Στη Γερμανική κατοχή είχε τελειώσει σχεδόν η προμήθεια του σιταριού της Ι. Μονής Φιλοθέου και οι Πατέρες αποφάσισαν να κόψουν τη φιλοξενία.
Ένας ευλαβής Γέροντας ο Γερο – Σάββας, όταν τομαθε πολύ λυπήθηκε και παρακαλούσε την Γεροντία να μην το κάνουν αυτό, γιατί θα λυπήσουν το Χριστό, και θα φύγει η ευλογία απο τη Μονή.
Τους έλεγε δε και πολλά παραδείγματα από την Αγία Γραφή, όπως της Σωμανίτιδος χήρας με τον Προφήτη Ηλια κ.α. και τελικά τον άκουσαν. Κάθε λίγο και λιγάκι όμως ενοχλούσαν τον Γέρο – Σάββα και του έλεγαν.
– Το αλεύρι τελείωσε. Τί θα γίνει;
Ο Γέροντας τους απαντούσε:
– Πατέρες μου, αυτό το λίγο που υπάρχει ακόμη, ας το φάμε μαζί με τον κόσμο, και η Παναγία δεν θα μας αφήσει.
Είχαν απομείνει πια μόνο είκοσι πέντε οκάδες σιτάρι στην αποθήκη της Μονής και τίποτε άλλο και άρχισαν οι Πατέρες να διαμαρτύρονται στο Γερο – Σάββα κάπως πειραχτηκα.
– Ε Γέρο – Σάββα, τελείωσε το σιτάρι. Τί γίνεται τώρα;
Το ευλαβέστατο αι πιστό Γεροντάκι απήντησε:
– Μη χάνετε, ευλογημένοι, την ελπιδα σας στη Γλυκοφιλούσα μας. Αλέστε και αυτές τις εικοσιπέντε οκάδες σιτάρι, κάντε το ψωμί και μοιράστε το στους Πατέρες και στους λαϊκούς και ο Θεός θα φροντίσει για όλους μας σαν καλός Πατέρας.
Μόλις λοιπόν τελείωσε το ψωμί τους, πριν ακόμη πεινάσουν, έφθασε ένας καπετάνιος από την Καβάλα στη Μονή Φιλοθέου και ζήτησε ξυλεία να ανταλλάξει με σιτάρι. Βλέποντας οι Πατέρες τόσο ολοζώντανη την πρόνοια τη Παναγίας, που φρόντισε σαν καλή Μάνα τα παιδιά της, δόξασαν όλοι τον Θεό. Περισσότερο φυσικά απ’όλους δόξασε τον Θεό και ευχαρίστησε την Παναγία ο Γερο – Σάββας, ο οποίος και την ευχαριστούσε συνέχεια με την αγία του ζωή.
Έλεγε μετά στους Πατέρες ο Γέροντας:
-Δεν σας έλεγα, ευλογημένοι, οτι η Παναγία δε θα μας αφήσει;
(Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα – Γέροντος Παϊσίου – Έκδοση Ιερό Ησυχαστηριο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος – Σουρωτή Θεσσαλονίκης)
