράτησης). 

Κάποιοι,εκ του Οικονομικού Επιτελείου της Κυβέρνησης με μεγάλη ευκολία εισηγήθηκαν τη εξίσωση των μισθών-συντάξεων των στρατιωτικών (των υπαγομένων στο στρατιωτικό μισθολόγιο ανδρών και γυναικών) με τους αντιστοίχους συνταξιούχους του Δημοσίου και μάλιστα κάθετα και οριζόντια, χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια (ασφαλιστέος χρόνος, μισθολογικά κλιμάκια κλπ.),θεωρώντας τους προνομιούχους μισθολογικά-συνταξιοδοτικά! Έτσι οι ανήκοντες στο ειδικό μισθολόγιο των στρατιωτικών υπέστησαν διπλές περικοπές, μείωση λόγω μνημονιακών διατάξεων και μείωση των συντελεστών των μισθολογικών βαθμών (για την οποία μείωση εκδόθηκαν και νέες πράξεις συνταξιοδότησης).

Αυτό συνέβη ΜΌΝΟ στους μισθωτούς και συνταξιούχους του ειδικού στρατιωτικού μισθολογίου!! Αγνοήθηκαν εσκεμμένως οι συνθήκες εργασίας ,που επέβαλαν την καθιέρωση ενός ειδικού μισθολογίου, για την ειδική κατηγορία των ένστολων εργαζομένων [όπως η εργασία πέραν του πενθημέρου ,στις αργίες και Κυριακές, των νυκτερινών, των υπερωριών (24ωρο συνεχόμενο),το επικίνδυνο-ανθυγιεινό σε πολλές περιπτώσεις, εκ περιτροπής κυλιόμενο ωράριο εργασίας, ο πραγματικός χρόνος εργασίας, οι τακτικές ή έκτακτες -και χωρίς κριτήρια- μετακινήσεις με τις εξ αυτών απορρέουσες συνέπειες ,τόσο για τους τους ίδιους, όσο και για τις οικογένειές τους].

Και όμως, όλα τα ανωτέρω, που είχαν ληφθεί υπόψη για την σύσταση του ειδικού μισθολογίου των στρατιωτικών, διαγράφηκαν «ελαφρά τη καρδία και συνειδήσει» και επί πλέον δεν λήφθηκε υπόψη και η παρακράτηση των ασφαλιστικών εισφορών που συναρτάται με τον ασφαλιστέο χρόνο και το ύψος των αποδοχών.

Αποτέλεσμα ήταν η μείωση των αποδοχών αυτών σε ποσοστό 40% και πλέον σε ετήσια βάση και 50% στις επικουρικές συντάξεις.
Οι ενδιαφερόμενοι αντέδρασαν και γνωστοποίησαν με κάθε πρόσφορο μέσο την σε βάρος τους αδικία και προσέφυγαν στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια.

Η Κυβέρνηση, για να καθησυχάσει τους διαμαρτυρόμενους υποσχέθηκε την άρση της αδικίας από το …πλεόνασμα του προϋπολογισμού.

Τελικά αθέτησε την υπόσχεσή της και προκλητικά εξαιρέθηκε το 80% των μισθωτών και συνταξιούχων του στρατιωτικού μισθολογίου, διότι οι μηνιαίες ακαθάριστες αποδοχές-συντάξεις (συμπεριλαμβανομένων και των επικουρικών τους) υπερβαίνουν το όριο των 1.500€ που η ίδια έθεσε. Βέβαια οι καθαρές αποδοχές (αφαιρουμένων των κρατήσεων κλπ) δεν υπερβαίνουν τα 1.250 € στους βαθμούς του Στρατηγού! Αυτό για να μην παραπληροφορείται ο Έλληνας πολίτης.

Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο που ακολουθεί είναι η δικαίωση των στρατιωτικών από το Συμβούλιο της Επικρατείας, η απόφαση του οποίου αναμένεται να καθαρογραφεί,σύμφωνα με την οποία θεωρείται αντισυνταγματική η περικοπή των μισθών και συντάξεων (μείωση μισθολογικών συντελεστών-έκδοση νέων πράξεων συνταξιοδότησης),που έγινε με τον Ν.4093/12.

Η θεραπεία της αντισυνταγματικότητας είναι μοναδική. Μεσοβέζικες λύσεις δεν χωρούν. Επαναφορά των προηγουμένων συνταξιοδοτικών πράξεων και καταβολή των συντάξεων με βάση εκείνες που καταργήθηκαν. Αυτό αφορά ΌΛΟΥΣ τους εν ενεργεία και συνταξιούχους. Διακινούνται διάφορες φήμες, πολλές πληροφορίες, για ισοδύναμα κλπ (δηλ.τα δίνω με το ένα χέρι και τα παίρνω με το άλλο!!).Ίδωμεν.

Ευχόμαστε αυτή η φημολογία να μην επαληθευθεί. Σε περίπτωση που συμβεί η ευθύνη της αναξιοπιστίας και της «εμπαθούς» συμπεριφοράς προς τους στρατιωτικούς (εν ενεργεία και αποστράτους) βαρύνει αποκλειστικά εκείνους που υπόσχονται, αδικούν,εμπαίζουν και προσβάλλουν ανθρώπους που προσέφεραν στην πατρίδα και στην κοινωνία γενικότερα.