Υπάρχει δημόσια και ιδιωτική σημαία;

Από τον Παπανικολόπουλο Νικόλαο, Υποναύαρχο Λ.Σ (ε.α)

Ήταν Νοέμβριος του 2003, όταν ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης ο οποίος διατέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών (2009) και Υπουργός Ναυτιλίας (2013), σε τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, υποστήριξε ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάποιου να καίει τη σημαία. Θα προασπιζόμαστε το δικαίωμά του αυτό όσο και αν διαφωνούμε.

Πριν λίγες μέρες, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιάννης Τσιρώνης, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, εξέφρασε την άποψη ότι έχει διαφορά η σημαία που βρίσκεται σε κάποιο δημόσιο κτίριο με τη σημαία που αγοράζει ένας ιδιώτης.

Άραγε τι να σημαίνουν όλες αυτές οι απόψεις, όταν εκφράζονται και από δεξιούς και αριστερούς πολιτικούς ;

Μήπως, με κοινή πολιτική, μεθοδικά και προγραμματισμένα επιχειρούν να αφαιρέσουν τα σύμβολα που αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα- Πατρίδα ;

Μήπως, σε μια εποχή που γειτονικά κράτη προβάλλουν διεκδικήσεις κατά ελληνικών δικαιωμάτων, εμείς ακολουθούμε μια καταστροφική πολιτική καταστρέφοντας τις ρίζες της φυλής μας ;

***

Η λέξη «σημαία», ετυμολογικά προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη σήμα. Ξεκίνησε (με τον τύπο σημεία) να σημαίνει στρατιωτικό σύμβολο (έμβλημα στρατεύματος) και βαθμιαία εξελίχθηκε να σημαίνει το εθνικό έμβλημα μιας χώρας.

Για κάθε χώρα, η σημαία, αποτελεί το ιερότερο σύμβολό της, το πιο τιμημένο και αγαπητό από την Πολιτεία, το στράτευμα και το λαό της.

Η σημαία αποτελεί για όλα τα κράτη ένα σύμβολο στο οποίο αποδίδεται μια ιδιαίτερη και ανυπέρβλητη τιμή και ευλάβεια, καθώς σε αυτή συμπυκνώνεται η ιστορία, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του κράτους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με το άρθρο 6 του Α.Ν 447/1937 «Περί του τρόπου απονομής σεβασμού εις την εθνική σημαίαν και γενικώς τα εθνικά σύμβολα» (ΦΕΚ 23 Α/25-1-1937) το οποίο εξακολουθεί και ισχύει, στην απονομή σεβασμού ως εθνικά σύμβολα νοούνται, τα Άχραντα Μυστήρια, η Σημαία, η ανάκρουση του Εθνικού ύμνου και η Θρησκευτική πομπή αναγνωρισμένου θρησκεύματος.

Η σημαία και όχι μόνο η ελληνική αλλά οποιουδήποτε κράτους, ανεξάρτητα από το υλικό κατασκευής της (ύφασμα, χαρτί, πλαστικό κλπ), ανεξάρτητα αν είναι ελληνικής κατασκευής ή madeinChina, ανεξάρτητα του μεγέθους της, όταν φεύγει από το ράφι του καταστήματος και βρίσκεται στα χέρια τρίτου, δημόσιου λειτουργού ή απλού πολίτη, ημεδαπού ή αλλοδαπού, παύει να είναι ένα απλό ιδιωτικό αντικείμενο και χρήζει απονομής σεβασμού ως εθνικού συμβόλου.

Η σημαία, είναι ένα σύμβολο που ενσαρκώνει πλείστα όσα συναισθήματα και με καμάρι την υψώνουμε σε πιθανά και απίθανα σημεία, από τα πεδία των μαχών μέχρι τα γήπεδα.

Αν η αξία της, έμενε στην ίδια τη σημαία ως αντικείμενο, σχήμα, χρώμα, αισθητική, δεν θα άξιζε να χυθεί τόσο αίμα για αυτή.

Η έννοια της, είναι στενά συνδεδεμένη με την έννοια της ελευθερίας, και η ελάχιστη θέα ή προβολή της, παντού και πάντοτε σκορπάει ρίγη συγκίνησης, που αναπτερώνουν το ηθικό του λαού.

Γι’ αυτό οι κατακτητές λαμβάνουν δρακόντεια μέτρα, για να μην εμφανίζεται η σημαία της σκλαβωμένης χώρας.

Η έκφραση αποστροφής ή σθεναρής αντίθεσης σ’ ένα κράτος ή σ’ ένα λαό εκτονώνεται συνήθως πάνω στη σημαία του, με το σκίσιμο ή το κάψιμο της. Μας αρέσει αυτό ;

Η σημαία έρχεται από μακριά και οδηγεί μακριά, στην υπέρβασή της, στην κατάσταση την πέρα από τα φαινόμενα και τα νοούμενα.

Γιατί μέσα στη σημαία περικλείεται όλη η ιδέα της πατρίδας και του κράτους και ο Έλληνας Στρατιώτης στον όρκο του στην πατρίδα μεταξύ άλλων λέει :

Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,

μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.

Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’ αυτών.

Αλεξανδρούπολη 14 Δεκεμβρίου 2016

 

Από: tideon.org