Αυγουστιάτικο βραδυνό στο Χονγκ Κονγκ. Ο ήλιος οδεύει προς την δύση του. Οι δρόμοι της πόλης, παρά την αφόρητη ζέστη και την υγρασία, είναι γεμάτοι από κόσμο. Στελέχη εταιρειών που πάνε να απολαύσουν ένα ποτό μετά την εργασία.
Καλοβαλμένες κυρίες που θέλουν να συνεχίσουν τα ψώνια τους. Αλαφιασμένες Φιλιππινέζες που σέρνουν βαριεστημένα παιδάκια, τα οποία μόλις τελείωσαν κάποιο από τα καλοκαιρινά μαθήματά τους.
Στον Άγιο Λουκά, στον έβδομο όροφο ενός ουρανοξύστη στο Central, μιά φούχτα άνθρωποι, διαφόρων εθνικοτήτων, ψάλλουμε την παράκληση στην Μητέρα του Θεού, την πνευματική Μητέρα όλων μας.
Χωρίς «λαμπρότητες». Χωρίς «βυζαντινές μεγαλοπρέπειες». Χωρίς καλλίφωνους ψάλτες.
Με συντροφιά το ιλαρό φως ενός κεριού, ικετεύουμε. Ικετεύουμε για τους κληρικούς που εργάζονται ιεραποστολικά στην Άπω Ανατολή και στερούνται ακόμα και τα αναγκαία. Ικετεύουμε για τις Ορθόδοξες Κοινότητες και τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ικετεύουμε για τους νεόφυτους, τους κατηχουμένους αλλά και για τους αδιάφορους. Ικετεύουμε για όλους όσοι μας εχθρεύονται και για εκείνους που μας εγκατέλειψαν για να ακολουθήσουν όσους έχουν «την δύναμη και τα χρήματα». Ικετεύουμε για τους λαούς που βρίσκονται ακόμη «εν σκότει και σκιά θανάτου». Ικετεύουμε για τους αδελφούς μας που βρίσκονται σε ανάγκη, που υποφέρουν από ασθένειες, που αδικούνται.
[irp posts=”365264″ name=”Η Παναγία και οι Άγιοι του Άθωνα”]
Η ακολουθία πλησιάζει προς το τέλος. Μπροστά στην εικόνα Της, την ευλαβικά στολισμένη με λίγα ευωδιαστά τριαντάφυλλα, ψάλλουμε:
«Ὁ γλυκασμὸς τῶν Ἀγγέλων, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά, χριστιανῶν ἡ προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, ἀντιλαβοῦ μου καὶ ῥῦσαι, τῶν αἰωνίων βασάνων.
Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει.»
Θυμήσου μας Κυρά εκεί στο Θρόνο του Υιού σου!
