Λόγος προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Του πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Δημητρίου Πολιτάκη, Προϊσταμένου του Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού – Εσταυρωμένου Ηρακλείου
Ολόκληρος ο μήνας Αύγουστος είναι αφιερωμένος στην Μητέρα του Κυρίου μας. Τις περισσότερες ημέρες του, η αρχή, το μέσο και το τέλος του ανήκουν αποκλειστικά σ’ Αυτήν.

Το πρόσωπό της Παναγίας είναι μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία όχι μόνο διότι αυτή αξιώθηκε να δανείσει σάρκα και αίμα στον Υιό και Λόγο του Θεού και να χωρέσει στην κοιλιά της τον Αχώρητο, αλλά και διότι αναδείχθηκε η ενσάρκωση της τελειότητας και κατ’ αυτόν τον τρόπο έγινε η υποδειγματική γυναίκα όλων των αιώνων, το μοναδικό πρότυπο, μετά τον Υιό της, της ηθικής καθαρότητας και τελειότητας.

Στο πρόσωπό της αρχίζει η εκπλήρωση του σχεδίου του Θεού για τη Θέωση όλης της δημιουργίας. Τιμούμε την Παναγία λέγει ο Κάλλιστος Ware : « επειδή είναι η Μητέρα του Θεού, δεν την τιμούμε μεμονωμένα, αλλά λόγω της σχέσης της με τον Χριστό ». Έτσι η τιμή που δείχνουμε στη Θεοτόκο, όχι μόνο δεν μειώνει τη λατρεία μας προς τον Θεό, αλλά ακριβώς έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, όσο περισσότερο τιμούμε τη Θεοτόκο, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη μεγαλειότητα του Υιού της, επειδή τιμούμε τη Μητέρα ακριβώς λόγω του Υιού.

Η Παναγία είναι η παγκόσμια Εύα διότι όπως λέγει ο Π. Ευδοκίμωφ : « Γεννώντας τον Χριστό, ως παγκόσμια Εύα, τον γεννά για όλους και επομένως τον γεννά και για κάθε ψυχή ». Αυτόν τον Χριστό, τον ίδιο το Θεό, που είναι το Φώς του κόσμου, το Φώς Της αληθείας και της δικαιοσύνης, « το φωτίζων πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον », πάντα άνθρωπον, χωρίς διακρίσεις!
Η Παναγία τονίζουν οι Ευαγγελιστές, σε ολόκληρη τη ζωή της, άκουγε με προσοχή όσα ο Χριστός της έλεγε. Κι όχι μόνο άκουγε, αλλά και τα βίωνε. Μας αναφέρει ο Λουκάς : « η Μήτηρ αυτού διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής ». Η Θεοτόκος Μαρία αποτελεί πρότυπο για κάθε χριστιανό στον αγώνα του για τελείωση – θέωση. Αν ο χριστιανός επιθυμεί να της μοιάσει, ο μόνος δρόμος είναι να τηρήσει στη ζωή του αυτό που η Δέσποινα του κόσμου απηύθυνε στους υπηρέτες του γάμου στην Κανά : « ό,τι αν λέγη υμίν ποιήσατε ». Η Θεοτόκος είναι αυτή που απέδειξε ότι η αγιοσύνη δεν είναι ουτοπία, αλλά κερδίζεται με το « κάλλος », την ομορφιά της ανθρώπινης φύσης, όταν διατηρηθεί και δεν αλλοιωθεί από την αμαρτία.

Η Παναγία είναι ελπίδα για κάθε απελπισμένο. Η πιο μεγάλη μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, κατόρθωσε να ξεφύγει από τις θλίψεις και τα αδιέξοδα της ζωής του χάρη στη Μητέρα του Θεού. Όπως ο ίδιος αναφέρει, αυτό που τον στήριξε ήταν η καθημερινή προσευχή : « την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την Σκέπην Σου ». Αυτή έμαθε παιδί και αυτή την προσευχή έμαθε στα παιδιά του.

Σε αυτό το πρότυπο υπομονής και αγώνα να στρέφουμε τα μάτια της ψυχής μας όσες φορές ο πόνος πιέζει φορτικά τα στήθη μας και να αναπολούμε συχνά με τα φτερά της φαντασίας μας, τις τραγικές στιγμές που η ταπεινή Μαρία έζησε επί της γης. Η ζωή της δεν χαρακτηριζόταν από ευημερία, ο δρόμος της δεν ήταν σπαρμένος με ρόδα. Το παράδειγμά της πολλά έχει να μας πει, αλλά είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε η έχουμε κατακυριευθεί από τα τραγικά παραδείγματα της δήθεν σύγχρονης εποχής μας;; παραδείγματα φθηνά, κούφια, κίβδηλα και μάταια …

Η Παναγία μας καλεί να αντισταθούμε με την δική της δύναμη σε κάθε ματαιότητα και σε κάθε έναν που μας προσκαλεί σε ένα τάχα καλύτερο κόσμο χωρίς ηθική, χωρίς Θεό, χωρίς ελπίδα … σε αυτήν την πρόσκληση που αποτελεί πρόκληση αξίζει να απαντήσουμε … « ούκ άξια τα παθήματα του νύν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς ».